Het kan toch verkeren in een mensenleven. Ongeveer 36 jaar geleden, nog zéér jong en onervaren dus, stond ik op de erekoer van de 1é Mobiele Groep van de Rijkswacht, voor ongeveer een duizendkoppig publiek, bestaande uit ouders, grootouders, lieven, zusters, broers, ooms, tantes en vrouwen van mijn medestudenten, met mijn rechterhand in de hoogte gestoken en met mijn linkerhand op de Belgische vlag, en proklameerde ik plechtig en met bevende stem : "Ik zweer getrouwheid aan de Koning, gehoorzaamheid aan de grondwet en aan de wetten van het Belgische volk."De eerste eed die ik mijn leven aflegde, en dan nog wel trouw aan de Koning. Ik was zo fier als een gieter en voelde mij alsof ik iets heel speciaal had gedaan. Trouw aan Koning Boudewijn...
Intussen is het Koning Albert geworden en zijn opvolger zal naar alle waarschijnlijkheid Prins Filip zijn. Niet omdat hij er bekwaam voor is, maar gewoon omdat hij de oudste (wettelijke) zoon van Koning Albert is, en misschien gelukkig maar, want stel je voor dat Prins Laurent de eerstegeborene was.
Nu moet ik wel toegeven dat ik niet meer zo'n fanatieke royalist ben dan 36 jaar geleden, en daar heb ik zo mijn redenen voor. Neem nu gewoon het Koninklijk Paleis op de Antwerpse Meir. Sinds enkele jaren is men daar bezig om het paleis in zijn oorspronkelijke staat te herstellen om het nadien als museum voor het publiek toegankelijk te maken. Enfin, dan toch de eerste verdieping, want op het gelijkvloers wil men een horecazaak en een pralinewinkel maken. Eigenlijk een schande, maar dat is een ander verhaal.
Het enige wat nog ontbreekt zijn de originele meubelen. Die meubelen, ongeveer 150 stuks in totaal, werden destijds geleend (om het proper uit te drukken) door Prins Filip om er zijn privévertrekken in het Paleis te Laken mee in te richten. Dat was blijkbaar handiger dan, zoals de modale Belg, de dichtsbijzijnde Ikea binnen te wippen of een cataloog te raadplegen die je meer dan voldoende wekelijks in iedere brievenbus vindt. Trouwens, die laatste leveren, tegen een kleine meerprijs, ook aan huis, desnoods met een lift.
Al meer dan twee jaar heeft men aan Prins Filip die meubelen teruggevraagd en nadien -geeist, tot hij uiteindelijk besefte dat hij geen (meubel-)poot had om op te staan en de meubelen moest teruggeven. Waarschijnlijk besefte de Monseigneur dat hij zich anders schuldig maakte aan diefstal en kamer met volpension riskeerde in de Begijnenstraat, mocht hij niet onschendbaar zijn.
In maart gaat het Koninklijk Paleis op de Meir normaal gezien open voor het publiek, maar... de meubelen zijn nog steeds niet terug, want in al zijn wijsheid (?) heeft onze toekomstige koning de verhuiswagen slechts besteld tegen enkele dagen voor de opening.
Slechte wil? Ik dacht het niet. Tenslotte is Prins Filip een werkloze met een inkomen van slechts 1.000 euro per dag en dan moet een zware kost van 80 euro voor een verhuiswagen en nieuwe meubelen weloverwogen worden en passen binnen het gezinsbudget. Tenslotte kost een gezin met vier kinderen onderhouden ook geld, en ik vrees dat Prins Filip Mevrouw Leemans niet als vriendin heeft. Of zou het toch zo zijn dat hij zich nu reeds gedraagt als een feodaal heerser uit de middeleeuwen? Dan zijn we binnen pakweg één à twee decennia nog niet aan de vroege patatten.
Maar... mocht de Monseigneur een normaal werklozeninkomen hebben van 40 euro per dag, dan had hij al lang een proces-verbaal voor diefstal aan zijn broek én had hij al enkele deurwaarders op bezoek gehad.
Maar in dat geval had hij waarschijnlijk die 80 euro om een vrachtwagen te huren bij De Roeck al lang opgehoest, was hij al eens binnengesprongen bij Meubelen Belgica of bij de Weba in Gent of Deinze en waren de oude meubelen al lang waar ze moesten zijn, in Antwerpen...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten