Antwerpen heeft last van groeischeuten. In 2000 waren er 452.609 Antwerpenaars. Tien jaar later zijn er 32.241 bewoners meer. Een dergelijke bevolkingsgroei heeft gevolgen voor de samenleving. Meer volk betekent ook meer diversiteit aan nationaliteiten, levensbeschouwingen en opvattingen. En dat zorgt voor wrevel, onduidelijkheid en botsingen.
Een deel van de Oost-Europeanen en moslims heeft het blijkbaar bijzonder moeilijk met homofilie. Enkelen voelen zich zelfs geroepen om homo’s te bedreigen. En in sommige gevallen wordt agressie niet geschuwd. Zoiets kan op geen enkele manier worden getolereerd of goedgepraat. Nico Volckeryck en Carim Bouzian, twee homoactivisten, eisen een kordate aanpak van homohaat. Daarbij kijken ze naar de overheid, de homo- en de moslimverenigingen.
Na het arrest van de Raad van State is de hoofddoek weer het gespreksonderwerp van de dag. Volgens sommigen is het aan de schooldirectie om over een hoofddoekenverbod te beslissen. Alleen gaat het om een dermate belangrijk maatschappelijk vraagstuk dat schooldirecties hier niet mee mogen worden opgezadeld. De overheid hoort haar verantwoordelijkheid te nemen. Eén ding is zeker: dit debat had al veel vroeger moeten worden gevoerd.
En dan is er het tekort aan kleuter- en basisscholen in Antwerpen. Het blijft onbegrijpelijk dat pas nu naar de vijfde versnelling wordt geschakeld voor de bouw van scholen. Cijfers wijzen al tien jaar op een bevolkingsgroei in Antwerpen. Bovendien maakt het stadsbestuur reclame om jonge gezinnen aan te trekken.
Deze drie dossiers wijzen op het falen in het herkennen van maatschappelijke evoluties. De reactie komt pas als het kalf is verdronken. Voor veel mensen is het onduidelijk aan welke regels ze zich horen te houden. Hoe tegenstrijdig het ook mag klinken: als we in de stad van onze vrijheden willen blijven genieten, moeten we het dringend eens worden over duidelijke en afdwingbare leefregels.
Dit is niet alleen de verantwoordelijkheid van de politiek, maar ook van al die organisaties die beweren op te komen voor de rechten van hun gemeenschap, zoals vrijzinnigen, katholieken, moslims, joden, homo’s, hetero’s, werkgevers, werknemers. Misschien is het daarom hoog tijd om na mobiliteit en verkeersveiligheid een staten-generaal te organiseren over samenleven in de stad.
Een deel van de Oost-Europeanen en moslims heeft het blijkbaar bijzonder moeilijk met homofilie. Enkelen voelen zich zelfs geroepen om homo’s te bedreigen. En in sommige gevallen wordt agressie niet geschuwd. Zoiets kan op geen enkele manier worden getolereerd of goedgepraat. Nico Volckeryck en Carim Bouzian, twee homoactivisten, eisen een kordate aanpak van homohaat. Daarbij kijken ze naar de overheid, de homo- en de moslimverenigingen.
Na het arrest van de Raad van State is de hoofddoek weer het gespreksonderwerp van de dag. Volgens sommigen is het aan de schooldirectie om over een hoofddoekenverbod te beslissen. Alleen gaat het om een dermate belangrijk maatschappelijk vraagstuk dat schooldirecties hier niet mee mogen worden opgezadeld. De overheid hoort haar verantwoordelijkheid te nemen. Eén ding is zeker: dit debat had al veel vroeger moeten worden gevoerd.
En dan is er het tekort aan kleuter- en basisscholen in Antwerpen. Het blijft onbegrijpelijk dat pas nu naar de vijfde versnelling wordt geschakeld voor de bouw van scholen. Cijfers wijzen al tien jaar op een bevolkingsgroei in Antwerpen. Bovendien maakt het stadsbestuur reclame om jonge gezinnen aan te trekken.
Deze drie dossiers wijzen op het falen in het herkennen van maatschappelijke evoluties. De reactie komt pas als het kalf is verdronken. Voor veel mensen is het onduidelijk aan welke regels ze zich horen te houden. Hoe tegenstrijdig het ook mag klinken: als we in de stad van onze vrijheden willen blijven genieten, moeten we het dringend eens worden over duidelijke en afdwingbare leefregels.
Dit is niet alleen de verantwoordelijkheid van de politiek, maar ook van al die organisaties die beweren op te komen voor de rechten van hun gemeenschap, zoals vrijzinnigen, katholieken, moslims, joden, homo’s, hetero’s, werkgevers, werknemers. Misschien is het daarom hoog tijd om na mobiliteit en verkeersveiligheid een staten-generaal te organiseren over samenleven in de stad.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten