Trots te koop...

Men kan een doorsnee-Antwerpenaar véél verwijten. Hij weet alles beter, hij kan alles beter, hij spreekt de mooiste taal ter wereld, hij is de grootste, de beste, de schoonste, enz...., maar... hij is fier op zijn stad én op de stad haar verleden. Hij zal het nooit toegeven, maar laat La Esterella haar "Lieve-Vrouwetoren" of de Strangers hun "Aantwaarpe" aanheffen, en zelfs de stoerste bink zal een traan wegpinken.

Het deed dan ook pijn toen ik gisteren op internet ontdekte dat de originele omheining van "het Steen" te koop staat als "tuinomheining".

In eender welke stad ter wereld die een kasteel, burcht of fort heeft, is dat dé aantrekkingspool van die stad met duizenden toeristen. In Antwerpen staat de toegangsweg tot het Steen al jaren gestut met lelijke ijzeren balken, is de originele omheining weggehaald en staat de achtertuin vol met scheepswrakken die het bekijken niet meer waard zijn. De twee antieke treinstellen die achter het Steen stonden zijn jarenlang alle onderhoud onthouden, tot ze gebruikt werden als slaapplaats voor zwervers en tot slot in brand werden gestoken.

Nochthans kan het Steen nieuw leven ingeblazen worden en tienduizenden toeristen aantrekken. Niet als een soort Plopsaland, zoals die imbicielen op 't Schoon Verdiep zouden willen, maar als decor voor de zilververzameling die nu in het Rivierenhof staat. Zowel het Steen als de zilververzameling zouden er wel bij varen. Zeg nu zelf, midden in het toeristische centrum, vlakbij de aanlegsteiger van de cruiseboten en bereikbaar met het openbaar vervoer.

Te simpel waarschijnlijk, want nu zijn er al miljoenen gepompt in een lelijke blokkenopstapeling op 't Eilandje, waar men hét museum wil van maken, maar dat bij lange na niet alle collecties kan bevatten, zodat er zelfs al zaken op de Hoge Maay terecht zijn gekomen. Een museum waarvan men denkt dat de Antwerpenbezoekers het zullen opzoeken, twee kilometer van het centrum? Zonder parkeergelegenheid in de buurt?

Maar ja, in Antwerpen moet om beurt iedere partij een pluim op haar hoed kunnen steken, en dit keer is het de beurt aan oppertseef Heylen.

En als het om erfgoed gaat, kan het al die heren met een hoed op, met of zonder pluim, geen reet schelen wat er met de omheining van het Steen gebeurt, laat staan met ons erfgoed...