1 januari 1977. Op die dag werd het aantal Belgische gemeenten, door de samenvoeging van vroegere autonome gemeenten, gereduceerd van 2.359 tot 596. Als een soort van glijmiddel, om de pil van de fusie te slikken, ging de fusiegolf gepaard met een kwijtschelding van de schulden van steden en gemeenten. Deze kwijtschelding was ook voorzien voor Antwerpen, ware het niet dat het in onze stad door interne ruzies misging. Door politiek getouwtrek trad de fusiewet van 30 december 1975 in Antwerpen pas in voege op 1 januari 1983. Door deze vertraging besteedde de toenmalige federale overheid de voorziene middelen voor de zo noodzakelijke kwijtschelding van de schulden niet meer aan Antwerpen. De voorziene middelen werden opgesoupeerd door de nationale sectoren die in volle herstructurering waren. Antwerpen was de dupe van haar eigen gebakkelei en bleef achter met een historisch deficit van 60 miljard oude Belgische franken.
Door het oneindig diepe gat in de stadsbegroting had Antwerpen uiteraard weinig of geen marge voor eigen investeringen. Een jarenlange verwaarlozing van de infrastructuur was hiervan het gevolg.
Nu, 35 jaar later, staat 870 miljoen euro bij BAM geparkeerd van de Vlaamse regering voor de uitvoering van het Masterplan. Indien dat geld niet op korte termijn gebruikt wordt voor deze zo noodzakelijke infrastructuurwerken, zou het wel eens kunnen gebeuren dat de Vlaamse regering dit geld terugvordert en besteedt aan andere behoevende posten op de begroting. Antwerpen zou dan voor de zoveelste keer in de geschiedenis van investeringen en financiële middelen verstoken blijven door onbeslist beleid van onze stedelijke overheid.
Gaat Antwerpen nu weer Sinterklaas laten passeren, zonder de cadeaux te ontvangen? Wordt het geen tijd dat het Antwerpse bestuur de interne ruzies vergeet, kloten aan haar lijf kweekt en eindelijk eens beslissing neemt inplaats van te draaien en te keren zoals de haan op de Onze Lieve Vrouwetoren?
Akkoord, sommigen zijn niet zo gelukkig met de Lange Wapper, maar... dat is met ieder project in de ganse wereld al zo geweest en men kan nu eenmaal geen omelet bakken zonder eieren te breken.
Door het oneindig diepe gat in de stadsbegroting had Antwerpen uiteraard weinig of geen marge voor eigen investeringen. Een jarenlange verwaarlozing van de infrastructuur was hiervan het gevolg.
Nu, 35 jaar later, staat 870 miljoen euro bij BAM geparkeerd van de Vlaamse regering voor de uitvoering van het Masterplan. Indien dat geld niet op korte termijn gebruikt wordt voor deze zo noodzakelijke infrastructuurwerken, zou het wel eens kunnen gebeuren dat de Vlaamse regering dit geld terugvordert en besteedt aan andere behoevende posten op de begroting. Antwerpen zou dan voor de zoveelste keer in de geschiedenis van investeringen en financiële middelen verstoken blijven door onbeslist beleid van onze stedelijke overheid.
Gaat Antwerpen nu weer Sinterklaas laten passeren, zonder de cadeaux te ontvangen? Wordt het geen tijd dat het Antwerpse bestuur de interne ruzies vergeet, kloten aan haar lijf kweekt en eindelijk eens beslissing neemt inplaats van te draaien en te keren zoals de haan op de Onze Lieve Vrouwetoren?
Akkoord, sommigen zijn niet zo gelukkig met de Lange Wapper, maar... dat is met ieder project in de ganse wereld al zo geweest en men kan nu eenmaal geen omelet bakken zonder eieren te breken.
Klare taal. Nu nog het Antwerps beleidsantwoord en we kunnen verder. Oesje, het is niet meer aan Antwerpen om te antwoorden, dat zit na het referendum alweer (terug) op het Vlaams niveau. Byebye dus met het handje. Tenzij dat Vlaanderen medelijden heeft met Kinderkribbe Antwerpen...
BeantwoordenVerwijderen