Bijna dag op dag zes jaar nadat hij met drie kompanen 100 miljoen euro uit de kluizenzaal van het Antwerpse Diamond Center had geroofd, mocht bendeleider Leonardo Notarbartolo vorige zondag de gevangenis van Hasselt verlaten. De buit van de diamantroof van de eeuw is nog altijd zoek.Voor hij de gevangenis verliet, zei hij dat hij in opdracht van een Antwerpse diamanthandelaar werkte, dat het om verzekeringsoplichting ging en dat hij geen idee heeft wat er met de buit is gebeurd’. Of dat waar is, betwijfel ik.Als Hollywood de roof in het Antwerp Diamond Center, in de nacht van 15 op 16 februari 2003, nooit heeft verfilmd, dan komt dat vooral doordat dat al is gebeurd. Wat de vier, mogelijk vijf, daders presteerden, doet sterk denken aan het scenario van Ocean's Eleven.
Aan de roof ging tweeënhalf jaar voorbereiding vooraf. Die begon in oktober 2000, toen Leonardo Notarbartolo bij de Rechtbank van Koophandel in Antwerpen de bvba Damaros oprichtte, met vestiging in het Diamond Center. Het bedrijf verhandelde op zeer kleine schaal gestolen diamanten, maar diende vooral als uitkijkpost. De daders maakten hun huiswerk zeer grondig. De te omzeilen klippen om tot in de kluizenzaal van het Diamond Center te geraken waren ook niet min: 63 bewakingscamera's, een netwerk van bewegings- en warmtesensoren, nooit eerder gekraakte sloten, diverse geheime codes en permanent politiebewaking, 24 uur per dag. De daders stammen uit de zogeheten 'school van Turijn', een amorfe dievenbende die geweld schuwt en diefstal ziet als een ambacht, een kunstvorm. De leden zijn ervan overtuigd dat de perfecte, geweldloze roof rechtbanken altijd milder stemt. En zo is het ook gegaan. Notarbartolo werd op 19 mei 2005 door het Antwerpse hof van beroep veroordeeld tot tien jaar gevangenisstraf. Zijn kompanen Elio D'Onorio, Pietro Tavano en Ferdinando Finotto kregen elk vijf jaar. Notarbartolo zat die straf uit in de gevangenis van Hasselt, waar hij afgelopen zondag werd vrijgelaten wegens goed gedrag. Zes jaar na de roof hebben op één na alle bendeleden hun tijd uitgezeten.
Het geheime wapen: haarlak
Hij werkte een jaar lang aan de ultieme, minutieuze reconstructie van de diamantroof van de eeuw.Notarbartolo werkte nooit echt mee aan het gerechtelijk onderzoek. Hij weigerde te praten over zijn kompanen, hij weigerde ook informatie vrij te geven die ertoe kon leiden dat beveiligingssystemen kon worden verbeterd. Zo bleef het voor de speurders altijd een raadsel hoe het de inbrekers was gelukt om de bewegings- en warmtesensoren te neutraliseren. "Met haarlak", zegt hij nu. "Hij legde er een laagje op, en er kwam geen signaal meer door. Hij was erg trots op die vondst. Opmerkelijk is ook zijn verhaal over de laatste hindernis die ze die nacht moesten nemen. Om de kluizenzaal te openen hadden ze een kopie nodig van een sleutel die geacht werd onkopieerbaar te zijn. Ze zijn maanden bezig geweest met die sleutel. Maar toen ze voor de kluizenzaal stonden, bleek de originele sleutel daar gewoon te hangen. Een beetje gek wel, maar voor zover ik kon natrekken, is het echt zo gegaan." Over de buit heerst nog altijd onduidelijkheid. Na de roof werden er voor ongeveer 25 miljoen euro schadeclaims ingediend.
Ervan uitgaand dat driekwart van de juwelen en cash in het Diamond Center onder de spreekwoordelijke tafel wordt verhandeld, schatten speurders de totale omvang op om en bij de 100 miljoen euro. Als de extrapolatie klopt, was dit de grootste diamantroof ooit, waar ook ter wereld. Notarbartolo beweert ook dat de ware opdrachtgever voor de roof nooit is gevonden. Hij omschrijft die als een 'Antwerpse handelaar'. In zijn relaas, zoals Davis het optekende, zouden heel wat Antwerpse diamantairs hebben geweten wat er die nacht te gebeuren stond, zat er veel minder in de kluizen dan normaal en draaide alles eigenlijk om een grote verzekeringsfraude. "Ik weet ook niet wat ik daar moet van denken", zegt Davis. "Hij zegt dat het hele gebouw van Diamond Center destijds in een oude fabriek in de buurt van Antwerpen is nagebouwd en dat de kraak daar grondig is gerepeteerd. Tijdens het onderzoek is nooit sprake geweest van zo'n fabriek. Notarbartolo doet zich graag voor als een ambachtelijke dief, een onafhankelijke professional. Maar zijn neef Benedetto Capizzi is vorig jaar wel gearresteerd als de nieuwe grote man van de Siciliaanse maffia. "Hij zegt ook dat hij en de drie anderen opgelicht zijn. De buit werd overgebracht naar een flat in Milaan, maar zou daar al na een dag zijn gestolen, waardoor Notarbartolo aan de hele roof helemaal niets zou overhouden. Ik denk dan: als je ziet hoe lang op voorhand en hoe grondig dit alles werd gepland, zal je niet direct een andere uitleg verwachten. Hij kan moeilijk zeggen: oh ja, ik heb nog ergens voor 30 miljoen euro diamanten verstopt en die pik ik wel op na mijn vrijlating." Dat de daders werden geklist, was eigenlijke pure wet van Murphy.
Toen ze in de avond van zondag 16 februari wegreden richting Milaan, hadden ze op de achterbank een zak met bewijsstukken liggen. Het was de bedoeling dat ze de inhoud van de zak in Frankrijk ergens in een bos zouden verbranden.
Broodje met salami
Volgens Notarbartolo liep het mis toen op de E19, net voor ze de ring rond Brussel zouden oprijden, Pietro Tavano een paniekaanval kreeg. Hij zat te transpireren en wou dringend uit de auto. "Het idee was om hem in Brussel te droppen aan een station, maar met al dat geld en die diamanten in de koffer de stad binnen rijden, dat wilden ze dan weer niet", zegt hij. "Eén politiecontrole en alle moeite was voor niks geweest." "Ze zijn de snelweg afgereden aan de afrit Vilvoorde. Daar, langs een weggetje naast de snelweg, zouden ze de bewijsstukken verbranden. Maar Tavano liet de zak vallen, er vielen ook enkele diamanten in de modder. Toen ze nog bezig waren ze op te rapen, hoorden ze een verdacht geluid en reden ze weg. Notarbartolo nam zich voor om enkele dagen later naar België terug te keren en de bewijzen te verbranden voor ze zouden worden gevonden, maar hij had dus pech." Het lapje grond dat ze hadden uitgekozen was eigendom van August Van Camp, een wat zurige gepensioneerde kruidenier die een persoonlijke kruistocht tegen sluikstorters was begonnen. Hij belde de politie bijna dagelijks, maar die kwam zelden. Tot Van Camp zich die ochtend kwam beklagen over zakken vol 'papiertjes met opschrift Antwerp Diamond Center'. De politie vond tussen deze spullen ook een bonnetje van een Antwerpse snackbar waar enkele dagen daarvoor een broodje salami was gekocht. De politie vroeg de tape van de beveiligingscamera op en bekwam zo de foto van één van de daders. Er zat ook nog een kasticket tussen van een door Notarbartolo gekocht minicameraatje dat had gediend om cijfercombinaties te filmen.
Al terug in Italië
Ze zijn niet gediend geweest door het geluk. Notarbartolo reed twee dagen na de roof terug naar België, maar de politie was hem al op het spoor en viel zijn woonst in Turijn binnen. Zijn zoon heeft hem nog proberen te bellen, maar de vorige avond had zijn kleindochter tijdens het avondeten zitten spelen met zijn gsm. Ze had per ongeluk het geluid uitgeschakeld en zo miste Notarbartolo de oproepen die hem hadden moeten waarschuwen. Hij is gearresteerd toen hij tot grote verbazing van de speurders op dinsdag het Diamond Center binnen stapte. Hij was van plan om geen achterdocht te wekken en nog even door te gaan met zijn dekmantel, het zaakvoerderschap van zijn bedrijfje daar.
Hij is terug bij zijn familie in Turijn en hij is blij dat dit allemaal achter de rug is. Of het zou kunnen dat het allemaal ingecalculeerd was, de gevangenisstraf als deel van het plan. Als je kijkt hoe ze te werk zijn gegaan, hoe waanzinnig veel er is gestolen en je denkt eens goed na, dan lijkt de conclusie eigenlijk voor de hand te liggen….
Geen opmerkingen:
Een reactie posten