Het is tegenwoordig toch erg gesteld met de mensen. Ik heb de indruk dat de meesten de leuze "Elk voor zichzelf en God voor ons allen" in hun vaandel voeren.
Iedereen loopt maar te klagen dat kerncentrales onveilig zijn, dat, wanneer er in Doel iets mee gebeurt, gans Antwerpen weg is, maar... als men dan windmolens wil plaatsen is er binnen de week een actiecomité, worden er handtekeningen verzameld, spreekt men van een referendum (hét nieuwe toverwoord) en begint men alle nadelen op te sommen. Alternatieve energie is dus goed, als het maar ver genoeg van mijn deur geproduceerd wordt.
De Minister van Onderwijs wil een taaltest invoeren voor de leerlingen van 6 en 12 jaar om de taalkennis te kunnen evalueren, en lap, het katholiek onderwijs staat op haar achterste poten. Een taaltest? Goed idee, maar... niet in mijn school.
Derde reguralisatiegolf. Ineens komt iedere illegaal met een papier, opgesteld in keurig nederlands, waarop staat dat hij in Antwerpen in een telefoon-, nacht-, groenten- of internetwinkel werkt. Dan denk ik spontaan, en ik weet dat het niet mooi is: Verdomme, ineens kunnen die allemaal nederlands lezen en schrijven en hebben ze allemaal werk. Antwerpen is dus inderdaad aan het verbeteren.
De burgermeester van Zwijndrecht (parking Antwerpen-West dus) reageert met gemengde gevoelens op het feit dat hij geen onwettig referendum mag organiseren in verband met de Oosterweelverbinding. Waarom? Waarschijnlijk omdat hij zo een massa verkiezingspropaganda mist tegen 2012.
In verband met de politiehervorming, die dus inderdaad niet zo goed geslaagd is, wordt met de vinger naar het Antwerpse korps gewezen omdat ze qua aanwerving en opleiding een beetje solo-slim spelen. Een staat binnen de staat dus, maar dat is voor Antwerpen niet zo verwonderlijk.
En voor de rest? Och, nog wat cafébazen kloten door hun terras af te pakken, zorgen dat Antwerpen een multiculturele samenleving wordt, met de nadruk op de Oosterse cultuur dan wel, hier en daar nog wat sociale woningen neerplanten, die voor de categorie voor wie ze bedoeld zijn, onbetaalbaar blijken en dromen van één ploeg en één stadion van 't stad, ongeacht wat het kost en alle musea uit het historisch centrum weghalen om een oerlelijke legoblokkendoos op 't Eilandje mee te vullen.
Als je dan weet dat één op de zeven Antwerpenaren onder de armoedegrens leven, in wat voor apenprovincie leven wij dan...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten