Amper 24 uur nadat de drie kandidaat- overnemers voor Opel hun ultieme bod hadden ingediend, heeft de Duitse overheid een duidelijke voorkeur uitgesproken voor Magna. De haast waarmee de regering Merkel en de Duitse deelstaten de knoop hebben doorgehakt, hoeft niet te verbazen.
De voorbije dagen ontspon er zich achter de schermen een onverkwikkelijke machtstrijd tussen moederbedrijf General Motors en de Duitse overheid met de 54.000 Europese Opelarbeiders als inzet. Het is duidelijk dat General Motors ook in de toekomst een dikke vinger in de pap wil hebben bij zijn Europese dochter. Het voorstel van investeringsmaatschappij RHJ International, waarbij GM bijna de helft van de belangen zou behouden, past het best in die strategie.
De Duitse overheid wil echter zo weinig mogelijk bemoeienissen vanuit Detroit. Met het Canadees-Oostenrijkse Magna als overnemer hebben ze de beste garanties op een min of meer zelfstandig Opel. Berlijn heeft dus gekozen voor de vlucht vooruit. Ook de voorwaarden die de Duitsers aan de overname verbinden, laten weinig ruimte voor interpretatie. Opel moet de mogelijkheid krijgen om eigen producten te ontwikkelen, los van General Motors.
En nog belangrijker: de 4,4 miljard euro die de Duitse belastingbetaler ter beschikking stelt, moet binnen een Europese context worden aangewend. In die laatste zin schuilt alvast ook een sprankje hoop voor Opel Antwerpen. In tegenstelling tot RHJI en het Chinese BAIC heeft de Canadees-Oostenrijkse onderdelenleverancier ook altijd volgehouden dat het wel nog een toekomst ziet voor de Antwerpse fabriek. Voor de 2.700 werknemers van Opel Antwerpen is Magna de laatste strohalm.
Het is daarom van belang dat de Vlaamse regering ondanks de vakantieperiode aanhoudend in Berlijn en bij Magna aan de bel hangt om haar financiële aanbod onder de aandacht te brengen. Er zijn voldoende aanwijzingen dat Kris Peeters en zijn ploeg daar ook permanent mee bezig zijn. De Vlaamse regering moet er alleen voor uitkijken dat ze zich in haar gretigheid om de zaak te redden, niet laat paaien met halve beloftes.
Ook al lijken de 500 miljoen euro steun die Vlaanderen in het vooruitzicht stelt, misschien futiel, toch moeten we spijkerharde garanties durven eisen dat hier een duurzaam project tegenover staat. De tijd dringt. Want wie Opel uiteindelijk ook overneemt, in 2010 loopt in Antwerpen de laatste Astra van de band, zonder dat er een opvolger klaar staat.
De voorbije dagen ontspon er zich achter de schermen een onverkwikkelijke machtstrijd tussen moederbedrijf General Motors en de Duitse overheid met de 54.000 Europese Opelarbeiders als inzet. Het is duidelijk dat General Motors ook in de toekomst een dikke vinger in de pap wil hebben bij zijn Europese dochter. Het voorstel van investeringsmaatschappij RHJ International, waarbij GM bijna de helft van de belangen zou behouden, past het best in die strategie.
De Duitse overheid wil echter zo weinig mogelijk bemoeienissen vanuit Detroit. Met het Canadees-Oostenrijkse Magna als overnemer hebben ze de beste garanties op een min of meer zelfstandig Opel. Berlijn heeft dus gekozen voor de vlucht vooruit. Ook de voorwaarden die de Duitsers aan de overname verbinden, laten weinig ruimte voor interpretatie. Opel moet de mogelijkheid krijgen om eigen producten te ontwikkelen, los van General Motors.
En nog belangrijker: de 4,4 miljard euro die de Duitse belastingbetaler ter beschikking stelt, moet binnen een Europese context worden aangewend. In die laatste zin schuilt alvast ook een sprankje hoop voor Opel Antwerpen. In tegenstelling tot RHJI en het Chinese BAIC heeft de Canadees-Oostenrijkse onderdelenleverancier ook altijd volgehouden dat het wel nog een toekomst ziet voor de Antwerpse fabriek. Voor de 2.700 werknemers van Opel Antwerpen is Magna de laatste strohalm.
Het is daarom van belang dat de Vlaamse regering ondanks de vakantieperiode aanhoudend in Berlijn en bij Magna aan de bel hangt om haar financiële aanbod onder de aandacht te brengen. Er zijn voldoende aanwijzingen dat Kris Peeters en zijn ploeg daar ook permanent mee bezig zijn. De Vlaamse regering moet er alleen voor uitkijken dat ze zich in haar gretigheid om de zaak te redden, niet laat paaien met halve beloftes.
Ook al lijken de 500 miljoen euro steun die Vlaanderen in het vooruitzicht stelt, misschien futiel, toch moeten we spijkerharde garanties durven eisen dat hier een duurzaam project tegenover staat. De tijd dringt. Want wie Opel uiteindelijk ook overneemt, in 2010 loopt in Antwerpen de laatste Astra van de band, zonder dat er een opvolger klaar staat.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten