Het rommelt in de Antwerpse poilitiek, althans op het kabinet van Schepen Van Campenhout. Het Antwerpse parket onderzoekt een klacht die vorig jaar is ingediend tegen vzw De Trotter. Voorzitter van die vereniging is Ludo Van Campenhout, ’superschepen’ en boegbeeld van Open VLD in Antwerpen. De klacht gaat over de manier waarop De Trotter is beheerd en over de vermeende vermenging van charitatieve en politieke belangen. Waarschijnlijk zijn sommigen nu al het proces van Van Campenhout aan het voeren en bij sommigen is hij uiteraard ook al bij voorbaat schuldig en veroordeeld. Als ex-politiespeurder bekijk ik de zaak echter anders. Eén en ander zou aan het licht gebracht zijn door Wim Van Dun, die zichzelf een “ex-kabinetsmedewerker” noemt van Ludo Van Campenhout. Nu, “ex-kabinetsmedewerker” is wel héél hoog gegrepen. Van Dun is inderdaad een tijdje part-time chauffeur geweest van Van Campenhout. De schepen had betrokkene uit sociale overwegingen een job aangeboden. Toen Van Dun in die job niet bleek te voldoen heeft hij de eer aan zichzelf gelaten en heeft hij ontslag genomen, om te vermijden dat hij het zelf zou krijgen.
Wat bracht Wim Van Dun aan het licht?
De klacht gaat over de manier waarop De Trotter is beheerd en over de vermeende vermenging van charitatieve en politieke belangen. De Trotter, een vzw die in 1998 is opgericht, was een heel goed en nobel idee. Schoolmoeë jongeren uit het deeltijds onderwijs, ex-gedetineerden en langdurig werklozen zouden worden ingezet bij de restauratie van schooltjalken om werkervaring op te doen en in de hoop dat ze zouden wegblijven van allerlei foute activiteiten. Prachtig, toch? Maar anno 2009 zou De Trotter aankijken tegen een schuldenberg van 200.000 euro. Volgens initiatiefnemer Wim Van Dun, zou het ook al twintig maanden geleden zijn dat de laatste vergadering van de raad van bestuur heeft plaatsgevonden. Als dat klopt, dan is dat flagrant in strijd met de wet op de vzw’s. En voorzitter Van Campenhout kan onmogelijk beweren dat hij dat niet weet.
Maar,…. Wat de media niet vermeld is dat het nu juist Wim Van Dun is die directeur is van de VZW De Trotter en dus zelf belast is met het dagelijks bestuur van die VZW. Van Dun zelf was dus verantwoordelijk voor de uitgaven en inkomsten en voor het samenroepen van de Algemene vergadering.
Maar dat is nog niet alles. Van Dun beweert ook dat Van Campenhout hem in 2006 wilde belonen voor zijn inzet door hem vijftien overuren per week toe te kennen. Als dat waar zou zijn, dan is zo’n constructie verdacht gerommel in de marge, iets wat in Antwerpen absoluut niet meer mag kunnen na al het gedoe dat we hebben meegemaakt ten tijde van de Visa-crisis.
Van Dun signaleert ook verdachte boekhoudkundige een-tweetjes tussen De Trotter en de Vriendenkring Ludo Van Campenhout, die de verkiezingscampagnes van de politicus patroneert. Het parket moet dat eerst allemaal maar eens goed bekijken, maar bronnen binnen de raad van bestuur van De Trotter bevestigen ons dat er toch wel iets aan de hand is. Mij lijkt het allemaal een beetje bij het haar gegrepen en ik heb de indruk dat Van Dun een zondebok zoekt voor z’n eigen gefoefel.Ludo Van Campenhout heeft zich de voorbije jaren gemanifesteerd als een waardevolle schepen met een intelligente visie op de ontwikkeling van de stad. Helaas duikt zijn naam geregeld op in het roddelcircuit en wordt hij te vaak in verband gebracht met figuren met een bedenkelijke reputatie. Van Campenhout, die is opgegroeid in het Merksemse café van zijn ouders, heeft nog steeds de horeca-reflex om iedereen tevreden te willen stellen. Hij zou moeten leren om op de juiste momenten nee te zeggen, en, alhoewel dat waarschijnlijk niet in z’n karakter ligt, eens wat minder sociaal te zijn.
In plaats van Van Dun een job aan te bieden om hem “uit de stront te helpen” had hij hem beter verwezen naar de VDAB, maar ja, daar maak je je natuurlijk niet sympatiek mee…
Geen opmerkingen:
Een reactie posten