Wat wil Ademloos nu eigenlijk...

Omdat ik bij dit "Woord van de Redactie" geen blad voor mijn mond neem en hier alle journalistieke principes aan mijn laars lap, is het voor de trouwe lezers geen geheim dat ik waarschijnlijk nooit beste vrienden zal worden met Wim van Hees van de bende der ademlozen. Méér dan een jaar heeft hij ons bestookt met "fijn stofverhaaltjes", met kanker- en leukemieverhaaltjes, met zielige kindjes met mucovicidose, enz... om zijn gelijk te halen, want de "Lange Wapper" was des duivels en die wilde die uitgeweken hollander niet in "zijn" Antwerpen. Tientallen mails heb ik van hem gehad, die telkens begonnen met het slijmerige "Beste dames en heren van de vierde macht".

Enfin, eerlijk is eerlijk, en bij de volksraadpleging zijn méér dan waarschijnlijk veel "JA-stemmers" thuisgebleven (wat uitermate dom was) zodat de ademlozen het pleit gewonnen hebben en het Antwerpse stadsbestuur negatief adviseerde voor de "Lange Wapper".

Nu, enkele maanden later heeft de Vlaamse Regering een (voorlopig) besluit genomen en zich uitgesproken tegen de Lange Wapper en voor een tunnel, echter onder drie voorwaarden:

• Het moet technisch haalbaar zijn.
• Het mag niet méér kosten dan de Lange Wapper.
• De bouw mag niet langer duren dan die van de Lange Wapper.

Alle NEEN-stemmers tevreden, zou je zeggen? Wel, dan heb je buiten de ademloze Van Hees gerekend, want... een gedeelte van dat tunnelproject volgt het voorstelde project van BAM en dat zint die hollander niet.

Kijk, dan komt mijn avondeten terug naar boven. Dan vraag ik mij af wat die hollander zijn drijfveer was: De gezondheid van de bevolking en van die kindjes die hij ten tonele voerde om compassie op te wekken? Of was het gewoon een vuile, smerige campagne, enkel en alleen gericht tegen de Beheersmaatschappij Antwerpen Mobiel...

Lange Wapper of niet.... nog twee keer slapen

Kris Peeters heeft de Antwerpse politici en journalisten het hele weekend in spanning gehouden. De lange onderhandelingen over de Antwerpse mobiliteit werden alleen onderbroken voor korte interviews in De zevende dag en Wakker op zondag op ATV. De ministerpresident verscheen daar in een rolstoel, als gevolg van zijn heupoperatie na de val van een paard. Hij deed me zo een beetje denken aan de legendarische Amerikaanse oorlogspresident Franklin D. Roosevelt, die polio had en de natie ook bestuurde op wielen.

Veel hard nieuws had Peeters zondag nog niet. Maar voor de insiders viel er tussen de regels toch heel wat op te rapen. Zo zei hij dat de oplossing voor de verkeersproblemen ook buiten Antwerpen moet worden gezocht en liet hij merken dat de twee bretellen uit het plan van Forum 2020 wel degelijk in een of andere vorm op de onderhandelingstafel liggen. Dat is goed nieuws voor de stad Antwerpen en ook voor haar rand.

Peeters liet verder weten dat hij de oplossingen voor de problemen wil spreiden in de tijd. Hij lanceerde daarbij de nieuwe term ’Masterplan 2020’. Een mooi huwelijk tussen het Masterplan van BAM en de plannen van Forum 2020 (alias de Groep van Tien).

Peeters had het ook nog over de “asfaltwoestijn” bij het Sportpaleis en het Lobroekdok en zei: “Dat kan zo niet langer.” Over de Lange Wapper hoorden we hem voor het eerst zeggen: “Ik ben niet getrouwd met die brug.” Hij verklaarde dat een vierde Scheldekruising nodig blijft, maar wilde niet ingaan op de vragen waar en hoe.

Hoewel de hamvraag - Lange Wapper light of niet? - daarmee nog steeds niet officieel is beantwoord, was Peeters er zondagmiddag vrij gerust in dat hij zijn deadline van 31 maart kan halen. Aangezien we weten dat de Lange Wapper (light) voor sp.a sowieso niet bespreekbaar is, menen we te kunnen concluderen dat de actiegroepen de champagneflessen koud mogen zetten. CD&V en sp.a staan blijkbaar dicht bij een akkoord.

En hoe zit het met de N-VA? Voorzitter Bart De Wever bleef gisteren onbereikbaar, met het argument via sms dat hij op de terugweg was uit Italië. Ook de medewerkers van minister Philippe Muyters deden alsof ze van niets wisten. Het is duidelijk: de regie van dit spektakel is in handen van Kris Peeters. Als de regeringspartijen deze lastige knoop ontwarren, dan krijgt de kapitein van het schip de eer om na de veilige aankomst in de haven de bloemen in ontvangst te nemen.

't Is leuk leven in Borgerhout...

Als er nu één district is in Antwerpen, waar ik voor geen geld ter wereld zou willen wonen, is het Borgerhout. Ik heb een mateloze bewondering voor de mensen die daar nog steeds wonen. En dan heb ik het zeker niet over het feit dat de stad van Borgerhout wetens en willens een gettho gemaakt heeft met een bevolking die voor 52% uit vreemdelingen bestaat, neen, dan heb ik het over de criminaliteit.

Lees er gewoon de politieberichtgeving in de kranten eens op na, en U zult weten dat er binnen het grondgebied van Borgerhout minstens tien criminele feiten per dag gebeuren. Winkeldiefstallen, overvallen, vechtpartijen, gebruik van vuurwapens, drughandel, enz... Inderdaad, minstens tien feiten per dag!!!

Met een politiekantoor midden in Borgerhout-City en eentje op de Seefhoek snap ik er nog minder van. Zijn die twee kantoren een soort opvangcentrum voor dove en blinde politie-inspecteurs? Zijn het een soort Pullmankantoren voor gestrafte inspecteurs?

Met de nodige portie "blauw op straat" is het toch onmogelijk dat het daar zo kan escaleren? Ik zou bijna zeggen: werkt daar een bende jannetten, maar dat zou een belediging zijn voor de echte homo's.

Wordt het geen tijd dat het beleid in Borgerhout, in plaats van ruzie te maken over schepenpostjes, eens dringend werk maakt van het veiligheidsprobleem daar? Of vinden de dames en heren politici in Borgerhout het normaal dat je niet meer op straat kan komen zonder uw handtas, gsm, geld, en noem maar op kwijt te raken aan één of ander werkschuw tuig? Vinden zij het normaal dat sommige winkels daar minder goederen verkopen dan dat er gestolen worden?

Wordt het geen tijd dat de Antwerpse politietop een prioriteit maakt van het illigaal wapenbezit? Ik dacht dat ze daar werk gingen van maken nadat Hans Van Themsche Oulematou en Luna lafhartig vermoordde enkele jaren geleden? Of hebben ze Borgerhout reeds het "Chicago van het Noorden" gedoopt en durven die broekschijters daar gewoon hun werk niet doen? Werk waarvoor ze door ons, de belastingbetalers, dubbel en dik voor betaald worden...

Mieneir, waarom gij mij altijd controleer....

De Marokkanen in België voelen zich op alle vlakken meer gediscrimineerd dan de Turken.
Dat blijkt uit een grootschalig Europees onderzoek naar minderheden en discriminatie .Uit het rapport blijkt ook dat Marokkaanse allochtonen vaker en grondiger worden gecontroleerd dan anderen. Het Europees Agentschap voor fundamentele rechten deed voor het eerst een grootschalige studie naar discriminatie binnen de lidstaten. Het agentschap ondervroeg in 2008 23.000 mensen die tot een minderheid behoren en vijfhonderd autochtonen uit zes lidstaten, waaronder België. In het algemeen voelt nog steeds een op de twee zich gediscrimineerd.In België werden de twee grootste minderhedengroepen ondervraagd: Noord-Afrikanen en Turken. België bevindt zich in de middenmoot qua discriminatiegraad, al voelen Marokkanen zich systematisch meer gediscrimineerd dan Turken. Het verschil tekent zich het duidelijkst af bij de leerlingen. Vijfendertig procent van de ondervraagde allochtonen van Marokkaanse origine vond dat ze respectloos behandeld werden door hun leerkrachten, tegenover tien procent van de Turken.De onderzoekers polsten ook naar de houding van politiediensten. Daaruit bleek opnieuw dat de Marokkanen in België zich meer gediscrimineerd en gecontroleerd voelt door de politie dan de Turken of de autochtone bevolking. De Europese politiediensten bevestigen dat laatste. Marokkanen werden gemiddeld drie keer meer per jaar gecontroleerd door politiediensten, en in bijna alle gevallen werden ze gefouilleerd of werd hun auto onderzocht.

"VOELEN" , is geen vaststaand feit...bovenstaande zaken worden gezegt, maar de vraag is waarom het gebeurd, als het al zo zou zijn ?
Ook ik "voel" mij als kleine burger achteruit gezet... maar na een ernstig gesprek weet ik dat dit enkel een gevoel is en geen feit..dit als voorbeeld.
Enkele redenen waarom het zou kunnen gebeuren.. ze hokken in groepjes samen , en weigeren nederlands of frans tepraten als hun een simpele vraag wordt gesteld door een agent of als iemand in hun omgeving komt.. "men" vind bij controle regelmatig verboden wapens...en "men" stelt zich soms terecht vragen waar het geld vandaan komt waar ze hun luxe goederen meebetalen , dikke wagens , dure kledij... wetende dat de meeste werkloos zijn... en dan heeft men nog het aantal gevangenen...de cijfers wisselen soms volgens de bron , maar onze cellen zitten vol door hun toevloed daar is iedere bron het overeens... dat een hoop van deze argumenten op VB lektuur lijken klopt... maar de werkelijkheid heeft ook zijn rechten.

Welkom in Antwerpen...

Antwerpen bezwijkt onder de asielzoekers, het Antwerpse OCMW staat op de rand van het failliet, maar toch...

Ambtenaren van de Dienst Vreemdelingenzaken (DSZ) zouden aangespoord worden om zo veel mogelijk regularisatiedossiers goed te keuren. Daardoor zouden ze zelfs valse arbeidsdocumenten dulden. Dat zegt N-VA-kamerlid Sarah Smeyers in de Corelio-kranten.

Volgens een insider is er druk vanuit het CDH, de partij van de bevoegde staatssecretaris Melchior Wathelet, om zo veel mogelijk dossiers goed te keuren. Smeyers vindt het vooral niet kunnen dat dossiers waarin valse arbeidsdocumenten zitten verticaal geklasseerd worden. In zulke documenten liegt de aanvrager immers over het hebben van een vaste job.

Smeyers zegt dat de ambtenaren die valse contracten zelfs uit het dossier halen en op zoek gaan naar andere positieve elementen opdat de betrokkene toch kan worden geregulariseerd.

Moest ik als secretaris van onze wielerclub aanvragen voor subsidies bij de overheid staven met valse stukken, dan mocht ik mijn subsidies vergeten en mocht ik het waarschijnlijk bij mijnheer de rechter gaan uitleggen.

Wie mij kent of hier regelmatig langskomt weet dat ik helemaal geen racist ben. Maar dit kan niet. Iemand die regularisatie aanvraagt op basis van valse papieren heeft volgens mij niet eens het recht om papieren te krijgen.

Het strafste van dit verhaal vind ik, is dat Wathelet het hele verhaal toegeeft en zegt dat valse werkgeverscontracten niet noodzakelijk tot een negatief advies leiden. Dat hangt volgens de staatssecretaris van geval tot geval af, een uitspraak die door DSZ wordt bevestigd. Dat ook de politie zou klagen over frauduleuze dossiers die genegeerd worden, wil men bij DSZ niet bevestigen.

Wie recht heeft om hier te blijven mag dit van mij, wie al bij zijn aanvraag de wet overtreedt zal dit waarschijnlijk ook doen als hij in dit land mag blijven. Een staatssecretaris die zijn ambtenaren oproept om fraude toe te laten is het niet waard om nog langer in de regering te zetelen.

Wat moet er nu gebeuren? Al de aanvragen moeten door een onafhankelijke commissie herbekeken worden en al de aanvragen met valse stukken moeten een negatief advies krijgen. Het parlement moet deze aanvragen dan vernietigen.

Maar ook bedrijven die al dan niet tegen betaling valse document gaven aan de aanvragers moeten worden bestraft. En de ambtenaren die dit systeem hielpen in stand houden moeten een tuchtsanctie krijgen.

Wie dit verhaal leest weet meteen dat de term "Belgenmop" een juiste benaming is.

Een rondje schepenen... (deel 1)

Hebt U zich ooit al eens afgevraagd waar onze Antwerpse bestuurders eigenlijk mee bezig zijn, hoe ze hun dag vullen, hoe ze hun verkiezingsbeloften invullen? Neen? Dan moet je dat beslist eens doen. Laten we de laatste tien jaar overlopen en eens kijken naar de pro's en de contra's, en dit in enkele afleveringen van drie schepenen per dag.

Patrick Janssens: burgemeester, voorzitter van de gemeenteraad en parlementslid. Je zou denken dat je, als Antwerpse burgemeester, toch minstens je stad moet verdedigen bij de regering. Zorgen dat je stad een deel van de koek krijgt, dat de mening van je bewoners gehoord wordt. Maar wat blijkt? Ons rood onderlijfje stelt geen parlementaire vragen, heeft geen tussenkomsten bij debatten, doet geen voorstellen, zelfs niet als het over Antwerpse materie's gaat en durft zelfs afwezig zijn wanneer échte Antwerpse problemen aan bod komen. Wat doet die, buiten zijn maandloon opstrijken, eigenlijk in het parlement?

Is die alleen burgemeester om Sinterklaas te ontvangen, den Beerschot te steunen en een nieuwjaarsreceptie op de Grote Markt te organiseren? Dan zijn we beter af met een evenementenbureau. Dat is véél goedkoper en kunnen we bellen wanneer we het echt nodig hebben.

Ludo Van Campenhout: schepen van ruimtelijke ordening, sport en diamant. Laat ons beginnen met het eerste: ruimtelijke ordening. Een ondankbare hondenstiel. Want alles wat Ludo vandaag organiseert, wordt pas binnen 10 à 15 jaar zichtbaar, zodat men de indruk krijgt dat hij op dat vlak weinig of niets doet, terwijl het tegendeel waar is. Op sportgebied mag Antwerpen, onder zijn beleid zeker niet klagen, alhoewel hem een (lichte???) voorkeur voor den Antwerp wordt verweten.

En dan diamant: Het is natuurlijk een publiek geheim dat de Joden in Antwerpen een dankbaar kiezerspubliek zijn voor Ludo. Alleen toont hij zijn sympathie voor deze bevolkingsgroep nogal opvallend en durft hij al eens te dromen van zaken waarmee zeker niet elke Antwerpenaar het eens is, zoals de diamantwinkeltjes onder het stadhuis. Een volksvriend, die voor iedereen goed wil doen. En net dat laatste is terzelfdertijd zijn sterke en zijn zwakke punt. Vele Antwerpenaars zijn nog niet vergeten dat hij, in verband met de Lange Wapper, op het einde zijn kar keerde, waardoor hij zowel vrienden als vijanden maakte.

Marc Van Peel: personeel en haven. Een schepen die leeft voor de haven en er dan ook keihard voor werkt en bokst, misschien zelfs ten koste van andere, en soms belangrijkere zaken. Komt over als een koele, zakelijke kikker, met lak aan andermans mening en noden.

Een beetje dezelfde houding die hij aanneemt als schepen van het stadspersoneel, waarbij hij zich zeker niet sympathiek heeft gemaakt door aan hun verlof en lunchpauze te knibbelen en niet open te staan voor dialoog.

Kortom, een perfecte manager voor wat het zakelijke betreft, maar met geen grijntje menselijkheid. En niemand kan zeggen dat Marc geen harde werker is.

Morgen: Monica de Coninck, Filip Heylen en Robert Voorhamme...

Zijn er teveel Antwerpenaars?

Antwerpen heeft last van groeischeuten. In 2000 waren er 452.609 Antwerpenaars. Tien jaar later zijn er 32.241 bewoners meer. Een dergelijke bevolkingsgroei heeft gevolgen voor de samenleving. Meer volk betekent ook meer diversiteit aan nationaliteiten, levensbeschouwingen en opvattingen. En dat zorgt voor wrevel, onduidelijkheid en botsingen.

Een deel van de Oost-Europeanen en moslims heeft het blijkbaar bijzonder moeilijk met homofilie. Enkelen voelen zich zelfs geroepen om homo’s te bedreigen. En in sommige gevallen wordt agressie niet geschuwd. Zoiets kan op geen enkele manier worden getolereerd of goedgepraat. Nico Volckeryck en Carim Bouzian, twee homoactivisten, eisen een kordate aanpak van homohaat. Daarbij kijken ze naar de overheid, de homo- en de moslimverenigingen.

Na het arrest van de Raad van State is de hoofddoek weer het gespreksonderwerp van de dag. Volgens sommigen is het aan de schooldirectie om over een hoofddoekenverbod te beslissen. Alleen gaat het om een dermate belangrijk maatschappelijk vraagstuk dat schooldirecties hier niet mee mogen worden opgezadeld. De overheid hoort haar verantwoordelijkheid te nemen. Eén ding is zeker: dit debat had al veel vroeger moeten worden gevoerd.

En dan is er het tekort aan kleuter- en basisscholen in Antwerpen. Het blijft onbegrijpelijk dat pas nu naar de vijfde versnelling wordt geschakeld voor de bouw van scholen. Cijfers wijzen al tien jaar op een bevolkingsgroei in Antwerpen. Bovendien maakt het stadsbestuur reclame om jonge gezinnen aan te trekken.

Deze drie dossiers wijzen op het falen in het herkennen van maatschappelijke evoluties. De reactie komt pas als het kalf is verdronken. Voor veel mensen is het onduidelijk aan welke regels ze zich horen te houden. Hoe tegenstrijdig het ook mag klinken: als we in de stad van onze vrijheden willen blijven genieten, moeten we het dringend eens worden over duidelijke en afdwingbare leefregels.

Dit is niet alleen de verantwoordelijkheid van de politiek, maar ook van al die organisaties die beweren op te komen voor de rechten van hun gemeenschap, zoals vrijzinnigen, katholieken, moslims, joden, homo’s, hetero’s, werkgevers, werknemers. Misschien is het daarom hoog tijd om na mobiliteit en verkeersveiligheid een staten-generaal te organiseren over samenleven in de stad.

Antwerpse schoolperikelen...

In de heisa rond het tekort aan plaatsen in het kleuter- en lager onderwijs raakte één aspect ondergesneeuwd: de problematiek van de discriminatie in het onderwijs. Dat zegt Marc Laquière, pedagogisch raadgever van de Federatie van Marokkaanse Verenigingen.

Voor meer dan 4000 Antwerpse kinderen en hun ouders is het nog een tijd bang afwachten. Zij weten niet in welke basisschool zij volgend schooljaar terecht kunnen. Het gebrek aan plaatsen kwam aan het licht dankzij het elektronische inschrijvingssysteem.

Dat systeem moet een einde maken aan de mensonterende en sociaal onrechtvaardige kampeertoestanden aan de schoolpoorten. Niet iedereen heeft immers de kans en de assertiviteit om nachtenlang in de voortuin van een school te kamperen.

In Gent werd vorig jaar al met succes geëxperimenteerd met de elektronische inschrijvingen. Antwerpen volgde dit jaar nadat het systeem vorig jaar nog verworpen werd.

“Met de uitbouw van een aanmeldingsregister willen we zorgen voor een eerlijke schoolkeuze waarbij iedereen evenveel rechten heeft”, zo roemt Antwerps schepen van Onderwijs Robert Voorhamme (sp.a) op de nieuwssite Apache.be het Antwerpse systeem.

Antwerpen is Gent niet
Dat klinkt mooi, maar in de praktijk lijkt dat nogal tegen te vallen. Er is namelijk één groot verschil tussen het Antwerpse en het Gentse inschrijvingssysteem. In Gent wordt één criterium gehanteerd: de afstand tot de woonplaats. Arm of rijk, blank of zwart, snel of traag: het maakt allemaal niet uit. Wie dichtst bij de school woont, krijgt voorrang.

In Antwerpen wou men daar niet van weten. “Een systeem dat gebaseerd is op slechts één criterium wordt als te beperkend gezien”, klonk het. En zo kwam er onder zware druk een criterium bij: het tijdstip van aanmelding. Ofwel: wie eerst komt, eerst maalt.

Het was met zeer grote tegenzin dat de federaties van etnisch-culturele minderheden dit zwaar bevochten compromis uiteindelijk aanvaardden.

Kamperen achter de computer
“Het fysieke kampeerprobleem werd zo vervangen door elektronische kampeerellende”, schrijft specialist Marc Laquière in een stuk dat binnenkort verschijnt in het maandblad Samenleving en Politiek. En die ellende was er wel degelijk. Ver van de camera's en de media in de lokalen van organisaties die ouders hielpen bij het inschrijven van hun kinderen.

Bij het FMV bijvoorbeeld: “Om 14u05 trad het systeem in werking. Ouders probeerden als eerste een plaats te bemachtigen achter een van de computers. Wat iedereen had kunnen weten, gebeurde ook. Men geraakte niet ingelogd. Er waren vertragingen bij het invullen. Het GSM-nummer naar waar de infobrochure over de inschrijvingen verwees, was onbereikbaar en de voicemail van dit GSM-nummer was in een mum van tijd overvol. Ouders probeerden meer dan een school op te geven als keuze maar dat lukte via de elektronische aanmelding niet. De gevolgen van dit alles laten zich raden. Ouders die het opgeven. Onmacht, frustratie, woede, schelden op het inschrijvingssysteem. Onzekerheid of hun kind nu wel is aangemeld”, schrijft Marc Laquière.

“Kortom”, zo besluit hij. “met het criterium ‘chronologie’ worden de kansen om ingeschreven te geraken voorbehouden aan mensen die het vlotst en het snelst kunnen omgaan met een computer en met computertaal. Aan mensen die over een snelle computer en internetverbinding beschikken.”

Ook de mensen van de studiewijzer en het electronische registratiesysteem die zich bijna dag en nacht inzetten om alles in goede banen te leiden dreigen het slachtoffer te worden van dit compromis.

Als de open inschrijvingen straks op 19 april van start gaan - waarbij ouders die nog geen school toegewezen kregen op zoek zullen gaan naar een school voor hun kinderen - dreigen we opnieuw met kampeertoestanden geconfronteerd te worden, vreest Marc Laquière.

Sommige ouders hebben ondertussen een mail en/of brief gekregen dat er geen plaats is in de vijf scholen die ze hebben opgegeven. En moeten straks weer aanschuiven...

De adem van extreemrechts
Maar waarom lukte in Antwerpen niet wat in Gent wel kon? “Enkele elitescholen willen hun privileges niet kwijtspelen. Er is Antwerpen natuurlijk ook nog altijd de hete adem van extreemrechts”, zegt Marc Laquière.

Vreemd genoeg kunnen de Antwerpse scholen in grote mate zelf bepalen hoeveel gewicht ze toekennen aan de twee criteria. Scholen kunnen zo tot 70 procent kinderen inschrijven op basis van het criterium 'tijdstip van aanmelding'.

Laquière: “Het is duidelijk dat men scholen die een specifieke (elitaire) recruteringspolitiek willen voeren, ongemoeid heeft willen laten.om toch maar een compromis te kunnen bereiken”

Deze problematiek werd in de media totaal onderbelicht. Meer nog: hier en daar klonk gemor over de “voorrang voor allochtone kinderen”. De Morgen schreef op de voorpagina: “Zeker in Antwerpen heerst er veel ongenoegen omdat sommige scholen die in buurten met veel allochtonen liggen, door bepaalde voorrangsregels van een gezonde culturele mix (opnieuw) dreigen te evolueren naar een concentratieschool".

Twee dagen later was daarvan een echo te horen in het Vlaams parlement toen Filip Dewinter zei dat ‘allochtone’ kinderen bevoordeeld worden op wat hij noemt kinderen ‘van bemiddelde, hoog- of goedopgeleide blanke ouders’.

Er is dus wel degelijk een tekort aan plaatsen in het onderwijs in sommige steden. En ondanks alles wat er over verteld werd, waren in Antwerpen opnieuw de kansarme en allochtone ouders de klos.

Marc Laquière besluit: “De belangrijkste vraag die zich bij dit alles opdringt, is de volgende: vanuit welke visie wil men aan het onderwijs van de toekomst werken. Eén die draait rond angst en rond de belangen van elitaire scholen of één die draait rond gelijke rechten, kansen en uitkomsten?"

"Een goed en niet voor interpretatie vatbaar inschrijvingsbeleid moet een realiteit worden. Het is de hoogste tijd dat men problemen zoals achterstand van ‘allochtone’ leerlingen, de capaciteitsproblemen … in het onderwijs krachtdadig aanpakt. Keuzes dringen zich op, wil men in Vlaanderen in Europees perspectief beter scoren op het vlak van gelijke onderwijskansen voor alle leerlingen, wil men de toekomst van een grote groep leerlingen niet in het gedrang brengen en wil men de samenleving in haar geheel niet hypothekeren.”

Duidelijkheid...

Duidelijkheid, daar gaan we het vandaag eens over hebben. Over een ja die een ja is en blijft en een nee die niet misschien betekend maar volmondig nee! Aanzet van dit artikel is Muhammad Tahir-ul-Qadri, de islamgeleerde die een fatwa heeft geschreven waarin hij elke vorm van terrorisme veroordeelt. Hij is heel duidelijk in zijn uitspraak: terroristen gaan naar de hel!

Laat dit dus voor alle islamgekken gekken een boodschap zijn: er wachten u geen maagden in de zevende of de achtste hemel, u gat zal verbranden in de hel. Het is in feite logisch, want als je geschriften erop naleest weet je dat je lichaam een tempel is die je in de beste conditie moet houden, de Koran schrijft nergens dat je een held of een halve of hele heilige bent als je met springstof omgord jezelf en je omstaanders berooft van het leven. Ook de bijbel doet dit niet, net zoals er nergens staat dat je gewapenderhand kruistochten moet ondernemen en bloed mag laten vloeien uit naam van “god”.

Duidelijk zou ook moeten zijn dat alle mensen gelijk zijn, ongeacht kleur en afkomst. Ongeacht geloofsovertuiging of het ontbreken ervan. Niet spreken van honden als het over katholieken gaat, niet over mestkevers kibbelen als je het hebt over de kiezers van een welbepaalde partij maar over medemens. Het is een beleefdheidsregel als het ware. Zo zijn er geen minderwaardige mensen, wel mensen die minder geluk hebben en in een welbepaalde sociale klasse blijven hangen. En het is onze plicht om ze daaruit te halen, om ze iets gelijker te maken als het ware. Het is onze verdomde plicht om mensen uit de kelders van de gelijkheid te sleuren en ze zicht te geven op zon in hun leven.

Duidelijk zou ook moeten zijn dat extremen geen opbouwende impulsen geven aan een maatschappij die streeft naar menselijke waarden. Opbouwen wil zeggen: deelnemen aan maatschappelijke discussies zonder vooroordelen, zonder te verworden in slijksmijterij en dromen van vroegere tijden. Tijden waarin door bepaalde mensen en hun waarden als oorzaak aan te wijzen de macht voor het grijpen lag en waar door de democratie zelve de menselijkheid verdween. Praten over mensen doe je op een beschaafde manier. En discussies worden afgehandeld zonder dat er een wapen of bedreiging aan te pas komt. Geen kernkop lost op wat een beetje gezond verstand wel kan, geen bommengordel doet een regering besluiten om toch maar soldaten terug te trekken. Praten helpt.

Zo ook in onze eigen omgeving. Er zijn VB mandatarissen die in hun eigen stijl deelnemen aan de maatschappelijke gesprekken met als doel een oplossing te vinden. Anderen vinden het dan weer heel ok om het conflictmodel van Dewinter te handhaven. Al wat niet volmondig ja knikt is tegen hun, en is bijgevolg verblind door de socialisten. In Hoboken hebben we ook zo’n sujet rondlopen, een man waar ik wegens zijn leeftijd het nodige respect zou voor moeten opbrengen maar die door zijn eigenzinnige manier van doen zo extremistisch is geworden dat ik denk dat hij als eerst een wapen zou grijpen om de vreemden te verjagen uit ons land. Ik noem geen naam maar geef hem er wel ene: fascist! Kijk en nu ben ik duidelijk door mezelf te verlagen tot schelden.

En ook bij de andere partijen mogen ze duidelijker worden. Bij de CD&V hebben ze een probleem met de Crem. Pieter kan zich echter niet achter een façade verstoppen ook al is hij op intelligent gebied de laatste van de klas. Wat hij als minister al heeft uitgespookt doet ons verlangend terugblikken op de fratsen van de heer Flahaut. Men moet ook tegen Crembo duidelijk zijn en zeggen dat bepaalde dingen niet kunnen. Ook ministers mogen/moeten tussen de lijnen lopen. Waar zijn de criticasters van de levende alcoholreclame uit Wallonië als De Crem domme dingen zegt en doet. Of is Michel uit “de walen” een leuk afleidingsmanoeuvre om de problemen in eigen rang te verdoezelen?

In de hoop dat dit artikel ook duidelijk is ga ik nu even wat genieten van het weer, beetje zon, een muziekje…

Tot ik opgeschrikt mijn oren spits en hoor dat de raad van state het hoofddoekenverbod in scholen schorst. Nu was het eens duidelijk voor iedereen en dan komen zo een stelletje opperrechters vertellen dat alles mag overgedaan worden. Niet alleen het verbod op hoofddoeken, ook het verbod op het dragen van uiterlijke levensbeschouwelijke kentekens in het gemeenschapsonderwijs wordt geschorst. Vermits ik mijn twee jongste zonen bewust niet heb laten dopen of besnijden zie ik mij dus genoodzaakt om T-shirts te laten drukken met als opschrift: ik geloof niet en u? Kwestie van een tegengewicht te vormen voor de islamieten, de katholieken, de joden en de boeddhisten en dan zwijgen we nog van de jehova’s en de scientology… Duidelijkheid lijkt in dit kleine land echt een probleem te zijn.

Luc Jacqumain, hoofdredacteur van www.volksgazet.be

Werken tot je doodvalt...

Daar waar men vroeger werkte tot de leeftijd van 65 jaar en daarna van een welverrdiende rust kon genieten is gedaan.

Er zijn geen zekerheden meer in het leven. CD&V wil de pensioenleeftijd afschaffen. Dat hebben voorzitster Marianne Thyssen en Sonja Beck woensdag gezegd. De christendemocraten willen het principe van de pensioenloopbaan introduceren, waarbij alle personen die in totaal 45 jaar gewerkt hebben, recht hebben op een volledig pensioen.

Wie werkt er tegenwoordig nog 45 jaar aan één stuk? De meeste mensen hoppen van job naar job. Soms verplicht door faillissementen of reorganisaties met een korte of lange tijd van werkloosheid.

Nergens spreken de dames over mensen die zwaar werk doen. Zie je die al 45 jaar werken?

Ook is er nergens sprake in hun voorstel van bedrijven te verplichten om maatregelen te nemen om aangepast werk te bieden voor oudere werknemers. Hoe langer men werkt, hoe meer verlof men jaarlijks krijgt zonder te raken aan de pensioenrechten, lijkt me een goede maatregel.

Waarom eisen ze niet van de bedrijven dat ze moeten stoppen met oudere werknemers als eerste te ontslaan bij reorganisaties wegens te duur?

Waarom zegt men niet dat bedrijven die brugpensioen aanbieden aan oudere werknemers bij faillissementen, volledig zelf moeten betalen in plaats van dat de overheid daar mee voor opdraait?

Zeker als ze mensen ontslaan terwijl ze nog winst maken. Ook het misbruik van de C4 om economische reden moet eens worden aangepakt.

In plaats van oudere werknemers, soms tegen hun zin, langer te laten werken zou de regering beter werk maken om jongeren en allochtonen aan een baan te helpen.

Als CD&V denkt dat ik tot mijn tachtigste zal werken dan hebben ze het verkeerd voor.

En wat was Leterme toch lief toen hij onlangs zei dat men na zijn pensioen onbeperkt zou mogen bijverdienen als het van hem afhangt. Maar zal u nog wel kunnen bijverdienen als u na een 45 jaar lange carrière op uw zeventigste of tachtigste bent uitgeblust?

Neen beste lezer, bij de CD&V moet u niet zijn als u eraan denkt om na een lange carrière, te gaan genieten van een rustige oude dag. Hopelijk is het volgend ideetje van CD&V over pensioenen niet: "iedereen die op pensioen gaat meteen euthanaseren".

Klinkt misschien grof, maar reken zelf eens uit hoeveel de regering hiermee kan uitparen. Geen pensioenen meer betalen, geen ziektekosten meer voor ouderdomskwaaltjes, geen bejaardentehuizen meer en ga zo maar door.

CD&V is dus de partij voor de tot aan zijn dood hardwerkende Vlaming. Laat dat duidelijk zijn.

De (on)zin van de vakbonden...

Onze economie beleeft zwarte dagen. DHL verhuist naar Duitsland, Opel trekt volledig weg uit ons land, Carrefour sluit volledig de deuren… De vakbonden laten hun spierballen rollen en leggen ronkende verklaringen af. Zij zorgen echter niet voor de oplossing van het probleem. Ze zijn het probleem.

Neem een bedrijf zoals Procter&Gamble, één van de eerste Amerikaanse multinationals die zich na de Tweede Wereldoorlog in ons land vestigde en mee de aanzet vormde voor de Golden Sixties.

P&G is een bedrijf met een uitstekend sociaal klimaat. Een ongeschoolde magazijnbediende kan er, als hij dat wil en de nodige inspanningen voor levert, doorgroeien tot plant manager. Er zijn voorbeelden van. De verloning is er goed, er zijn heel wat familiale faciliteiten, het personeelsverloop is er onbeduidend. Dankzij een zorgvuldige aanwervingspolitiek moet er haast nooit iemand afgedankt worden. Mensen gaan er uiteraard ook niet weg, want ze werken er graag.

Zo’n bedrijfsklimaat is natuurlijk als een mand zure druiven voor een vakbond die er nog maar weinig kan uitrichten. Dus wordt er de laatste tijd wat onrust gestookt. Niet door de eigen mensen, die beter weten, maar door externe huurlingen die zoals een vliegende ploeg rioolratten van het ene bedrijf naar het andere reizen om daar wat autobanden te verbranden zonder dat ze een zware boete opgelegd krijgen voor een milieuovertreding (O wee, als je per vergissing een sigarettenpeukje op straat laat vallen…), en werkwilligen gewapenderhand de toegang tot hun eigen bedrijf ontzeggen. Desnoods worden directieleden ontvoerd en gegijzeld. Misdaden van gemeenrecht, waarop trouwens een levenslange gevangenisstraf staat!

De houding van een bedrijf dat hiermee geconfronteerd wordt, kan er alleen maar stugger door worden. De peetvaders van juridisch onbestaande, schimmige terreurorganisaties zoals vakbonden, beseffen maar al te goed dat zo’n bedrijf met één vingerknip de hele handel sluit en overplaatst naar bijvoorbeeld Slovakije of Wit-Rusland. Het meest criminele aan hun houding is dat ze het beseffen, maar dat het hen worst zal wezen.

De media, alle gedirigeerd door de linkse kerk, spelen het spel mee. Ze schreeuwen moord en brand over de sluiting van Carrefour en benadrukken dat alles in het werk wordt gesteld om nog te redden wat er te redden valt.

Welnu, er is niets meer te redden. Carrefour gaat helemaal dicht. Dat is even duidelijk beslist als dat Opel dicht gaat.

Trouwens, waarover klagen de ontslagen werknemers van Opel, met een afscheidscadeau van 200.000 euro (àcht miljoen Belgische frank!) per persoon?

De vakbondsacties zijn slechts een wansmakelijke showvertoning om zichzelf in het zonnetje te zetten, maar waarvan vooraf geweten is dat ze geen resultaat opleveren.

Een prikactie bij Carrefour op de drukste verkoopdag van de week, maakt niet de minste indruk. In een sector waar de winstmarge per product soms minder dan 1 procent bedraagt en het rendement van de massale omzet moet komen, is een stakingsdag misschien zelfs een nuloperatie omdat er dan geen lonen moeten betaald worden en er bespaard wordt op verwarming en verlichting.

Maar las je in de krant ook drie pagina’s met straatinterviewtjes vol vreugdekreten over het feit dat, in dézelfde sector, het bedrijf Colruyt 3.000 (jawel, drie-dui-zend!) nieuwe personeelsleden aanwerft, van IT-ers tot ongeschoolde magazijnbedienden en kassapersoneel?

Natuurlijk las je daarover niets. Want dat is goed nieuws en niet te danken aan de destructieve houding van vakbonden, maar aan de inspanningen en het engagement van ondernemers.

En dan verklaart plotseling een kersverse partijvoorzitter in een kranteninterview dat werkgevers en vakbonden onvoldoende democratische legitimiteit zouden hebben om hun eigen zaakjes te regelen en daarom ‘de politiek’ meer economische touwtjes in handen moet nemen. De maakbare samenleving dus, de communistische doctrine die zoals een luchtbel in mekaar klapte.

Ik laat nog in het midden dat de uitspraak van voorzitter De Croo werd uitgelokt, samengevat, verkeerd geciteerd of geherformuleerd zoals dat in een bepaalde pers de laatste tijd meer en meer gebruikelijk is.

Mocht de jonge voorzitter echt overtuigd zijn van die stelling, dan treedt hij wel in het voetspoor van zijn moeder die kinderen van slagers zou willen uitsluiten van rechtenstudies, maar in zijn functie én binnen de lijn van wat ooit zijn partij-ideologie was, blundert hij formidabel.

Ten eerste heeft in ons land het bedrijfsleven, het enige dat nog met enig verantwoordelijkheidsgevoel geleid wordt, geen lesjes te krijgen van politici die er niet in slagen om een sluitende begroting in te dienen, levensnoodzakelijke beslissingen inzake veiligheid van het openbaar vervoer binnen een redelijke termijn te laten uitvoeren, een deskundig gevangenisbeleid te voeren, de veiligheid op straat te verzekeren en een klimaat te scheppen dat buitenlandse investeerders aantrekt of nog maar hier houdt.

Maar de jonge voorzitter vergist zich nog op een ander belangrijk punt.

Ondernemingen zijn privé-organisaties die met eigen middelen en grote risico’s hun activiteiten ontplooien. Zijn ze succesrijk, dan plukken ze daar de vruchten van. Mislukken ze, dan betalen ze er de tol voor. Wie zich bij hen aansluit om te delen in het succes, eventueel om mee de tol te betalen, doet dat uit vrije wil. Niemand is verplicht in een bepaald bedrijf te werken.

Dàt is democratie pur sang.

Politieke partijen daarentegen worden onderhouden met gemeenschapsgeld. Hoever de democratie nog invloed heeft op hun manier van werken, is zeer de vraag. De kiezer bepaalt al lang niet meer aan welke partij hij bestuursverantwoordelijkheid geeft. Afgewezen partijen klitten samen tot ze een meerderheid vormen zoals een lapjeskat en noemen zich dan 'democratisch gelegitimeerd'. De kiezer bepaalt evenmin wie burgemeester of minister wordt. Hij kan zelfs zijn eigen ‘volks’-vertegenwoordigers niet aanduiden. Dat gebeurt achter de gesloten deuren van donkere achterkamertjes in de partijcenakels.

Ik betwijfel niet dat de jonge partijvoorzitter het goed bedoelde en slechts een wat ongelukkige uitspraak deed vanuit een nochtans oprecht grote bekommernis.
Ik hoop dat hij deze bekommernis voor onze economie blijft koesteren, maar dan door al zijn invloed aan te wenden om het ondernemingsklimaat in ons land opnieuw lucratief te maken. Om opnieuw politiek te bedrijven zoals het hoort.

Maar in godsnaam, dat hij ondernemen overlaat aan ondernemers. Daar zijn die goed in.
Zolang ze maar niet gehinderd worden door terreurorganisaties die nooit enige verantwoordelijkheid hebben genomen.

Le Roi qui rit...

Je zou voor minder lachen wanneer je persoonlijk bezit maar liefst 80 maal groter is dan wat je je eigen fiscus altijd hebt wijsgemaakt.

De koninklijke familie ontkent dat het vermogen van koning Albert II groter is dan tot nu toe werd aangenomen. In een persbericht wordt 1 miljard euro een "totaal uit de lucht gegrepen bedrag" genoemd.

Dat Albert II zoveel zou bezitten, werd beweerd in het boek 'Het verloren geld van de Coburgs' van financieel specialist Thierry Debels. Het Paleis houdt het officieel al een hele tijd bij 12,4 miljoen euro. 1 miljard is 80 keer zoveel.

Thierry Debels baseert zich op de historische aandelen van het koningshuis bij de vroegere Generale Maatschappij, het huidige Suez: "Het koningshuis bezat 4 tot 6 procent van de aandelen." Omgerekend komt dat volgens de auteur neer op ongeveer 1 miljard euro.

Zijn schatting van 1 miljard is volgens hem nog "een onderschatting". Want het fortuin uit Congo en de erfenis van koning Boudewijn - 12 miljard Belgische frank, waarvan koning Albert een van de belangrijkste erfgenamen was - zijn volgens Debels niet eens meegerekend.

Hoe komt het toch dat ons koningshuis zo angstvallig de lippen op elkaar houdt als men hen vragen over hun bezit stelt. Trouwens als dit klopt, hoeveel belastingen heeft onze koning dan al ontdoken?

En dan maar kerst of andere toespraken houden over de crisis en dat iedereen zijn steentje moet bijdragen. Wij kunnen ons steentje bijdragen terwijl mijnheer de koning thuis een baksteenfabriek heeft.

Het is de hoogste tijd dat men de koninklijke familie verplicht al hun bezittingen en verdiensten bekend te maken.

De koning heeft dus een pak aandelen bij Suez. Moest daarom Electrabel aan Suez verkocht worden? We mogen de koning dus bedanken voor de hoge energieprijzen die wij daardoor nu betalen.

Nu is het ook duidelijk waarom de koning zo graag naar Congo wil. Hij heeft er nog een paar zaakjes te regelen.

... moet weg uit Borgerhout

In het jongste nummer van het VB-blaadje "Antwerps Nieuws", op de plaatselijke pagina’s voor het district Borgerhout, is het al “moet weg uit Borgerhout” dat de klok slaat. Wansmakelijk politiek toneel in Borgerhout. Vlaams Belang wil Groen! en Fatima Bali weg uit districtsbestuur is de titel boven het grootste artikel. Vlaams Belang wil illegalen weg uit Borgerhout is de kop boven een ander artikel. Nu mag er in Borgerhout wel een en ander weg, maar de enige die weg is uit Borgerhout… is VB-boegbeeld Janice Laureyssens. En meer zelfs: la Laureyssens is ook weg bij het VB.

Janice Laureyssens werd in 2000 lid van het VB. In 2003 vinden we haar al op de VB-lijst voor de parlementsverkiezingen. In Oost-Vlaanderen, want ze woont dan nog in Stekene waar ze paarden en ezels houdt en verkoopt. Ze komt in Borgerhout wonen, en is bij de verkiezingen op 8 oktober 2006 kandidaat zowel voor een zitje in de Antwerpse gemeenteraad als in de Borgerhoutse districtsraad. Voor die laatste raad wordt ze verkozen, en ze wordt er meteen VB-fractieleidster. Borgerhouts VB-lijsttrekker Bart Debie kiest immers voor een zitje in de gemeenteraad. Janice Laureyssens is tevens voorzitster van het VB-Borgerhout, en vindt daarnaast nog de tijd om regelmatig te bloggen. Zo pleit ze op één van haar twee blogs bijvoorbeeld voor een organisatie als het IRA in Vlaanderen, “misschien minder gewelddadig”. Een andere keer meldt ze op haar blog het bestaan van Blood and Honour Marokko, waar nog geen ernstig mens ooit van gehoord heeft.

Het VB-Borgerhout geeft af en toe een blaadje uit, De Borger. Toen wij naar aanleiding van De Borger van december 2007 schreven dat het VB in Borgerhout de kerstsfeer verstoort, reageerde Laureyssens als gestoken door een wesp. Op haar blog haalde ze meteen uit naar Het fascistisch clubje van het AFF. In het tweede nummer van De Borger ging ze hier nog op door. Bij de parlementsverkiezingen op 7 juni 2009 stond Janice Laureyssens elfde op de VB-lijst, maar spijts een intense campagne eindigde ze slechts zesentwingste qua voorkeurstemmen op de VB-lijst. In oktober vorig jaar nam Janice Laureyssens ontslag als districtsraadslid in Borgerhout. Ze kwam nog wel naar de districtsraad om te zien hoe haar plaatsvervanger aangesteld werd. We hebben Laureyssens toen gepolst naar de redenen voor haar ontslag, maar ze reageerde niet. Noch op onze rechtstreekse vraag, noch op ons artikel over haar ontslag – terwijl ze gewoonlijk furieus reageerde op AFF-artikels.

En intussen is Janice Laureyssens weg uit Borgerhout en weg bij het VB. Op 1 maart schreef ze op haar blog: “Toen ik mijn ontslag gaf bij het VB en de districtsraad ben ik terug verhuisd natuurlijk. Denk je dat ik daar voor mijn plezier een appartement huurde?” Janice Laureyssens woonde nochtans niet in het Borgerhout van de Turnhoutsebaan en omgeving, maar vlakbij het fraaie Te Boelaerpark in Borgerhout extra muros. Men bevestigde ons inmiddels dat Janice Laureyssens terug op het Vlaamse platteland woont. Maar ze wil nog verder emigreren. Janice Laureyssens, nog steeds op 1 maart op haar blog: “Wie zich verder nog de moeite getroost om mijn naam in te tikken onder Google, zal merken dat ik zowel bij extreem links (AFF) als bij extreem rechts persona non grata ben. Er bestaat dus duidelijk geen partij in dit land waarvoor ik nog kan stemmen. Maar ik hoop tegen de volgende verkiezingen al ergens in het zonnige zuiden te wonen. Because really, my dear friends, I don’t give a shit anymore.” Het is intussen verwijderd van haar blog, maar je kan het nog nalezen met Google Cache (en zien op foto 3, klik eenmaal op de afbeelding voor een duidelijker versie). Na Wim en Rob Verreycken, en Bart Debie, verliest het VB in Borgerhout zo haar vierde markante figuur op rij. (AFF)

Solidariteit? M'n kl...

Al geruime tijd is OPEL Antwerpen aan haar zwanengang bezig. Om het simpel te zeggen wil General Motors van de eenheid in Antwerpen, samen met de 2.600 werknemers, af, en de werknemers willen uiteraard dat de eenheid én hun job blijft. Ik denk niet dat men de feiten simpeler kan uitleggen dan dat.

Ik vrees echter dat zowel het gemeenschappelijk vakbondsfront als de getroffen werknemers beseffen dat ze aan het vechten zijn tegen de bierkaai. De vakbonden willen zoveel mogelijk redden en uit de brand slepen wat er (nog) uit te slepen valt, maar beseffen dat het bijna een verloren zaak is en de werknemers blijven hopen op een mirakel en het behoud van hun job, maar weten ook dat die kans zéér klein tot onbestaande is.

In gesprekken met het gemeenschappelijk vakbondsfront én met de werknemers valt één ding op. Allen zijn er van overtuigd dat alle politici en alle bewoners van Antwerpen als één man achter hen staan. Ze zijn er van overtuigd dat de solidariteit van de Antwerpenaars naar hen toe quasi grenzeloos is.

Ze vergeten echter dat OPEL Antwerpen de scheepswerf van Gdansk niet is, dat Rudi Kennes, ondanks zijn goede bedoelingen en tomeloze inzet, Lech Walesa niet is, en dat solidariteit heden ten dage een holle kreet geworden is.

Kijk gewoon naar de manifestatie van gisteren. Een poging om een menselijke ketting te maken van 2.600 mensen, evenveel als het aantal werknemers dat met ontslag bedreigd wordt. Akkoord, door zo'n ketting te vormen zal je je job niet houden, je zal enkel (nog meer) media-aandacht krijgen, maar dat brengt na enkele jaren ook geen brood meer op de plank.

Duizend mensen zijn daar maximum op af gekomen. DUIZEND!!!!! Dat betekent dat zelfs diegenen wiens job bedreigd is niet allemaal aanwezig waren, want anders waren er automatisch 2600 deelnemers geweest.

Is dat geen teken aan de wand voor de organisatoren van die mediatrekkende manifestaties? Hebben die de afgelopen jaren geen media-aandacht genoeg gekregen, zodat hun politieke na-OPEL-carriëre voldoende gelanceerd is? Kijk maar naar Inge Vervotte en Mia De Vidts, die waarschijnlijk niet meer wakker liggen van SABENA of van de boterham van de militanten. Kan alle tijd die nu verprutst wordt met manifestaties, brandende palletten en holle leuzes niet beter besteed worden door het uitwerken van een sociaal begeleidingsplan en het leren de waarheid onder ogen te zien?

De werknemers van vandaag zijn niet meer de hersenloze, knikkende robotten uit de jaren vijftig, maar geschoolde mensen die beseffen dat we in volle crisis zitten, dat General Motors Opel Antwerpen niet zal behouden voor wiens mooie ogen dan ook en dat solidariteit een holle leuze is, die door politieke volksmenners verspreid wordt, enkel en alleen met de bedoeling om er zelf beter van de worden...

Een kwalitatieve herbestemming...

Terwijl het Antwerpse stadsbestuur nog steeds op zoek is naar een partner die aan het Steen een "kindvriendelijke" bestemming wil geven, terwijl het Steen een stedelijk historisch icoon moet blijven, (knoop beide voorwaarden maar eens aan elkaar) blijft het maar doorgaan met het verkwanselen van historisch erfgoed.

Nu biedt het weer een deel monumentale en historische gebouwen te koop aan in de Gildemakersstraat, Suikerrui en Kaasstraat, enkel met de bedoeling financiën te vergaren voor dat oerlelijke MAS dat al te klein blijkt te zijn nog voor het af is. Ach ja, en de koper moet de gebouwen op een "kwalitatieve wijze" herbestemmen.

Voor die mottige Legoblokkendoos op 't Eilandje moeten er dus een hoop prachtige gebouwen van de hand gedaan worden, midden in het toeristische centrum van Antwerpen. En wat is trouwens een "kwalitatieve herbestemming"? Een diamantwinkel, de droom van Van Campenhout? Een terrasloos café, de droom van Boer Voorhamme? Een souvenierwinkel met Elexir d'Anvers, Antwerpse handjes, bronzen Lievevrouwentorentjes en singels van Bobbejaan Schoepen? Of mag er ook een Doner Kebab inkomen, zolang het vlees maar halal geslacht is?

Misschien kunnen ze het beter helemaal niet verkopen en er klaslokaaltjes in maken voor lagere schoolkinderen die uitsluitend midden in het centrum wonen. Dan zou het meteen terug een museumfunctie krijgen, want dat zou terug het eerste schooltje zijn in Antwerpen waar Aantwaarps gesproken wordt en de leerlingen Janssens en Peeters heten...

Trek het Behang niet te snel van de muur...

Het weekblad Knack vraagt zich vandaag af of het einde van het Vlaams Behang nabij is. Intern gerommel, een klacht wegens racisme bij de Raad van State die de partij veel geld kan kosten, verloren verkiezingen... Volgens Eric Defoort, ex-voorzitter van de Vlaamse Volksbeweging (VVB), is het VB politiek niet meer relevant, want zijn thema’s worden overgenomen door andere partijen en de boegbeelden van de partij zijn allang verbrand.

Knack heeft zelfs aan het bureau TNS Dimarso gevraagd om te analyseren waar de VB-kiezers met hun stem naartoe zullen trekken, als de partij er niet meer zal zijn. Dimarso ziet de Vlaams-nationalisten vooral verhuizen naar N-VA en de foert-stemmers naar LDD. De groep van vooral racistisch getinte VB-kiezers wordt politiek dakloos.

Ik vind het nogal kort door de bocht om nu al de erfenis te verdelen van een partij die bij de jongste Vlaamse verkiezingen nog 628.564 stemmen oogstte. Bij de lokale verkiezingen van 2006 in Antwerpen werd Filip Dewinter weliswaar overvleugeld door Patrick Janssens, maar zelf ging hij met ruim 33 procent niet achteruit. Kortom, het VB is nog steeds de tweede partij van Vlaanderen.

Het succes van Geert Wilders in de recente lokale verkiezingen in Nederland heeft voor de zoveelste keer bewezen wat overal in Europa blijkt: er is heel wat potentie voor politieke partijen die zich afzetten tegen de bestaande orde, want veel Europeanen hebben het bijzonder moeilijk met de snelle veranderingen als gevolg van de globalisering, de migratie en het vervagen van de oude breuklijnen in de samenleving.

Dat bij ons andere partijen in de loop der jaren stukken uit het VB-discours hebben overgenomen, is juist. Anno 2010 protesteren zelfs sp.a’ers tegen de massale immigratie. En het Vlaams-nationalisme was in 2007 een speerpunt in de campagne van CD&V, al is dat niet echt goed afgelopen. Ook N-VA won er vorig jaar de verkiezingen mee en deelt nu op Vlaams niveau in de macht. Maar het is de vraag wat dat allemaal zal opleveren.

Nee, het VB mag niet te snel worden afgeschreven. Zolang de grote problemen van dit land - migratie en integratie, veiligheid en justitie, onderwijs, sociale zekerheid, financiën, economie, mobiliteit... - niet op een adequate en voor de kiezer overtuigende manier worden aangepakt, blijft de voedingsbodem vruchtbaar voor een partij die het altijd beter weet, maar zijn gelijk nooit mag en moet bewijzen.

Help, waar moet mijn kind naar school...

In een ver verleden heb ik ooit, aan de VUB, een drie jaar durende lessenreeks gevolgd voor "Beheerder voor een rust- en verzorgingstehuis". Het was ergens eind de jaren tachtig én het was de eerste maal in België dat in die richting onderwijs werd gegeven.
Aan de hand van de bevolkingspyramide leerden we daar berekenen of er tien of twintig jaar later meer of minder nood zou zijn aan opvang van bejaarden. Zo kon men in feite berekenen of men risicoloos kon investeren in voorzieningen voor ouderlingen.
De theorie die ik hier verkondig werd dan ook toegepast en zo komt het dat er, ondanks de vergrijzing geen tekort is aan opvang voor bejaarden, dat bepaalde bejaardentehuizen omgebouwd zijn tot woon- en zorgcentra en dat de mensen, dankzij de invoering van de "serviceflats" langer semi-zelfstandig kunnen blijven wonen.

Hadden de schriftgeleerden in Antwerpen van diezelfde bevolkingspyramide gebruik gemaakt, rekening houdende met de immigratie- en reguralisatiegolf én met de familiehereniging van immigranten, dan waren er nu in Antwerpen voldoende scholen geweest.
Ze hebben dat niet gedaan, met als gevolg dat 2500 Antwerpse kinderen geen plaats vinden in het basisonderwijs van hun eigen stad. Met welgemeente felicitaties aan de opeenvolgende schepenen van onderwijs van de laatste dertig jaar, die hiermee bewezen hebben dat ze onbekwaam waren en zijn.
Maar ja, het is niet omdat je een ezel een toga aantrekt dat die ezel dan ook onmiddellijk een advocaat is.

Kijk, voor zover ik weet, doet men in België normaal 6 jaar over het basisonderwijs, waarna men overstapt naar het secundair onderwijs. Dat betekent dat het huidig tekort aan plaatsen in het basisonderwijs zich binnen zes jaar doortrekt naar het secundair onderwijs en er daar dan ook plaatsen tekort zullen zijn.

Ik hoop dat de Antwerpse Schriftgeleerde van Onderwijs nu eindelijk beseft dat het Kabinet van Onderwijs meer inhoudt dan extra lessen Nederlands voor anderstaligen, en dat skiklassen voor kansarmen minder belangrijk zijn dan een aangepaste plek om onderricht te volgen...

Lay-outproblemen

Trouwe lezers hebben het waarschijnlijk gelezen op de frontpagina. Er waren problemen met de leesbaarheid van onze krant in bepaalde browsers. Intussen werd de nieuwspagina en de pagina's waar de nieuwe berichten in komen, aangepast.

Zijn wij dan zulke dommerikken dat wij het niet van de eerste keer goed kunnen doen? Neen. Dat is enkel en alleen te danken aan de browsers die elkaar het licht in de ogen niet gunnen, omdat de concurrentiestrijd zéér groot is. Zelfs het verschil tussen een weergave van IE6, IE7 en IE8, alle drie van Microsoft is spectaculair. Bij Firefox van de concurrentie is het nog erger.

Enfin, na enkele uren werken hebben we een voor iedereen aanvaardbare oplossing gevonden. Uiteraard wordt de komende dagen ook de rest van de krant aangepast. Akkoord, het duurt misschien iets langer dan U van ons gewoon bent, maar ik heb net een zware operatie achter de rug en kan voorlopig geen 12 uur per dag werken.

Maar... tot spijt van wie 't benijdt, ben ik binnenkort weer helemaal de oude, zij het dan in een (ver)nieuw(d)e verpakking en enkele tientallen kilootjes lichter...

De "A" van "Amaaiazoenenhoepzeverdattahieris"

“Ik zou toch maar iets op mijn hoofd zetten, mocht ik U zijn”, riep ze hem toe vanuit de keuken. Dus zette hij zijn zwarte muts met “stralende A” op, die hij vorig jaar tijdens de nieuwjaarsreceptie op de Grote Markt had gekregen. Rond zijn hals knoopte hij de rode sjaal met “stralende A”, die hij het jaar daarvoor had gekregen, en zijn handen stopte hij in de zwarte, van een “stralende A” voorziene handschoenen, die hij ook ergens op een nieuwjaarsreceptie op de Grote Markt had gekregen.
De papieren die hij nodig had borg hij op in een zware schoudertas die uiteraard ook voorzien was van een “stralende A”. Een nieuwjaarsgeschenk van 't stad van dit jaar. Misschien voor alle veiligheid, want hij ging tenslotte met de fiets, toch maar het fluo-hesje aantrekken, waar uiteraard op de rug een grote “stralende A” was aangebracht. Op het revers van zijn jas had hij trouwens al een pin met een “stralende A” gestoken, kwestie van hem kenbaar te maken als inwoner van Antwerpen.

We kunnen nog verder gaan in dit verhaal met potloden, balpennen, inpakpapier, sportkledij, sporttassen, drinktassen, jeneverglazen, waterkaraffen, kookschorten, USB-sticks, enz, enz, enz,

Allemaal, al dan niet gratis, promotiemateriaal om reklame te maken voor een stad,
-Die onvoldoende kleuter- en basisscholen heeft om al haar kinderen binnen de stad naar school te laten gaan.
-Die, om de OCMW-begroting sluitend te maken, een bedrag van 30.000.000 euro uitgaven “vergeten” heeft op haar begroting.
-Die nu al voldoende strooizout gaat bestellen tegen volgend jaar om te vermijden dat ze ook dan leugens uit hun mouw moeten schudden om de bevolking te sussen.
-Die dit jaar maar eventjes méér dan 2/3 van haar foren afschaft.
-Die, na een tiger-kidnapping in een privéwoning in Wilrijk, meer dan waarschijnlijk nog véél meer geld gaat pompen in de “bescherming” van het Antwerpse Jodenkwartier, onder het motto “Geef iedere Jood zijn eigen Gazastrook”.
-Die stilaan stikt in haar eigen verkeersinfarct.

Liever zagen we slogans zoals: “Wij hebben de oplossing voor “A” ”of “Wij zorgen goed voor “A” “, maar waarschijnlijk komt dat nog leugenachtiger over dan die ganse “stralende A”-campagne, waarbij iemand die 50 kilometer buiten Antwerpen woont, in de verste verte niet weet waar die “A” met die frieten rond, voor staat....

Katholiek fundamentalisme

Het ter communie gaan in de katholieke kerk was lang overgelaten aan de gelovige zelf. Wie meende dat hij een nog niet opgebiechte en vergeven doodzonde op zijn kerfstok had, werd geacht niet ‘aan tafel’ te gaan. De katholieke kerk heeft het beroep op het individueel geweten verlaten en identificeert overeenkomstig de Vaticaanse richtlijnen weer mensen die niet in staat van genade leven. Ze weigert de communie aan praktizerende homo’s, opnieuw getrouwden en provocateurs.

‘Ik moet dat van mijn geloof’, zeggen achtereenvolgens de pastoor en zijn bisschop. Ze zijn er zich kennelijk niet van bewust dat het een vorm van totalitair denken is die eenzijdig mensen verdeelt tussen goed en fout, tussen volgzaam en zelfdenkend en tussen gehoorzaam en eigenwijs. De Vaticaanse richtlijn sorteert mensen voor op toegang tussen de hel en de hemel en dat uit naam van god die de wereld geschapen zou hebben, dus ook homo’s en provocateurs geschapen heeft.

Omdat het een religie betreft ontstaat er de merkwaardige situatie dat in dit geval discriminatie wettelijk is toegestaan en maatschappelijk wordt afgewezen. Een club mag in Nederland zijn eigen grenzen bepalen en vaststellen wie er wel of niet bij de club hoort. Wie het marxisme fanatiek uitdraagt in een liberale partij die het kapitalisme omarmt, kan waarschijnlijk ook rekenen op ex-communicatie. De ‘zuiverheid op de graat’ bepaalt of je ergens bij hoort of niet.

Er is echter een verschil tussen de ballotage in een politieke partij en een religie. De laatste beroept zich op haar waarneming van de wensen van een god en geeft zich over aan het soort absolutisme waar sommige politieke stromingen met een gebrek aan zelfrelativering in het verleden ook knap last van hadden.

Er kan geen twijfel bestaan over de vraag hoe het optreden van de Katholieke kerk moet worden beoordeeld. Volstrekt fout! Het primaat dient te liggen bij het individueel geweten en dat dient in alle gevallen te worden gerespecteerd. Iedere vorm van gecanoniseerd moeten, dient te worden afgewezen als een vorm van gewetensslavernij die geen recht doet aan het recht op de vrijheid van geweten. Het doet ook geen recht aan het verstand. De recent overleden Edaward Schillebeeckx liet optekenen dat zelfs alle religies samen nog maar een beetje van god begrijpen. Een verstandige uitspraak die voor religies tot bescheidenheid zou moeten leiden en hen zo buiten de gevarenzone van het absolutisme kunnen houden. Er zijn geen absolute waarheden. Er zijn alleen opvattingen die absoluut kunnen worden gemaakt.

Mevrouw Ploumen, de voorzitster van een grote linkse nederlandse partij, heeft aangekondigd zondag samen met de homo’s in den Bosch ter kerke te willen gaan om uiting te geven aan haar afschuw over dit soort vormen van uitsluiting en absolutisme. Een prijzenswaardige geste, zelfs in verkiezingstijd.

Er zit echter een valse toon in haar oordeel die er niet geweest zou zijn als ze om dezelfde redenen de afgelopen zesenvijftig vrijdagen zich om dezelfde redenen tijdens de gebedsuren in moskeeën had vertoond. Provocerend als vrouw tussen de mannen en in solidariteit getooid met een roze driehoekje. Dat we languit over het katholieke fundamentalisme vallen is een goede en terechte zaak. Dat er tegelijkertijd heel wat omzichtiger wordt omgesprongen met de islam is echter onvergeeflijk. Het is een verborgen vorm van ‘wij-zij denken’. De katholieke kerk hoort bij ons, daar mogen we dus wat over zeggen. De islam is echter van ‘hun’ en dan beginnen we ineens zachtjes te praten en vermijden we harde woorden of provocerende acties.

De islam en de moslims horen echter net zo bij ons als de katholieke kerk en haar gelovigen. Het maken van enig onderscheid is volkomen onjuist. Ook moslims dienen te worden beschermd tegen absolutistische denkbeelden binnen hun religie die afbreuk doen aan het menszijn en die in feite gebaseerd zijn op een onverzoenlijkheid met aspecten van de menselijke natuur waar een redelijk denkend mens geen enkel probleem mee kan hebben.

Emotionaliteit haalt het op rationaliteit...

De vraag blijft elke dag even actueel en wordt met de tijd maar prangender want levensbelangrijker: Kan de mens als soort zijn handelen zo afstemmen dat het de gemeenschap ten goede komt? Je zou denken van wel al blijkt steeds het tegendeel.

Obama zal zich mogen reppen om nog iets van zijn ziektewetvoorstel te kunnen doordrukken. Hij vertrok van de -zoals nu blijkt naïeve - veronderstelling dat de bevolking zelf er niet tegen kon zijn.

Hij meende dat hij samen met de volledige bevolking de strijd tegen de machtige verzekeringslobby aan kon. Wat blijkt: de republikeinen keren zich in bloc tegen deze ziektewet met sloganeske argumenten en het republikeinse deel van de bevolking gaat er in mee.

Terwijl iedereen toch zien kan dat in de Europese landen de ziekteverzekering voor allen een van hun beste verwezenlijkingen is.

Vele Amerikanen verkiezen dus een maatschappij waar ze kunnen neerkijken op mensen die hebben en houden verliezen omdat ze door een of andere ziekte ook economisch geveld worden op een ogenblik van werkloosheid. Dat is dus hun zo gewaardeerde 'vrijheid' . Zij kijken dus graag meewarig neer op ellende terwijl ze prevelen: “wat hebben wij het toch beter dan die ongelukkigen, ocharme.... “

Is het zulke wereld die we willen bestendigen?

Onbegrijpelijk dat in de VS, een land waar de bevolking toch school moet lopen, een doelstelling (iedereen heeft recht op een ziekteverzekering) die ten goede komt van de gehele bevolking het niet haalt.

Tegelijk toont dit het democratisch deficit. De democratie veronderonderstelt een mondige samenleving en die is er niet. Je hebt hier een bevolking waar wel eenieder zijn mening kan spuien maar die is meestal emotioneel gegrond en niet rationeel. Rationele argumenten tellen maar mee in zoverre ze passen in de emotionele positionering.

En dat geldt ook hier in Europa. Wij zijn geen haar beter. Denk aan Peumans bvb. die niet naar de nieuwjaarsreceptie op het Koninklijk Paleis wou terwijl hij er verwacht werd uit hoofde van zijn functie.. , tegelijk toch ook een kaakslag voor alle mensen die in de oorlog bij de weerstand waren en de bevrijding nooit mochten meemaken omdat zij werden doodgeschoten. Onrecht was er zowel tijdens de oorlog als bij de repressie achteraf. Afdoende reden om emotionele persoonlijke reacties te laten doorwegen 60 jaar later?? Ja??

Zelfs de nieuwsmedia versterken de tendens van emotionaliteit die het haalt op rationaliteit door vooral oog te hebben voor emotioneel geladen nieuwsitems en door achtergrond en duiding sterk te beperken.

Je wordt er moedeloos van al kan je je dat niet veroorloven. Juist dat speelt in de kaart van een maatschappij die de bestaande mondiale verhoudingen wil bestendigen en daar kan je je gewoon niet als mens bij neerleggen.

Zullen we doorgaan?

Waarom toch...

Gisterenavond was het weer zo ver, studentenbetoging in Antwerpen. Neen, geen nationaal studentenprotest tegen één of andere al dan niet nutteloze maatregel van de regering, ook geen protest door de Antwerpse studenten tegen het plaatsen van een bijkomende camera op de Ossenmarkt, maar een betoging van het NSV, omdat betogen nu eenmaal een jaarlijkse traditie is én omdat Antwerpen toevallig als locatie aan de beurt was. Als thema "Geef Vlaanderen aan de (Vlaamse) Jeugd."

Ik snap niet dat Patrick Janssens de toestemming geeft aan zo'n zootje extreem-rechtse leeglopers, die uit heel Vlaanderen moeten komen om toch driehonderd man samen te krijgen, om hier, in Antwerpen een beetje van hun kloten te komen maken, enkel en alleen omdat dat een traditie is.

Ik ben een grote voorstander van "Vrije meningsuiting", maar... men moet wel iets te vertellen hebben en niet alleen naar Antwerpen komen enkel met de bedoeling te provoceren en met wat nazisymbolen te showen, waarvan de meeste dragers waarschijnlijk nog niet eens de betekenis kennen.

Hebben wij belerende lullen nodig...

Alle verslavende stoffen in sigaretten, zoals nicotine, moeten worden verboden. Dat zegt professor Roger Blanpain in een reactie op een enquête waaruit blijkt dat het aantal rokers in België vorig jaar weer gestegen is. Blanpain dringt ook aan op een algemeen rookverbod in de horeca

Eén op de drie Belgen zegt dagelijks een sigaret op te steken, 2 procent meer dan in 2008.

Een algemene belastingverhoging op sigaretten is volgens hem niet zo’n goed idee omdat die ertoe kan leiden dat rokers goedkopere sigaretten kopen. Net de toevloed van goedkope sigaretten is een van de redenen waarom het aantal rokers weer stijgt.

Wat een hypocriete houding van een professor arbeidsrecht. Hoeveel mensen verliezen er hun werk door de sluiting van tabaksfabrieken als men sigaretten zou verbieden? Hoeveel cafés zullen er sluiten omdat hun rokende klanten wegblijven? Hoeveel werklozen levert dit op? Sinds wanneer zit mijnheer Blanpain niet meer in met het recht op arbeid?

En waarom hoor ik nooit iemand vragen om alcohol te verbieden. Ik heb nog nooit iemand gekend die zijn vrouw in elkaar timmert omdat hij te veel gerookt heeft...met alcohol daarentegen!

Heel deze heksenjacht op rokers is één grote hypocriete boel. Mensen kunnen voor zichzelf wel kiezen of ze al of niet roken. En ik denk dat rokers al genoeg bewezen hebben dat ze hoffelijk zijn. Ze roken niet op de werkvloer, in openbare gebouwen, in restaurants, op de trein, op de bus en waar er dan ook niet mag gerookt worden.

Maar nicotine verbieden wil zeggen dat je het roken overal wil verbieden. Wat mogen we nog wel roken? Chocolade sigaretten?

En weet je wat nog het hypocrietst is? Dat de Staat, dus ook de niet rokers, miljoenen euro's opstrijkt dankzij de accijnzen die men op sigaretten heft. Men zou de rokers godverdomme dankbaar moeten zijn!

Dat men mensen die willen stoppen met roken helpt, daar heb ik niets op tegen. Maar dingen verbieden, daar blijf ik tegen.

Trouwens, iets verbieden heeft nog nooit geholpen. Zeker niet in het land waar dingen doen die verboden zijn pas als leuk wordt bevonden. Het is trouwens des mensen om iets spannends te vinden wat niet mag.

Maar dat kan een professor arbeidsrecht niet weten, daarvoor moet je psychologie hebben gestudeerd of tussen de mensen staan. En dan blaas ik nu de rook van mijn sigaret uit in dat zure gezicht van dat belerend professorke uit.

Woonhaven: Sociaal woonbureau of gewetenloze profiteurs...

Gisteren las ik bij de collega's van De Volksgazet, zeg maar onze evenpool in Hoboken, een schrijnende reportage van de hoofdredacteur Luc Jacquemyn, over de Antwerpse woonmaatschappij Woonhaven. Ik weet dat Luc zijn krant ernstig neemt én dat hij in dit geval, door het overlijden van zijn beide ouders op korte tijd, "ervaringsdeskundige" is wat betreft Woonhaven. Ik laat vandaag dan ook met veel plezier het "Woord van de redactie" schrijven door mijn gewaardeerde Hobookse collega:

Sociale woningbouw, daar hadden we het een tijdje geleden ook nog over. Over het feit dat sociale huurders ook rechten hebben. Naast de meer dan normale plichten op gebied van hygiëne en melding bij eventuele mankementen. Ook de sociale woonmaatschappij heeft plichten, enkel al door simpel te reageren op een vraag van de klant, de sociale huurder. Soms is laten voelen dat er rekening gehouden wordt met een vraag al genoeg om de boel te sussen.

Nu zijn er veel huizen die hun houdbaarheidsdatum voorbij zijn. Men heeft dan een aantal oplossingen. Of men renoveert of men breekt het boeltje af en zet nieuwere en modernere woningeenheden. En dan is er de andere oplossing: men probeert de huizen een mooier uitzicht te geven zonder een echte oplossing te geven aan de problemen die er zijn of waren. En dan komen de problemen terug van waar ze kwamen… terug vochtproblemen, schimmelvorming, lekken omdat de aannemer niet de juiste materialen gebruikte of omdat er foute beslissingen genomen werden.

Zo zijn er op de wijk Stuyvenberg (1), in Hoboken beter gekend al “don boscowijk”veel fouten gebeurt. Zo is men in één bepaalde straat al jaren bezig om te renoveren. Nu is dat het gevolg van een bouwbedrijf dat niet helemaal volgens de regels werkte en naderhand gewoon de boeken toedeed en een stukje de fout van de woningmaatschappij. Ondertussen staan wel duizenden mensen te wachten op een sociale woning. En moeten de tienduizenden klanten van de maatschappij de regels wel volgen. Het is zelfs zo dat als je een beetje modern wil leven in een huis in die wijk je zelf moet investeren of er is niets of weinig. Zo hebben de meeste woningen geen centrale verwarming en moeten ze een gaskachel aanschaffen (10 = de plaats waar de kachel moet staan). Vroeger kon je die huren bij de maatschappij IVEG, nu ben je verplicht van zo een toestel aan te kopen. En daar verwarm je dan enkel de living mee, de kleine badkamer (12) moet je dan met een elektrisch toestel zien op te warmen als je jezelf wil wassen.

Over elektriciteit gesproken. De woning die mijn ouders huurde sinds de jaren ’60 had geen elektriciteitsnet met een wettelijke aarding (2+9). Mijn ouders hebben dat zelf laten doen door een vakman. Een aardpin in de grond en dan een extra leiding naar de (kleine) badkamer om daar een wasmachine en droogkast te kunnen aansluiten. Ook in de keuken werden stopcontacten bijgeplaatst (3+13) om de nodige moderne keukenmachines veilig te laten draaien. En dit allemaal oogluikend toegelaten door de toenmalige directie van de maatschappij.
Toen het plafond begon af te brokkelen hadden mijn ouders de keuze: Of men kwam heel het huis overhoop zetten en de oude bezetting verwijderen en nieuwe aanbrengen of op eigen kosten een houten plafond steken in duurzame materialen. Het plafond is na al die jaren nog even mooi, de maatschappij zal gelukkig zijn jaren later begonnen de vloertegels los te komen. Weer kwamen de techniekers van het toenmalige beter Wonen met een oplossing. Ze zouden de hele vloer uitbreken met alle stofhinder tot gevolg en dan kon de huurder er vasttapijt opleggen… Of men ging te werk met égalizé (het gelijkmaken) en zou alle putten wegwerken. De huurder mochten dan voor vloerbedekking zorgen, op eigen kosten weliswaar. Mijn ouders hebben toen gekozen om er onverslijtbaar (’t is echt!) vasttapijt op te leggen, genre van wat ze gebruiken in premetrostations en zo.

Nog een beetje later begon men met een aanbouw te zetten, verschillende buren hadden al een soort van veranda en pa wou niet achterblijven. Oogluikend liet Beter Wonen ook dit toe en pa bouwde met behulp van de buren (dat ging zo in die jaren) een stevige veranda met hoogwaardige materialen (4). Ondertussen staat die veranda er al jaren zonder problemen en liggen er ondertussen al tegels in die het geheel gezellig hebben gemaakt in het voor en najaar wanneer de zon deze ruimte lekker opwarmde.

Ook de tussentuinen, de ruimten tussen de huizen waar ik in mijn jeugd verstoppertje speelde en doktertje, moesten verdwijnen wegens te veel aan onderhoud. Jaren stonden er containers om het afval van de woningmaatschappij in te kieperen, iets waar klein Hoboken ook gebruik heeft van gemaakt want na een tijdje kon iedereen er binnen en buiten rijden… Later besliste men om een stuk van deze binnentuinen te ‘schenken’ aan de huurders van de aanpalende huizen. Voorwaar een goede zaak, want wie wil er geen grote tuin om in te vertoeven? Adder(tje) onder het gras was wel dat de huurders de omheining van hun vergrote tuin (5) zelf mochten betalen, een kleine 400 €, 16000 oude Belgische franken.

Nieuwe ramen werden gestoken, dat was wel nodig want op sommige plaatsen kon je in de oude gewoon je vinger buitensteken. Nieuwe deuren, enkel de buitenkant want binnen dat ziet toch niemand… Maar geld om een rolluik op de nieuwe ramen te zetten en zo de huurders minder energie te laten verbruiken was er niet. Mijn ouders hebben dan uit eigen zak een rolluik laten plaatsen (6), zo ook enkele andere buren. Ramen vervangen, maar weer geen geld om de dakgoten en ander overgebleven houtwerk te schilderen (7+11). Als de veelal bejaarde bewoners een geschilderde dakgoot wilden, moesten ze zelf maar op de ladder om een likje verf te zetten op het vergane hout.

En nu vandaag maandag mag ik de sleutel van mijn ouderlijke woonst (8) overhandigen aan de verantwoordelijke van de firma Woonhaven. Ik kreeg als oudste zoon een brief wat er allemaal in orde moest zijn. Het huis moest leeg zijn, alle behang van de muren en alles moest in originele staat terug gebracht worden. Wel, het huis is leeg maar het behang hangt er nog, de houten plafonds zijn er nog steeds en de veranda blinkt zoals het hoort. De vloerbedekking beneden heb ik ook gelaten waar ze was want door de prima herstelling jaren geleden liggen de onderliggende stenen terug los.

Het huis van mijn ouders gaat leeg blijven tot de afbraak zal beginnen. De man die de ‘staat’ kwam opmaken was trouwens zeer tevreden, hij had geen opmerkingen…

Verloren....

Voila, dat is het dan, het column voor vandaag: Een wit blad. De schrik van iedere schrijver, van ieder columnist, het gevecht met het "witte blad" verliezen.

Maar... om een opiniestuk te maken heb je natuurlijk een onderwerp nodig, nieuws dus, en dat is heden ten dage ver te zoeken in Antwerpen, tenzij....

• De heropening van het extreem-rechtse café "De Beest", maar mijn bruine inkt was op...
• De betoging van "Stop armoede.nu", maar met betogen los je natuurlijk geen armoede op...
• Het feit dat het Vlaams Behang gisteren op de gemeenteraad de meerderheid moest depaneren, omdat er geen meerderheid was om die raad te beginnen, maar dat zou te veel eer voor het Behang zijn...

Rest mij dus niets dan nederig het hoofd te buigen en te bekennen dat ik in hemelsnaam niet weet waar ik zou moeten over schrijven. Waarschijnlijk tekenen van een beginnende dementie...

Bestaat er nog een regering...

Hebt u ook dat gevoel dat je jezelf afvraagt of we nog wel een regering hebben? Ik volg reeds jaren de politiek en nog nooit heb ik zo weinig gehoord of gelezen over de politieke besluitvorming.

En ja, ze maken geen ruzie meer in het openbaar zoals ten tijde van Leterme I, maar echt politieke beslissingen komen ook niet meer naar buiten.

Af en toe moet er eens een minister in het parlement komen uitleggen wat er in het verleden is fout gelopen zoals Inge Vervotte deze week naar aanleiding van de treinramp van afgelopen week. Of Stefaan De Clerck als er weer een gevangene is ontsnapt.

Maar wat hoor je nog van Yves Leterme, Didier Reynders of over de splitsing van BHV en de Staatshervorming die er dringend moest komen? Niets, nothing, rien de knots, nul de botten. Geen nieuws, goed nieuws zegt men, maar of dit in het geval van de federale regering zo is dat durf ik te betwijfelen.

Misschien moet men Michel Daerden elke week een regeringsmededeling in de media laten doen. Het zal misschien op niets trekken, maar we kunnen dan tenminste nog eens goed lachen.

Nu nog wel, maar wie weet is die man op dit eigenste moment onze pensioenen aan het opzuipen. Binnenkort worden de pensioenen uitbetaald in drankbonnekens.

Neen, de rustige vastheid van Herman Van Rompuy is er nog lang niet uit. Beter niets doen dan ambras maken in de media, is het devies. Volgend jaar zijn het toch verkiezingen en dan moet de volgende regering maar zorgen dat ze de puinhopen van Leterme en co opruimen.

En neen, ik geloof niet in vervroegde verkiezingen. Regeringen vallen over dingen die ze fout doen. Als je niets doet kan je natuurlijk niets fouts doen en dus kan je niet over je fouten vallen.

Hoe zou het komen dat geen enkele van de coalitiepartners bereid was om gisteren naar de "Zevende dag" te komen om uitleg te geven over de Oosterweelverbinding? En hoe zou het komen dat Philippe Muyters in de ATV-studios gisteren zich enkel de tekst herinnerde van "Mijn naam is haas, ik weet van niets."?

Op den duur zou je als columnist nog gaan verlangen naar een politieke ruzie. Nu is er niets en iets over niets schrijven is best lastig....