Een blauwe tornado

Ik erger me al jaren bont en blauw aan het klungelen van de Antwerpse politici. En ik bedoel echt álle Antwerpse politici - de Bruine Bruggeling en zijn Vlaamsche achterban, Maria (Mieke) Volvo en haar Pseudo-groentjes, Patje (Poetin) de Reclameman, en ga zo maar door. Deze stad is de afgelopen twintig jaar nog erger in twee kampen verdeeld geraakt dan de Verenigde Staten onder Bush.

Aan de ene kant heb je de “have’s” die lustig rood of groen stemmen - als hun gepriviligeerde buurten (Zurenborg en ‘t Zuid) door het Schoon Verdiep maar in de watten worden gelegd. Aan de andere kant heb je de “have-not’s” - nationaal-socialisten en oud-socialisten die radeloos bruin stemmen en daardoor niet meer meetellen. De goede buurten krijgen een mooi museumplein of een sterrenhemelplein.

De buurten van de losers overlast, ga maar eens een kijkje nemen op de Seefhoek.

De heren en dames van de Cogels Osylei zijn met de tgv een uurtje eerder in Parijs - maar de tunnel van die tgv komt natuurlijk niet in hun straat boven de grond.De monsteroverwinning van de Antwerpse Poetin - te danken aan zijn ongelooflijk demagogische verkiezingscampagne “ik of de nazi” of nog realistischer " Allochtonen, stem voor mij, ik zorg voor jullie" - zal later een ramp blijken te zijn voor de democratie in Antwerpen.

Iedereen die de interne keuken van het Antwerps stadsbestuur kent, weet dat daar alleen maar wordt gedacht in termen van “op welke manier komen we het beste over in de media”. Voor de rest is het stadsbestuur een klucht. De "Klucht van de brave moordenaar", zeker voor de Antwerpenaren. Bang voor open debatten, bang voor negatieve publiciteit, bang voor kritische kiezers. In een stad waarin je nog alleen kunt kiezen tussen Reclameman en Winterman is geen plaats meer voor echte democratie. We zullen die stap voor stap terug moeten veroveren - de democratie. De kiezers van het Vlaams belang zouden eindelijk eens moeten inzien dat hun stemgedrag tegen hun eigen belangen ingaat. En de kiezers van Patje Poetin zouden eindelijk eens moeten inzien dat er naast hun Modemuseum en hun Zuiderzinnen ongelooflijk veel lelijkheid en radeloze ellende in hun “koeken”stad woont. Dat los je niet zomaar even op met een multicultureel eetmarktje of een parkje vol dunne boompjes, of erger nog, het diversiteitsbeleid van Moslima De Coninck. De bange schijnvrede van de Pax Patricka moet plaatsruimen voor verzet. Guerilla. De straat is van iedereen. En iedereen van de straat tegen het Schoon Verdiep. Voor echte democratie. Buiten alle politieke partijen om.

Laten we maar eens beginnen met de strijd tegen dat misdadig, broodrovend project tegen de Antwepse Horeca (of het terrassenbeleid van Boer Voorhamme). Dat mag, moet, zeker in een toeristische trekpleister als Antwerpen veranderen. Nu. En het Zeemanshuis mag niet worden afgebroken. Nooit. En dan gaat de bal aan het rollen.

En misschien waait er in deze stad bij de volgende verkiezingen eindelijk een nieuwe wind. Niet bruin of zwart of groen of geel of oranje. Een frisse wind, misschien een blauwe tornado, met oog voor het toerisme, de horeca, de plaatselijke middenstand, zonder een overdaad aan nacht- en belwinkels, zonder louche VZW's, met levende, propere winkelstraten, kortom, met leefbaarheid in Antwerpen, waar de Antwerpenaar zich thuis voelt.

Plaats eindelijk eens de "A" van Antwerpen positief op de wereldkaart!