Het leven is duur geworden, verschrikkelijk duur en dat brengt miserie met zich mee. De prijzen op de huurmarkt liggen hoog, energiefacturen kunnen nauwelijks betaald worden en zelfs het drinkwater is een luxeproduct geworden.Voor gezinnen waarvan het gezinshoofd werkloos is of van een minimumuitkering moet leven is het geen lachen tijdens deze donkere dagen voor kerst. De zwaksten in de maatschappij staan maanden huur achter en weten niet meer van welk hout pijlen te maken.
En dan staat de deurwaarder voor de deur. "Mevrouw, mijnheer, op vraag van de huisbaas kom ik U uit Uw woning zetten." De meubeltjes worden opgeladen en gestockeerd in een gemeentelijke opslagplaats voor enkele maanden en het gezin staat letterlijk op straat, terwijl er bovenop de bestaande schulden er nu ook nog de kosten van de uitdrijving bijkomen.
Een schrijnende toestand die blijkbaar alleen in het arrondissement Antwerpen kan. In alle andere arrondissementen in België is een uitdrijving onmogelijk tussen 15 december en 15 januari. Net voor de feestdagen, terwijl de stenen uit de straat vriezen, zet men nergens een gezin op straat, uitgezonderd ..... juist, in Antwerpen.
En waar ga je naartoe? Je staat op straat, enkel met de kledij die je aan hebt en waarschijnlijk met geen enkele euro in je zakken. Wat gaan je kinderen eten? Waar gaat uw gezin overnachten?
Gisteren zijn in Antwerpen zo weer twee gezinnen de straat opgezet.
Kijk, er is in Antwerpen opvang voor illegalen, voor asielzoekers, bedden voor daklozen, sociale restaurants voor iemand die nog 5 euro in zijn zakken heeft, maar voor een gezin dat op straat gezet wordt.........niets!
Ik vrees dat hier nog een heel te ontginnen gebied voor de politici open ligt. Voor de opvang van die gezinnen én voor die stomme uitzondering in Antwerpen, waar men net voor de feestdagen mensen de straat op jaagt...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten