Crisis in 't stad....

't Is crisis en dat zullen velen geweten hebben. In een kleine of middelgrote gemeente met ongeveer 5 tot 10.000 inwoners valt dat misschien minder op, of is er meer solidariteit onder de bewoners, maar in een wereldstad zoals Antwerpen is het een ander paar mouwen.

De huurprijzen swingen de pan uit. Op de private huurmarkt in Antwerpen spreekt men toch over een maandelijks bedrag tussen de 500 en 1.000 euro huur per maand, en op de sociale huurmarkt is het niet veel beter. Kijk maar eens op de site van de stad Antwerpen, welke huurprijzen het autonoom gemeentebedrijf VESPA, met andere woorden de stad Antwerpen, durft vragen voor de woningen die zij te huur aanbieden. Het gevolg is natuurlijk dat er in Antwerpen maandelijks minstens 20 uitdrijvingen zijn van gezinnen die de huur niet meer kunnen betalen en op straat terecht komen.

Met de energieprijzen idem dito. Steeds meer mensen zitten met een energiebetalingsachterstand en worden door hun leverancier afgestoten. Noodgedwongen moeten ze gebruik maken van een energiebudgetmeter en zelfs dan kunnen ze niet altijd de kaart opladen, zodat ze teruggeschoefd worden naar 6 ampére. Het gas wordt dan, zelfs met de winter voor de deur, compleet afgesloten.

Met boodschappen doen is het al niet veel beter. Nog nooit hebben de tweedehandswinkels en kringloopwinkels zulke goede zaken gedaan. Nog nooit hebben de slagers zoveel gehakt en de warenhuizen zoveel eieren verkocht. Antwerpen heeft net haar vierde sociaal restaurant geopend om de mensen tegen een goedkope prijs toch een goede maaltijd te bezorgen, maar zelf dat bedrag, tussen de 5 en de 10 euro, is voor sommigen teveel.

Een bezoek aan de frituur is een luxe geworden en het cafébezoek loopt drastisch terug, en toch... de feestdagen staan voor de deur: Sinterklaas, Kerstmis, Nieuwjaar... en net zij die het zich niet kunnen permiteren willen grote en dure geschenken geven.

En aangezien ze daar geen geld voor hebben is er maar één oplossing: proletarisch winkelen, of met andere woorden: winkeldiefstallen. Rond deze tijd wordt er in de winkels zoveel gestolen dat het goedkoper is twee dure winkeldedectives in te huren dan niks te doen en te laten stelen.

Hier ligt een dringende taak voor de Antwerpse politici: Armoede bestrijden! Veel dringender dan het wereldkampioenschap voetbal binnen halen, veel dringender dan culturele centra neerpoten, veel dringender dan al die buitenlandse (snoep-)dienstreizen van onze schepenen. Met alle moderne communicatiemiddelen die ter beschikking staan kan gemakkelijk met gans de wereld vergaderd en gesproken worden via videoconferentie. Met het geld en de tijd dat daardoor bespaard wordt kan men meer geld en tijd steken in wat echt belangrijk is, de levenskwaliteit van de Antwerpenaar, want niet iedere buurt heeft een barbecue nodig, niet iedereen heeft behoefte aan een buurtfeest op kosten van 't stad en niet iedereen staat te popelen voor een volgend multicultureel event.

Maar.... iedereen heeft wel behoefte aan een betaalbaar huis, warmte, energie en voeding, en het is net dat wat men in Antwerpen al eens durft te vergeten....en die behoeften zal Mevrouw Leemans, zelfs al is ze onze vriendin, niet oplossen.