Betere mensen afleveren...

Het onderwijs in Vlaanderen evolueert in een rotvaart. De scholen willen meer jongeren betere kansen geven in de samenleving.

De Antwerpse scholen van alle netten nemen al jaren het voortouw in een betere begeleiding van de leerlingen. Scholen hebben naast vakleerkrachten een batterij leerkrachten om jongeren beter te begeleiden. Het stedelijk onderwijs gaat in zee met de softwarefabrikant Microsoft. Leerlingen leren al van in de basisschool op een speelse manier computervaardigheden aan. De leerkrachten krijgen de mogelijkheid om individuele leertrajecten op te stellen op maat van de leerling.

Het onderwijs in Vlaanderen scoort op wereldvlak heel goed, maar slaat op het gebied van gelijke kansen een belabberd figuur. Nog te veel jongeren verlaten de school zonder diploma. In het Antwerpse basisonderwijs is bijna dertig procent van de leerlingen minstens één keer blijven zitten. In het secundair onderwijs stijgt dat naar de helft.

Nergens in Vlaanderen zijn de schoolbanken zo divers als in Antwerpen. En bij divers bedoel ik niet alleen gekleurd. Eén op de vijf Antwerpenaars leeft in armoede. Concentratiescholen zijn ook geen goede startpositie voor jongeren. Binnen het onderwijs werd berekend dat twintig procent van de kinderen naar een andere school zou moeten, als men de achtergestelde kinderen beter wil spreiden over alle basisscholen.

De omvang van de maatschappelijke problemen is zo groot dat de scholen op dit moment niet in staat zijn om voor een kentering te zorgen. Een studie van het Centrum voor Sociaal Beleid bewees dat de sociale ongelijkheid in het onderwijs de afgelopen dertig jaar niet is afgenomen, ondanks alle inspanningen rond gelijke kansen.

Een grote verantwoordelijkheid ligt natuurlijk bij de ouders, maar wat als vader en moeder niet in staat zijn om hun kind te helpen bij het huiswerk? Een eerste stap in de goede richting zou al zijn dat kinderen op 2,5 jaar naar de kleuterschool gaan. Misschien ligt een deel van het probleem bij onze onderwijsstructuur.

Het is tijd voor een kritische evaluatie. Daarbij moeten we zaken in vraag durven stellen die we tot op vandaag vanzelfsprekend achtten. Steeds meer onderwijsdeskundigen hebben bedenkingen bij de vrije onderwijskeuze, een van de grote taboes binnen het onderwijs. Als er niet snel iets gebeurt, blijven onze scholen gefrustreerde jongeren afleveren.