De beurzen veerden deze week een beetje op, omdat de verwachte onheilstijdingen uitbleven, en enkele grote bedrijven minder slechte resultaten dan verwacht bekend maakten.
Maar die beter dan verwachte resultaten hebben weinig vandoen met stijgende omzetten, maar alles met draconische besparingen en herstructureringen die bedrijven doorvoeren om hun resultaten op peil te houden. Maar de beurs kijkt enkel naar het onderste cijfertje op de balans. Net zoals diezelfde beurs euforisch overreageerde tijdens de bubbel en dramatisch overreageerde toen die bubbel in elkaar knapte.
Blijkbaar overtuigen de aandeelhouders elkaar ervan dat het ergste wel achter de rug is, en dat het al bij al nog meevalt. Probleem is dat in de echte economische wereld daar vooralsnog weinig van te merken valt. De virtuele verwachting blijft nog steeds aantrekkelijker dan de reële economische parameters.
Die zijn immers ronduit slecht te noemen. Voor het eerst sinds 2003 daalt het aantal Belgen met een job, zo stelt de Nationale Bank vast. Terwijl er vorig jaar nog 52.000 jobs bijkwamen, daalde de werkgelegenheid in het eerste kwartaal met 23.500 personen. Het regeerakkoord van de regering-Leterme, dat dateert van maart 2008, stelde ironisch genoeg nog een banengroei met 200.000 personen voorop.
De Belgische economie is sindsdien nog dieper in de put gevallen en is in het tweede kwartaal met 3,8 procent gekrompen tegenover een jaar eerder. Het is het derde kwartaal op rij dat onze economie krimpt. De consument vreest voor het ergste en blijft zijn spaartempo opdrijven, waardoor er nog minder geconsumeerd wordt.
De enige die nog op hetzelfde niveau blijft consumeren is de overheid, waarvan de uitgaven constant blijven of zelfs licht stijgen. Dat is goed, omdat op die manier de economische achteruitgang nog een beetje getemperd wordt. Maar het is tegelijk slecht nieuws, want het vergroot nog eens het overheidstekort, dat nu al op ruim 20 miljard euro wordt geraamd. Om dat zelfs op middellange termijn terug naar een structureel evenwicht te brengen, wacht ons een besparing vergeleken waarbij de jaren-Dehaene klein bier waren.
Het wordt een zoniet onmogelijke, dan toch aartsmoeilijke oefening die de regering bij haar terugkeer uit vakantie wacht.
Maar die beter dan verwachte resultaten hebben weinig vandoen met stijgende omzetten, maar alles met draconische besparingen en herstructureringen die bedrijven doorvoeren om hun resultaten op peil te houden. Maar de beurs kijkt enkel naar het onderste cijfertje op de balans. Net zoals diezelfde beurs euforisch overreageerde tijdens de bubbel en dramatisch overreageerde toen die bubbel in elkaar knapte.
Blijkbaar overtuigen de aandeelhouders elkaar ervan dat het ergste wel achter de rug is, en dat het al bij al nog meevalt. Probleem is dat in de echte economische wereld daar vooralsnog weinig van te merken valt. De virtuele verwachting blijft nog steeds aantrekkelijker dan de reële economische parameters.
Die zijn immers ronduit slecht te noemen. Voor het eerst sinds 2003 daalt het aantal Belgen met een job, zo stelt de Nationale Bank vast. Terwijl er vorig jaar nog 52.000 jobs bijkwamen, daalde de werkgelegenheid in het eerste kwartaal met 23.500 personen. Het regeerakkoord van de regering-Leterme, dat dateert van maart 2008, stelde ironisch genoeg nog een banengroei met 200.000 personen voorop.
De Belgische economie is sindsdien nog dieper in de put gevallen en is in het tweede kwartaal met 3,8 procent gekrompen tegenover een jaar eerder. Het is het derde kwartaal op rij dat onze economie krimpt. De consument vreest voor het ergste en blijft zijn spaartempo opdrijven, waardoor er nog minder geconsumeerd wordt.
De enige die nog op hetzelfde niveau blijft consumeren is de overheid, waarvan de uitgaven constant blijven of zelfs licht stijgen. Dat is goed, omdat op die manier de economische achteruitgang nog een beetje getemperd wordt. Maar het is tegelijk slecht nieuws, want het vergroot nog eens het overheidstekort, dat nu al op ruim 20 miljard euro wordt geraamd. Om dat zelfs op middellange termijn terug naar een structureel evenwicht te brengen, wacht ons een besparing vergeleken waarbij de jaren-Dehaene klein bier waren.
Het wordt een zoniet onmogelijke, dan toch aartsmoeilijke oefening die de regering bij haar terugkeer uit vakantie wacht.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten