Kindervreugde in een Antwerps warenhuis...

“ Blijf daar af, leg dat terug, nee ge krijgt geen chips, eet eerst 's morgens uw corn-flakes op!” Met de nadruk op corn.

Ukkie is drie of vier jaar oud en luistert langs geen kanten.“ Ge krijgt subiet een lap tegen uw oren, volgend jaar gaat ge naar de speelpleinen, zeker weten...”

Nu pas zie ik dat ze in verwachting is, aan haar toestand is het te zien dat het voor elke dag of nacht kan zijn. Die kleine pagadder weet van geen ophouden en is er in geslaagd een zakje chips open te prutsen. Maar na de eerste chips die hij in z'n mondje propt, trekt hij al een gezicht en spuugt het uit alsof hij azijn gedronken heeft. Hij legt het zakje terug in de rayon, goed opgevoed, en neemt een ander zakje. Maar deze keer heeft mama het gezien.

Plots komt er een heerschap met bijbehorende badge op z'n zomerhemdje van tussen de rayons.

Ik denk: nu gaan we het krijgen en dat op een warme zomerdag.“ Mevrouw, uw zoontje , 't is toch een jongen hé, want met dat lang haar is dat moeilijk te zeggen, heeft zojuist een zakje chips, waarvan hij notabene al gegeten heeft, teruggelegd.”“ Meneer, dat kan niet, zoiets doet m'n zoontje niet, wie denkt ge wel dat ge zijt, ik voed m'n zoontje goed op, wat krijgen we nu?”“ Mevrouw, ik zeg niet dat ge uwen kleine niet goed opvoedt, maar 't is wel een feit dat hij van die chips gegeten en terug uitgespuwd heeft. Ze liggen daar op de grond.”“ Zijt gij een winkeldetective of wat?” De spanning begint te stijgen, er hangt onweer in de lucht en in de Delhaize.“ Mevrouw, ik ben de filiaalhouder en als men een product proeft, moet men het ook kopen. In het weekend staan er hier verscheidene standjes, waar men gratis kan proeven”.

Filiaalhouder neemt het geopende zakje chips, gaat er mee naar het manneke en vraagt poeslief:“ Waren ze niet lekker?”“ Nee, ik lust die niet, ik wil paprika...”Triomfantelijk kijkt de filiaalhouder naar de moeder, die rood aangelopen is. Waarschijnlijk door de warmte, 't kan ook door de emotie zijn.“ Awel mevrouw, ik denk niet dat ik er nog veel woorden moet aan vuil maken zeker?”“ Meneer, da's toch geen bewijs, ge vraagt of ze niet lekker zijn en hij antwoordt dat hij liever paprika heeft!”“ Mevrouw, neem die chips mee naar de kassa en betaal ze gewoon, dan is de kous af hé?”“ Betalen, waarom zou ik moeten betalen voor iets dat we niet moeten hebben?”“ Mevrouw, ik kan er natuurlijk ook de politie bijhalen, als u dat liever heeft, maar gezien uw toestand lijkt me dat toch niet aangewezen.”Die man heeft een cursus “ zelfbeheersing” gevolgd, zoveel is duidelijk.“ Ik betaal dat niet en ge moogt voor mijn part het leger er bij roepen...”“ Zoals u wilt, mevrouw, maar onze camera's hebben alles geregistreerd...”“ O zit het zo? Had dat dan gezegd hé!” Ze neemt de chips aan en legt ze in haar kar. Ziezo, zaak opgelost.

Als ik buiten kom, zie ik in de inkom een uitgestrooid zakje chips liggen, toevallig dezelfde waar er zoveel commotie over was. Ik knipoog in de camera, denk er aan dat m'n wenkbrauwen niet goed liggen en m'n haar niet gekamd. Verdomme, net nu ik geregistreerd ben...