woensdag 2 december 2009

Prestige of grootheidswaanzin...

In een niet zo ver verleden, toen er nog priesterroepingen en bijgevolg ook pastoors waren, had iedere parochie zijn "parochiezaal". Zaaltjes met een capaciteit van maximum tweehonderd mensen, die voor allerlei doeleinden gebruikt werden. Lezingen, toneelvoorstellingen, filmvoorstellingen, fuiven, bals, trouwfeesten, uitvaartmaaltijden, enz...
Polyvalente zaaltjes dus, waar gretig gebruik van werd gemaakt, en die net groot genoeg waren om aan de behoefte van een buurt te voldoen. Ze waren een beetje het "bindweefsel" van de buurt, de voorlopers van de huidige culturele centra.
Maar stilaan zijn de parochiezaaltjes verdwenen bij gebrek aan onderhoud en/of andere niet zo duidelijke redenen en moest iedere stad, iedere gemeente persé een cultureel centrum hebben. Antwerpen zou Antwerpen niet zijn, mocht het niet streven naar een cultuurtempel in ieder district. Niet op maat van de buurt, neen, groter, grootser, mooier en beter van waar anders ook, hierbij geen rekening houdende met de behoefte van de buurt en de plaats van inplanting van de cultuurtempels.
Zo wil men van het Gravenhof in Hoboken (Casa Louisa klinkt "Aantwaarpser") ook een cultuurtempel maken, in een park dan nog wel, midden in een woonwijk. Vergelijk Hoboken, qua inwonersaantal, gerust met een gemiddeld boerendorp, en je zult onmiddellijk begrijpen dat de plannen van de stad veel te hoog gegrepen zijn. Reken daarbij de geluids- en parkeeroverlast en je begrijpt onmiddellijk dat de buurtbewoners daar niet zo tevreden zijn met de monsterplannen van schepen Heylen.
Wanneer gaan de Antwerpse politici eindelijk eens stoppen met die prestigeprojecten en voor dat ze aan iets beginnen eens polsen naar de behoeften van de buurt. Als de Hobokenaar nood had aan een cultureel centrum met een capaciteit van meer dan 400 mensen, dan zou hij wel een signaal in die richting gegeven hebben.
Kijk, politici bestaan enkel omdat wij hen gekozen hebben als onze vertegenwoordigers. Infeite moeten ze ten onzen dienste staan, onze belangen verdedigen en een oplossing zoeken voor onze noden. Geen enkele politicus is verkozen om projecten uit de grond te stampen, die wij tenslotte betalen, tot eer en glorie van zichzelf of zijn/haar partij. Wanneer gaan ze dat eens leren...

Geen opmerkingen:

Een reactie posten