Maken of breken...

Ik heb hier reeds meer dan enkele malen een lans gebroken over de macht van de pers. Zo was er ondermeer een artikel over onrust in de perszalen en ook over het feit dat vele processen gevoerd worden door de pers en niet op de plaats waar ze moeten gevoerd worden, namelijk de rechtbank. Dit is nu eenmaal een spijtige zaak. Een journalist is geen onderzoeksrechter en heeft in vele gevallen zelfs geen kaas gegeten van politiewerk of criminologie, enkele uitzonderingen (sorry, zoals ik, dat moest ik effen kwijt) niet te na gesproken. Veel journalisten staan er niet bij stil wat de gevolgen kunnen zijn van hun (al dan niet gecontroleerde) schrijfsels.

Neem nu een voorbeeld aan de “zaak” Marco Laenens, VLD-mandataris, voorzitter van de VLD-district Antwerpen en momenteel OCMW-raadslid. Een politieker in hart en nieren die zijn mandaat fulltime uitvoert, zonder bijverdiensten of andere al dan niet zelfstandige werkzaamheden. Iemand die nog op café gaat en contact heeft met de bevolking en minstens luistert naar hun noden en weet wat de bevolking bezielt en tot enkele jaren geleden zelfs ondervoorzitter van het OCMW Antwerpen was, tot de pers zich katholieker toonde dan de paus.

Enkele jaren geleden kocht Marco Laenens, puur privé, dus totaal buiten zijn politieke mandaten, een binnenschip op. Een mens doet met z’n geld tenslotte wat hij zelf wilt (er waren er zelfs die aandelen kochten van Fortis en Dexia, dus…). Omdat hij over de nodige licenties wilde beschikken kocht hij de BVBA (latere NV) Kwalivo op. Blijkbaar rustte op deze BVBA nog een tegoed van 68.000 €. Toen Laenens dit tegoed wilde opvorderen kreeg hij voor de burgerlijke rechtbank gelijk maar werd hij prompt beschuldigd van fraude en schriftvervalsing. Laenens werd vergruisd door de pers en alle politieke ambities werden de grond ingeboord.
Nu, na extra onderzoek in de zaak waarbij Marco Laenens betrokken raakte, heeft het parket maandag de vrijspraak gevorderd. In mei eiste de aanklager nog zes maanden met uitstel voor Laenens wegens schriftvervalsing.
De door hem destijds opgekochte Kwalivo firma zou schuldenvrij zijn, maar plots legde John V. boekhoudkundige stukken voor waaruit bleek dat de nieuwe eigenaars 68.000 euro te goed hadden van een openstaande vordering. Laenens bekwam dat geld in juni 2003, maar Albert C. diende klacht in wegens schriftvervalsing. De rechtbank beval bijkomend onderzoek naar de zaak. Daaruit maakt de procureur op dat het kan dat Marco Laenens niets wist van de openstaande vordering voor de overname. Ze vraagt nu voor Laenens vrijspraak.
Wat is nu het moraal van dit verhaal? Hebben de journalisten die destijds het proces van Laenens gevoerd hebben via hun krant(en) er ook maar één minuut bij stilgestaan wat de gevolgen waren voor Laenens? Hebben ze nu rode kaken of vegen ze hun “kwakkel” van destijds van tafel onder de vorm van een “journalistieke dwaling”? Hebben ze, naast het politieke drama ooit stilgestaan bij het familiale drama ten gevolge van hun “ongecontroleerde schrijfsels”? En vooral, gaan ze nu de zaak rechtzetten om Laenens terug in eer te herstellen?
Misschien een doordenkertje voor al die “journalisten”, al dan niet van de burgermedia? Check, check en re-check Uw bronnen voor je iemand familiaal en politiek breekt, want de pers is soms een te machtig wapen. Zoiets kan je misschien leren in een “onnozel” (maar wel geregistreerd) webkrantje als het mijne.