Homeless....

Omdat er gisterenavond, zoals gewoonlijk, niet veel soeps was op de televisie, kwam ik al zappend voor de eerste keer op "Homeless" terecht. Gilles De Bilde, ex-profvoetballer, occasioneel catwalkmodel en vader van drie, is in die uitzending voetbalcoatch van een ploeg Antwerpse daklozen en drugverslaafden. Niet zomaar een team, maar het team dat de Belgische driekleur moet verdedigen op de Homeless world cup, de wereldbeker voetbal voor daklozen.

Gilles stemde in en stapte daarmee in een van de grootste avonturen van zijn leven. Hij deelt een jaar lang lief en leed met zijn ploeg. Stap voor stap leert hij omgaan met een bont gezelschap van mensen, die ieder hun eigen verleden hebben.

Zo is er de kansarme Diana, Pedro - de godfather van het De Coninckplein, de rebelse Luca, het koppel Danny en Claudia... Stuk voor stuk mensen die proberen om via dit voetbaltoernooi hun levenspatroon te doorbreken en een beter leven op te bouwen.

Van die individuen probeert Gilles een team te maken.
Ik ken of kende Gilles alleen als een driftkikker die nooit bang geweest is om (letterlijk dan) "doorslaggevende argumenten" te gebruiken, dus wat ik zag verbaasde mij enorm. Hij slaagt er in om samen met een paar Antwerpse straathoekwerkers, zijn team discipline bij te brengen, hun drank- en drugprobleem onder controle te houden en krijgt zelfs sommigen aan het werk.

Het was absoluut niet nodig om er een TV-show van te maken, omdat je je als kijker toch een beetje voyeur voelt in die mensen hun leven, maar de resultaten... chapeau, zowel voor Gilles, het team als de begeleidende straathoekwerkers die waarschijnlijk nu, dankzij het programma, resultaat zien van hun weinig benijdenswaardige werk.