Multicultureel of multireligie...

Ooit was elke moderne Antwerpenaar zonder veel nadenken voor de multiculturele maatschappij. Dat brokkelde af: Wie zich de laatste jaren nog als multicultureel bekende, laadde de verdenking op zich dat hij vastgeroest zat in naïeve clichés. Vandaag horen we intercultureel te zijn. Dat schuift de federale regering toch naar voren als nieuw kernbegrip.

Tien procent van de Antwerpenaren blijkt volbloed racist, een dikke 20 procent flink intolerant. Onverdraagzaamheid zit trouwens overal, zo blijkt. Walen hebben een nog lagere dunk van Maghrebijnen dan Vlamingen. En vijf op de tien Turken en Oost-Europeanen vinden dat Marokkanen voor meer criminaliteit zorgen, en de Antwerpse Moslims en Joden zijn water en vuur. Soms loopt de integratie, zo niet assimilatie, vrijwillig en bliksemsnel.

Kranten geven dag na dag illustraties te over voor dat groeiende wantrouwen. Neem de voorbije week. In de zeer lokale voetbalwedstrijd Asse Ter Heide-Jette trok de scheidsrechter geel voor "al wie op het veld Frans spreekt". Dat de jongens van Jette uit Brussel komen, maakte de scheidsrechter niet uit, want de match werd in Vlaams-Brabant gespeeld. De Antwerpse Joden hebben moeite met een Bijbelpassage die onlangs in een VRT-mis werd gebruikt. Of ook: bij een getuigenis van een Joodse overlever van de nazikampen in een Brusselse school sprong een moslimleraar recht: "Die man overdrijft." Of, schijnbaar onschuldiger: er is een zeer populaire moslimvariant van Facebook. "Om ons te beschermen tegen kwalijke westerse invloeden", aldus de initiatiefnemer. Dat miljoenen moslims in westerse landen wonen, is voor de man geen punt. Integendeel, het spoort hem aan.

Dat multiculturaliteit geen sprookje is, wisten we al langer. Maar sommige inwoners van dit land zijn stilaan zo intolerant dat het niet meer werkzaam is. Je vindt ze niet alleen onder Vlamingen maar ook onder Marokkanen, Joden, Turken en Oost-Europeanen. Dat is erg zorgelijk. Er is één pluspunt: waar de meeste onderlinge contacten zijn, zijn de mensen ook het tolerantst. Dat lijkt logisch, maar het geeft een wrange bijsmaak aan die exclusieve clubs, weze het nu de moslim-Facebook of de volgehouden inspanning van sommige ministers van Sport om Vlaamse en Waalse ukjes niet langer tegen elkaar te laten sjotten. Dat is contraproductief: voor het Belgische voetbal, Antwerpen, de Vlaamse samenleving en het wereldwijde web...