Iedereen kent er wel één in zijn directe omgeving. De man of vrouw, liefst "met een lichte hoek af" die in een ver of nabij verleden ergens een EHBO-cursus van enkele uren gevolgd heeft, aangesloten is als vrijwilliger bij één af andere kruisvereniging en daar een legitimatiebewijs van heeft. In zijn of haar toogverhalen heeft hij of zij al van alles meegemaakt, zodat het bloed praktisch van de toog afloopt, maar in werkelijkheid heeft hij of zij, met bevende hand, al eens een hansaplastje geplakt op een schrammetje op een vinger.In ieder gezelschap van pakweg twintig man zit zo wel een type. Je treft ze, spijtig genoeg, dus ook aan op café, die "helden en redders van de samenleving". Meestal beweren ze ook "bij den 100" te werken, terwijl ze waarschijnlijk nog nooit de sanitaire cel van een ziekenwagen gezien hebben.
Tot... een epilepsiepatient, naar dagelijks gewoonte, s'morgens zijn koffie gaat drinken in een gekend etablissement op de Antwerpse Grote Markt. Zowel de uitbater van het etablissement, het personeel en het vaste kliënteel kennen hem en weten dat hij af en toe een aanval krijgt. Zij weten ook, omdat die persoon het hen zelf verteld heeft, dat ze hem, mocht hij een aanval krijgen, gewoon met rust moeten laten en zeker geen ziekenwagen bellen. Hoogstens een telefoontje aan zijn vrouw om hem te komen ophalen na de aanval.
Nu wil het ongelukkige toeval dat die persoon daar een aanval krijgt. Het aanwezige vast klienteel maakt zijn omgeving vrij, zodat hij zichzelf niet kan kwetsen en wachten naast hem rustig af. Maar... een ander ongelukkig toeval wil dat er een type binnenzit zoals hierboven beschreven. De enige die panikeert en tegen alle richtlijnen toch een ziekenwagen laat komen.
Gevolg, een ziekenwagen van de dienst 100 komt de Grote Markt opgescheurd en brengt de ongelukkige, nog wat verdwaasde epilepsiepatient naar de spoedopname van het Stuyvenbergziekenhuis.
Daar probeert de intussen volledig bij bewustzijnde patient uit te leggen dat al die tralala niet nodig is en dat hij regelmatig aanvallen krijgt, maar met medicatie geholpen wordt. Geen enkel uitleg helpt echter, de ganse batterij wordt bovengehaald: monitoring, saturatiemeting, baxtertje steken, bloedstaal nemen, enz... De aanwezige dokter zal een besluit nemen na analyse van het bloedstaal.
"Wanneer kent u die uitslag, dokter" "Oh, die heb ik zeker binnen het uur."
Na anderhalfuur alleen in de box, nog geen dokter met de uitslag gezien. Enfin, een verpleegster zal hem gaan zoeken. Na nog eens een half uur komt de verpleegster terug en deelt mee dat de dokter binnen het uur zal komen, maar dat hij nu aan het eten is.
Na nog eens twee uur komt de dokter en wordt de patiënt ontslagen. De ganse opname was niet nodig geweest en dus compleet nutteloos.
Heb je al eens gerekend? Factuur van de ziekenwagen, factuur voor opname in de spoedafdeling, consultatie van enkele dokters die de patiënt niet gezien heeft en een rekening van het labo voor bloedanalyse.
En dat allemaal door één clown met een EHBO-legitimatie in zijn portefeuille. Laat ze aub de mensen lastigvallen met stickers om hun kas te spijzen, maar steek ze voor de rest van het jaar in een reservaat, waar ze kunnen oefenen tot ze er écht iets van kennen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten