De Antwerpse schepen Leen Verbist (sp.a) is nog steeds geen echt bekend gezicht in de politiek, hoewel ze al anderhalf jaar in het college zit. Verbist is geen tafelspringer, ze stalkt de media niet, daar is ze te nuchter voor. Maar ondertussen beheert ze wel de departementen Jeugd, Wonen, Samenlevingsopbouw, Stedelijk Wijkoverleg en Ontwikkelingssamenwerking. De 44- jarige moeder van drie kinderen uit Merksem heeft zich heel wat op de hals gehaald. Voor de buitenwereld kwam Verbist voor de lokale verkiezingen van oktober 2006 uit de lucht gevallen. Zonder enig parcours in de partij stond ze pardoes tweede op de kieslijst, na Patrick Janssens. In feite had Janssens al twee jaar een professioneel oogje op haar. Ze had indruk op hem gemaakt toen ze aan het hoofd stond van de dienst Werkgelegenheid van de stad. Janssens parkeerde haar op het kabinet van sp.a-schepen van Onderwijs Robert Voorhamme om zich de knepen van het politieke vak eigen te maken. En toen was ze ineens de nummer twee van de sp.a op de lijst. Die verrassende keuze zette heel wat kwaad bloed binnen de Antwerpse sp.a. De echt knalrode socialisten hadden het toch al moeilijk met de paarse opvattingen van hun leider, en nu begon hij ook nog aan hun mandaten te trekken. Maar van die weerstand trekt Janssens zich niets aan. Integendeel: “Als er geen weerstand is, dan ben je niet vernieuwend bezig”, vindt hij. Wat had Patrick Janssens gezien in Leen Verbist? Haar moderne sociale visie, haar sterk engagement én het feit dat ze als ambtenaar ooit zelf het initiatief had genomen om hem te bestoken met een aantal kritische vragen en opmerkingen. Dat is zo’n beetje de officiële versie.
Daarnaast heeft het feit dat ze geen partijdier was, ongetwijfeld in haar voordeel gespeeld. Net als het feit dat ze ook karakterieel in zijn plaatje past: onverstoorbaar, no-nonsense, zuinig omspringend met haar emoties in het openbaar. Leen Verbist heeft criminologie en informatica gestudeerd. Nu is ze verantwoordelijk voor het woonbeleid van de stad. En dat is een bijzonder grote uitdaging, om dat populaire cliché maar weer eens uit de kast te halen. In iets duidelijker Nederlands: het is een helse klus. Verbist heeft inmiddels de vier sociale woningmaatschappijen gefuseerd en zal de komende jaren nog heel wat van haar energie moeten gebruiken om die vier verschillende bedrijfsculturen ineen te schuiven, of beter nog: te vervangen door een geheel nieuwe cultuur, die is aangepast aan de behoeften van de toekomst. Verbist moet ook in de gaten houden dat er in Antwerpen voldoende ruimte is om betaalbaar te wonen, want dat is een van de grootste problemen van de steden van nu. De woningmarkt is vrij en een stadsbestuur heeft slechts beperkte middelen om dat probleem te verhelpen. Maar met de nodige creativiteit valt er wel iets te realiseren. Als schepen van Jeugd kampt Verbist ook met het schrijnende tekort aan kinderopvang. Het stadsbestuur heeft zich geëngageerd om tegen 2012 duizend nieuwe plaatsen te creëren, wat niet niks is. Maar het is de vraag of de inkomsten van de stad dat mogelijk maken, want mede daarop zijn die doelstellingen gebaseerd. Als de portefeuille minder dik wordt, begint de strijd om de centen en komt de huidige eensgezindheid binnen het stadsbestuur onder druk te staan. Pas dan zal blijken hoeveel politiek talent Leen Verbist heeft, en of ze zich ook in oorlogstijd kan meten met de andere tenoren.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten