Wat is de rol van de media in de gruwelijke zaak in Dendermonde? Die vraag begint nu bij veel mensen op te komen. Ik begrijp dat de media zo snel mogelijk met informatie wil komen want dat verkoopt goed, maar gaan ze soms niet wat te snel?
Als ik zie dat sommige kranten met een ladder gaan foto’s nemen van het appartement van de dader, dan vraag ik mij af wat de nieuwswaarde daarvan is. Als ik een interview zie met een stagiaire van het kinderdagverblijf waar de feiten zich voordeden en de journalist opeens hoor vragen "was u bang?, dan vraag ik wat die journalist wou horen. Neen, ik was helemaal niet bang!? En als diezelfde stagiaire vraagt dat de pers haar niet meer zou lastigvallen, dan zegt dat genoeg over de manier waarop de media bezig zijn.
Ik heb de vrije nieuwsgaring altijd verdedigt en dat blijf ik ook doen, maar men moet niet overdrijven. Er zijn kranten die 18 bladzijden hebben gevuld over dit onderwerp, zelfs de kwaliteitskrant De Standaard, terwijl het gerecht nog niet eens uitleg heeft verschaft over de dader. Op Facebook is er zelfs een gek die er een pagina geopend heeft om de dader te steunen. Gelukkig is na enkele minuten die pagina verwijderd.
Moeten we echt altijd alles weten in dit soort zaken? Men mag van mij in het begin uitleggen hoe de man de feiten heeft gepleegd. Maar het volledige plaatje kan men volgens mij pas geven bij het proces. Dan worden alle bewijsstukken vrijgegeven.
Natuurlijk mogen mensen die hem gekend hebben van mij praten met de media of hier reageren zoals sommige op mijn “Woord van de redactie” gedaan hebben. Maar dat is dan hun eigen keuze. Maar iemand opbellen tot die persoon om van het gezaag af te zijn toch reageert, dat is erover volgens mij.
Iedereen vergeet door al die heisa bijna dat het hier om mensen gaat: de slachtoffers (jong en ouder), de nabestaanden, de dader, zijn ouders. Hoe je het draait of keert het zijn allemaal medemensen. Net als de kinderen die verleden maand in Gaza en Israël stierven, maar voor wie de pers toen veel minder aandacht had.
En ook ik ben voor een deel schuldig, ik ben ook voor een stuk op de kar gesprongen door meteen een column over de zaak te schrijven. Maar een columnist als ik gebruikt nu eenmaal nieuwsfeiten om zijn columns te schrijven. Maar ik ben geen foto’s gaan trekken van het appartement, heb geen familieleden of kennissen van de man zitten opbellen om hun mening te geven.
Het enige wat ik gedaan heb is mijn mening gegeven. Sommige denken dat ik soms emotieloos was, vergeet het maar, vanbinnen ben ik woedend om wat er gebeurd is, ik heb zelf lang in St-Gillis-Dendermonde gewoond en ken daar veel mensen, maar als ik over zulke zaken schrijf probeer (lees goed: probeer) ik over mijn meningen wat langer na te denken. Soms lukt dat, soms ook niet, dat bewijst dat ik ook maar een mens ben.
Ik denk dat de tijd van bezinning is aangebroken. Het is goed dat na de eerste emoties terug wat meer nagedacht wordt. Zelfs de dader zou dit volgens zijn advocaat begrepen hebben en mee willen werken aan het onderzoek. Goed zo, nu kunnen de nabestaanden tenminste misschien te weten komen waarom hij die laffe daad gepleegd heeft. En wij, de toeschouwers krijgen dan ook misschien echt informatie in plaats van speculatie.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten