dinsdag 30 juni 2009

Het hoofddoekverbod is minstens...

Het hoofddoekverbod is minstens een stap in de emancipatie van de onderdrukte moslimvrouw.

Vandaag laten wij de vice-voorzitter van het Antwerpse OCMW aan het woord over het hoofddoekenverbod, of eigenlijk... verbod op het dragen van religieuze en politieke symbolen:


Dagelijks moet ik immers vaststellen op de comités bijstand van het OCMW, waar de klanten in persoon voor de raad verschijnen, dat de hoofddoek verplicht wordt gedragen door een zéér groot aantal moslima. In combinatie met het dragen van de hoofddoek wordt de vrouw ook gedwongen om thuis te blijven, zij mag geen contacten onderhouden met medeburgers, tenzij de echtgenoot hier uitdrukkelijk mee akkoord gaat, of als er een begeleidster (chaperonne) bij is.
De dames in kwestie mogen geen Nederlandse lessen volgen, gaan werken is totaal uit den boze en ga zo maar voort.
Zeer frappant is ook het grote aantal van vrouwen hier in Antwerpen geboren, en dus in theorie met alle kansen om zich te ontwikkelen tot een onafhankelijk individu.
Eens het huwelijk gesloten met de werkloze nieuwkomer (kent de taal niet, heeft geen werkervaring) uit het land van herkomst wordt aan deze dames de kans niet gegeven om zich te ontplooien op de arbeidsmarkt.
Dit resulteert uiteraard in een zeer laag inkomen en werkloosheid.
In statistieken wordt dan aangehaald dat veer allochtonen onder de armoedegrens leven en geen inkomen verkrijgen uit arbeid. Wat is de oorzaak en wat is het gevolg?

Vrouwonvriendelijk

Inderdaad, de Islam is vrouwonvriendelijk, de laatste jaren lopen meer en meer vrouwen volledig gesluierd en in lange gewaden rond, twee à drie meter achter hun man aanschuifelend, als kindermeid en sexslaafje van de "heer des huizes". Er is in Antwerpen al lang geen sprake meer van een hoofddoek, neen, de vrouwen moeten zich volledig inpakken.
Dagelijks krijg ik in dossiers schrijnende verhalen te lezen van verkrachting binnen het huwelijk (dat al dat niet gedwongen was), agressie,opsluiting, verwaarlozing.

Gezinsverlating

Zijn er cijfers beschikbaar van het aantal echtscheidingen dat wordt uitgesproken nadat de buitenlandse partner zijn definitieve verblijfspapieren gekregen heeft?
In ieder geval, 620 van de 7085 OCMW leefloners heeft zijn statuut verkregen door gezinshereniging, dit impliceert dat iemand, meestal de partner, er voor ging zorgen. Dit cijfer is op drie maanden tijd alweer met 10 % gestegen.

Gaat een hoofddoekenverbod in scholen dit oplossen?

Ik ben overtuigd van wel.
Doordat de regel om de hoofddoek op de school niet te dragen door de organiserende overheid wordt opgelegd zal dit voor veel vrouwen de kans geven om zich te onttrekken aan de groepdruk en de bedreigingen van hun geloofsgenoten.
Het is misschien een eerste stap op weg naar dat waar deze meisjes recht op hebben, de volledige ontplooiing als individu in een maatschappij waar gelijkheid voor man en vrouw een van de basisstenen is.
Uiteraard zijn verdere maatregelen nodig.
Twintig jaar heb ik moslimmeisjes bij mij op kantoor als stagiaire gehad.
Tijdens onze gesprekken vertelden ze mij steeds over de enorme druk die door hun broers en de familie werd uitgeoefend indien zij zich te "westers" gedroegen.
De angst sloeg hen om het hart als ze op vakantie moesten naar de familie in het thuisland, want de kans dat ze gehuwd terugkwamen zat er dik in.
Relaties met niet islamjongens, ook gewonen klasgenoten was dikwijls taboe. In het grootste geheim hadden ze soms de kans om te bellen of te sms’en.
O wee als een afspraakje uitkwam, dan werden ze door de broer even op hun plaats gezet, met de nodige schrammen en builen als resultaat.

Realisme in deze zaak is echt noodzakelijk.

De weg naar de integratie van de Islam in onze Westerse maatschappij zal via geëmancipeerde moslima gebeuren of zal volledig mislukken.
Door de vrijheid en de ontplooiing van ieder individu te garanderen en te beschermen kunnen we hopelijk naar een betere maatschappij evolueren voor islamieten en niet-islamieten.
Mijn vrijheid stopt immers waar die van jou begint.

Marco Laenens - vice-voorzitter OCMW Antwerpen

maandag 29 juni 2009

Hectoliters bier......

Vorige week was ik toevallig getuige van een gesprek tussen twee horeca-uitbaters met een zaak op de Antwerpse Grote Markt. De essentie van het gesprek was dat men op de Grote Markt beter gras kon zaaien en er koeien op laten grazen.
En eigenlijk hebben ze een beetje gelijk. Daar waar vroeger de Antwerpse Grote Markt bruiste van de activiteiten, is dat tegenwoordig veel minder.
Enkele voorbeelden waar ik eerder al over schreef zijn bijvoorbeeld "Antwerpen Zingt", dat verhuisde naar de gedempte Zuiderdokken, het Bollekesfeest en Antwerpen Proeft idem dito, het bierpassieweekend dat op de Groenplaats door gaat, "Handwerpen" dat waarschijnlijk een jaartje overslaat, enz...
Allee, alleen dit weekend. Antwerpen bruisde van het leven, Antwerp Pride, Bierpassieweekend en... niet te vergeten, het huwelijk van onze burgervader,maar...
  • Antwerp Pride ging door op diverse lokaties, maar niet op de Grote Markt. Het "roze volkje" ging weliswaar hier en daar een pint drinken, maar dan voornamelijk in horecazaken die een regenboogvlag hadden opgehangen. Degenen die dat niet deden of durfden waren er aan voor de moeite. Indien ze geen roze bezoekers kregen was dit hun eigen schuld.
  • Het bierpassieweekend ging door op de Groenplaats én de drankjes werden er goedkoper aangeboden dan in de horecazaken op de Grote Markt. Ja,... rekening houdende met de recessie hadden de mensen hun keuze gauw gemaakt.
  • En dan het huwelijk van ons aller Patrick. Normaal gaat ieder koppel na de trouwbelofte wel met de familie iets drinken in Den Engel of in Den Bengel, maar ja... ook hier visten de horeca-uitbaters achter het net, want op het uur dat onze burgemeester trouwde denken de meesten op de Grote Markt er nog niet aan hun zaak te openen...

Ja, Patje, gans Antwerpen wist dat Uw Sabine Uw bedgenote was, ik snap niet dat ze in alle geheim Uw echtgenote wordt. Veel beter had U het met toeters en bellen aangekondigd, de boel laten sponsoren door Brouwerij De Koninck en alle cafébazen op de Grote Markt waren gelukkig geweest. Bij een volgend huwelijk misschien beter eens in de leer gaan bij Helmut Lotti...

zondag 28 juni 2009

Roven met toestemming...

Wie binnen de grenzen van groot Antwerpen woont en nog nooit van de vrijdagse markt gehoord heeft, heeft ofwel 50 jaar in den bak gezeten, is totaal wereldvreemd of is iemand met "een hoek af".
Dit maar om te zeggen dat iedereen de vrijdagse markt op de Vrijdagmarkt wel kent, maar dat er weinigen zijn die weten wat daar werkelijk gebeurd. Velen denken nog steeds dat de door de deurwaarders aangeslagen goederen daar belanden, maar niets is minder waar. Wat daar voor een peulschil verkocht wordt zijn over het algemeen inboedels van een sterfgeval, overstocks van winkels en fabrikanten en de befaamde "retours". Daarmee bedoel ik defecte apparaten die tijdens de garantieperiode teruggebracht zijn en gewoon vervangen werden door een nieuw toestel. Het is niet voor niks dat de garantie op de vrijdagse markt verkochte goederen vervalt op het moment dat U betaalt.
Maar toch, ondanks alle rommel en onbruikbare zaken die daar voor een appel en een ei verkocht worden, heeft de vrijdagse markt zijn charme, zeker met de verscheidenheid van aanwezigen en kopers.
Vooreerst heb je de échte opkopers en de pseudo-antiquairs. De opkopers proberen voor een zo goedkoop mogelijke prijs de overstocks op te kopen om het in hun winkel aan te prijzen als nieuw en de pseudo-antiquairs kopen alles wat ook maar ouder is dan 14 dagen op om het nadien duur te verkopen op rommelmarkten, beurzen en tweedehandszaken.
De tweede categorie zijn de goedgelovige klanten. Zij kopen voor enkele euro's een spiksplinternieuwe TV, video, CD-speler, GSM, en noem maar op, om enkele dagen nadien nog eens geld te betalen om het ganse zootje naar het containerpark te brengen omdat niks werkt.
Maar... als de markt voorbij is (13.00 uur) en de mensen van de reinigingsdienst staan klaar om het niet verkochte restant mooi gescheiden op te halen en te vermalen, komt de zwaarste categorie van de markt tevoorschijn: Ali Baba en z'n veertig (het kunnen er ook meer zijn) rovers. Als aasgieren storten ze zich op overjaarse boeken, doorgezakte zetels, serviesgoed uit de jaren stillekes, kledij die enkel nog goed is om chroom op te poetsen, enz...
En ze doen dat met zo'n hevigheid dat ik elke week weer verschiet dat er geen 5 overvalwagens van de politie, 3 mugteams en 13 ziekenwagens aan te pas komen.
Sommige toeristen spenderen héél véél geld in Antwerpen en denken dan dat ze Antwerpen kennen en alles gezien hebben, maar dit gratis spektakel van roven met toestemming is met geen geld te betalen, en... geloof me, dat heeft niks met crisis of recessie te maken, dat is gewoon de ware aard van het zoogdier "de mens" dat boven komt.
(De foto is niet illustratief, maar echt tijdens het "roven" genomen. Zoek dus zelf maar uit wie Ali Baba en wie de veertig rovers zijn...)

zaterdag 27 juni 2009

Het gaat niet alleen om een Antwerpse school...

Dedecker: "Politiek moet nu eindelijk verantwoordelijkheid opnemen"Lijst Dedecker wil dat de politiek haar verantwoordelijkheid opneemt in het debat rond het hoofddoekenverbod. "Als stedelijke scholen het gezag niet meer kunnen opbrengen om een duidelijk sociale maatregel op te leggen, dan moet de overheid maar in de plaats treden", aldus Jean-Marie Dedecker. Het West-Vlaamse kamerlid vindt dat de politiek zich systematisch heeft verscholen achter de autonomie van de scholendirecties en pleit voor een lekenstaat naar Frans model.
De partij wijst erop dat de hoofdreden voor de achteruitstelling van allochtonen op de arbeidsmarkt hun taal- en schoolachterstand is. Daarom vindt Lijst Dedecker het schandalig dat een imam het aandurft om de Antwerpse moslima’s de raad te geven niet naar school te gaan als ze hun hoofddoek niet meer mogen dragen."Of het nu de gemeenten, provincies, Vlaamse of federale regering zijn die het probleem aanpakken, doet er niet toe", vindt Dedecker. "De politieke mandatarissen moeten kleur bekennen en zeggen of ze kiezen voor de echte vrijheid van onze schoolkinderen. Elke religieuze of ideologische verknechting moet daarbij geweerd worden."
N-VA: "Imam gaat over de schreef in hoofddoekendebat"De Antwerpse imam Nordin Taouil gaat ver over de schreef met zijn oproep aan alle moslims om hun kinderen in september niet naar school te sturen. Dat vinden althans N-VA-voorzitter Bart De Wever en Vlaams parlementslid en onderwijsspecialist Kris Van Dijck. Ze steunen de directie van de twee Antwerpse scholen: als zij vaststellen dat er steeds meer moslima’s een hoofddoek dragen en andere meisjes onder druk zetten om hetzelfde te doen, hebben ze het recht om in het belang van de harmonie in hun school in te grijpen.
"De imam geeft volgens Van Dijck een compleet onverantwoord signaal met zijn oproep. "Ouders oproepen om hun kinderen niet naar school te sturen, is onverantwoord. Het dreigt de toekomst van deze zo al zwakke jongeren te breken. Alsof de schoolse achterstand van veel allochtone jongeren al niet erg genoeg is. Met het gelijke onderwijskansenbeleid dat de Vlaamse overheid sinds 2002 voert, krijgen scholen met veel kinderen van allochtone afkomst heel wat extra middelen, aldus de N-VA’er.De N-VA betwist het recht op het dragen van een hoofddoek niet, maar dat recht is niet absoluut.
"Godsdienstvrijheid is een zeer belangrijk principe, maar dit betekent niet dat een bepaalde godsdienst alle uiterlijke kenmerken van die godsdienstbeleving mag opleggen aan onze gemeenschap. Het behoort dan ook perfect tot de autonomie van schooldirecties om te waken over de harmonie in hun school en als zij oordelen dat die in gevaar komt, dan mogen zij wel degelijk ingrijpen", vindt Bart De Wever.
Moslimliga niet akkoord met oproep imam : "Wij gaan niet akkoord met de oproep van de Antwerpse imam aan alle moslims om hun kinderen in september niet naar school te sturen." Dat zegt Farid El Machaoud, woordvoerder van de Moslimliga in België en voorzitter van de Unie van Moskeeën. "De oproep gaat in tegen de basisprincipes van de islam.""Wij zijn tegen een verbod op het dragen van een hoofddoek in de scholen. We kunnen de scholen echter natuurlijk ook tot niets verplichten", aldus El Machaoud. "Zo’n verbod komt de integratie helemaal niet ten goede en zorgt voor meer discriminatie en gettovorming." De woordvoerder geeft toe dat sommige meisjes misschien wel een sociale druk ervaren, maar de meerderheid draagt de hoofddoek uit religieuze overtuiging en omdat ze dat zelf willen. (bron:belga)
Reactie: Ik kan mij aansluiten bij deze 3 versies.. het kan gewoon niet zijn dat religie beinvloeding mogelijk gemaakt word op een openbare school. Totale scheiding van religie en staat is dan ook een dringende noodzaak..voor het goed uit de hand loopt. En voor de moslimliga dit nog.. die hoofddoek maakt net dat er een getto gecrieerd wordt..het is gewoon een teken van discriminatie tussen man en vrouw...

vrijdag 26 juni 2009

In memorium Hilde Rens...

Yasmine, artiestennaam van Hilde Rens (Kontich, 3 maart 1972 - 25 juni 2009) was een Vlaamse zangeres en presentatrice. Ze was de 16de A-ambassadeur van de Antwerpse VZW Attent. De in 1972 in Kontich geboren en getogen Hilde Rens, komt in 1991 voor het eerst kijken in de Vlaamse muziekwereld als Yasmine. Doorheen de jaren heeft ze een eigen stijl ontwikkeld, wat haar een genre op zich maakte. Via VTM en TMF kwam ze uiteindelijk bij de VRT terecht, als omroepster op één en presentatrice van o.a. Zo is er maar één. Tot vandaag woonde Yasmine in Edegem, maar Antwerpen vond ze echt haar stad. En dat probeerde ze steevast in haar liedjes en TV-werk toch wat te laten doorsijpelen.

Carrière
In
1991 maakte ze haar platendebuut, toen de CD Mooi zo uit kwam. Ze trok langs theaters en festivals met vertaalde liedjes van Leonard Cohen.
Yasmine begon haar televisiecarrière bij VTM. Ze presenteerde in
1993 onder andere het muziekprogramma Tien Om Te Zien. In 1998 stond ze als VJ mee aan de wieg van TMF Vlaanderen. Nadien kon Yasmine aan de slag bij één. Ze begon als presentatrice van het showbizzprogramma De Rode Loper. Yasmine stond in 2004 tien jaar op de planken en heeft dit gevierd met de tour en cd Liefde en liedjes. Ook in 2004 presenteerde ze de quiz Memento. In 2005 eindigde ze op nr. 363 in de Vlaamse versie van De Grootste Belg, buiten de officiële nominatielijst. In 2006 was ze ook jurylid bij de preselecties van Eurosong. In 2006, 2007 en 2008 presenteerde ze het muziekprogramma Zo is er maar één. Bovendien was ze ook omroepster bij één.
In
2009 was ze lid van de Raad van de Gouden Plaat in het één televisieprogramma Hartelijke groeten aan iedereen. In het voorjaar van 2009 maakte ze in opdracht van het Davidsfonds een tournee door Vlaanderen genaamd Yasmine houdt woord. De start van deze tournee werd op 1 februari 2009 gehouden in de Ancienne Belgique te Brussel in samenwerking met het Davidsfonds Brussel.
Overlijden
Yasmine overleed op
25 juni 2009. De VRT bevestigt dat ze zelf heeft gekozen om uit het leven te stappen. Volgens geruchten was de aanleiding daarvan de breuk met haar vrouw Marianne Dupon.
Persoonlijk
Ze huwde op
30 augustus 2003 met Marianne Dupon, bekend als winnares van het tweede seizoen van het TV1-programma "De Mol". Haar vrouw Marianne beviel op 9 maart 2007 van hun eerste kind, dochter Ella-Louise.
Eind
april 2009 werd bekend dat aan haar huwelijk een einde kwam. Marianne zou Yasmine gedumpt hebben voor een andere vrouw.
Discografie
Albums
1991: Mooi zo
1993: Als jij dat wil
1995: Portfolio
1997: Pret-a-porter
1999: Blauw
2001: Yasmine
2004: Liefde en liedjes
2004: Vandaag (het morgen van gisteren)
2006: Licht ontvlambaa
r
Singles
Wie Denk Jij Wel Dat Je Bent 1991
Vraag Me Niet Waarom 1991
Hoog In De Wolken / Accrochee A Un Nuage 1991
Zeven Dagen / Rusteloos 1992
Twijfels / Beter 1992
Waar Jij Gaat / Alles Draait Om Jou 1992
In Kleur 1993
In De Regen Gedanst 1993
Dromen Van Het Leven / Stilstaan 1994
Ik Was Zo Graag Bij Jou Gebleven 1995
Ik Tover Jou 1995
Nooit Nog Een Andere / Afscheid 1996
Diep In Mij 1996
Kikkerkoel / Lach Naar Het Leven 1996
Porselein 1996
Altijd Weer Tikt De Klok / De Klok Tikt Verder 1997
Zoals Jij / 1000 Woorden 1997
Da's Een Goeie Vraag / Doorgaan 1997
Tot Leven Gewekt / D'as Een Goeie Vraag (live) 1998
Meisjes Aan De Macht / Kus Me, Kus Me 1998
Slaaf / Luka 1998
Helemaal / Als De Liefde Wint 1999
I Won't Let You Down 1999
Kerstwensen van
Radio Donna met The Hope Band
Suzanne (duet met
Frank Boeijen) 2000
Vuur (met De Miekes) 2000
Ken Je Dat Gevoel 2001
Briefje 2002
Ten bate van Levenslijn Kinderfonds 2002
Weak 2002
Uit de film
Alias
Fietsen en liefde (het Gordellied) 2003
Dans Me 2005

donderdag 25 juni 2009

Bezint eer je begint...

“De scholen van het gemeenschapsonderwijs (GO!) in Antwerpen en Hoboken voeren vanaf 1 september een nieuw schoolreglement in. Politieke en religieuze symbolen zijn vanaf nu verboden. Volgens de directies komt de gelijkwaardigheid en de vrijheid van de leerlingen in het gedrang.” – deredactie.be

Als spanningen in de samenleving zich manifesteren in de klas
Laat ik beginnen met mijn appreciatie te uiten voor alle scholen die, met de beste bedoelingen, het belang van hun leerlingen voorop zetten. Het onderwijzend personeel heeft een moeilijke taak in een diverse samenleving. We kunnen de realiteit en het straatbeeld niet ontkennen. Ook de spanningen die in onze samenleving aanwezig zijn vertalen zich jammer genoeg in onze klassen, waardoor leerkrachten verplicht worden tot een complexe en delicate evenwichtsoefening.
De aanleiding voor deze maatregel is het aanvoelen, vanuit de scholen, dat sommige van hun leerlingen, meer bepaald meisjes met een moslim-achtergrond, steeds meer onder druk worden gezet om een hoofddoek te dragen.
Ik erken dit probleem en de noodzaak om paal en perk te stellen aan het gedrag van diegenen die onaanvaardbare sociale druk zetten op hun medeleerlingen. Ik ben er echter evenzeer van overtuigd dat deze maatregel NIET de juiste oplossing is.
In essentie perkt men de vrijheid van de ene om een hoofddoek te dragen in, om de vrijheid van de andere om er geen te dragen te beschermen. Dit is het omgekeerde van een win-win situatie: iedereen verliest hierbij.
Het laatste wat ik wens zijn aparte islamitische scholen. Dit zou namelijk een ferme stap achteruit zijn in een moeizaam integratieproces dat sowieso nog een lange weg te gaan heeft. Deze maatregel zal ongetwijfeld aangegrepen worden om zulke aparte scholen te promoten.
Deze maatregel is dan ook koren op de molen van zij die voorstander zijn van segregatie, dit is spek naar de bek van extremisten en fundamentalisten in beide kampen. Precies het soort mensen dat ervan overtuigd is dat de islam niet past in de Europese samenleving en hun islamitische tegenhangers die in de westerse waarden een bedreiging zien voor hun levenswijze.
Nog maar eens worden de zaken voorgesteld alsof de islam en het westen tegengestelde, onverenigbare levenswijzen zijn. Een wereldbeeld waar ik mij met kracht tegen verzet.

De hoofddoek als symbool en afleidingsmanoeuvre
“Het is belangrijk dat westerse landen vermijden om moslim-burgers te hinderen bij het beoefenen van hun religie op de wijze die ze gepast vinden – bijvoorbeeld, door te dicteren welke kledij een moslima zou moeten dragen. We kunnen vijandigheid tegenover eender welke religie niet vermommen als ‘liberalisme’.”
Aldus Barack Obama in zijn speech “A new beginning” in Caïro enkele weken geleden. De lotgevallen van Manihur Özdemir, het eerste parlementslid met een hoofddoek in ons land, onderstrepen het belang van deze stelling. Keer op keer wordt de hoofddoek aangegrepen om een symbooldiscussie te voeren die de aandacht afleidt van de echte problemen waarmee allochtonen in ons land worstelen: nergens in Europa is de kloof tussen autochtoon en allochtoon, van de arbeidsmarkt tot het klaslokaal, zo groot als in Vlaanderen en België.
Ik maak een duidelijk onderscheid tussen dergelijke stemmingmakerij en de goedbedoelde maatregel van enkele Antwerpse scholen die een bepaalde groep van hun leerlingen willen beschermen tegen een toenemende sociale druk. De vrijheid van de ene beperken om die van een andere te beschermen zal echter niets aan de kern van de zaak veranderen: de kloof tussen allochtoon en autochtoon, tussen westerse en islamitische waarden wordt er niet kleiner door. Integendeel: er is een reëel gevaar dat deze goedbedoelde beschermingsmaatregel leidt tot de oprichting van aparte islamitische scholen. Een vorm van segregatie die de kloof dus enkel zal uitdiepen en verbreden. Ik aarzel dan ook niet om een hoofddoekenverbod op school een stap richting de afgrond te noemen; ik hoop dat de betrokken directies zich de komende maanden beraden over de mogelijke gevolgen van deze maatregel.

Tussen twee culturen
Het bestaande probleem, van meisjes die onder druk gezet worden om een hoofddoek te dragen, moeten we op een andere manier kunnen aanpakken. Zij die anderen onder druk zetten moeten we berispen en indien nodig bestraffen. Bovenal moeten we uit onze loopgraven komen en vertrekken vanuit de overtuiging dat westerse en islamitische waarden elkaar niet uitsluiten. In ons land wonen zoveel mensen als ik, mensen die leven “tussen twee culturen”, die dag in dag uit bewijzen dat je én Vlaming én moslim kan zijn.
Het klopt dat dit niet altijd even eenvoudig is, het is dan ook essentieel dat we onze jongeren leren omgaan met verschillen en hen helpen om in te zien dat ieders identiteit bestaat uit verschillende laagjes, in plaats van de wereld voor te stellen als een strijd tussen “Wij” en “Zij” en de illusie te wekken dat alles zwart-wit is. Als we mensen verengen tot slechts één aspect van hun identiteit moeten we niet verbaasd zijn als zij zich vervolgens angstvallig vastklampen aan dit ene aspect en van daaruit een wel héél eng en simplistisch wereldbeeld opbouwen.

De school: van slagveld tot dialoog
In het begin van mijn betoog stelde ik dat onderwijzend personeel geconfronteerd wordt met maatschappelijke spanningen die zich manifesteren in hun klas. Het klaslokaal en de speelplaats zijn echter tegelijkertijd dé aangewezen locaties om deze spanningen af te bouwen. Jongeren leren omgaan met verschillen, met complexiteit en gelaagdheid, hen leren samenleven in diversiteit, is de beste manier om deze spanningen te verminderen. Ervoor zorgen dat jongeren van allochtone origine de schoolbanken verlaten met gelijke startkansen op de arbeidsmarkt, is de beste manier om de sociale kloof te overbruggen.
Laat ons dus focussen op de echte problemen en laten we die samen aanpakken want ze belangen ons allen aan. Geen kleine taak, ik weet het, we kunnen er dus maar beter vandaag mee beginnen, voor er wéér een generatie verloren gaat, voor de kloof nog wat breder wordt en het water nog wat dieper. De eerste stappen naar een interculturele samenleving zetten we in interculturele scholen.

woensdag 24 juni 2009

Gediplomeerde dieven...

Ergens, in een heel ver verleden, toen de kleine middenstander nog niet gewurgd werd door de BTW, bestonden nog beroepen waarvan de huidige jeugd zelfs de namen niet meer kent, zoals schoenmaker en slotenmaker. Deze beroepen werden letterlijk vermoord door de invoering van de BTW, omdat ze uitgevoerd werden door mensen die het moesten hebben van kwaliteit en niet, zoals nu, van quantiteit.
Maar..., omdat schoenen nu eenmaal moeten gerepareerd worden, sleutels nu eenmaal moeten gedupliceerd worden en nummerplaten nu eenmaal moeten gemaakt worden, kwam, ter vervanging van de vroegere edele beroepen, MISTER MINIT op de markt.
Stel U voor, vakmannen die Uw schoenen in no time repareren, uw sleutel sneller dupliceren als hun schaduw en nummerplaten maken alsof het een handtekening plaatsen is, en... in Uw onmiddellijke buurt, zoals op de Groenplaats bijvoorbeeld.
En net daar stapte onze sportredacteur binnen. Of ze even een sleutel konden bijmaken en een nummerplaat maken. Natuurlijk konden ze dat, sneller dan hun schaduw zelfs. Alstublief, mijnheer, dat is dan 9,95 euro voor de sleutel en 23 euro voor de nummerplaat.
???????????, slik, wablieft? Inderdaad, vierhonderd ballen voor een gewone huis-, tuin- en keukensleutel en bijna 1.000 ballen voor een nummerplaat.
Even checken bij een echte slotenmaker: 3 euro of 120 oude Belgische franken voor een sleutel en 12 euro of 480 frankskes voor een nummerplaat.
Besluit: je vindt ze misschien niet zo gemakkelijk, maar ga voor dergelijke karweitjes naar een ouderwetse slotenmaker. Uw portemonnee zal er wel bij varen. Als we dat allemaal moesten doen, dan verdwijnen die gediplomeerde dieven zo vlug van de markt als ze er op gekomen zijn.

dinsdag 23 juni 2009

Ligt Absurdistan hier?...

Met stijgende verwondering stellen we de hele heksenjacht rond het quadgebeuren vast. Slechts vorige week nog mochten we een vastberaden burgemeester Patrick Janssens aanhoren die de quads uit zijn Antwerpen wil bannen en liefst nog voor de zomer. Daarbij stelde hij duidelijk dat deze voertuigen niet in de stad thuis horen maar op het platteland of op motorcrossterreinen. Heel mooi van hem, maar laten we dan even naar het platteland trekken en ons herinneren wat burgemeester Herman Decroo uit Brakel daar over te zeggen had. Ongetwijfeld herinnert iedereen zich de mooie dramaopvoering van deze burgemeester waarbij hij stelde dat quads verantwoordelijk waren voor het beschadigen van zijn landwegen en duidelijk niet thuis hoorden in het platteland. Hij zag quads zelfs sporen van een meter diepte trekken. Gevolg: alle gemotoriseerd gebruik van de landwegen werd verboden. En burgemeester Decroo is daarin geen alleenstaand geval.

Kijken we maar naar de gemeente Asse en de rest van Vlaams-Brabant, waar zelfs een provinciale omzendbrief rondgaat om via de GAS-reglementering (gemeentelijke administratieve sanctie) alle gemotoriseerd gebruik van de landwegen te bannen. Dus enerzijds hebben we een Antwerpse burgemeester die de quads uit de stad wil bannen en anderzijds hebben we verschillende landelijke burgemeesters die de quads, enduromotoren en terreinwagens wil bannen van hun landwegen. Allen verwijzen zij naar de permanente terreinen als je van een quad of ander recreatief motorvoertuig wil genieten.

Mooie voorbeelden van terreinen zijn het Rooiveld in Westerlo en Kraaienhorst in Brecht. In navolging van de opdracht van het kabinet van toenmalig Vlaams minister Bert Anciaux trachtten de gemeenten en de provincie Antwerpen daar permanente terreinen in te richten. Hoewel deze beide gelegen zijn in een zone met minimale bewoning en dan nog op een plaats waar al tientallen jaren een al dan niet vergund terrein lag, botsen beide op verzet van enkele kleine actiegroepen. Nota bene burgemeester Jan Peeters van Herentals, van dezelfde politieke strekking (SPA) als burgemeester Janssens uit Antwerpen, is één van de grootste tegenstanders van beide terreinen.
Concreet wil dit dus zeggen dat één burgemeester de quads uit de stad wil bannen, een andere burgemeester tegen de permanente terreinen ten strijde trekt en nog een groter aantal alle gemotoriseerde gebruikers wil bannen van het platteland. Kan een inboorling van Absurdistan dan even uitleggen waar deze gebruikers wel mogen rijden? Autostrades lijken me toch al te gek? Of is het de bedoeling om tot een compleet verkoopsverbod van quads te komen?

Codegroen stelt zich in principe op als een overlegorgaan voor alle gebruikers van de onverharde weg ongeacht of dit de gemotoriseerde gebruiker enerzijds is of de stille gebruiker anderzijds. Onze doelstelling is om alle gebruikers samen de onverharde wegen en dus het platteland te laten gebruiken in harmonie met elkaar en de natuur.

Dit kan enkel door van iedereen een wederzijds respect te verlangen en desnoods af te dwingen. Vandaar dat wij onze tien geboden steeds naar voren schuiven als leidraad. In iedere groep gebruikers vind je daarom goede, respectvolle gebruikers en jammer genoeg gebruikers die denken het alleenrecht te hebben en dit vanuit hun standpunt te mogen afdwingen.

Een beperkt deel van de probleemgebruikers bij de gemotoriseerde beoefenaars horen inderdaad niet thuis op landwegen maar net wel op de permanente terreinen waar zij naar believen de uitdagingen van snelheid, modderputten en winchtrophy’s kunnen opzoeken. Omdat Vlaanderen kampt met een groot gebrek aan zulke terreinen zoeken ook de harde kern gemotoriseerde gebruikers andere plaatsen op om hun hobby te beoefenen. Door een goed doordacht beleid en strikte regels kunnen deze terreinen uitgebaat worden met een minimum aan overlast.

In plaats van de gemakkelijke weg te kiezen en gebruikers te pas en te onpas op verharde of onverharde wegen te verbieden, zouden de verschillende overheden beter de middelen tot hun beschikking terdege gebruiken. Beste voorbeeld hierbij is net Antwerpen. De burgemeester stelt dat het klachten regent over de lawaaihinder en snelheid van quads. Ware het dan niet beter om de agenten uit te rusten met decibelmeters waarmee ze dan ook direct de rijdende discotheken kunnen aanpakken? De politiediensten zijn voldoende uitgerust met snelheidsmeters om de rotte appels er uit te plukken en te verbaliseren. Op dit moment lijkt de trend gezet om als overheid haar verantwoordelijkheid te ontlopen en i.p.v. te controleren en verbaliseren, gemakkelijkheidhalve dan maar een hele groep gebruikers te verbieden.
In korte lijnen stelt ik het volgende voor:
- Stel duidelijke regels op betreffende het decibelniveau zowel in de stad als op het platteland. Verbaliseer overtreders strenger en laat hun voertuig technisch aanpassen indien nodig.

- Er is al een technische keuring waaraan voertuigen moeten voldoen en dit het ganse jaar, niet enkel op die ene dag op de keuring. Laat de ordediensten bij twijfel de in de wet voorziene controles uitvoeren en dwing af het voertuig technisch in orde te stellen zoals voorzien in de wetgeving.

- Er zijn snelheidslimieten voorzien, dwing ze af of verbaliseer.

- Ontloop als overheid uw verantwoordelijkheid niet door als politieker electoraal voordeel te willen halen door een minderheid aan te pakken en zo goede sier te willen maken bij het grote publiek. Dit neigt naar een nieuwe vorm van racisme. Pak de probleemgebruikers aan zodat correcte gebruikers hun hobby kunnen beoefenen. Dit is de basis van een democratie. Klakkeloos verbod lijkt sterk op dictatuur.

- Voorzie in permanente terreinen op doordachte locaties met strikte regels. En liever twee dan één zodat alle gebruik niet geconcentreerd wordt op één plaats. Verspreid deze locaties geografisch zodat er een gespreid gebruik is.- Laat makkelijker tijdelijke locaties toe met een beperkt gebruik in tijd. Dit laat verenigingen toe om voor hun leden een jaarlijks of halfjaarlijks evenement in te richten zodat de wegen ontlast worden en locaties nog meer gespreid worden.

maandag 22 juni 2009

De zeven magere jaren...

We moeten elkaar niets wijs maken. Na enkele jaren waarbij de sky the limit was, zijn we aangekomen aan de bijbelse zeven magere jaren.
Dat geldt niet alleen voor de federale regering, maar ook voor de Vlaamse. Vergeet de nulschuld die Vlaanderen had einde 2008. Zonder ingrepen zitten we in 2009 met een schuld van 1 miljard euro en wordt het 2 miljard in 2010. Als er dan nog niets zou gebeuren, riskeert de Vlaamse regering tegen 2014 aan te kijken tegen een tekort van liefst 10 miljard euro. Gedaan dus met Sinterklaas spelen.
Hoe komt dit? Heel eenvoudig. Net zoals de federale regering, zal de Vlaamse aardig wat geld minder binnen krijgen. Bedrijven die sluiten of op een laag pitje verder moeten draaien, dragen immers geen belastingen meer af. Daarenboven zijn er de kosten van de tijdelijke werkloosheid, van de steun aan bedrijven en banken. Daar houdt het zelfs niet mee op. De federale regering zit momenteel met een budgettaire put van 4,5% van het BPP. Zonder ingrijpende maatregelen wordt dat volgend jaar reeds 6,1% oftewel 21,7 miljard! Ergens zullen de regionale regeringen ook daarmee te maken krijgen, al dan niet mits overdrachten van verantwoordelijkheden.En er is nóg meer. Hier en daar wordt zo tussen neus en lippen verteld, dat de federale regering haar tekort tegen 2014 zal hebben weggewerkt. Niemand zegt daar echter bij, hoe dat zal gaan gebeuren. Volgens mij is dat pure nonsens, zeker als men er rekening mee houdt dat men de dag van vandaag niets, maar dan ook niets meer hoort over de kosten van de vergrijzing. Welnu, vanaf 2012 zullen die kosten enorm gaan stijgen en bovenop de bestaande schulden nog voor veel meer problemen gaan zorgen. Om die op te lossen, moet men gaan naar nieuwe belastingen, dat in een land dat op dat gebied reeds aan de kop staat in Europa. Ofwel komen er grote besparingen, die mogelijk zijn maar waarover men angstvallig zwijgt of ze ontkent (zoals Kris Peeters nog deze week i.v.m. het afschaffen van de provincies).
Ofwel moet men ervoor zorgen dat er tegen 2012 veel meer mensen aan het werk zullen zijn. Hoe dat laatste zal moeten gebeuren is al evenzeer een raadsel. Ook op dat gebied is België een negatieve koploper in Europa. Kortom, fasten seat belts, de zeven magere jaren komen eraan!

zondag 21 juni 2009

Onbeschofte pleinbewoners...

De Internationale Gemeenschap voor Krishna Bewustzijn (ISKCON) organiseerde zaterdag traditiegetrouw een karrentocht in Antwerpen, met afsluiter een Indische markt op de Groenplaats. Heer Jagannatha (Krishna), Heer Baladeva (Balarama) en Subhadra Maharani (zus van Krishna) werden op een kar door de stad getrokken door de volgelingen die hen zo symbolisch nader tot het hart willen brengen en uit de cyclus van geboorte, ziekte, ouderdom en dood treden. Het festival ging gepaard met offergaven en reinigingsrituelen, muziek, dans en chanting. Zoals steeds werden ook gratis vegetarische maaltijden verstrekt, waar o.a. gretig gebruik van gemaakt wordt door de minderbedeelden.
Men kan natuurlijk niet iedereen over dezelfde kam scheren, maar een gedeelte van de vaste "Groenplaatsbewoners", zeg maar het zootje dronken en gedrogeerd ongeregeld, dat op een normale dag het al niet kan laten om naar de mensen te roepen en te dreigen, spande weer de kroon.
Eerst staan aanschuiven voor gratis eten en het dan na één hap demonstratief wegwerpen, omdat het de "heren" hun goesting niet was. Daarna de plechtigheden verstoren door schunnigheden te roepen om dan te eindigen in een robbertje vechten.
Hoe noemt het Daklozen Aktie Kommité die mannen? Pleinbewoners? Krapuul zul je bedoelen! En de politie????? Die waren waarschijnlijk ergens anders met een dringende zaak bezig.... ja toch?

zaterdag 20 juni 2009

Stad Antwerpen op zwart zaad?......

Is het U ook al opgevallen? Wanneer je de affiches in 't stad bekijkt die evenementen aankondigen, dan draagt bijna drievierden ervan het stadslogo en de vermelding "Met de steun van" of staat het stadslogo bij de sponsors vermeld.
Dit wijst er op dat de stad Antwerpen blijkbaar mecenas is van vele evenementen, zowel op financieel als op logistiek vlak. In bijna alle gevallen van evenementen met een multicultureel kleurtje in Antwerpen participeert de stad.
Op zich een goede zaak uiteraard, maar is de ene minderheidsgroep in Antwerpen méé minderheid dan de andere?
Want Antwerpen dreigt de succesvolle World Outgames te verliezen. De stad, de federale regering, noch de Vlaamse overheid zijn bereid tegen 1 juli 75.000 euro startkosten op te hoesten.

Vorig jaar kreeg de stad Antwerpen de World Outgames 2013 toegewezen, zeg maar de 'Olympische Spelen' voor holebi's. Bij zo'n groot internationaal sportevenement moet eerst een licentie betaald worden.
Ook al zijn die Outgames pas in 2013, de Gay and Lesbian International Sports Association (Glisa) eist tegen 1 juli een eerste schijf van 75.000 euro. De stad Antwerpen is alvast niet bereid met geld over de brug te komen en wil deze spelen alleen logistiek en met accommodaties steunen, net zoals het provinciebestuur trouwens.
Vorige week bewees de enquête over homofobie in de voetbalwereld nog maar eens hoe nodig zo'n evenementen zijn. De overheid bewijst wel veel lippendienst aan de holebi's, maar het ontbreekt aan daden. Het is trouwens in de politieke wandelgangen geen geheim dat burgemeester Patrick Janssens slechts een 'koele minnaar' is van dit sporttoernooi. Niet omdat hij iets tegen holebi's zou hebben, wel omdat de stad hier geen regie over voert en er moeilijk 'A'-Outgames van kan maken. We hebben al langer de indruk dat Janssens hier niet meteen een stuwende kracht is, eerder integendeel.
Uit een onderzoek bleek dat de 200.000 bezoekers aan de games in Montreal maar liefst 70 miljoen euro spendeerden in de lokale handel. Dat is maar liefst het duizendvoudige van wat de stad Antwerpen nu zou moeten ophoesten. Kan men in Antwerpen daarvoor niet even de "dikke nek" afleggen, en dat "A"-geleuter van Janssens even vergeten?
Of zit Antwerpen zo diep op 't zwart zaad? Dan zouden ze beter andere, minder geld opbrengende projecten wat minder steunen, maar ja... die projecten worden meestal georganiseerd door Janssens zijn geliefde kiezerspubliek dat ons, met steun van 't stad, hun cultuur wil opdringen.

vrijdag 19 juni 2009

Te zot om veel woorden aan vuil te maken...

Ik loop natuurlijk het risico voor "rascist" versleten te worden, maar ik kan het deze keer absoluut niet laten, maar... beloof om het kort te houden, omdat ik mij daar zo kwaad in kan maken.
De laatste weken staat de regionale pers regelmatig bol over de bezettingsactie van de asielzoekers in Antwerpen. Enfin, het wordt verkocht als "bezettingsactie", maar infeite zijn ze te gast bij diverse instellingen, die zich op hun beurt bloot stellen aan gerechtelijke vervolging.
Al zal ik wel heel links Antwerpen over mij krijgen nu als ik zeg dat het overgrote deel van die asielzoekers economische vluchtelingen zijn, die zelf genoeg weten dat ze geen enkele kans maken om hier te blijven. Een ander deel is uitgeprocedeerd en probeert met de moed der wanhoop in België te blijven.
En wat de "echte" politieke vluchtelingen betreft, daar moet héél dringend werk van gemaakt worden. Binnen de drie maanden na aankomst zou een beslissing moeten vallen over het al dan niet verlenen van asiel.
Twee berichten in verband met de asielzoekers trokken echter mijn aandacht:
1. Asielzoekers die op hun belastingbrief beweren dat ze een inkomen hebben van nul euro, kunnen rekenen op een mooie bonus van de fiscus. Dankzij het recht van het belastingkrediet voor kinderen krijgen ze 370 euro per nazaat die nog ten laste is. Vermits de mensen zonder inkomens geen belastingen moeten betalen, trekken ze het bedrag dus gewoon. Cadautje van Vadertje Staat.
2. De stad Antwerpen heeft een tekort aan opvangplaatsen voor asielzoekers en heeft dan maar drie gezinnen op hotel gestuurd.
Ik heb beloofd van het kort te houden en dat ga ik dus ook doen, maar als ik bovenstaande lees dan komt mijn eten van gisteren terug naar boven...

donderdag 18 juni 2009

Net als je denkt dat alles Oké is...

Eigenlijk zat ik met m'n handen in m'n haar, want waar moet je in hemelsnaam alle dagen over schrijven als je een vaste column hebt. Er valt weinig te vertellen op politiek vlak omdat het méér dan rustig is op 't Schoon Verdiep, de helicopter van de federale heeft ons middagdutje niet verstoord, over Opel valt voorlopig weinig te vertellen en we kunnen niet blijven zeveren over Ademloos, omdat ze zoveel aandacht gewoonweg niet verdienen.


En net als je het wilt opgeven, komt hij uit de lucht gevallen: De geboorte-DVD van Kai-Mook. Ondanks negen camera's kon niemand van de miljoenen die de geboorte volgden, de eigenlijke geboorte, hét moment supreme, zien. Technische storing.




Pas op, wij gunnen de Zoo die geboorte en wij gunnen hen ook de extra inkomsten door de marketingmachine die na de geboorte beginnen draaien is, want Kai-Mook is geen olifant, maar een kip met gouden eieren. Wij sympathiseerden zelfs met de Zoo om de live-uitzendingen, om de openheid naar de pers toe, tot...vandaag.




Want opeens duiken er beelden op van de geboorte. Wonder, oh wonder, zelfs de Zoo begrijpt het niet! Bullshit, verdomme!!!!!!! Veel inkomsten zijn niet genoeg, het moeten er méér zijn, véél meer! Voor 12,50 euro kan je de beelden van de geboorte kopen!!!!!


Al die weken wist de Zoo zelf niet dat er beelden waren. Denken die nu echt dat wij achterlijk zijn? Sorry, Rudi, maar er zijn mooiere zaken om je carrriere als directeur af te sluiten dan deze platte commerciestunt.




Shame on you......

woensdag 17 juni 2009

Geef nooit aan bedelaars...

In een grootstad als Antwerpen worden we dagelijks geconfronteerd met het fenomeen van "de bedelaar". Sommigen wassen ongevraagd uw autoramen, anderen spelen een deuntje in ruil voor centen en nog anderen schudden met een plastic bekertje. En dan staat u voor het dilemma: geld geven of niet.
Stafmedewerker Danny Lescrauwaet van Steunpunt Algemeen Welzijnswerk is hier duidelijk in. Je zou het niet verwachten van een hulpverlener, maar hij zegt resoluut: "Geef hen geen geld én geef hen ook géén eten."
'Maar bedelaars gebruiken hun eigen marketingtrucs. Ze weten dat kinderen of gehandicapten meer medelijden opwekken. Ze zijn daar heel creatief in. Ze verkopen bijvoorbeeld ook daklozenkranten, terwijl die nep zijn. In Vlaanderen geven daklozenorganisaties geen krant uit.'
Nog steeds volgens de hulpverlener help je een bedelaar niet door hem geld te geven, omdat je hem op die manier de indruk geeft dat hij, ook op langere termijn op straat kan overleven, en dat kan hij niet.
Trouwens, geef zelf toe dat het heel ongemakkelijk voelt wanneer je op een terrasje zit en je binnen het half uur de ganse bende ziet passeren: Een dronkaard of drugverslaafde die zijn hoed onder uw neus duwt, een zigeunerin met bleitend kind, inclusief snottebel, die een McDonaldbekertje onder je neus duwt, een straatmuzikant met slecht gestemde viool of accordion en een blinkende smoel gouden tanden die na twee slechte noten muziek met zijn of haar tamboerijn rond gaat, de uitheemse gehandicapte die je heel duidelijk zijn gebrek komt tonen, enz...
Je zou voor minder je pint laten staan en jezelf thuis gaan opsluiten.
En dan zwijgen we nog van de nieuwe categorie, die nog hardnekkiger zijn. U kent ze wel: "Mevrouw, mag ik U een vraagje stellen?". De gladjanussen van Euphony die u een telefoonabonnement willen aansmeren, de WWF'ers, Artsen zonder centen, de "zogenaamde" studenten die weekbladabonnementen verkopen, de pseudo-politiekers van Ademloos, de gouden stickerverkopers van het Rode Kruis, de neger met maatpak die je zegt dat je een gelukkig man bent omdat je Jezus kent, alhoewel ik hem echt niet ken en nooit ontmoet heb, Gaia, Greenpeace, en noem ze maar op...
Je kan gewoon je loonzakje uitdelen, tenzij... Je de raad van Lescrauwaet opvolgt en aan geen enkele bedelaar, dus ook aan de categorie "gladde jongens met goede bedoelingen" NIETS geeft...

dinsdag 16 juni 2009

De politie, uw vriend?

Het zal je maar overkomen. Het is weekend, je gaat met je vrouw een avondje stappen en plots vliegen, in het café waar je zit, de kogels en glasscherven je om de oren.
Je schuilt onder de tafels in afwachting van de politie, waar je toch wat steun van verwacht, maar... het enige dat je te horen krijgt is : "Maak dat ge buiten zijt!"
Meer nog, wanneer je perfect de dader kan beschrijven, wil de politie niet eens je verklaring noteren, maar blaft ze je af met de woorden: "Maak dat je weg zijt! Ik wil jullie hier nooit meer zien!"
Het zou een scenario kunnen zijn voor een slechte aflevering van "Flikken" of "Zone Stad", maar dat is het niet. Het is pure realiteit!
Als dat een type-optreden is van de Antwerpse politie, awel proficiat dan. Is dat het resultaat van de eigen aanwervingscampagne? Is dat het resultaat van de inmiddels tien jaar oude politiehervorming? Is dat het resultaat van de cursussen "Omgaan met slachtoffers"?
Wat baat het in hemelsnaam om miljoenen te spenderen in slachtoffer- en tegenwoordig ook al daderhulp, als de eerste politiemensen die terplaatse komen hun kloten groter zijn dan hun grijze hersenmassa?
Ik vrees dat het méér dan hoge tijd is om de politiemensen opnieuw te scholen op de militaire, spartaanse manier zoals in de tijd van de rijkswacht. Nu worden ze bepamperd en kweken ze een pretentie die twee maal zo hoog is als hun lichaamsgrootte.
Maar als ze zelf beschoten worden beschijten ze zichzelf en zitten ze binnen de tien minuten om psychologische bijstand te schreeuwen. Politiewerk is meer dan parkeerbonnen schrijven en showen met een helicopter boven Antwerpen-centrum.
Ik hoop dat de korpschef zo vlug mogelijk tegen de betrokken inspecteurs zegt: "Maakt dat ge hier weg zijt! Ik wil U hier nooit meer zien!"

maandag 15 juni 2009

Cijfers....

We zijn terug...en zijn al een ganse dag geconfronteerd met cijfers.
Een terugreis van 16 uur. Vertrokken bij een zonnige 30° en aangekomen in een miezerig nat Antwerpen, met amper 18°. Een overvolle mailbox (395 berichten, ondanks de verwittiging dat de redactie gesloten was), 13487 lezers hebben tijdens onze afwezigheid gepoogd een lege krant te lezen en nu zijn we al 4 uur bezig een krant te maken die up to date is.
En vanaf morgen... terug een normaal en snedig "Woord van de redactie".