Prentjes van de Maagd Maria...

Ongeveer tot veertig jaar geleden, toen de pastoors nog notabelen van de gemeente waren, kregen de kinderen, als ze iets gedaan hadden voor de pastoor, als beloning een prentje met de beeltenis van de Maagd Maria. Op zich had dat prentje niets te betekenen, maar het had iets.

Onze Belgische staat heeft ook zo iets. Onze militairen en de werknemers van de FOD (Federale Overheids Diensten) worden, na 35 jaar trouwe dienst, beloond met de zilveren of gouden palmen, of het ridderkruis in de kroonorde. Op zich heeft zo’n medaille misschien niet meer te betekenen dan dat beeldje van de Maagd Maria van Mijnheer Pastoor, maar ze ging en gaat altijd vergezeld van een luxe maaltijd en bij bepaalde gelegenheden kan een mens al eens met die medailles uitpakken.

Sommige steden hebben die tradities van Mijnheer Pastoor en van Vadertje Staat overgenomen en belonen hun personeel met de bronzen, zilveren of gouden medaille van stad x of y, vergezeld van een ontvangst op het stadhuis en een receptie en/of een goede maaltijd.

Antwerpen zou echter Antwerpen niet zijn om af te wijken van dit principe. Een Antwerpenaar staat gekend als chauvinistisch, wat overeen komt met een dikke nek, maar… kan voor zijn diensten aan de stad geen medailles verdienen.

Enkele weken geleden ontvingen een aantal stadsambtenaren met 25, 35 en 40 jaar dienst een uitnodiging voor de jubilarissenviering. Met andere woorden: Patje T-shirt ontvangt zijn discipelen om ze te bedanken voor hun jaren trouwe dienst en toewijding aan de stad. Allen daar heen met grote verwachtingen, maar viel dat effen tegen: Geen medailles, geen straffe maaltijd., maar een simpele receptie met fruitsap en wijn uit de OXFAM-winkel (kwestie van fair trade-stad te zijn) en een enveloppe, bevattende enkele aankoop-kortingscheques die alleen online te gebruiken zijn, zoals:

5 euro korting bij aankoop van 100 euro bij Delhaize.
10% korting bij Hubo.
3% korting bij een Mechels en Brasschaats kapsalon.
3 cheques van 2,5 euro korting bij aankoop van 20 euro per cheque bij Free Record Shop.

Het is iedere ambtenaar ten strengste verboden om geschenken te aanvaarden (zelfs een kalender met Nieuwjaar moeten ze weigeren), en nu worden de jubilarissen verplicht om in bepaalde handelszaken hun aankopen te doen om “iets” van het geschenk te kunnen ontvangen.
Hoe durft Patrick Janssens zichzelf een socialist te noemen en welk respect heeft hij voor zijn stadspersoneel om aan de jubilarissen dergelijke “gesponsorde” en “vergiftigde” geschenken te geven? Als eender welke allochtoon er in slaagt om binnen de tien jaar vijf dagen te werken wordt hij met hulde en prijzen overladen en staat “den Atlas” op z’n kop, maar een straatveger die dagelijks de stront en de vuiligheid van een ander opkuist en daarbij nog vies bekeken wordt, moet het stellen met een paar gesponsorde kortingen.

Ik hoop oprecht, waarde burgermeester, dat vanaf morgen al Uw mandaten uitbetaald worden in waardeloze cheques die U ten gelde kunt maken in zaken waar U nooit komt. Dan kan U aan den lijve ondervinden hoeveel respect U heeft voor Uw personeel.

En aangezien een socialist, zelfs een salonsocialist, verondersteld wordt rood te zien, zal niemand het schaamrood naar Uw kaken zien stijgen, of toch… misschien bij de volgende gemeenteverkiezingen.