donderdag 31 december 2009

De jongen met de zwavelstokjes...


Een feestgedicht voor oud-en-nieuw, geïnspireerd op het sprookje van Andersen:Het meisje met de zwavelstokjes.
Eén van de laatste werken van de eergisteren overleden schrijver-dichter Herman J. Claeys. Een werkje dat hij ons begin deze week voor publicatie op oudejaarsnacht toestuurde:


De jongen met de lucifers schuimt de drankhuizen af,
struint langs volgeboekte restaurants,
in de vrieskou van midwinter,
door het koude hart van de heet gestookte metropool.

Lucifers voor een dubbeltje !
Aanstekers voor vijftig cent !
Voetzoekers voor een euro !

Honger lijden in de geur van kalkoengebraad,
verkleumen onder de rook van fornuizen,
thuisloos dolen tussen de woekerende leegstand
in de verkankerde stad.

De welgedane eigenaren
van de dure verwarmde terrassen
pramen de gezeten bestuurders
om de gratis zitbanken te verwijderen van het plein
vanwege die clochards die de kerstboom ontsieren,
vanwege die rare libertaire hangjongeren,
vanwege dat blonde Meisje met de Zwavelstokjes,
vanwege die bruine jongen met de aanstekers
die de nieuwjaarsillusie van weelde en welstand
vergallen.

Onder de klaterende kerstkitsch
van de stervende evergreen reuzenspar
vol twinkelende valse sterren
en behangen met verpakte nepcadeaus
zit de jongen met de lucifers
te kwijnen.

Hallucinerend steekt hij
- zoals in een Grimmig sprookje van Andersen -
de droomboom in brand tot een torenhoge toorts,
steekt hij de harteloze stad in brand,
steekt hij de wrede wereld in brand,
tot een kolkende zee van vlammen
waarboven hij in een wolk van sprankels
triomferend uitstijgt
naar zijn hemel van merriment and happiness,
van zaligheid en geluk.

Duivelse jongen met de solferstekjes,
loop naar de hel !
Herman J. Claeys (1935-2009)

woensdag 30 december 2009

Jaaroverzichten.....

Bij de grote mediacollega's is het al decennia de gewoonte om rond de jaarwisseling uit te pakken met allerhande jaaroverzichten. Je kan geen krant openslaan, geen tijdschrift lezen en zelfs geen TV kijken, of je wordt er wel mee geconfronteerd, met alle ellende die dit jaar de wereld overspoeld heeft.
Als klein medium wil ik zo eens op een rijtje zetten wat 2009 voor Antwerpen heeft opgeleverd. Waarschijnlijk wordt dit een héél ander overzicht als dat wat de politici U zullen voorschieten, maar ja, die kijken dan ook door een (partij-)gekleurde bril naar alles wat er gebeurde, gebeurt en/of zou moeten gebeuren met de grootste stad van Vlaanderen.
Het eerste is natuurlijk de Lange Wapper-soap. Na een massa van informatie, desinformatie, leugens en bullshit die langs alle kanten op ons werd afgevuurd, mocht het volk beslissen. Door toedoen van de campagne door een ingeweken Nederlander en zijn ademloze bende werd de Lange Wapper afgevoerd. Het volk heeft beslist, of althans een klein deel daarvan, maar... zoals het goede politci betaamd, werden alle niet-stemmers automatich beschouwd als neen-stemmers. Of de juiste beslissing genomen is zal de toekomst uitwijzen, maar een feit is dat we qua mobiliteit in Antwerpen geen stap verder staan.
Een tweede feit is de geboorte van een baby-olifant in de Zoo. Eigenlijk iets heel normaal, iets natuurlijk, maar... waar méér reklame voor gemaakt is dan Jean-Marie Pfaff zijn hemd, polo, broek, vest en auto kan bevatten. Het heeft de Zoo dan ook geen windeieren gelegd.
Op drie de metamorfose van het Centraal Station. Een prachtig project dat Antwerpen toch een beetje op de wereldkaart heeft geplaatst. Wel zijn de huidige politici vergeten dat men tien jaar geleden zinnens was de spoorwegkathedraal plat te smijten en te vervangen door een hypermodern gebouw. Dankzij oud-burgemeester Bob Cools staat het station er nog en kon men er nu een pareltje van maken. Maar ja, het geheugen van een politicus reikt blijkbaar niet verder dan zijn of haar legislatuur.
Op vier de aanleg van Park Spoor Noord. Een oude spoorwegsite die getransformeerd werd naar een prachtig stadspark. Alle lof voor dit project. Alleen spijtig dat het alleen gebruikt wordt voor multiculturele en alternatieve activiteiten, zodat het niet, zoals de stad in zijn leuze pretendeert, van iedereen is.
Op vijf de wapenfeiten van Schepen Voorhamme, die er in één jaar tijd in slaagde alle gezellige terrassen in Antwerpen te laten inkrimpen of verdwijnen, en diep in de geldbeugel van de horeca te zitten.
Op zes het verbod op dragen van religieuze symbolen voor mensen met een baliefunctie en in sommige middelbare scholen, schoon gezegd "het hoofddoekendebat" én het verdwijnen van het kruis op de mijter van Sinterklaas. Wie weet staat er volgend jaar op die mijter in plaats van een kruis, een kwartmaan en een ster.
Op zeven het onnodig lang rekken van de doodstrijd van Opel. Het expres in onzekerheid laten van een paar duizend werknemers in verband met hun professionele toekomst.
Op acht de reguralisatiegolf van illegalen, die er voor gezorgd heeft dat het OCMW haar begroting niet rondkrijgt en ergens 6.500.000 euro moet gaan zoeken. Enfin, dat "ergens" is uiteraard bij ons.
Op negen de toenemende criminaliteit op de Seefhoek. De drugshandel die men daar niet uitgeroeid krijgt, het vandalisme tegen De Lijn en de agressiviteit tegen het De Lijn-personeel.
Op tien de oprukkende armoede in Antwerpen, het groeiend aantal daklozen, het toekenningsbeleid van sociale woningen door Woonhaven, het uit hun woning laten zetten van mensen die een pand betrokken van het OCMW, dat nu in handen is van VESPA.
Zou een mens er niet depressief van worden? Daarom heb ik iets tegen jaaroverzichten. Wat gisteren gebeurde is voorbij, wat morgen komt weten we niet, dus.... leef vandaag!

dinsdag 29 december 2009

Eendracht maakt macht...

De redactie van deze webkrant is gelegen net op de scheiding van de parochies Sint-Andries en Antwerpen-Centrum en daarom krijgen wij ook driemaandelijks "De Gazet van Sint-Andries" in de bus. Een wijkkrant op ouderwets, naar drukkersinkt ruikend krantenpapier, die intussen reeds 17 jaar verschijnt én al 67 maal is verschenen. Ooit is die gazet eens een paar jaar digitaal verschenen ook, maar dat was, en ik zeg was en niet is verleden tijd.
Omdat "De Gazet van Sint-Andries" niet slecht geschreven is en veel intressante inhoud bevat, vond ik het eigenlijk zonde dat ze na enkele weken gebruikt wordt om patatten op te schillen en daarna met de patattenschillen én informatie bij het restafval beland.
Wij hebben dan ook contact opgenomen met de verantwoordelijke uitgever, zijnde Nico Volckeryck, en hem voorgesteld dat wij als "De Antwerpse Koerier" graag "De Gazet van Sint-Andries" digitaal als trimistriële bijlage aan onze webkrant wilden uitgeven. Infeite waren we daar beiden mee geholpen. "De Gazet van Sint-Andries" kan nog geraadpleegd worden nadat de patatten geschild zijn en "De Antwerpse Koerier" kan haar lezersbestand uitbreiden met de inwoners van de Parochie van Miserie.
Een akkoord was vlug gemaakt en wij zijn trots dat "De Gazet van St-Andries Digitaal" vandaag voor de eerste keer verschijnt. U kan ze HIER lezen.
U ziet, men kan als kleine stedelijke kranten elkaar kapot beconcurreren, kraken en afbreken, maar.... gelukkig bestaat onze redactie en die van De Gazet van Sint-Andries niet uit politici, maar uit mensen, met als gevolg dat we er beiden groter van worden...

maandag 28 december 2009

Dag van de onnozele kinderen....

28 december... dag van de onnozele kinderen. Er wordt over deze dag nogal eens smalend gedaan door te zeggen tegen anderen "Het is vandaag uwen feestdag". Maar infeite is "onnozel" hier bedoeld als "onschuldig". De herdenking van het feit dat koning Herodes duizenden onschuldige kinderen liet afslachten in Jeruzalem, drie dagen na de geboorte van Christus, in de hoop dat "De Koning der Joden, wiens rijk nooit ten onder zou gaan" zich onder de slachtoffers zou bevinden, zodat Herodes' troon veilig kon gesteld worden.
Mocht met de dag van de onnozele kinderen echt de dag van de onnozelaars bedoeld worden dan was het geheid de feestdag van Antwerpen.
Gisteren was het de laatste dag van de kerstmarkt op de Groenplaats. De Antwerpse beleidsmakers zullen waarschijnlijk spreken van een grandioos succes, want tenslotte hebben "de heren van 't Schoon Verdiep" toch hun best gedaan. Ach ja, ze hebben de paardencarrousel, die al jaren deel uitmaakt van de kerstmarkt verbannen naar het Astridplein, wegens "niet passend" op de kerstmarkt. Het enige echte kerstkraam dat dit jaar nog op de Groenplaats stond, mag waarschijnlijk volgend jaar ook verkassen, want een kraam in de vorm van een kerst- arreslee past volgens de schriftgeleerden van 't Schoon Verdiep ook niet op een kerstmarkt. Neen, ze wilden liever een diversiteit aan chalets op de Groenplaats. En wat verstaan ze onder diversiteit in dit geval: mutsen-, handschoenen-, vreet- en zuipkramen, uiteraard aangevuld met wat vreet- en zuipkramen van nieuwe Belgen, kwestie van ons aan te passen.
Op de Grote Markt de ijspiste, die nog enkele dagen open blijft, en de terrassen van de bestaande horeca. Geen chalets meer, geen houtvuren, geen kerstmuziek, want ja, daar kan je niet op schaatsen. En voor de horecauitbaters die toch nog voor wat sfeer en inkomsten willen zorgen: regels, regels, regels en nog eens regels, zodat het voor een normaal mens onmogelijk is om zijn boterham te verdienen zoals vroeger.
Pas op, vanaf morgen kan je terecht in de Waagnatie voor een overdekte winterkermis. Probeer vanuit het centrum, zonder auto, de Waagnatie maar eens te bereiken.
Kerst- en oudejaarssfeer in de stad? Een kerstboom op de Grote Markt en op de Handschoenmarkt, de rest van 't stad is blijkbaar geen Antwerpen.
Janssens en z'n bende hebben er inderdaad een bende van gemaakt. Alles wat in Antwerpen traditie en leuk was moet naar de kl..ten. De nadruk ligt nu op multiculturele feesten op het Sint-Jansplein, het De Coninckplein en in Park Spoor Noord. Er wordt verdomme meer reklame en media-aandacht gegeven aan een slachtvloer bij het einde van de ramadan dan aan tradities waarvoor Antwerpen gekend is.
Voor mijn part is het in Antwerpen vandaag inderdaad de dag van de onnozele kinderen, maar dan wel van die "met een hoek af" die hun kantoren hebben in de beschermde werkplaats op de Grote Markt, 1.
Ik hoop dat in 2012 de rekening volgt in het stemlokaal......

zondag 27 december 2009

Lange Wapper.....the sequel

Liefst 29 burgemeesters uit de Antwerpse rand zijn op bezoek geweest bij minister-president Kris Peeters. Ze vragen inspraak in het debat over de Antwerpse mobiliteit, dat in het prille voorjaar van 2010 opnieuw in alle hevigheid zal woeden. De burgemeesters vinden dat die discussie moet gaan over meer dan alleen een brug of een tunnel op het grondgebied van de stad Antwerpen. Ook over de ontsluiting van de E19, E313/E34 en A12 moet worden gepraat, want de randgemeenten kreunen onder het sluipverkeer dat dagelijks van die overvolle wegen afdruppelt. En de Ring moet hoe dan ook worden gesloten, want anders zijn alle andere ingrepen zinloos.

De burgervaders en -moeders hebben gelijk. Ten tijde van het referendum over het BAM-tracé voor de Oosterweelverbinding hadden ze geen recht op inspraak, want toen ging het om een lokale volksraadpleging en dat was volgens het Vlaamse decreet louter een zaak van de Antwerpenaars. Maar nu dat achter de rug is en de jacht op goede oplossingen opnieuw open is verklaard, lijkt het logisch dat de rand meepraat. De Ring is er tenslotte voor iedereen.

Bij het ontwarren van de verkeersknoop moet er inderdaad verder worden gekeken dan de Ring. De flessenhalzen tussen die Ring en de andere snelwegen zijn een dagelijkse bron van ellende. Ook een aantal gewestwegen schreeuwt om verbetering. Voor al die knelpunten heeft de BAM nooit oplossingen gezocht, omdat dat niet haar opdracht was. Toen de BAM het levenslicht zag, had de Vlaamse administratie de belangrijkste keuzes al gemaakt.

Achter de actie van de 29 burgemeesters schuilt ook een politieke agenda. CD&V en N-VA zijn munitie aan het verzamelen voor het debat met hun regeringspartner sp.a, die hen bij het referendum in het stof heeft doen bijten. Dat willen ze niet nog eens meemaken. En dus mobiliseren ze hun sterkste troepen, die zich bevinden in de Antwerpse rand. Niet toevallig is de actie van de club van 29 een initiatief van de CD&V-burgemeesters van Hove, Edegem, Kontich en Lint.

En zo krijgen we straks een stevig debat tussen stad en rand. De rand vindt dat de Ring moet worden gesloten. Dat kan met een brug of een tunnel, maar ook via de realisatie van de Grote Ring, die het verkeer wegduwt van de stad in plaats van het massaal door de stadskern te jagen. Een valabel plan, dat in een grijs verleden werd vermoord... door enkele illustere burgemeesters van de rand.

zaterdag 26 december 2009

Vrede op aarde aan de mensen van goede wil...

Kerstmis, of je nu wel of niet gelovig bent, het heeft iets. In de ganse wereld is het ook een beetje het feest van de vrede geworden, niettegenstaande er in de ganse wereld gevochten wordt. Maar toch... overal worden er feestmaaltijden bereid voor de daklozen, alsof die de rest van het jaar geen honger hebben, schoonmoeders worden, al dan niet tegen de goesting, uitgenodigd en de mensen kopen geschenken voor elkaar. Meestal rotzooi die je met de glimlach aanvaardt, maar waarvan je terzelfdertijd denkt "Wat moet ik in godsdnaam met dit of dat gaan aanvangen".
Vrede dus, verdraagzaamheid en solidariteit. En toch... in Antwerpen worden er drie wagens in brand gestoken, drie lijnbussen en een tram worden bekogeld met stenen, een trambestuurster wordt gemollesteerd en in de Diepestraat wordt er iemand op het mes gestoken. De daders? Wensen voorlopig onbekend te blijven, maar laten we ze, zo blijkt uit getuigenverklaringen, maar beleefd "nieuwe Belgen" noemen.
Ze hebben zich de poten van onder het lijf gelopen om naar het land van belofte te komen, en eens ze er zijn voelen ze zich gediscrimineerd en steken ze allerlei smeerlapperij uit. Denken die werkelijk dat Antwerpen in de Gazastrook ligt? Als er in hun eigen land onrust was en ze zich daar bedreigd voelden, waarom komen ze dan hier mensen en eigendommen mollesteren?
Ik snap er de ballen van. Jullie wel? Laat het mij dan aub weten...

vrijdag 25 december 2009

Prettige Kerstdagen...

De voltallige redactie van De Antwerpse Koerier wenst al haar lezers en lezeressen een prettig en vredevol kerstfeest toe!


donderdag 24 december 2009

Gedachte voor bij de kerstmaaltijd...

Er was geen plaats in de herberg.

Een jong koppel, uit een andere streek,
ongehuwd, zij hoogzwanger.

Ook in het opvangcentrum mochten ze niet naar binnen.

Zij werden van het kastje naar de muur gestuurd,
van Pontius naar Pilatus
door cynische bestuurders,
door harteloze bewoners,
door geldgierige eigenaren.

Zij waren immers vreemd in deze streek, en arm.

Daarom kraakten zij een leegstaand armoedig optrekje,
zonder meubilair.
Het leek wel een stal.
Op een strooien matras die er lag
beviel de jonge vrouw van een jongetje.

Zij bleven er hokken tot zij er uitgezet werden.

Niemand zou aan dit mensonterend voorval
verder aandacht hebben geschonken,
ware het niet dat de jongen later
wereldberoemd is geworden
vanwege zijn wonderlijjke performances.

Zo komt het dat deze gebeurtenis
al meer dan twee millenia jaarlijks herdacht wordt
op vijfentwintig december,

het feest van de krakers.



Herman J. Claeys
nadruk en mailing vrij, mits e-mail en web-link vermeld worden:
herman.j.claeys@telenet.be www.hermanjclaeys.nl

woensdag 23 december 2009

Buren- en studentenprotest...

De Ossenmarkt in Antwerpen. Dé plaats met de meeste studentencafés, studentenkoten in de buurt en uiteraard het typische studenten(uitgaans)leven. Eigenlijk horen ze bij elkaar als koffie en melk: studentensteden én hun typische uitgaansbuurt. Iedere studentenstad die die naam waardig is heeft zijn eigen studentenbuurt en... de bijhorende overlast. Want laat ons eerlijk zijn, wanneer de studenten op dreef zijn, zijn ze niet bepaald geluidloos en kunnen de decibels wel eens over het maximum gaan.
De café-uitbaters proberen wel om met uithangbrieven op hun terras de studenten tot stilte aan te manen, maar ja... dat heeft een dubbele bodem, want de tapkraan moet lopen. Tenslotte moet de cafébaas van de studenten leven. Dan liever wat lawaai en een lopende tapkraan dan stille terrassen en een faillisement in het vooruitzicht.
Enfin, iemand die in een studentenbuurt gaat wonen, weet gewoon dat er regelmatig nachtlawaai zal zijn, en de meesten kunnen daar dan ook mee leven, zolang het de spuigaten niet uitloopt.
Anders wordt het natuurlijk wanneer de studenten ruiten beginnen uitgooien, tralies van kelderopeningen op straat werpen, straatmeubilair vernielen en dergelijke meer. Dat is geen studentikoos nachtlawaai meer, maar regelrecht vandalisme, dat niets meer te maken heeft met het studentenleven.
Uiteraard is dat niet het werk van alle studenten, maar van enkelingen die blijkbaar niet weten hoe ze zich in de maatschappij moeten gedragen. En zoals gewoonlijk, zelfs wanneer de Ossenmarkt zwart ziet van de studenten, heeft nooit iemand iets gezien.
Drastische inbreuken vragen drastische maatregelingen, zeker als overleg dreigt te falen, en daarom heeft de burgemeester besloten een bijkomende camera op de Ossenmarkt te installeren met de bedoeling de dader(s) op heterdaad te betrappen of minstens af te schrikken, zodat ze geen smeerlapperij meer uithalen.
Deze maatregel is echter bij bepaalde studenten en -groeperingen in verkeerde aarde gevallen. Vooral het Liberaal Vlaams StudentenVerbond lijkt hier aan de kar te trekken en hebben tegen deze maatregel zelfs een facebookpagina geopend, waarop reeds 900 leden ingeschreven zijn. De front man van deze pagina, de liberale studentenleider Mathias Adriaenssens, heeft het daar over "principiële bezwaren" en over het feit dat hij niet graag 24/24 uur gefilmd wordt.
Tja,... hadden de studentenleiders eens de handen in elkaar geslagen om te voorkomen dat er vandalisme op de Ossenmarkt gebeurde, dan was die camera waarschijnlijk niet nodig geweest.
Tussen die studenten zitten de politici van de toekomst. Eens benieuwd hoe zij later een dergelijk probleem zullen aanpakken. Politiek is meer dan een bladzijde op facebook met wat holle leuzen en discussies...

dinsdag 22 december 2009

Geen worstenbrood of appelbollen op verloren maandag...

Maar liefst 75% van de Antwerpse horeca-uitbaters hebben eieren voor hun geld gekozen en gaan na 1 januari het roken van een sigaret in hun zaak toelaten. Het gaat hier uiteraard over de bruine cafés en over de cafés waar sporadisch al eens een kop verse soep of een "smos" werd geserveerd.
De andere 25%, meestal zaken die een hoger inkomen hebben van de eters dan van de drinkers, bannen vanaf 1 januari de sigaret.

Dat houdt natuurlijk in dat het in de rokerscafés onmogelijk wordt om nog een vers soepje, een smosje of een croque te bestellen, want... alleen de verkoop van voorverpakte eetwaren, zoals een stuk chocolade, een wafel of een worstje zal dan nog worden toegestaan.

Eén ding is spijtig aan gans dat rokers en niet-rokersgedoe en dat is het feit dat er weer een Antwerpse traditie zal verloren gaan, namelijk de worstenbroodjes en appelbollen waarmee de waard op verloren maandag zijn klanten trakteerde. Die dingen zijn niet voorverpakt en mogen dus niet geserveerd worden in de rokerscafés, zelfs niet wanneer ze gratis aangeboden worden. En laat het nu net die cafés zijn die op verloren maandag het gulst waren...

maandag 21 december 2009

Hulpverleners...

Afgelopen weekend werd er in Antwerpen andermaal een ziekenwagenbegeleider het ziekenhuis ingeslagen. Het zou niet mogen dat eender wie het ziekenhuis wordt ingeslagen en zeker geen hulpverlener op weg naar een dringende opdracht. Van deze stelling ga ik zowieso uit.
Maar... zou dit ook gebeurd zijn bij een beroepsambulancier? Een mens met ervaring die dag in dag uit met beide voeten in de praktijk staat? Ik betwijfel het. Een beroepsambulancier met ervaring, die op weg is naar een prioritaire opdracht zou zeker niet gestopt hebben wanneer zijn voertuig met sneeuwballen werd bekogeld. Dat is tijdverlies wanneer er mogelijk een mensenleven op het spel staat. En... hij zou in geen geval zijn uitgestapt om de sneeuwballengooiers van repliek te dienen.
Een ambulancier is een ambulancier en geen politie-inspecteur, zelfs geen bevoegd persoon. Voor een beroepsambulancier is zijn taak een dagtaak zoals een dokwerker of een loodgieter er een heeft. Bij de vrijwilligers echter, die sporadisch, buiten hun eigenlijke dagtaak plaats nemen in de sanitaire cel of achter het stuur van een ziekenwagen, ligt dat anders. Voor hen is dat iets "speciaal" en op dat moment voelen ze zich ook speciaal, terwijl ze qua vaardigheid, beroepskennis en ervaring nog niet aan de hielen van de beroeps reiken. Ze voelen zich een ander persoon van het moment dat ze hun werkplunje aantrekken (zij noemen dat een uniform) en zouden met dat werkplunje de ganse stad rondlopen, boodschappen gaan doen, familie gaan bezoeken en zelfs mee gaan slapen.
Ik heb niets tegen vrijwilligers, maar ik heb héél veel tegen vrijwilligers in de dringende geneeskundige hulpverlening. Men zou het moeten verbieden. Het is onverantwoord. Met mensenlevens omgaan is geen hobby en kan nooit een hobby zijn of worden.
Maar ja, zolang de ambulancediensten hen aanvaarden... . En dat zullen ze blijven doen. Ze zijn veel goedkoper dan beroepskrachten, men kan ze flexibel inzetten én de ambulancediensten verdienen veel aan ziekenvervoeren, maar bitter weinig aan oproepen van de 100 of 112, omdat daar de prijzen ministrieel vastgelegd zijn. Dus buiten de NV, BVBA of eenmanszaak die het ziekenvervoer doet, heeft iedere ambulancedienst ook wel een vaag omschreven vzw die "zogezegd" het dringend 100 of 112-vervoer doet. Zet op die dienst wat vrijwilligers tegen het dagloon van een poolse kuisvrouw in 't zwart en je kan dik geld verdienen met je beroepspersoneel op het secundair vervoer of op de doktersoproepen, waarbij je je prijs zelf bepaalt.
Al die ziekenwagens die al dan niet geluidloos door de stad razen is dus echt geen liefdadigheid, maar keiharde business...

zondag 20 december 2009

IJzel en de prijs van het zout...

In de tijd dat Antwerpen bezet was door de Spanjaarden, werd de spaanse soldaten hun soldij niet uitbetaald in klinkklare munten maar in zout. Dat zout werd destijds opgeslagen en bewaard in een streng bewaakt magazijn in de Zirkstraat. Vandaar de benaming "Zirkstraat" dus, het oud-nederlands voor "Zoutstraat". Zout had destijds een zéér grote waarde en werd gebruikt als betaalmiddel.
Antwerpen heeft een rijk verleden en doet ook z'n best om dat verleden zo goed mogelijk te bewaren voor het nageslacht. Zelfs de bijnaam van de Antwerpenaren "de sinjoren" heeft spaanse roots, maar ik vrees dat de heren op 't Schoon Verdiep méér dan de bijnaam hebben overgehouden van de spanjaarden. Ik vrees dat ze op 't Schoon Verdiep ook "zout" als betaalmiddel gebruiken. Niet moeilijk als je ziet welke projecten het huidige bestuur nog op stapel staan heeft die ze deze legislatuur nog willen afwerken. Kijk er maar even de hoofdpunten van vrijdag op na. Om dat te betalen zullen er tonnen en tonnen zout nodig zijn. Zout dat de stad momenteel blijkbaar bespaart op strooiwerken!!!!!!
Als je kijkt hoe de stad er buiten de grote assen bijligt, als één grote spiegel dus, enkele dagen na de eerste sneeuwval, is daar maar één woord voor: Een echte SCHANDE!!!!!!!! Pas op, een toerist zal niet vallen. Waar die plegen te komen zijn de straten en voetpaden vrijgemaakt. Het zou in het andere geval het imago van de stad schaden, maar... buiten die specifieke toeristenzones, waar de gewone, belastingbetalende Antwerpenaar woont, is het andere koek. Daar hoeft men geen moeite te doen om in het ziekenhuis te belanden. Spiegelgladde straten en voetpaden. De Drukkerijstraat, Vrijdagmarkt, Nationalestraat, de ganse Sint-Andrieswijk, de Seefhoek, zelfs de Groenplaats om van de Groenkerkhofstraat naar de metro te gaan, zijn gewoon professionele schaatsbanen.
Kan de stad de straatvegers, die nu toch niet kunnen vegen wegens de sneeuwval, niet gewoon hun wijk insturen met dezelfde schop en het zelfde karretje als anders, maar dan gevuld met strooizout? Het is vandaag koopzondag, de Kammenstraat is verkeersvrij, maar hebben ze er op 't Schoon Verdiep al eens over nagedacht hoe die kooplustigen tevoet de Kammenstraat moeten bereiken? Droppen per helicopter misschien? Of gaat de stad vandaag, verspreid over het grondgebied, bussen plaatsen met een RX-installatie en plaasterkamer om armen en benen in het gips te leggen?
Hoe luidt de slogan van 't stad weer: "'t Stad is van iedereen, maar van de ene Antwerpenaar wat meer dan van de andere".......
En hoe is de toestand in Uw straat, Mijnheer Janssens?

zaterdag 19 december 2009

De Seefhoekproblemen....

Na de "Koppen"-reportage op woensdagavond stonden de kranten gisteren vol over de problematiek van het drugsdealen op de Seefhoek, net alsof dit een nieuw fenomeen zou zijn. De Seefhoek heeft echter altijd al een "specialeken" geweest. Het is altijd een echte volkswijk geweest, waar meer bier gedronken werd dan vlees gegeten, zodat er logischerwijze ook meer cafés dan slagers waren. De oorspronkelijke bewoners waren dan ook echte volksmensen, mensen die gingen werken voor een klein loontje of werkloos waren. Mensen die graag een pint dronken en meer muilperen dan bananen uitdeelden, maar... een hart van goud hadden en altijd voor elkaar klaar stonden.
In de jaren zestig is dan de eerste golf immigranten neergestreken op de Seefhoek. Enkelen maar, en met die mensen waren of zijn er geen problemen. Maar blijkbaar hebben zij gefunctioneerd als een magneet, zodat de Seefhoek nu bijna volledig uit immigranten bestaat. De winkels van toen zijn Marokkaanse of Turkse winkels geworden en de gezellige cafés van destijds zijn nu groezelige vzw's, waarvan geen kat weet wat hun doelstelling is.
De allochtone jeugd die er nu de plak zwaait werkt niet en is ook niet zinnens werk te zoeken, maar vullen hun dag met mensenkloterij, uitdagerij, provocatie, stelen en drugsdealen. De politie beweert dat het dweilen is met de kraan open, maar dat is hun eigen schuld! Zowel de politie die de zaak jaren heeft laten escaleren als de stad Antwerpen, die de allochtonen liever verzameld zagen in één wijk, kwestie van ze beter in de gaten te houden, hebben gewoon gefaald. De Seefhoek is al jaren politiek afgeschreven, en dat zijn geen woorden van mij, maar van een Antwerps politicus die ze uitsprak na een buurtvergadering op de Seefhoek.
Tien jaar geleden was er in de Stationswijk in Lokeren precies dezelfde situatie, maar... daar had de burgemeester haar op z'n tanden en voerde hij de "nultolerantie" in. De straten hebben daar vijf jaar blauw van de politie gezien, voor de minste provocatie werd je administratief aangehouden, de wet werd er naar de letter toegepast, tot op het absurde toe, maar... nu mag je in Lokeren komen. De rotte appels zijn verdwenen.
Maar hier in Antwerpen legt de burgemeester eieren onder de rotte appels op de Seefhoek. Hij denkt dat hij de boel kan sussen met te pas en te onpas een multiculturele activiteit te organiseren en laat voor de rest de boel de boel. Hij zal zelf wel beseffen dat dat beleid geen zooien aan de dijk brengt, maar ja, het is zijn kiezerspubliek.
Steek de Seefhoek eens een paar jaar vol met politie, patrouilles te voet in gevechtskledij desnoods, en zorgt dat er iedere 10 minuten zo een patrouille passeert. Verbaliseer alles wat je ziet, pak ze op bij de minste twijfel of tegenstand en verslijt er een paar matrakken op. Wie zich niet kan identificeren hou je administratief aan tot je de echte identiteit kent. Onderzoek de activiteiten van de ontelbare vzw's en laat ze het vuil dat ze op de straat werpen desnoods opeten.
Wedden dat binnen pakweg vijf jaar de Seefhoek terug een gezonde volkswijk is? En ik weet waarover ik spreek. Ik heb er ook gewoond en ben er van ellende gaan lopen zoals zovele Belgen en zoals de allochtonen van de eerste generatie, die er zelf niet meer gerust leven.

vrijdag 18 december 2009

Ondergesneeuwd ontwikkelingsgebied...

Wat zijn we altijd toch trots geweest op de productiviteit en de inventiviteit van de Vlaming. De beste en de slimste werknemer van de wereld. We sturen De Winne de ruimte in, iets waarvan we pakweg 50 jaar geleden niet durfden dromen, De Crem stuurt 2 man en een paardendenkop naar Afganistan om ze daar eens te gaan leren hoe het moet, we leveren de allereerste president van Europa, om Opel te kunnen behouden pretenderen we dat we de beste autobouwers van de wereld zijn, we beschouwen Antwerpen als de mooiste, beste en modernste stad van de wereld en we hebben een Centraal Station dat haar gelijke niet kent, maar...als er vijf centimeter sneeuw valt ligt België plat.
Nu ben ik zeker geen ingenieur, maar het is toch niet de eerste keer dat het sneeuwt in België? En toch kunnen 100 (honderd) piektreinen niet uitrijden omdat de wissels vervroren zijn. En telkens als er vijf centimeter sneeuw valt of het vriest een week is dat hetzelfde. Leert de NMBS niet uit het verleden? Telkenmale na zo'n winterprik krijgen we dezelfde uitleg: "We weten nu waar het probleem ligt en zullen zo vlug mogelijk voor een oplossing zorgen." Maar dat zeggen ze verdomme al 50 jaar!!!!
Met de strooidiensten precies hetzelfde. De sneeuw die gisteren gevallen is werd al weken bij voorbaat aangekondigd, en toch kan men zich in Antwerpen, buiten de grote assen, de poten breken. Is het nu echt zo moeilijk voor een stad met meer dan 8000 werknemers om de straten sneeuw- en ijsvrij te maken? Ik weet het, daar zijn geen prestieuze prijzen mee te halen, maar de bevolking zou er wel dankbaar voor zijn. Als iedereen die valt door de sneeuw en het ijs in Antwerpen de stad moest aanklagen en een schadevergoeding vragen, zou men dan wakker worden op 't Schoon Verdiep?
En nog iets, de stad voorziet in opvang voor asielzoekers, voor illegalen, voor gereguraliseerden, en noem maar op, maar de eigen daklozen kunnen in de sneeuw en vrieskoude de nacht buiten doorbrengen, wetende dat zowel de stad als het OCMW over diverse leegstaande woningen en lokalen beschikt. Alleen al in de leegstaande rijkswachtkazerne in de Korte Vlierstraat kan er minstens 100 man slapen. Akkoord, het is misschien geen luxe, maar alles is beter dan de straat, want daar stuur je nu, met dit weer, nog geen hond op, laat staan een mens.
Ondanks de grootschalige bouw- en andere projecten in Antwerpen, ondanks het overdadig (multi)cultureel aanbod, ondanks dat het een werelhaven is, ondanks dat het een werelplaats heeft in de diamantnijverheid, op dit moment is Antwerpen gewoon ondergesneeuwd ontwikkelingsgebied...

donderdag 17 december 2009

Windmolens en Zandvlietenaars...

Nog twee dagen gaan onze zogenoemde "vertegenwoordigers" lullen in Kopenhagen over de opwarming van de aarde. Het resultaat kunnen we nu al voorspellen: nul komma nul. Eender welke conferentie komt een eeuw te laat. De laatste eeuw hebben we deze aardkloot zelf naar de verdoemenis geholpen. We dachten dat er geen einde kwam aan de fossiele brandstoffen en we hebben nooit stilgestaan bij de rotzooi die we de lucht hebben ingeblazen. Slechts één zoogdier is in staat zichzelf en anderen te vernietigen: de mens.
Eindelijk is men tot het besef gekomen dat het zo niet verder kan, eindelijk heeft men door dat men op een andere en milieuvriendelijke manier energie zal moeten opwekken. En het gebeurt al, ... met mondjesmaat. Hier en daar ziet men een windmolenpark uit de grond rijzen.
Ook Antwerpen heeft er één, zij het op zéér beperkte schaal, namelijk langs de Schelde-Rijnverbinding. Daar staan zes windmolens van BASF, die in een gedeelte van de energiebehoefte van deze chemiereus voldoen. Het kan beter, uiteraard, maar er is een aanzet.
Maar... en nu komt het, deze windmolens staan op Antwerps grondgebied, en we weten allemaal hoe Antwerpenaars zijn. Inderdaad, ook hier, hoe kan het anders, is er al protest. Molenwieken veroorzaken schaduw, dat is normaal, maar laat daar nu eens vier inwoners van Zandvliet last van hebben. Slagschaduw als ze in de tuin zitten en slagschaduw wanneer ze naar de televisie kijken. Ik kan mij voorstellen dat dit niet prettig is, wanneer men iedere dag die slagschaduw op zijn televisiescherm krijgt.
Maar is dit iedere dag? Neen! Ernstig onderzoek heeft uitgewezen dat deze bewoners, op jaarbasis dan nog, minder dan tien (10) uur slagschaduw hebben. Minder dan tien uur van de 8760 uren die een jaar uitmaken!
Volgens de Europese normgeving mag deze slagschaduw maximum 30 uur/jaar bedragen.
Ik kan er niet over. Zelfs in Zandvliet heeft de Aantwaarpse griep toegeslagen. Ongelooflijk.
Wij in het centrum zitten hier ieder weekend, en dat zijn 72 uren per week, opgescheept met opdringerige en lawaaierige Hollanders. Dat zijn 3740 uur per jaar, en hoor je ons klagen?...

woensdag 16 december 2009

De donkere dagen voor de Kerst...

Het leven is duur geworden, verschrikkelijk duur en dat brengt miserie met zich mee. De prijzen op de huurmarkt liggen hoog, energiefacturen kunnen nauwelijks betaald worden en zelfs het drinkwater is een luxeproduct geworden.
Voor gezinnen waarvan het gezinshoofd werkloos is of van een minimumuitkering moet leven is het geen lachen tijdens deze donkere dagen voor kerst. De zwaksten in de maatschappij staan maanden huur achter en weten niet meer van welk hout pijlen te maken.
En dan staat de deurwaarder voor de deur. "Mevrouw, mijnheer, op vraag van de huisbaas kom ik U uit Uw woning zetten." De meubeltjes worden opgeladen en gestockeerd in een gemeentelijke opslagplaats voor enkele maanden en het gezin staat letterlijk op straat, terwijl er bovenop de bestaande schulden er nu ook nog de kosten van de uitdrijving bijkomen.
Een schrijnende toestand die blijkbaar alleen in het arrondissement Antwerpen kan. In alle andere arrondissementen in België is een uitdrijving onmogelijk tussen 15 december en 15 januari. Net voor de feestdagen, terwijl de stenen uit de straat vriezen, zet men nergens een gezin op straat, uitgezonderd ..... juist, in Antwerpen.
En waar ga je naartoe? Je staat op straat, enkel met de kledij die je aan hebt en waarschijnlijk met geen enkele euro in je zakken. Wat gaan je kinderen eten? Waar gaat uw gezin overnachten?
Gisteren zijn in Antwerpen zo weer twee gezinnen de straat opgezet.
Kijk, er is in Antwerpen opvang voor illegalen, voor asielzoekers, bedden voor daklozen, sociale restaurants voor iemand die nog 5 euro in zijn zakken heeft, maar voor een gezin dat op straat gezet wordt.........niets!
Ik vrees dat hier nog een heel te ontginnen gebied voor de politici open ligt. Voor de opvang van die gezinnen én voor die stomme uitzondering in Antwerpen, waar men net voor de feestdagen mensen de straat op jaagt...

dinsdag 15 december 2009

Never change a winning team...

Sfeerloos, zonder ziel, willen en niet kunnen, nog enkele jaren en 't is gedaan, amateuristisch,.... allemaal zaken die we horen wanneer we de Antwerpenaar vragen naar zijn mening over het kerstgebeuren. En als we ons chauvinisme laten vallen, kunnen we niets anders doen dan hen gelijk geven. Ze sleutelen er al een paar jaar aan, maar het verslecht ieder jaar. Ik vraag me af wie er eigenlijk achter die programmatie zit. Iemand die wereldvreemd is? Iemand die Antwerpen nog nooit verlaten heeft, geen T.V., radio of internetaansluiting heeft? Ik weet het niet, maar het wordt méér dan hoge tijd dat men met de regisseur van het Antwerps kerstgebeuren eens een ernstig woordje gaat "klappen".
Op de Groenplaats staan de chalets op elkaar "geplakt". Smalle doorgangen, geen individuele muziek op de kramen, drummen en duwen, kortom een paradijs voor "pick-pockets". Want met zo'n opstelling zullen alleen de zakkenrollers gouden zaken doen.
De carrousel, die al 27 jaar tijdens het kerstgebeuren op de Groenplaats staat, werd verbannen naar het Astridplein, wegens "niet passend in het concept". Als een carrousel daar niet past, wat past daar dan wel.
Ondanks alle mooie beloften bij voorbaat blijft het kerstgebeuren op de Groenplaats zich nog steeds beperken tot grotendeels een vreet- en zuipgebeuren. Wie op zoek gaat naar originele kerstgeschenken en/of -versiering komt van een bedrogen kermis terug.
Géén enkel chalet op de Grote Markt. Het apres-schaatsgebeuren gaat door in de cafés en op de caféterrassen, wat de sfeer zeker niet bevordert.
Buiten een grote kerstboom en de kerststal voor de kathedraal is de Handschoenmarkt bijna niet bij het kerstgebeuren betrokken.
Ook geen kerstkermis op het Astridplein. Wel een overdekte kermis in de Waagnatie, welke nu toch niet op wandelafstand van de Grote Markt ligt.
Er liggen zoveel mooie pleinen en plaatsen in het centrum en geen enkele wordt er van benut. Wanneer gaan de beleidsmakers eens een blik gaan werpen in Brussel, zodat ze eens leren hoe het wel kan.
Als uithangbord voor Antwerpen flopt deze kerstmarkt duidelijk...

maandag 14 december 2009

De wereld redden in Kopenhagen...


Denkelijk zal ik wel niet de enige zijn die met gemengde gevoelens de klimaatconferentie in Kopenhagen volgt. Afgezien van het feit of men voor- of tegenstander is van een dergelijke bijeenkomst en of men de klimaatverwarming al dan niet ernstig neemt, moet het mij van het hart dat er daar in de Deense hoofdstad wel een soort hysterie heerst. Met zo'n hoop landen en hun nog veel talrijkere vertegenwoordigers kan men, normaal gesproken, toch nooit tot enig serieus akkoord komen, of zie ik dat weer verkeerd?

Om te beginnen is het een onmogelijke zaak te denken dat de mens het klimaat van deze planeet zou kunnen "managen", om een modern woord te gebruiken. Zelfs systemen zoals het communisme, die dachten een maakbare maatschappij te kunnen verwezenlijken, zijn daarin jammerlijk mislukt. De mens kan de natuur niet de baas, het omgekeerde is waar. De natuur doet met ons wat ze wil, of het nu gaat om opwarming, vulkaanuitbarstingen, overstromingen of tropische orkanen. In het beste geval kunnen we trachten de gevolgschade te beperken en te herstellen.

Een tweede zaak die men de conferentie van Kopenhagen, alsmede alle conferenties van dien aard, kan aanwrijven, is dat het er sterk op lijkt dat het gaat om een zoveelste centenkwestie, waarbij excuses worden gezocht om straks nog maar eens uit te pakken met extra belastingen, waarop men dan het etiket "bio" of iets dergelijks op plakt als verrechtvaardiging. Als het zo is, dat de zogezegde rijke wereld de arme wereld moet helpen, dan kan dat gebeuren door rechtstreekse ondersteuning van plaatselijke projecten. Niet door het klakkeloos overschrijven van miljarden euro's of dollars. Die zouden alleen maar de weg volgen naar de potentaten die de meeste van de arme wereldlanden in handen hebben en met dat geld verder grote sier zouden kunnen maken. Zoals ze dat tot nu toe gedaan hebben met het meeste geld dat ze zogenaamd voor de ontwikkeling van hun eigen landen hadden moeten aanwenden.

Kortom, als volgende week de regeringsleiders een beetje lijn kunnen brengen in de kakofonie van de eerste week van de klimaatconferentie, dan zou dat al een goed resultaat zijn. Als men echter voorboert met het allegaartje van politiekers, linkse wereldverbeteraars en op nog meer poen beluste kapitalisten, dan ziet het er voor deze wereld slecht uit. Grof geld verdienen met het beschrijven van rampscenario's komt sommigen misschien goed uit (Al Gore weet er alles van), maar zal de zaak niet oplossen. Het klimaatverhaal mag geen nieuw geloofspunt worden. We hebben al genoeg aan de globalisering en de multicul, om er maar twee te noemen, of het fijn stof van de Lange Wapper waar Van Hees ons voor behoedt heeft...

zondag 13 december 2009

De Leien: Waar zit eigenlijk het probleem...



Alle Vlaamse investeringen in Antwerpen lijken stil te liggen. Blijkbaar is de regering niet van plan om nog beslissingen over infrastructuurprojecten goed te keuren voor februari, wanneer we weten of de Raad van State het BAM-tracé voor de Oosterweelverbinding definitief naar de prullenmand verwijst.

Voor een deel begrijpen we die houding van minister-president Kris Peeters wel. De tol van de Oosterweelverbinding werd in het verleden gezien als de melkkoe voor alle andere projecten van het Masterplan voor de mobiliteit: de tweede fase van de heraanleg van de Leien, de tramverlengingen, de Groene Singel, de renovatie van sluizen en bruggen... Maar die visie is allang achterhaald door de financiële realiteit en de marktprijzen. Je kan mensen niet elke keer een half maandloon laten betalen aan de tolpoort.

We willen eventueel nog wel begrijpen dat een aantal projecten even wordt bevroren. Maar dat die strategie ook van toepassing is op de Leien, dat snappen we niet. De boulevard in het hart van ’t Stad ligt er nu al enkele jaren half afgewerkt bij. Die tweede fase moet er hoe dan ook komen. Het plan is klaar, inclusief een architecturaal prachtig ontwerp voor het nieuwe Operaplein. En de principiele beslissing om het licht op groen te zetten is op 15 mei door de vorige Vlaamse regering genomen. Waarom dan nog wachten?

Is het probleem misschien dat die tweede fase van de Leien is ingekapseld in Brabo II? Dat deel van het Masterplan behelst ook de aanleg van de tramlijnen naar Ekeren en op het Eilandje, een stokpaardje van de sp.a. En het is geen geheim dat er momenteel nogal wat haren in de boter zitten tussen die partij en de andere partners binnen de coalitie.

Als daar inderdaad de knoop zit, dan moeten de beslissingen over de tramlijnen maar worden losgekoppeld van die over de Leien. Antwerpen verdient geen scenario zoals dat van de ’tijdelijke’ noodbrug, die de verticale hoofdverkeersader 34 jaar heeft ontsierd.

Drie ministers hebben in dit dossier de sleutels in handen. Minister van Mobiliteit en Openbare Werken Hilde Crevits en haar chef Kris Peeters (allebei CD&V) hebben de goedkeuring op 15 mei zelf mee ondertekend, dus aan hen zou het niet mogen liggen.

En minister van Ruimtelijke Ordening en Begroting Philippe Muyters (N-VA) is zelf Antwerpenaar in hart en nieren, net als zijn partijvoorzitter Bart De Wever. Politiek staan dus alle sterren gunstig. Waar zit dan eigenlijk het probleem?

zaterdag 12 december 2009

The great Old in paliatieve zorgen.....

't Zijn harde tijden in voetballand. Moeskroen is financieel overleden, maar dat is ver van ons bed. Erger voor vele Antwerpenaars is de precaire situatie van R. Antwerp F.C. Deurwaarders die de recette van de match Antwerp-Waasland in beslag hebben genomen, 9 spelerswagens die in beslaggenomen zijn wegens wanbetaling, spelers die achterstallig loon tegoed hebben, spelers die de huur van hun appartement niet meer kunnen betalen, enz.... Toch allemaal tekens die wijzen op het feit dat er financiëel een ernstig probleem is bij RAFC.
Het clubbestuur tracht er een uitleg voor te geven:

"De feiten: op 17 januari 2008 werden R.A.F.C. vzw en Antwerp Stadion N.V. solidair veroordeeld om provisioneel 500.000 EUR te betalen aan Gram. Deze laatste liet onmiddellijk weten dat er uiterlijk op 29 januari 2008 betaald moest zijn. Zoniet zou hij de Bosuilgronden laten verkopen.

Tijdens die 12 dagen beraadden beide Raden van Bestuur (R.A.F.C. en Antwerp Stadion N.V.) zich over de betalingsmogelijkheden. Aangezien het bedrag niet onmiddellijk ter beschikking was, moest er uitgekeken worden naar een lening. Fernand Collin Jr. (toen nog Voorzitter van Antwerp Stadion N.V.) kwam met een voorstel voor de dag. N.V. Colver, een familieholding waartoe hij behoorde, zou 500.000 EUR lenen aan Antwerp Stadion N.V. voor een periode van 6 à 8 maanden. Dat zou de ontlener (Antwerp Stadion N.V.) de tijd geven om een definitieve oplossing te zoeken. Bij het leningscontract werd een aankoopoptie gevoegd die de geldschieter (in casu Colver N.V.) zou toelaten, bij niet-terugbetaling op de vervaldag, de Bosuilgronden (weliswaar bezwaard met een recht van opstal, ten gunste van R.A.F.C. tot 2052) te verwerven tegen de prijs van 1.100.000 EUR.

Voor alle duidelijkheid, deze formule werd geconcipieerd en voorgesteld door Fernand Collin Jr. die tevens, samen met Erik Vanderjeught (de bedrijfsrevisor), de prijsberekening van de bezwaarde gronden gemaakt had. Iedereen ging hiermede akkoord en vond het een zeer goede oplossing.

Op zondag 27 januari 2008, om 21.15 uur, liet Fernand Collin Jr. echter aan R.A.F.C.(-voorzitter Eddy Wauters) weten dat N.V. Colver niet op het voorstel wilde ingaan. Hij verzocht Eddy Wauters tevens om zo snel mogelijk een andere gegadigde te zoeken. Ook voor die gegadigde zouden dezelfde condities gelden (nl. leningsovereenkomst voor 8 maanden plus aankoopoptie voor 1.100.000 EUR bij niet-terugbetaling door Antwerp Stadion N.V. op de vervaldag). (Schriftelijk verzoek van Fernand Collin Jr. aan Eddy Wauters).

Ondanks de zeer korte tijdspanne slaagde Eddy Wauters erin KTM te benaderen en te overtuigen om de operatie te doen, deels om R.A.F.C. te helpen en deels vanwege het geringe risico dat eraan verbonden was. Op dinsdag 29 januari 2008 kwamen de beide Raden van Bestuur samen en spraken hun akkoord uit over deze oplossing; de contracten werden ondertekend (voor Antwerp Stadion N.V. door Fernand Collin Jr. en Karel Beyers) en nog dezelfde dag werd Gram betaald.

Eén maand later, op 28 februari 2008, werd door Antwerp Stadion N.V. een buitengewone Algemene Vergadering bijeengeroepen die de transactie en de overeenkomst bekrachtigde. Op het einde van deze vergadering maakte Fernand Collin Jr. melding dat hij er zou voor zorgen dat de lening op 29 september 2008 zou terugbetaald worden en dat hij daarvoor de nodige stappen zou aanwenden. In de eerste plaats werd voor die terugbetaling gedacht aan het verkopen van een stuk bouwgrond van de Bosuil, gelegen aan de Oude Bosuilbaan. Dit leek voor iedereen de gemakkelijkste en zekerste oplossing. Ten andere, een perceel ter waarde van +/- 1,5 miljoen EUR lag hiervoor ter beschikking.

Gedurende enkele weken hebben Fernand Collin Jr. en Armand Wegge (Beheerder R.A.F.C. vzw) de nodige onderzoekingen gedaan en contacten gelegd om de zaak af te ronden. Volgens Armand Wegge was er zelfs een bod voorhanden ten bedrage van ongeveer 2 miljoen euro. Evenwel, enkele weken later kwam Fernand Collin Jr. met een nieuw voorstel voor de dag. In het kader van de besprekingen over het door de Stad te bouwen gemeenschappelijk stadion zou, wanneer R.A.F.C. daarin zou participeren, de Bosuil vrijkomen en gedacht zou kunnen worden aan een herwaardering van de gronden. Een projectontwikkelaar, N.V. Vooruitzicht, bood hiervoor zijn diensten aan en had inmiddels reeds contact genomen met Fernand Collin Jr.

Een informatievergadering werd gepland in juli 2008, waarop, naast Fernand Collin Jr. (Colver N.V.) ook Charly Boks (ING), Eddy Wauters (R.A.F.C.) en Karel Beyers (Antwerp Stadion N.V.) waren uitgenodigd. De interessante toekomstplannen werden besproken. Op het einde van deze vergadering deelde N.V. Vooruitzicht mede dat zij als enige voorwaarde voor het instappen in dit project stelde dat zij in ruil de exclusiviteit kreeg om de Bosuilgronden te ontwikkelen; hiertegen werd door de aanwezigen geen bezwaar geopperd.

Twee maanden later, op 23 september 2008 (d.i. 6 dagen vóór de vervaldag) kwam N.V. Vooruitzicht naar R.A.F.C. om de concrete modaliteiten te bespreken. Aan de R.A.F.C.-bestuurders werd een interne nota (dd. 17 september 2008) van N.V. Vooruitzicht voorgelegd, waarin de concrete financieringsmodaliteiten beschreven werden. Deze waren aan R.A.F.C. niet bekend en voordien ook nooit besproken en waren, sommige toch, moeilijk aanvaardbaar voor R.A.F.C. (nl. een lening van 1,7 miljoen euro op 8 jaar, mits 1e rang hypotheek op de bouwgrond; een aankoopoptie hierop bij in gebreke blijven om welke reden dan ook; een controlehypotheek op de overige 7 ha recreatiegronden; plus exclusiviteit).

Vooral de onmiddellijke en definitieve hypotheekvestiging ad 1,7 miljoen euro stuitte tegen de borst; het ging hier tenslotte om een nog hypothetisch project waarover nog geen akkoord bestond en waarvoor nog geen vaste toezeggingen gedaan werden voor de ontwikkeling. Bovendien was op korte termijn slechts 500.000 euro nodig voor de terugbetaling en geen 1,7 miljoen euro. Ook waren er bepaalde engagementen (t.o.v. MSC) lopende in verband met het recht van opstal. Tenslotte was er nog de beslissing van de Algemene Vergadering van Antwerp Stadion N.V. d.d. 7 oktober 2003 die verbood nog een hypotheekverstrekking te doen zonder een beslissing van een Buitengewone Algemene Vergadering.

Een onmiddellijke beslissing terzake kon niet genomen worden, maar enkele dagen respijt werd gevraagd om de nodige raadgevingen in te winnen. Dit was een unanieme beslissing van de Raad van Bestuur en zijn juridische raadgevers. Fernand Collin Jr. was door deze houding ontstemd en N.V. Vooruitzicht liet verstaan dat zij enkel in de hypothese van de onmiddellijke hypotheekverlening wilde werken. Een kort overbruggingskrediet van 500.000 euro, enkel om de optielichting te vermijden, werd noch door Fernand Collin Jr. (Colver N.V.), noch door N.V. Vooruitzicht in overweging genomen.Op 24 september en op 25 september 2008 werd nog uitvoerig contact genomen met Fernand Collin Jr. en Karel Beyers met het verzoek er toch voor te zorgen dat 500.000 euro betaald zou worden. Er waren immers nog 6 dagen tijd ter beschikking en Antwerp Stadion N.V. was tenslotte tot terugbetaling verplicht. R.A.F.C. zelf beschikte toen niet over voldoende likwiditeiten.

Tijdens het daaropvolgend weekend gebeurde er niets. Op 30 september 2008 lichtte KTM de optie. En van die dag af vecht N.V. Colver de geldige verkoop van de gronden (bezwaard met een opstalrecht van nog 43 jaar) aan voor de rechtbank en gijzelt zij financieel R.A.F.C. - hoewel niet rechtstreeks betrokken in het geding Antwerp Stadion/KTM - met allerlei beslagen en procedures (o.m. het krediet door de stad verleend om de aannemer der herstellingswerken aan het stadion te betalen) om zo snel mogelijk haar bestaande (opeisbare en niet-opeisbare) vorderingen te incasseren. Bovendien, tot ons aller droefenis, schrikt zij er niet voor terug om een procedure tot ontbinding van RAFC voor de rechtbank in te leiden.

P.S. Wij hebben ons uitsluitend gehouden aan de feiten. Die zijn duidelijk genoeg om de respectieve verantwoordelijkheden te schetsen. Met opzet hebben wij - in tegenstelling tot het artikel van journalist Kristof Aerts en van Henri Collin - ons onthouden van emotionele commentaar, dubieuze gevolgtrekkingen, imaginaire dubbele agenda’s en spijtige verdachtmakingen. Mocht dat later nog wenselijk blijken, zullen wij daar waarschijnlijk wel op ingaan. "
Allemaal goed en wel, sommige mensen hebben zich misschien niet aan hun woord gehouden, sommige zaken zijn anders gelopen dan dat ze ingeschat zijn, maar... bovenstaande uitleg van RAFC doet toch ook vermoeden dat er financieel al lang iets mis loopt bij The Great Old. Ik durf de woorden "wanbeheer" niet in de mond te nemen, maar... de tering wordt al lange tijd niet naar de nering gezet en dat is gewoon om problemen vragen.
Stel dat de stad Antwerpen de renteloze lening van 300.000 euro in extremis niet had terug getrokken, wat was er dan met dat geld gebeurd? Het is een beetje dweilen met de kraan open, de ene put vullen door een andere te graven. RAFC staat als bedrijf aan de rand van het faillissement, dat is een feit en daar moeten we niet melig over doen.
Maar moet men een stervende absoluut trachten te redden? Is het niet beter een stap opzij te zetten en zoveel mogelijk de pijn te bestrijden inplaats van het einde eindeloos te rekken?
Ik weet het niet, of toch, ik durf het niet te zeggen, want dan krijg ik half Antwerpen over m'n nek. Durven jullie het of hebben jullie een oplossing. Aarzel niet en laat het ons weten....

vrijdag 11 december 2009

Geënterneerd op Linkeroever...



Gisterenmorgen verscheen er in de kranten van de Coreliogroep een bericht over de bouw van een interneringsinstelling in Antwerpen Linkeroever. Eigenlijk met weinig concrete uitleg, maar blijkbaar toch genoeg om Linkeroever op z'n kop te zetten. De reacties liegen er dan ook niet om.
  • Linkeroever speeltuin van de bouwpromotors...
  • De waarde van de huizen in de Regattawijk gaat dalen...
  • Waarom niet op rechteroever...
  • Wij hoeven hier geen versterkte burcht...
  • Er is hier al krapuul genoeg met dat asielcentrum...
  • enz...

Niemand spreekt echter over het feit dat de aanvankelijke plannen voorzien waren voor de opvang van 500 geïnterneerden en dat dit aantal teruggebracht is op 180. Niemand spreekt ook over het feit dat er tot op heden zelfs geen bouwplannen zijn voor de interneringsinstelling. Niemand spreekt ook over het feit dat dit project zorgt voor 270 nieuwe arbeidsplaatsen.

De instelling zou normaal gezien al in juni 2009 opengaan, maar er is nog niet eens een bouwplan. De oorzaak ligt in de negatieve houding van het Antwerpse schepencollege dat aanvankelijk geen interneringsinstelling op zijn grondgebied wilde, die vervolgens wilde koppelen aan de bouw van een nieuw ziekenhuis en haar tenslotte verspeelde. Daarmee verspeelde het schepencollege ook minstens 650 vaste betrekkingen.

Laat het project nog wat langer dralen dan komt er misschien geen tewerkstelling. Kijk, nog geen week geleden wilde Linkeroever een eigen ziekenhuis, maar een psychiatrisch ziekenhuis, en dan nog wel voor criminelen....NIMBY!

Probeer maar eens een land, gemeenschap of stad te besturen als er op alles en nog wat protest komt, als er alles en nog wat mag gebeuren, zolang het maar niet in mijn buurt is. En altijd wordt er wel een reden gevonden.

Wel, Linkeroevers, waar nu jullie chique villa's staan, dat was vroeger natuurgebied, waar de fauna en flora haar gang kon gaan. Blijkbaar was er geen protest toen jullie daar met de bouw van jullie villa begonnen. Hoe zou dat toch komen? Waarschijnlijk omdat planten en dieren niet kunnen praten...

donderdag 10 december 2009

Kerstsfeer op de Grote Markt...

Gisterennamiddag is de kerstman aangekomen in het Antwerpse Centraal Station en werd enkele uren later het startschot gegeven voor het Antwerpse kerstgebeuren. De ijspiste op de Grote Markt, een chaletdorp op de Groenplaats, een overdekte winterkermis in de Waagnatie en Wintervuur op Linkeroever. Géén chalets of kermis dus aan het Steenplein en géén chalets op de Grote Markt. In zijn aankondigings- en reklamefolders spreekt de stad Antwerpen over een grote ijspiste op de Grote Markt, omringd door gezellige terrassen. Maar is dat zo? En is dat zo voor iedereen? Want 't Stad is toch van iedereen?
Ik was gisterenmorgen op de Grote Markt toen de horeca-uitbaters hun terrassen aan het opstellen waren voor drie weken kerstsfeer. Wat mij onmiddellijk opviel was dat iedereen nieuwe terrasparasols had, en dat het allemaal identieke rode waren, zonder reklame-opschriften.
Wat blijkt? Voorschriften en reglementering van de stad. Enkel rode parasols zijn toegelaten, zonder reklame. Bij die voorschriften heeft de stad terzelfdertijd de naam gegeven van een leverancier (Simons, ergens in West-Vlaanderen - waarschijnlijk onder het motto "Werk in eigen stad"). Simons heeft dus gouden zaken gedaan, met dank aan de stad Antwerpen. Bij de parasols horen zelfs zeilen om zij- en achterkanten dicht te maken.
In "Den Bengel" was men de fameuze West-Vlaamse parasol aan het opstellen, een exemplaar van 4 bij 3 meter, maar... met zijpanelen van 2 meter. Even een telefoontje naar de firma Simons dus, want tenslotte dienden parasol en panelen voor de levering betaald te zijn, dus mag men toch juistheid verwachten. "Ja mijnheer, zijt ge zeker dat ge de juiste maten besteld hebt? Breng de verkeerde zeilen naar hier, mijnheer, en dan zullen wij onmiddellijk andere maken." "Maar mevrouw, binnen enkele uren begint te kerstmarkt en ik heb bij voorbaat betaald. Kunt U de zeilen niet brengen of laten brengen?" "Onmogelijk, mijnheer, dat komt niet klaar voor Nieuwjaar en we moeten eerst de verkeerde zeilen terug hebben"
Enfin, intussen is de champagne, de jenever, de gluwein en de oesters geleverd, dus... een mens moet zijn plan trekken, desnoods zonder zijpanelen. Een commercant die wat wil verdienen moet vooruit. Rustig verder doen met de inrichting en aankleding en hopen op het beste.
In volle voorbereiding komen enkele gemeentelijke ambtenaren en de politie het terras opgewandeld. "Mijnheer, U kan niet opengaan, want U hebt geen aanvraag ingediend." "Ja maar, ik heb een terrasvergunning voor een gans jaar." "Sorry, mijnheer, dan moeten de mensen maar binnen bestellen en U mag geen raam openzetten in Uw cafe om via dat raam te serveren onder uw parasol, en... er mag geen bediening zijn op het terras. Prettige dag verder."
Dat zijn dus die gezellige terrassen rond de ijspiste. Bedankt, Schepen Voorhamme. U bent er in geslaagd de horeca kapot te krijgen met uw terrassenbeleid en nu gaat u de kerstsfeer ook nog verneuken. Ik heb nooit op uw verkiezingsfolders gelezen dat dat op uw programma stond. Bent u geheelonthouder (ik denk het niet), hebt u iets tegen café's of hebt u gewoon een slecht karakter?
Schandalig!!!! Een firma in West-Vlaanderen mag, dankzij de stad Antwerpen, gouden zaken doen, maar een zaak in eigen stad mag zijn boterham niet verdienen.
't Stad is van iedereen, maar van den enen wat meer dan van den anderen...

woensdag 9 december 2009

Journalisten en woordvoerders...

De media groeit, net zoals alles groeit. Pakweg 20 jaar geleden had je qua nieuwsgaring het nieuws op BRT en enkele kwaliteitskranten, waar van er reeds een groot deel verdwenen zijn, en dat was het.
Nu heb je naast één een zevental commerciële zenders, de regionale zenders, nationale en regionale kranten, nationale en regionale webkranten, weblogs, de zogenaamde "burgerjournalisten", enz, enz, enz...
Twintig jaar geleden had je ook nog de "echte" journalisten, zoals de gerechtelijke journalisten en de onderzoeksjournalisten.
Nu wordt er met perskaarten gegooid als waren het bonnetjes van het schietkraam. Op persconferenties zie je dan ook volk van allerhande pluimage, van de ernstige journalist tot de mensen waarvan je nooit iets ziet verschijnen, maar die geen enkele persconferentie missen en deze niet verlaten voor het eten en de drank op is.
Twintig jaar geleden moest je als journalist ook een echte speurder zijn, beschikken over een (onwettelijke) scanner om de politie- en medische diensten af te luisteren, informanten hebben bij politie, ambulancediensten, politiek, enz...enfin, het "echte" werk.
Nu heb je de "woordvoerders". De stad heeft ze, de politie, het parket, de provincie, bedrijven, enz... Communicatiespecialisten die de pers moeten vertellen wat de dienst kwijt wil of gepubliceerd wil zien en moeten verzwijgen of verbloemen wat de pers zeker niet mag weten of publiceren.
Geen simpele zaak als je weet dat die mensen nooit alles mogen vertellen wat ze weten of wat hun dienst zou kunnen schaden.
Eén van dé betere woordvoerders of persofficieren was Sven Lommaert van de Antwerpse politie. Een integer man, nooit uit de hoogte, amicaal met de pers en recht voor de raap. Zeven jaar heeft die man dat gedaan en op die zeven jaar heeft hij een reputatie opgebouwd samen met een vriendschapsband met de voltallige Antwerpse pers, maar... enkele maanden geleden werd hij op een zijspoor geplaatst en vervangen.
Vervangen door zijn voorganger nog wel, Fons Bastiaenssens.
En...? Nog nooit verschenen de politiebriefings zo laat, af en toe zelfs een dag te laat of compleet niet. Enkele dagen geleden was zelfs een ganse familie in paniek omdat hun verdwenen dochter door de politie aan de pers dood werd verklaard en wij die informatie allemaal publiceerden, terwijl s'anderendaags bleek dat de dood verklaarde vermiste levend en wel was (gelukkig).
Net zoals Fons de Sven moest opvolgen na een zogenaamde fout, mag Sven nu aub terug de Fons opvolgen, zodat wij ons nieuws terug wat vroeger en correcter krijgen?

dinsdag 8 december 2009

Deze boodschap vernietigt zichzelf....

Mensen die ongeveer dezelfde leeftijd hebben als ik, zijn er vroeger waarschijnlijk ook nog voor thuisgebleven: "Mission Impossible". Nu zouden we dat een flutfeuilleton noemen, maar destijds was het "hot". Eén item kwam steevast iedere aflevering terug: Een uit te voeren opdracht stond ergens op een drager en eindigde steeds met dezelfde boodschap: ""Deze boodschap vernietigt zichzelf binnen 30 seconden".."
Nu, jaren na de glorietijd van "Mission Impossible", komt er een Antwerpenaar, een firma uit Ekeren, op de markt met een dvd die zichzelf, of althans de opgeslagen gegevens, vernietigt binnen de 48 uur na het eerste gebruik. Het wordt in de media omschreven als bijna het zevende wereldwonder. De gehuurde dvd moet niet meer teruggebracht worden naar de dvd-theek, omdat de gegevens na gebruik gewist worden, en voor de prijs van nog geen 4 euro moet men het niet laten.
In Kopenhagen zijn intussen de excellenties aan het palaveren over de opwarming van de aarde, het verminderen van de uitstoot van schadelijke gassen, het verkleinen van de afvalberg, enz... en in Antwerpen prijst men iemand de hemel in omdat hij, met zijn uitvinding, de afvalberg nog wat gaat vergroten.
Ben ik nu zot of is de rest van de wereld zot? Eén zelfvernietigend dvd'tje zal het verschil uiteraard niet maken, maar een paar miljoen?
De achter-, achter-, achter-, achterkleinkinderen van de uitvinder zullen alleszins trots zijn omdat zij dankzij de uitvinding van hun voorzaat wat minder lang zullen leven...

maandag 7 december 2009

De teleurgang van de Antwerpse Zoo...

Een mens mag honderd jaar worden, sommige dingen vergeet hij of zij niet... Het zal in 1960 geweest zijn. Ik zat in de Vrije Gesubsidieerde Jongensschool in Moerbeke-Waas, in het eerste studiejaar. Ik had net mijn eerste kommunie gedaan en was dus nog vol van de Heer, toen ik de eerste keer op schoolreis ging, naar Antwerpen nog wel. Een hele gebeurtenis, want we zouden naar de Zoo in Antwerpen gaan om naar de olifanten te gaan kijken.
Waarom een hele gebeurtenis? Wel, ik was nog nooit buiten mijn eigen gemeente geweest, had nog nooit in een autocar gezeten en de enige olifanten die ik al gezien had waren deze in de godsdienstboekjes, die op de foto's als achtergrond dienden voor een met halfnaakte negerinnen omringde Pater Missionaris.
Dit maar om te zeggen dat drievierden van de schoolreizen in die tijd een bijna verplichte halte hadden in de Zoo. In ons ogen een inmens grote tuin, vol met wilde dieren. Een plaats waar men op enkele uren de fauna van de ganse wereld kon bewonderen.
Nu, bijna vijftig jaar later, woon ik al enkele jaren in hartje Antwerpen. Ik ben niet zo vol meer van de Heer, heb al in meer autocars gezeten dan mij lief is, weet intussen al een tijdje hoe een halfnaakte vrouw er "live" uit ziet, heb "Pater Missionaris" nooit in het echt gezien, maar... ben nog steeds verzot op de Zoo en op haar olifanten.
Ik vind het dan ook zéér triest dat de olifanten binnenkort verhuizen naar Planckendael.
Bij de aankoop van het domein Planckendael door de Zoo in 1956 was het niets meer dan een veredelde speeltuin met wat dieren. Nu echter verdwijnen er ieder jaar meer en meer dieren in de Antwerpse Zoo om te verhuizen naar Planckendael. Planckendael is blijkbaar belangrijker geworden dan de Zoo. De Zoo wordt gedegradeerd tot een rusthuis voor aftandse, niet meer voor kweek bruikbare of minder intressante dieren. En daar heb ik het moeilijk mee. Als het zo verder gaat is de Zoo binnen enkele decennia nog een soort lusttuin in de stad, waar men wat tamme konijnen, twintig soorten kiekens en wat berggeiten kan gaan bekijken. Een crèmerie of pannenkoekenhuis voor oude besjes, waar ze de dieren kunnen strelen en ze kunnen voederen met de randen van de pannenkoek die ze zelf niet meer kunnen bijten bij gebrek aan tanden.
Weer een stuk erfgoed dat men in Antwerpen laat doodbloeden, net als het Steen, het Kerstgebeuren op de Grote Markt, de gezellige terrassen in Antwerpen, de jaarlijkse stoet van de Schuttersgilden, de paardenmolen op de Groenplaats tijdens de oudejaarsperiode, de muziekfestivals op de Grote Markt tijdens de kermisweek, de mosselfeesten, enz, enz, enz...

zondag 6 december 2009

Armée mexicaine....

Ik heb het er in één van de vorige bijdragen al eens over gehad dat bepaalde dames in Antwerpen, die vooral aan te treffen zijn op de De Keyzerlei, graag een mondje frans spreken, of althans een taaltje dat voor frans moet doorgaan. Ik ben er zeker van dat deze dames, wanneer zij het zouden hebben over de Antwerpse politie, zouden spreken over het "armée mexicaine". Een term die gebruikt wordt om legers of korpsen te benoemen die over meer officieren dan manschappen beschikken.
Laat ons eens kijken naar een stad als Amsterdam. Een stad met méér dan 900.000 inwoners, waar er bovendien veel meer criminaliteit is dan in de stad Antwerpen. Daar wordt het politiekorps geleid door één hoofdcommissaris en drie commissarissen van politie.
Wanneer we dan kijken naar Antwerpen, waar alles beter, groter, duurder en mooier is dan eender waar ter wereld, maar met slechts 450.000 inwoners, dus de helft van het inwonersaantal van Amsterdam, wordt het politiekorps geleid door een korpschef, elf hoofdcommissarissen en maar liefst 170 commissarissen van politie. Reken daar nog eens een duizendtal hoofdinspecteurs van politie bij, die eveneens officier van gerechtelijke politie en hulpofficier van de Procureur des Konings zijn, en je hebt inderdaad een mexicaans leger.
Ooit als eens berekend wat dat grapje ons kost? 182 universitairen om een korps van scherp 5.000 man te leiden, waarbij bij die 5.000 man nog het middenkader van ongeveer 1.000 inbegrepen is. Dat maakt samen 1182 leidinggevenden of een verhouding van 1/3,25. Eender welke firma die op die manier werkt kan binnen het jaar de boeken neerleggen.
Maar mag ik, als er zoveel bazen zijn, veronderstellen dat Antwerpen het meest efficiënte en gedisciplineerde korps van de wereld heeft? Ik vrees, als ik dat doe, ik de eerste symptomen heb van de "Aantwaarpse griep"...

zaterdag 5 december 2009

De Aantwaarpse griep...




Na alle, al dan niet terechte, paniek die er de laatste maanden geweest is rond de “mexicaanse” of “varkensgriep” blijkt men nu op Antwerpen Linkeroever besmet te zijn met de “Aantwaarpse griep”. De uiterlijke kenmerken zijn vooral een opvallend dikke nek en een onweerstaanbare drang naar protest.

Wat is er aan de hand? Ondanks de crisis en de besparingen die op elk niveau nodig zijn, heeft de stad Antwerpen grootse plannen met Linkeroever. Zij willen namelijk van Linkeroever een park-woongebied maken.
In een privaat-publieke samenwerking werd enkele maanden geleden reeds de eerste spadesteek gezet voor een compleet nieuwe wijk, bestaande uit 450 gezinswoningen en 1.000 laagbouwappartementen, met veel aandacht voor natuur en groen én aansluiting op het Galgenweel met watergerelateerde activiteiten, goed voor 20.000 inwoners. Deze week nog werd er een nieuw sociaal restaurant geopend en er komt een nieuw sociaal centrum, een dienstencentrum, een nieuw rust- en verzorgingstehuis, 100 serviceflats én extra kinderopvang.
Verder wordt gekeken om een versmalling aan te brengen op de Beatrijslaan, om zo het sluipverkeer te ontmoedigen.

Prestigieuze plannen dus, die van Antwerpen Linkeroever tussen dit en pakweg 10 jaar een totaal nieuw, proper en modern stadsdeel gaan maken., met vooral véél aandacht voor groen, park en bos. Je zou als inwoner voor minder tevreden zijn.

Maar, zoals ik bij de inleiding al schreef, blijkbaar heeft de “Aantwaarpse griep” toegeslagen op Linkeroever, want zelfs die plannen zijn voor sommigen niet goed genoeg! Ze willen een overdekt zwembad én een eigen ziekenhuis, terwijl er zich binnen een rijtijd van pakweg 10 minuten minstens zes ziekenhuizen situeren. En nu, na enkele decennia, blijkt er ineens geluids- en stofoverlast te zijn van de enkele kilometers verder gelegen Kennedytunnelmond. Dus... daar moet een bos komen om het geluid en het stof te filteren.

Als ik dergelijke eisen hoor dan vraag ik mij af : “Hoe dik kan een mensennek zijn?” Niks is nog goed genoeg. Laat die zagers en klagers hun boeltje pakken en verhuizen naar Jakkamakka, midden in een bos, zonder lawaai, zonder stof, zonder buren zelfs, maar spijtig genoeg voor hen ook zonder overdekt zwembad en ziekenhuis in hun achtertuin. Wedden dat ze dan weer zagen omdat de vogels te hard fluiten?...

vrijdag 4 december 2009

Sociaal wonen...


Neen, ik ga niet blijven doorbomen over armoede in Antwerpen en ook niet over de Woonhaven of het al dan niet krijgen van een sociale woning als je ex-dakloze bent, maar... die twee opiniestukken hebben blijkbaar wel wat losgemaakt bij de lezers, en dan hoor je al eens iets nadien. En dat "iets" wil ik met jullie delen, voor we morgen een ander onderwerp aankaarten.
Net achter de hoek waar onze redactie zit, ligt een prachtige sociale woonwijk in de Korte Ridderstraat. Op Sint-Andries dus, de parochie van miserie. Prachtige woningen in een woonerf, met een grote binnenkoer, mooi van architectuur, rustig gelegen en met een goede sociale mix van bewoners. Sint-Andries is dan ook iets speciaal, een dorp in de stad, waar de mensen elkaar nog kennen en begroeten.
Enfin, als ik als minderbedeelde de keuze heb om in de klauwen van een huisjesmelker te vallen of in de Korte Ridderstraat te wonen, dan zou mijn keuze gauw gemaakt zijn. Er komen daar dan ook praktisch geen woningen vrij, en indien er al één vrij komt is ze binnen de maand verhuurd en bewoond. De vraag is dus vele malen groter dan het aanbod.
Maar..., behoren alle bewoners wel tot de doelgroep? Als je je ganse leven als zelfstandige gouden zaken gedaan hebt, met een Mercedes SEL in de garage staat en zes maal per jaar verre en dure vakantiereizen maakt, denk ik niet dat je, wanneer de verdeling eerlijk gaat, recht hebt op een sociale woning. Daarmee vermoed ik sterk dat er geen essentieel tekort is aan sociale woningen, maar dat de woningen verkeerd verdeeld zijn. Mocht men in Antwerpen alle mensen die geen recht hebben op een sociale woning en er toch een bewonen laten verhuizen, dan zijn er meer dan sociale woningen genoeg.
En dan durft men te beweren dat onze politici niet meer aan sociaal dienstbetoon doen. Bullshit!! Op deze manier is Woonhaven geen sociaal woonbureel meer, maar een keihard, naar centen loerend bedrijf dat dikke winsten wil maken.

donderdag 3 december 2009

Crisis in 't stad....

't Is crisis en dat zullen velen geweten hebben. In een kleine of middelgrote gemeente met ongeveer 5 tot 10.000 inwoners valt dat misschien minder op, of is er meer solidariteit onder de bewoners, maar in een wereldstad zoals Antwerpen is het een ander paar mouwen.
De huurprijzen swingen de pan uit. Op de private huurmarkt in Antwerpen spreekt men toch over een maandelijks bedrag tussen de 500 en 1.000 euro huur per maand, en op de sociale huurmarkt is het niet veel beter. Kijk maar eens op de site van de stad Antwerpen, welke huurprijzen het autonoom gemeentebedrijf VESPA, met andere woorden de stad Antwerpen, durft vragen voor de woningen die zij te huur aanbieden. Het gevolg is natuurlijk dat er in Antwerpen maandelijks minstens 20 uitdrijvingen zijn van gezinnen die de huur niet meer kunnen betalen en op straat terecht komen.
Met de energieprijzen idem dito. Steeds meer mensen zitten met een energiebetalingsachterstand en worden door hun leverancier afgestoten. Noodgedwongen moeten ze gebruik maken van een energiebudgetmeter en zelfs dan kunnen ze niet altijd de kaart opladen, zodat ze teruggeschoefd worden naar 6 ampére. Het gas wordt dan, zelfs met de winter voor de deur, compleet afgesloten.
Met boodschappen doen is het al niet veel beter. Nog nooit hebben de tweedehandswinkels en kringloopwinkels zulke goede zaken gedaan. Nog nooit hebben de slagers zoveel gehakt en de warenhuizen zoveel eieren verkocht. Antwerpen heeft net haar vierde sociaal restaurant geopend om de mensen tegen een goedkope prijs toch een goede maaltijd te bezorgen, maar zelf dat bedrag, tussen de 5 en de 10 euro, is voor sommigen teveel.
Een bezoek aan de frituur is een luxe geworden en het cafébezoek loopt drastisch terug, en toch... de feestdagen staan voor de deur: Sinterklaas, Kerstmis, Nieuwjaar... en net zij die het zich niet kunnen permiteren willen grote en dure geschenken geven.
En aangezien ze daar geen geld voor hebben is er maar één oplossing: proletarisch winkelen, of met andere woorden: winkeldiefstallen. Rond deze tijd wordt er in de winkels zoveel gestolen dat het goedkoper is twee dure winkeldedectives in te huren dan niks te doen en te laten stelen.
Hier ligt een dringende taak voor de Antwerpse politici: Armoede bestrijden! Veel dringender dan het wereldkampioenschap voetbal binnen halen, veel dringender dan culturele centra neerpoten, veel dringender dan al die buitenlandse (snoep-)dienstreizen van onze schepenen. Met alle moderne communicatiemiddelen die ter beschikking staan kan gemakkelijk met gans de wereld vergaderd en gesproken worden via videoconferentie. Met het geld en de tijd dat daardoor bespaard wordt kan men meer geld en tijd steken in wat echt belangrijk is, de levenskwaliteit van de Antwerpenaar, want niet iedere buurt heeft een barbecue nodig, niet iedereen heeft behoefte aan een buurtfeest op kosten van 't stad en niet iedereen staat te popelen voor een volgend multicultureel event.
Maar.... iedereen heeft wel behoefte aan een betaalbaar huis, warmte, energie en voeding, en het is net dat wat men in Antwerpen al eens durft te vergeten....en die behoeften zal Mevrouw Leemans, zelfs al is ze onze vriendin, niet oplossen.