Indien mijn grootmoeder, langs moederszijde, nog zou leven, zou ze nu ongeveer 125 jaar oud zijn. Wij woonden op een kleine, landelijke gemeente, waar iedereen iedereen kende en iedereen met iedereen sprak. Ik ben door haar "gekweekt", zoals ze dat vroeger noemden en ze was dan ook mijn God.Ik herinner mij nog dat zij een gruwelijke hekel had aan Antwerpen. Antwerpen, dat was voor haar de andere kant van de wereld, waar de mensen boven elkaar woonden en hun eigen buur niet kenden. De mensen zegden elkaar daar geen goedendag, en... er zaten hoeren en jeannetten. Bovendien liep het daar vol "gespuis" dat van de boten kwam. Tot zover haar beperkte kennis over het Antwerpen anno 1960.
Toen ik vanmorgen het Antwerpse nieuwsoverzicht doornam, moest ik plots aan mijn grootmoeder denken.
Meetje, dacht ik, mocht ge voor één dag terug kunnen keren en je kwam vandaag in Antwerpen terecht, dan liep je sneller dan een TGV, om terug in Uw graf te gaan liggen, want... uw petekind woont nu in Antwerpen en heeft geen last van hoeren of jeannetten. Dat zijn nu gewoon "de meisjes" en holebi's, die eindelijk aanvaard zijn in de maatschappij. "Gespuis" zie ik hier alle dagen, maar ik denk niet dat die van de boten komen, want ze spreken plat aantwaarps, hangen maar wat rond op pleinen, zuipen bier van de Aldi en noemen zichzelf "pleinbewoners".
Ja, meetje, dacht ik, nu wonen hier veel andersgekleurde mensen. En al die dochters en vrouwen daarvan, die dragen een geknoopte zakdoek op hun hoofd, zoals U vroeger droeg om in den hof te werken. Er is zelfs een school die voor die meisjes een speciale kleedkamer gaat bouwen om die zakdoek los te knopen voor ze de klas ingaan, want in de klas mogen ze die zakdoek niet dragen. En... omdat die meisjes die geknoopte zakdoek niet mogen dragen in de klas, willen ze vanaf september niet meer naar school gaan. Niet om te gaan werken, hoor, maar omdat de pastoor van die meisjes, ze noemen dat hier een imam, dat zo gezegd heeft. Enfin, nu heeft hij daar spijt van, maar ja, gezegd is gezegd, hé.
Oh ja, de vaders van die andersgekleurde meisjes zijn kwaad op de directrice van de school. Ze willen haar zweepslagen geven en dan ophangen.
En de broers van die meisjes gaan zwemmen en maken ambras in het zwembad. Maar als iemand daar iets van zegt, dan steken die broers een mes in die mens zijn buik.
Weet ge, meetje, je kan hier ook een rondrit maken met paard en koets. De koetsier legt U dan in het plat aantwaarps uit wat er onderweg te zien is. Maar dat is niet alles. Nu kunt ge U ook laten rondvoeren op zo'n Thaise motorfiets. Enfin, dat zeggen ze toch, maar die motorfietsen hebben allemaal een Nederlandse nummerplaat en de chauffeurs geven uitleg op z'n Hollands.
Dus, meetje, een beetje moet ik U gelijk geven. Antwerpen is dan wel niet de andere kant van de wereld, maar is toch een andere wereld, aan de andere kant van de Schelde. En die Hollanders, die rijden hier wel rond met hun scooters, maar willen de Schelde niet dieper uitgraven.
Ik weet het, meetje, ge zoudt zeggen: "Rudy, jongen, in wat voor circus zijt gij terecht gekomen? Ik dacht dat ge slimmer was"...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten