Over bleitsmoelen en soaps...

Vrijdagnamiddag gaven tennisser Xavier Malisse en bokser Sugar Jackson een gezamenlijke persconferentie in de Lotto Arena in Antwerpen. Een erg emotionele Malisse vreest voor het einde van zijn carrière na zijn schorsing van een jaar.

Zowel Xavier Malisse als Yanina Wickmayer kregen van het Vlaamse Doping Tribunaal een jaar schorsing opgelegd, nadat ze meermaals in de fout gingen met het opgeven van hun 'whereabouts'. Ook bokser Sugar Jackson miste drie keer een dopingcontrole en riskeert een lange schorsing.

Wat een gedoe allemaal. Die topsporters weten maar al te goed aan welke regels ze zich moeten houden, zelfs al zijn die regels in Vlaanderen veel strenger dan in Wallonië of andere landen.

Een dopingcontrole "missen" dat kan één keer maar toch geen drie keer?
Wat die 'whereabouts' betreft, ook al heb je op sommige plaatsen geen internet, zoals Wickmayer beweert, dan nog kan je toch gewoon bellen om te zeggen waar je verblijft of dat in geval van tornooien op voorhand invullen? Zelfs een sms sturen telt, dus zo moeilijk kan dat toch niet zijn. En als die topsporters dat echt zelf niet kunnen dan moeten ze hun managers dat maar laten doen.

Ik kreeg zowaar tranen in mijn ogen van zoveel emotie. Ofwel wil je af van dopinggebruik en dan maak je strenge regels. Ofwel laat je doping toe, maar kom dan achteraf niet zagen over al die dopingdoden.

Naar ik vernomen heb is de Vlaamse overheid te streng en moet ze in feite alleen maar whereabouts vragen van sporters die in de top vijftig staan van de rangschikkingen.
Dat is natuurlijk een keuze als een andere. Blijkbaar kiest de Vlaamse regering voor een totaal cleane sport. Ik zou verdomd niet weten wat daarop tegen is. Maar het zou nog beter zijn moesten alle landen even streng zijn, dan moesten de Vlaamse sporters zich niet "gepakt" voelen.

Dat zelfs sportdokter Chris Goossens woorden in de mond neemt als "Ik ben niet fier dat ik Vlaming ben en dat ik heb meegewerkt aan een decreet dat een menselijk drama is voor de sporter", doen me de wenkbrouwen fronsen.

Zolang je voor de regering werkt ben je voor zo'n streng systeem en van zodra je voor een sporter werkt niet meer. Mijnheer Goossens is in mijn ogen dan ook een hypocriete opportunist.
En de zin "Voor Yanina is het alsof haar moeder voor de tweede keer is gestorven", is al helemaal van een meligheid die je normaal alleen maar in soaps, Story en Dag Allemaal tegenkomt. Bohoe, waar zijn de zakdoeken? Mijnheer Goossens verliest al zijn geloofwaardigheid als het om doping gaat. Een goede sportdokter is blij dat er regels zijn die doping willen verbannen.

En dat ook Caroline Gennez, vroeger ook Belgisch toptennister, zegt dat de sporters te hard gestraft zijn is pas echt met de haren getrokken. Het zijn de volksvertegenwoordigers die dit dopingdecreet en de strafmaten hebben goedgekeurd, ook die van haar partij. Gewoon schrik om nog wat meer kiezers, waarvan er wel een paar tennisliefhebber zullen zijn, te verliezen zeker?

En wie was minister van Sport toen dat vermaledijde dopingdecreet werd opgesteld? Bert Anciaux, bijgenaamd "den bleiter". En waar zit die nu? Juist ja, bij SP.a, de partij van madammeke Gennez. Genne(z)ren (woordspeling) moet ge u vooral niet doen!

Ik ben geen sportliefhebber in hart en nieren, maar heb liever een propere sport dan me om de vijf voet een hoedje te schrikken van jonge sporters die hun hobby of beroep met de dood bekopen.