dinsdag 30 september 2008

Op de markt is uw euro een ..... waard

In “Het Standpunt van Antwerpen” had de GVA het gisteren over de opwaardering van de Antwerpse markten. Wil Antwerpen zich als shoppingstad handhaven, dan dienen de markten opnieuw onder de aandacht gebracht te worden.

Misschien is dat wel zo, maar ik denk niet dat de oorzaak ligt aan het feit dat de meeste gezinnen tweeverdieners zijn en géén tijd meer hebben om naar de markt te gaan. Ik denk ook niet dat het ligt aan de heraanleg van het Theaterplein.

Kijk, nog geen decennium geleden was de “Vogeltjesmarkt” wereldberoemd, omdat er ook vogels en andere dieren te koop werden aangeboden. ’s Zaterdags sprak men niet van een “exotische” markt, maar ook gewoon van de “Vogeltjesmarkt”. Buiten de verkoop van dieren kon men er al eens een “slag slaan” aan goedkope textiel en stond er op iedere hoek wel een standwerker die zijn wondermiddelen met veel verve sleet.
’s Woendags en ’s vrijdags had je de markt op het St-Jansplein, waar door velen de wekelijkse boodschappen werden gedaan.

Wat schiet daar van over? De dieren zijn verdwenen op de Vogeltjesmarkt, de standwerkers staan er nog héél dun gezaaid en voor de rest? Pakistanen met minderwaardige textiel en namaakmerken allerhande, vreemdelingen met eveneens vreemd fruit en groenten en hier en daar nog eens een volhouder die zijn waren op de markt veel duurder moet verkopen dan in zijn eigen winkel, omdat hij anders niet uit de kosten raakt.
Op het St-Jansplein de vreemde handelaars die ’s morgens hun eigen winkel leeghalen in de Offerandestraat om op de markt te verkopen en ’s avonds hun waar weer in hun winkel etaleren. Minderwaardige brol die geen vijf wasbeurten overleeft, maar… de marktkramer van vroeger kan niet meer concurreren tegen deze prijzen en haakt af.
Indien men de markt echt wil opwaarderen vrees ik dat men terug naar vroeger moet, naar kwaliteit tegen een betaalbare prijs, verkocht door mensen die de klanten verstaan, en niet door handelaars die “a good price for a good friend” maken.

maandag 29 september 2008

Vandaag staakt het stadspersoneel, maar... waarom?

Op 23 juni 2008 keurde de gemeenteraad de arbeidsregimes van de stadsdiensten goed. Die nieuwe uurroosters worden met ingang van 1 januari 2009 van kracht.
Op 22 september keurde de gemeenteraad de nieuwe rechtspositieregeling van het personeel goed. Dit zijn de rechten en de plichten van het stadspersoneel. De combinatie van deze beslissingen heeft een grote impact op het stadspersoneel. De werksituatie zal vanaf 1 januari 2009 grondig veranderen.

Reeds vanaf 2006 zit het stadsbestuur met de vakbonden rond te tafel voor het invoeren van duidelijker, en vooral rechtvaardiger uurroosters. Nu is er stadspersoneel dat véél overuren maakt en zodoende meer presteren dan de 11 uren per dag, welke het wettelijke maximum is. Dit kon en kan niet de bedoeling zijn.

Wat betreft de nieuwe rechtspositie: Dat is een verplichting opgelegd door Vlaanderen. Iedere Vlaamse stad en gemeente is verplicht de rechten en plichten van zijn personeel vast te leggen.

Het personeel maakt blijkbaar grote bezwaren tegen de afschaffing van de betaalde middagpauze. Het is zo dat men aan ’t stad wekelijks 40 uur presteert, in plaats van de wettelijke 38 uur. Dit resulteert in een extra verlofdag per maand, maar….aangezien het personeel ’s middags doorbetaald wordt tijdens de lunchpauze werken ze geen 40 uur, maar 37,30 uur en hebben ze dus geen recht op die extra 12 verlofdagen per jaar. Ze hebben wel recht op 35 verlofdagen per jaar, wat al niet min is, en het aantal wettelijke feestdagen werd opgetrokken naar 14. Zo komen zij aan 49 verlofdagen per jaar!! Bovendien kunnen nog eens 8 dagen worden opgebouwd door extra uren te werken, zodat het absolute maximum op 57 dagen verlof per jaar komt.

Nacht-, weekend- en feestdagprestaties leveren een bonus van 25% op, die men of in geld, of, binnen de 4 maanden, in verlofdagen mag opnemen.

Ik vraag me af waarom er in feite gestaakt wordt. Of is het omdat men, zoals in ieder ander bedrijf, één maal per jaar zal beoordeeld worden op het functioneren?

zondag 28 september 2008

Oosterweel...

De Oosterweelverbinding heeft te kampen met een nieuw uitstel. Dat kon je al vermoeden toen werd bekend gemaakt dat BAM geen bouwaanvraag zou indienen vooraleer de resultaten van de jongste tracékeuze zouden bekend zijn. Die worden verwacht in december, zodat de bouwaanvraag pas begin 2009 kan worden ingediend. Wordt een half jaar later een bouwvergunning afgeleverd, dan kunnen contracten en verzekeringen worden afgesloten. De eerste spade kan einde 2009, begin 2010, in de grond. Hoe ook, er zit alweer vertraging aan te komen.

Door te wachten met het indienen van de bouwvergunning haalt BAM voor het eerst sedert lang een stuk sympathie in. Tegelijk wacht BAM op de vraag die aan de Europese Commissie is gesteld: mag er tol worden geheven aan de Kennedytunnel, een voorstel van bewonersgroep stRaten- Generaal. Dat antwoord, zo maakt de nieuwe voorzitter van BAM, Karel Vinck, zich sterk, is er ook tegen het einde van het jaar. Het voorstel heeft alleszins de schijn tegen. Want waar de bewonersgroep tot nu toe niet aan dacht, is het veiligheidsprobleem in de Kennedytunnel. Algemeen Manager Jan Van Rensbergen stelde met zoveel woorden dat de Kennedytunnel niet meer voldoet aan de Europese norm voor het vrachtvervoer. Willen we dat wel, dan moet de pijp worden aangepast. Die renovatie kost volgens specialisten evenveel als een nieuwe tunnel. Bovendien, als je het zou houden op een renovatie, dan versmalt de tunnel tot iets van twee keer twee rijstroken in plaats van twee maal drie. Realistisch? Niet echt.Wel brandend realistisch is de reden waarom ooit werd gestart met een denkoefening over de mobiliteit rond Antwerpen. Vinck herhaalde dat nog eens. Antwerpen en bij uitbreiding Vlaanderen hebben dringend nood aan een oplossing voor de mobiliteit. Een betere mobiliteit geeft groei en die zorgt voor tewerkstelling. Een andere reden is de te verwachten groei van het verkeer. Europese studies stellen dat het verkeer met 40% zal groeien in de periode 2001-2020. Jaja, daarbij is zeker rekening gehouden met een integrale multimodale aanpak. Maar ook de andere vervoersmodi kunnen niet sneller groeien dan het vervoer over de weg. In dezelfde periode zal het spoorvervoer van 11% naar 17% stijgen, de binnenvaart van 11% naar 14%.Het gevolg laat zich raden: plannen maken voor alle vormen van verkeer. Het integreren van al die plannen luidde de geboorte in van het Masterplan. Karel Vinck noemt dat Masterplan een unieke oplossing en een sterk product, omdat op geen enkele andere plek in Europa de mobiliteitsproblemen zo geïntegreerd worden aangepakt. Hier is reden tot fierheid, zij het pas als alles achter de rug ligt. En daar knelt alweer het schoentje. Het Masterplan - met zijn wegwerkzaamheden, projecten voor openbaar vervoer, de fietsers en de wandelaars, met zijn natuurprojecten ook - kan niet zonder de Oosterweelverbinding, want dat is de melkkoe voor de rest van de projecten. Zonder Oosterweel is er geen sprake van tol en bestaat er geen financiering van het Masterplan.Maar Vinck, en met hem BAM, blijven rustig. Zij gaan ervan uit dat het onderzoek naar de alternatieven hun studies bevestigt. Tegelijk met dat geloof valt de aanstekelijke daadkracht op van de BAM-voorzitter. Als de studieresultaten er zijn, kan niet meer getalmd worden en is geen uitstel meer mogelijk. Vinck zelf stelde dat er dan geen houden meer aan zou zijn. Ten voordele van de Antwerpse regio en van Vlaanderen.

zaterdag 27 september 2008

Over pleinen, pleintjes en nooit tevreden Antwerpenaars...

De meeste pleinen in Antwerpen die de laatste 20 jaar werden vernieuwd of heraangelegd, gaan er wel degelijk op vooruit. De bovengrondse verkeerspleinen, die in sommige landen al volledig uit het stadscentrum verdwenen zijn, worden ook in Antwerpen zeldzamer. Wie herinnert zich nog dat het nu zo bejubelde Conscienceplein dienst deed als parking? Sinds 1993 pakt Antwerpen consequent zijn belangrijkste publieke ruimtes aan. Geen enkele heraanleg of vernieuwing gebeurt goedschiks en zonder kritiek (kijk maar naar het Ademloos of is het ademloze protest tegen de Oosterweelverbinding). Dat is prima, op voorwaarde dat de argumenten redelijk blijven. Dat de werkzaamheden langer aanslepen dan gepland of dat er tegels los komen te zitten, is natuurlijk niet oké. Maar welke particulier maakt dat al niet mee met een simpele renovatie van een keuken? Kritiek kan ook een averechts effect hebben. Bij de Groenplaats in 1992 werd het oorspronkelijke plan van Bob Van Reeth maar half uitgevoerd na buurtprotest. Het enige groen dat daar nog te bespeuren is, zijn de caps en sweaters van de hangjongeren. Een desastreuze beslissing, want het drukste centrumplein van Antwerpen moet nu weer jaren zijn beurt afwachten om een nieuwe beurt te krijgen.
Wie herinnert zich nog de soap rond het Sint-Jansplein? Lekkende parking, vieze aanplant, een door vandalen vernietigd kunstwerk. Tien jaar later functioneert het plein. Zelfde verhaal in 1998 met de Leopold De Waelplaats. Actievoerders uit de buurt wilden niet dat de Japanse kerselaars voor het museum sneuvelden. Wie heeft er nu nog heimwee naar het oude, ontoegankelijke museumplein? En wat te denken van die enkele middenstanders die een autovrije Sint- Paulusplaats niet zagen zitten, omdat er parkeerplaatsen voor hun klanten zouden sneuvelen? Nu maken ze er graag gebruik van om hun terrassen uit te breiden. Zelfs recente horrorverhalen over het Ryckaertplein in Berchem en de Bolivarplaats op het Zuid geraken afgesleten. Deze dagen krijgt het Theaterplein de volle laag. Marktkramers botsen tegen de pijlers van de theaterluifel. En nog pijnlijker: enkele toeristen miskeken zich (voor of na een herbergbezoek) op de hoge trappen en kwamen ten val. De ontwerpers zullen wat huiswerk mogen hermaken. Toch is er alle kans dat het goed komt. Het is niet omdat er iemand tegen een vuilnisbak loopt, dat er geen vuilnisbakken meer mogen staan... De komende jaren worden zware uitdagingen. Dan moet Antwerpen zijn grootste pleinen aanpakken: de Scheldekaaien, die een aaneengesloten vlakte vormen! Hopelijk wordt er dan aansluitend werk van de Zuiderdokken gemaakt. Gisteren stonden daar tienduizend studenten te feesten, vandaag is er weer plaats voor duizend carrosserieën. Laat ons hopen dat er weer geen actiecomité wordt opgestart om te protesteren onder het mom van alles mag, als het maar niet in mijn buurt is. Als conclusie onthouden we dat het ideale stadsplein niet bestaat. Hoe zou het kunnen? Hoe kan een plein aan alle wensen van alle mogelijke gebruikers voldoen? Hoe kan het alle complexe verkeersstromen kanaliseren en toch een oase van rust vormen? Wat vind ik mooi en wat vindt u mooi? Maar we mogen er natuurlijk wel van dromen.

vrijdag 26 september 2008

Foutje in nieuwe Bouwcode?



Sinds enkele weken woedt er een boeiend debat over een vraag die heel veel mensen in Vlaanderen aanbelangt: mag een stad of gemeente beperkende maatregelen invoeren voor het plaatsen van schotelantennes? Het Antwerpse stadsbestuur vindt van wel en heeft dergelijke maatregelen opgenomen in het ontwerp van zijn nieuwe Bouwcode.


TV VLAANDEREN ziet het heel anders. Volgens TVV bepaalt de Europese regelgeving via het vrij verkeer van goederen dat elke Europeaan de mogelijkheid moet hebben om een schotelantenne te plaatsen. Waar die schotel wordt geïnstalleerd, dat is een technische kwestie, want het digitaal signaal moet gericht zijn naar het zuiden. Antwerpen heeft volgens TVV niet het recht om zich daarmee te bemoeien en mag de schotels bijvoorbeeld niet weren van de straatzijde. Bovendien zou het stadsbestuur met zijn beperkingen discriminerend handelen tegenover tv-kijkers die niet aan hun trekken komen bij de kabelmaatschappijen en tegenover de allochtone gemeenschap, die via de schotels het contact onderhoudt met de thuislanden.Dit dispuut zou wel eens kunnen leiden tot een juridisch conflict met een onzekere afloop. De argumenten die TVV aanhaalt, lijken namelijk hout te snijden.


Elke stad of gemeente mag eigen regels stellen, maar die mogen uiteraard niet in strijd zijn met de wet. Ook wij vinden het een goed idee dat er iets wordt gedaan aan de wildgroei van schotelantennes, die het straatbeeld ontsieren. Dat heeft op zich niets te maken met discriminatie, we willen gewoon een mooiere stad waarin de schotelantennes minder overheersend zijn. Maar het wordt natuurlijk een andere zaak als daardoor volgens Europa de mensenrechten zouden worden geschonden.Er zal wel ergens een compromis worden gevonden. Een soortgelijk dispuut zal zich ook wel al hebben voorgedaan in andere Europese steden. Misschien kunnen we daarvan iets leren. Ik kan me in elk geval niet voorstellen dat volgens Europa het aantal schotels onbeperkt moet kunnen groeien, want met de huidige aangroei van nieuwkomers zien we dan straks letterlijk door de bomen het bos niet meer.Wellicht schuilt de oplossing in nieuwe technologieën, waarbij schotelantennes ook in de woning (achter het raam) kunnen worden geïnstalleerd. De vraag is dan weer of en hoe je mensen kan verplichten om voor die oplossing te kiezen. Dat zal dan weer leiden tot een nieuw juridisch spel. En zo zijn we nog wel een jaartje of tien bezig.Maar zo ver is het nog niet. TVV dreigt vooralsnog niet met een proces, het bedrijf zendt alleen een waarschuwend signaal uit naar de stad Antwerpen en naar andere burgemeesters en schepenen die soortgelijke plannen hebben. Het is uiteraard zijn volste recht om op te komen voor zijn commerciële belangen. Maar TVV moet ook begrip tonen voor de Antwerpse argumenten, want die zijn even valabel.Mag ik een voor de hand liggende suggestie doen?


Schepen van Stadsontwikkeling Ludo Van Campenhout (Open Vld) moet maar eens aan tafel gaan zitten met de juiste mensen van TVV. Daarmee bedoel ik dat zo’n gesprek niet moet worden gevoerd in aanwezigheid van advocaten, want dan wordt het meteen een toestand met getrokken messen. Gewoon eens luisteren naar elkaars argumenten en dan aftasten of er mogelijkheden zijn om nader tot elkaar te komen, dat is in het leven heel vaak de beste weg. En dat werkt vaak nog beter boven een lekkere dampende schotel.

donderdag 25 september 2008

Teveel processen worden in de media gevoerd...

In de zaak rond de zaalvoetbalclub Forcom werden inmiddels vijf personen voorgeleid en aangehouden. Hierbij twee rechercheurs van de Antwerpse recherche, die nauw bij de werking van de zaalvoetbalploeg betrokken waren, en de secretaris van de zaalvoetbalploeg, welke tevens medecoördinator bij de KIDS vzw is.

Nu is het in België nog altijd zo dat iemand onschuldig is, zolang de schuld niet bewezen is. Om dit uit te zoeken bestaat er een gans gerechtelijk apparaat. Akkoord, er zijn voorleidingen en aanhoudingen verricht, maar dat betekent nog niet dat betrokkenen schuldig of allen schuldig zijn.

In België is het echter ook een gewoonte geworden dat er tijdens de normale rechtsgang al een proces gevoerd wordt in en door de media. Verdachten worden al bij voorbaat veroordeeld en dikwijls staat men niet stil bij de immense gevolgen welke zo een door de media gevoerd proces, op basis van geruchten en lekken, kan veroorzaken.

Want, de KIDS vzw kan door deze media-bemoeienis geen aanvragen indienen voor nieuwe projecten, mede omdat ze in een slecht daglicht werden geplaatst, door onder meer “Het Laatste Nieuws” dat beweerd dat KIDS vzw een speler van Forcom zou betalen, waarvan zijn arbeidscontract al drie jaar beëindigd is. Indien die bewering gecheckt, dubbelgecheckt en juist is, lijkt mij dit meer informatie voor de onderzoeksrechter, en niet voor de krant.
Schoenmaker, blijf bij uw leest.

woensdag 24 september 2008

Big brother in Antwerpen...

Sinds eind 2007 werken vijftig camera’s in Antwerpen Noord en Borgerhout tot in het holst van de nacht om straatcriminaliteit en openbare overlast te bestrijden. Maar niet alles loopt van een leien dakje en er kunnen te weinig resultaten worden aangetoond. De politie wil daar alvast iets aan doen, maar niet iedereen is opgezet met de camera’s.

Projectleider
Sinds de installering van de camera’s is de politie herhaalde malen in moeilijkheden geraakt. Het beheer van de camera’s is arbeidsintensief en er duiken geregeld kinderziektes op. “Op dit moment is het nog een leerproces voordat de camera’s optimaal gebruikt kunnen worden,” zegt burgemeester van Antwerpen Patrick Janssens. De politie wil de organisatie achter de schermen ten goede veranderen met een nieuwe projectleider. Deze man of vrouw moet in de toekomst de operatoren beter opleiden, incidenten beter registreren en de samenwerking tussen de interventieploegen optimaliseren. Wie de nieuwe projectleider wordt, blijft nog uiterst geheim.

Ontevreden burgemeester
In een jaar tijd zijn meer dan 1.000 inbreuken vastgesteld. Het aantal diefstallen is gedaald terwijl sluikstorten juist gestegen is. Toch is de burgemeester niet tevreden met het resultaat. “Het resultaat is te mager voor een project van 1,6 miljoen waarbij 50 hoogtechnologische camera’s dag en nacht alles in detail filmen.” Om die reden wil de politie in de toekomst gerichter kijken. Zo kan men bestuderen hoe criminelen opereren.

Optimaliseren
Niet iedereen vindt cameratoezicht een inbreuk op de privacy. “Met meer camera’s worden criminelen makkelijker opgespoord en zitten ze sneller achter slot en grendel,” zegt een voorbijganger op het De Coninckplein. Maar dat is niet voor de hand liggend. Met meer camera’s bespaar je geen capaciteit, integendeel er moeten meer mensen de beelden bekijken. “De huidige camera’s moeten eerst geoptimaliseerd worden voor wij aan uitbreiden kunnen denken,” besluit burgemeester Janssens.

Toch hebben die camera’s hun nut
Dat bewijst onderhavig artikel over een gebeurtenis op 21.09.08:
Na een verkeersongeval op het de Coninckplein, snelde een politiepatrouille zondagmorgen ter plaatse. Op dat moment zagen collega's in de radiokamer een verdachte op de bewakingsbeelden.
De man kwam uit de Gemeentestraat en stak de Van Arteveldestraat over, terwijl hij opvallend veel aandacht had voor een geparkeerde Fiat Bravo. Hij bleef bij de auto rondhangen en nadat twee voorbijgangers hem gepasseerd waren, stak hij omstreeks 06.45 uur een lang voorwerp in de passagiersdeur dat hij op en neer bewoog.
De man werd door iets of iemand opgeschrikt en trok het voorwerp snel uit de deur, waarna hij wegwandelde in de richting van het De Coninckplein, recht in de armen van de reeds gealarmeerde patrouille.
"Op zoek naar drugs"
De 38-jarige man uit Turnhout beweerde aan de politie tussen de wagens op zoek te zijn geweest naar verborgen drugs, maar ontkende dat hij had geprobeerd in de Fiat in te breken.
De verdachte, reeds geruime tijd gekend bij de politie voor een waslijst aan feiten, werd nog dezelfde dag voorgeleid.

dinsdag 23 september 2008

Over trams, snelheid en damborden...

Tram 15 kan het traject tussen Mortsel en Linkeroever een kwart sneller afleggen dan hij dat vandaag doet. Want trams worden gehinderd door het autoverkeer. Je vraagt je af: welk genie heeft dat uitgedokterd? Dat ziet toch een kind? Inderdaad, maar ook het overduidelijke vraagt soms wat uitleg en overleg.

Omdat de autolobby wat tegenwerkte, werd nooit een test uitgevoerd. Al moet daar onmiddellijk bijgezegd dat ook De Lijn zelf niet altijd uitblonk in diplomatie. De oplossing lag voor de hand: een studie. Die werd besteld in Nederland, omdat ze daar al succesvol was gevoerd. Enquêteurs reden minstens 40 keer mee met tram 15 en elke keer borrelden vragen op. Over de interne werking van De Lijn bijvoorbeeld. Uit voorzichtigheid kunnen deuren van trams pas open na een commando van de reiziger. Dat commando wordt pas doorgegeven aan de centrale nadat de tram is gestopt. Dus verlies je twee tot drie seconden. Je kan er ook voor zorgen dat het commando wordt doorgegeven als de tram compleet stilstaat. Een ander voorbeeld geldt de inplanting van halteplaatsen. Zo kan het zijn dat de aankomende tram groen heeft. Maar hij moet stoppen aan een halte op loopafstand van het kruispunt. Tegen de tijd dat iedereen is op- of afgestapt, staat het licht op rood. Dag winst. Dit soort absurde situaties doet zich op schooldagen dagelijks voor op de Leien, waar bussen en trams treintje rijden. Dat ze daardoor kruispunten bezet houden, zodat geen enkele auto de zelf opgeworpen barrière kan kruisen, is een detail.En toch, het onderzoek ging over samenleven van twee of meer vervoerstypes. Daarom: een vraagje aan automobilisten. Wat betekent een zogeheten dambord-tekening in het midden van een kruispunt? Er staat er een groot geschilderd op het Koningin Astridplein. Het is geen dambord, maar symboliseert een verbod op stilstand. Sta je er wel stil, hinder je zeker tram of bus.Ook in Mortsel hebben ze zo’n geval op het wegdek geschilderd. Maar ja, geen mens/automobilist die er aandacht aan schenkt. Dus slibt het kruispunt dicht en zitten ze met een probleem. Het ’verliestijdenonderzoek’, zoals de studie rond doorstroming officieel heet, heeft dat bevestigd. Omdat noch voor-, noch tegenstanders de studie naast zich konden leggen, werd besloten om hieraan te verhelpen. Dat kan door wat te prutsen aan de groen- en roodtijden van de verkeerslichten. De aanpassingen zouden - zo zegt minister Kathleen Van Brempt (sp.a) toch - amper voelbaar zijn in de auto. De winst wel en dat niet alleen voor tram- en busgebruikers. Want autobestuurders die groen licht krijgen, moeten na die groenfase voorbij het kruispunt zijn en weg van het belachelijke dambord. Welja, belachelijk. Want het is een niet al te oude maatregel, die nergens werd gecommuniceerd, integendeel. Ineens waren die damborden er, alsof ze ’s nachts op een diefje werden geschilderd. Maar infeite waren ze niet nodig, want in de verkeerswet staat al wel eeuwen dat je een kruispunt niet mag belemmeren. En toch gebeurt dat dagelijks. Zowel door autobestuurders als door chauffeurs van tram en bus. Dus moet of mag niemand een vinger wijzen naar een ander. We doen het allemaal.
Op de autovrije zondag waren diverse voetgangers aangeschoten wild voor fietsers, die het rijk voor zich alleen waanden en zich niet lieten tegenhouden door een rood licht of een of ander verbodsbord, laat staan voor een “dambord” waar niemand de betekenis van kent.

maandag 22 september 2008

Stadspersoneel mort...



Een deel van het Antwerps stadspersoneel is boos of maakt zich zorgen over het nieuwe personeelsstatuut en dat zullen ze vandaag op de gemeenteraad geweten hebben, want dan wordt de nieuwe rechtspositieregeling ter stemming voorgelegd.

Waarom zijn de Antwerpse personeelsleden boos? Omdat er in hun zak wordt gezeten, zoals Antwerpenaars dat noemen. In het voorstel dat op tafel ligt zullen de arbeiders van deze dienst in de toekomst nog maar 25 en geen 50% van het uurloon krijgen als nachtvergoeding. En overuren moeten binnen de vier maanden gebruikt worden. Het zijn maar enkele van de nieuwe voorstellen die bij het personeel in het verkeerde keelgat zijn geschoten.
De socialistische overheidsvakbond ACOD rekende uit dat de 200 personeelsleden op die dienst bijzondere opdrachten werken momenteel zo’n 30.000 overuren achter hun naam hebben staan. Dat is onder meer een gevolg van het toenemend aantal evenementen in Antwerpen. Dat zijn er meer dan genoeg vindt de vakbond, die haar leden oproept om voorlopig geen nieuwe overuren te maken. Althans zolang er geen duidelijkheid is over het nieuwe personeelsstatuut.
Dat het aanpassen van werkroosters en arbeidsvoorwaarden tot ongenoegen leidt is geen verrassing. Antwerpen heeft wat dat betreft een traditie hoog te houden en de tijd dat het werk werd neergelegd als er nog maar een gerucht de ronde deed, is nog niet zolang lang achter de rug. Het is het recht van het personeel en de plicht van de vakbonden om op te komen voor de belangen van de arbeiders. Maar we hopen wel dat de vakbonden begrip hebben voor de situatie van een stad als Antwerpen.
Dat er een toenemend aantal evenementen wordt georganiseerd, maakt het werk van het stadspersoneel er misschien niet eenvoudiger op. Maar dat mag geen reden zijn om dan maar alles bij het oude te laten. Het is al vaker gebleken dat stadspersoneel het zeer moeilijk heeft als aan hun oude vertrouwde werksysteem wordt geraakt. Ook in de bibliotheken is dat het geval. Daar wil de stad flexibelere openingsuren, wat tot gevolg heeft dat het personeel flexibelere werkuren moet draaien.


Toch is er voor het personeel weinig andere keuze dan mee te evolueren met de tijd. Ook in stadsdienst is de tijd dat alles tussen 9 en 15.30u gebeurde allang voorbij. De moderne stedeling verwacht een andere service, daar is geen weg meer naast. Het is dus te hopen dat vakbonden en stadspersoneel in hun protest, dat lang niet altijd onterecht is, rekening houden met de veranderende arbeidssituatie en niet bij voorbaat de kont tegen de kribbe gooien. Het zal hen alleen maar meer krediet opleveren bij de bevolking op momenten dat ze voor echte mistoestanden de straat opkomen. En dat zal heus nog wel een keer moeten gebeuren.
In verband met de nieuwe rechtspositieregeling eist het Antwerpse stadspersoneel:
· Bijsturing van de voorstellen op de essentiële punten.
· Minstens een ernstige compensatie voor de afschaffing van de betaalde middagpauze.
· Minimaal 3 maanden opzeg per 5 maanden dienst.

Wij volgen deze zaak voor U alvast op de voet.

zondag 21 september 2008

Klagende en zagende Antwerpenaars....

Een Antwerpenaar is een raar beest. Langs de ene kant is hij chauvinist en ontzettend trots op z’n stad, en langs de andere kant gebeurt er nooit iets goed en kan het stadsbestuur absoluut geen goed doen. Niet zelden wordt hij daarbij geholpen door de vragen van de “Gazet van Antwerpen”. Vandaag was weer zo’n rondvraag met als thema “Lijdt de stad onder de stroom van evenementen?”.

Gelukkig worden er in de stad, en zeker in het toeristisch seizoen vele evenementen georganiseerd, zoals vandaag de autoloze zondag, en… deze evenementen hebben meestal een grandioos succes. Veel volk in de stad en extra inkomsten voor de handelaars en de horeca.

Stel hierover in een populaire krant enkele, al dan niet georkestreerde vragen zoals “Lijdt de leefbaarheid van de stad hier onder?” “Hoe kan de stad de hinder indijken?”, en het spel zit op de wagen.
Altijd zijn er wel klagers en overal zijn er mensen die in de krant willen komen (Iedereen beroemd?) en dan begint het.
Een reactie van Schoten, volgens mij ver genoeg van de binnenstad, maar toch last hebbende van de luide muziek op buurtfeesten. Iemand die zegt in het Schipperskwartier gewoond te hebben en beweert dat “leefbaarheid” vervangen is door “feestbaarheid”. Nog een andere die moeite heeft om zijn boodschappen, tijdens de momenten dat de binnenstad verkeersvrij is, te voet naar zijn woning moet brengen. Iemand van Wondelgem vind de stad te druk. Iemand die aan het Steen woont (en niet foutloos kan schrijven) heeft al drie maand slapeloze nachten van de muziek die op evenementen gemaakt wordt en door dronken mensen. Iemand die aan de gedempte Zuiderdokken woont heeft dan weer last van de Sinksenfoor en van de circussen.

Waar zijn we in hemelsnaam mee bezig. Ik woon in het hartje van het toeristisch centrum en heb nergens last van. Kan de gemiddelde Antwerpenaar dan de zon in het water niet meer zien schijnen voor iemand anders? Of, en ik hoop dat het dat is, zijn er alleen zagemannen en gefrustreerden die op dergelijke nutteloze vragen antwoorden?

Ik kan ze maar één raad geven: Ga op de boerenbuiten wonen, maar daar is het misschien te stil of stinkt het naar de stront, of erger nog, ontdekken ze dat de melk niet van Delhaize of Carrefour komen, maar gewoon van de koe. Daar is één kermis per jaar, zijn er één of twee cafés, één bakker en één beenhouwer en staat Eddy Wally met "Chérie" al 50 jaar in de Top10. Een supermarkt is er een attractie en circus kennen ze alleen van televisie die ze alleen via een antenne kunnen bekijken. Zalig wonen, toch?
'k Ben toch benieuwd of die beroepsklagers ook hier op zullen reageren

zaterdag 20 september 2008

Iedere Belg is gelijk voor de wet ...

De meubels uit het koninklijk Paleis op de Meir, die onder meer in het bezit waren van prins Filip, komen eindelijk terug naar Antwerpen. Maar om de sage Belgisch af te sluiten, blijft er een geschil over het eigendomsrecht van de stukken.
Minister Geert Bourgeois (N-VA) bereikte woensdag een akkoord over de meubels met federaal minister Didier Reynders (MR). “Die was bereid de 135 (sommige bronnen tellen 150 stuks, red.) geïnventariseerde stukken terug te geven”, zegt Ben Weyts van het kabinet-Bourgeois. Alles is terecht en was verspreid over 30 locaties, onder meer in het paleis van Laken, in de vleugel die prins Filip en zijn gezin betrekken en in het kasteel van Argenteuil.
Tot daar het goede nieuws. Verder blijft er een geschil tussen ‘België’ en ‘Vlaanderen’ wat de eigendomstitel van de meubels -stoelen, tafels, consoles, kandelaars en pendules - betreft.
“De federale overheid zegt dat alles van haar is en niet van het koninklijk paleis. Wij zeggen dat de meubels van ons zijn”, aldus Weyts. “Want ten eerste gaat bij de overdracht van een gebouw van de ene naar de andere overheid de inboedel altijd mee. Bovendien hebben wij een brief van wijlen koning Boudewijn, waarin zijn hofmaarschalk stelt dat het de uitdrukkelijke wens van de koning was dat de meubels ter plaatse zouden blijven in het koninklijk paleis op de Meir.”
Minister Reynders was wél bereid om ze terug te bezorgen vóór de publieksopening van het paleis in het voorjaar van 2009.
Typisch Belgisch dus, maar… het feit blijft dat de meubels afkomstig waren uit het Koninklijk Paleis in Antwerpen en dat beschreven stond dat ze daar moesten blijven. Onze grondwet begint met “Iedere Belg is gelijk voor de wet”, maar… als je Van Saxen-Coburg heet, slecht nederlands spreekt en leeft op ons kosten, ben je blijkbaar wat meer Belg dan iedere andere.

vrijdag 19 september 2008

Artiesten of loslopend wild?

Enkele weken geleden was de film Daens toevallig nog eens te zien op een of andere zender. Ik ben er toen speciaal voor thuisgebleven, want hoewel ik het boek van Boon meermaals heb gelezen, wist ik dat ook de film toch weer een diepe indruk op mij zou maken. Dat heeft in de eerste plaats te maken met het gegeven: de mensonterende uitbuiting van fabrieksarbeiders aan het einde van de negentiende eeuw. Maar ook de sublieme vertolkingen van vooral Antje De Boeck en Jan Decleir zijn onvergetelijk.

Sic transit gloria mundi, glorie is vergankelijk. Zestien jaar later is Antje De Boeck geregeld werkloos en dus krijgt ze jobaanbiedingen van de VDAB. Daar is niks mis mee. Dat haar nu gevraagd is om aan de kassa van de musical Daens te gaan zitten, is vooral een ongelukje. Het is niet zo dat er bij de dienst iemand heeft gedacht: “Die vette vedette is te lam om te werken, ze moet maar kaartjes gaan verkopen.” De VDAB-databank zoekt voor elke vacature naar geschikte profielen, en door het verband tussen haar acteerwerk en een of ander trefwoord (’schouwburg’?) kreeg ze dit aanbod. Op zich is het zelfs grappig, maar dan wel humor van het gitzwarte type. Want iedereen voelt onmiddellijk intuïtief aan dat hier iets niet klopt.Antje De Boeck heeft gereageerd als een Grote Dame. Ze had het verhaal meteen in de media kunnen storten en dat had niemand haar kwalijk genomen. Maar ze besloot het even te laten bezinken, tot ze zover was dat ook zij er weer om kon lachen. En toen gaf ze het aan de pers, op voorwaarde dat die het zou koppelen aan aandacht voor het statuut van de Vlaamse artiest. Een individueel incident werd een maatschappelijk relevant probleem.
Het doet denken aan de film Daens.Over uitbuiting kunnen we ruim een eeuw na priester Daens gelukkig niet meer klagen. We hebben sindsdien een gigantisch sociaal vangnet gecreëerd, een van de meest comfortabele ter wereld zelfs. Iets té comfortabel zelfs, als we bijvoorbeeld aan de generatiewerkloosheid in Wallonië denken. Maar toch zitten er nog steeds gaten in het net. Artiesten worden in dit land bijvoorbeeld niet behandeld zoals het zou moeten. Dat is een wantoestand. En die heeft Antje De Boeck op een zeer verstandige en hoogst effectieve manier onder de aandacht gebracht. Net als de film Daens.Het probleem is al bijna zo oud als de straat. Johan Verminnen heeft zijn halve carrière gewijd aan een fatsoenlijk statuut voor artiesten. Dat kwam er in 2003 en het was een stap vooruit, maar duidelijk nog niet de oplossing van het probleem. Veel artiesten rennen tijdens hun werkloze periodes van de ene overheidsinstantie naar de andere om allerlei formaliteiten te regelen. De Vlaamse VDAB functioneert over het algemeen behoorlijk, maar bij de federale RVA moeten ze hun situatie telkens weer uitleggen. Ze worden er wanhopig van, want zoals Ann Ceurvels zegt: “Bij die diensten snappen ze het zélf niet.” Dat zou niet mogen. Artiesten moeten bezig zijn met creativiteit en niet met bureaucratie.Artiesten zijn niet beter dan andere mensen, geeft Veerle Dobbelaere aan. Ze hebben niet meer rechten dan anderen, anders zou de strijd van priester Daens zinloos zijn geweest. Maar om Carry Goossens te citeren: ze mogen niet worden behandeld als loslopend wild. Goossens en collega Koen De Bouw ijveren voor een verbetering van deze - soms kafkaiaanse - toestanden. We wensen hen veel sterkte en vooral veel succes. Ze krijgen in elk geval een grote mediatieke opsteker cadeau door de lotgevallen van Antje De Boeck.

donderdag 18 september 2008

Het gesjoemel en de teleurgang van Doel

Voor één keer wil ik het eens niet over Antwerpen hebben, maar ga ik net buiten de stads- en provinciegrenzen, namelijk naar Doel, dat nu blijkbaar “Haven van Antwerpen” heet, niettegenstaande het in de provincie Oost-Vlaanderen ligt. Doel draagt al langer dan vandaag mijn bijzondere interesse weg, temeer omdat ik er jaren als politie-ambtenaar gewerkt heb.

Men kon er al eerder over lezen in een artikel van Knack magazine dd. juni 2006, meer bepaald het hoofdartikel “Horror en wanbeleid in Doel – de verschrikkingen van een dorp”.
Wat we hier te lezen kregen tartte werkelijk alle verbeelding. De flaters van de Vlaamse regering stapelen zich in dit dossier op tot nooit geziene proporties. De lange en oneindig lijkende lijdensweg begint met de vijftig miljoen euro die het Vlaams gewest op tafel legt voor de aanschaf van het Doeldorp. Daarna besluit men om het Doeldok – een pas 20 jaar geleden aangelegd, maar nooit gebruikt dok (ten behoeve van de petrochemie) terug half te dempen. Het dempen zou zo’n slordige 100 miljoen euro gaan kosten maar door slechte voorbereiding, kostenraming en tijdverlies kwam daar nog eens 49,5 miljoen euro bovenop voor onvoorzien transport van uitgebaggerde grond en de aanleg van een dwarsdijk die meteen ook één der duurste dijken aller tijden zou blijken.Ook het rekenhof begint zich eind 2005 te roeren om zoveel onbekwaamheid en stelt zich ernstige vragen over de corrupte manier waarop alle werken rond de bouw van de dam exclusief worden toegekend aan de in Vlaanderen gevestigde “tijdelijke vereniging” van baggeraars bestaande uit Dredging, De Nul en De Cloedt. Niet enkel krijgen andere bedrijven geen kans tot mededinging zelfs een prijsofferte is overbodig, als huisleverancier krijgt de vereniging van het Vlaams gewest als het ware carte blanche.Naast de financiële ramp waarop dit alles is uitgedraaid mogen we ook niet de zware menselijke tol en drama’s vergeten die hiervan het gevolg waren, onder het nutteloos gebleken en gedempte Doeldok zitten immers hele wijken en boerderijen begraven. Er is o.a. het geval bekend van een man die na zijn tweede onteigening zichzelf heeft opgehangen in zijn duiventil.Maar nog is de onteigeningswoede niet voorbij - vele boeren spreken nu nog schande van de absurde werken die uitgevoerd werden rond de site van de kerncentrale in Doel – de kosten voor de aanschaf het onterechte opspuiten en nadien terug afgraven van hun vroegere gronden lopen intussen al op tot 7,9 miljoen euro. Omdat voor de realisatie van het Deurganckdok veel waardevol natuurgebied verdween worden nu nogmaals veelal reeds eerder onteigende landbouwbedrijven opnieuw voor het blok geplaatst om plaats te maken voor het “natuurcompensatiegebied”. Nadat zij dus met de moed der wanhoop zijn herbegonnen staan de bulldozers daar terug om datgene wat ze met zoveel moeite hebben opgebouwd tot op de grond af te breken. Zware machinerie wordt nu ingezet om het landbouwgebied Doelpolder Noord op kunstmatige wijze om te vormen tot een weidevogelgebied met een dynamische brakwaterkreek. Toppunt is dat het hele gebied zo ook al een erkend vogelgebied was. Prijskaartje voor de aanschaf en omvorming van Doelpolder noord - 5,4 miljoen euro. Ook de Arenbergpolder één van de mooiste natuurlijke polderlandschappen die België rijk is zal onherroepelijk verdwijnen. Het natuurreservaat dat slechts bescherming genoot tot 2007 herbergt een unieke verzameling planten en vogels. Sinds de jaren negentig voert het Vlaams gewest hier al een afbraakpolitiek van wildkap en “per vergissing” uitgevoerde bagger en opspuitwerkzaamheden. Ter compensatie voor de Arenbergpolder komt er het nieuw op te richten natuurgebied “Putten West”. Voor de realisatie van dit project dreigen weeral tientallen landbouwbedrijven het loodje te moeten leggen – ze worden onteigend en hun boerderijen worden afgebroken. Dat sommige van deze boerderijen behoren tot ons historisch patrimonium (zoals het eeuwenoude omwalde Hof ter Wallen) is dan maar zo. Nieuwe havenwerken & compensatiescenario’s dienen zich al aan voor de toekomst. De uitgavenpost Arenbergpolder - Putten West komt zo nu al op 3,9 miljoen euro.De grootheidswaan van het Vlaams gewest komt echter het best naar voor als je er de rendabiliteitscijfers op na slaat. In de periode van bijna negen maanden na de opening van het Deurganckdok zijn er door de terminal operators alles samen 84 schepen gelost, peanuts in vergelijking met de vooropgestelde aantallen. Werd er tot voor kort nog aan een hels ritme aan de uitbreiding van het dok gewerkt dan zien we nu dat de werken op de lange baan geschoven worden wat de lijdensweg voor de betrokkenen enkel maar verlengt. Dit alles terwijl het rekenhof een ruime overcapaciteit aan kaaimuren had voorspeld.Het Deurganckdok blijkt echter een zorgenkind te zijn dat voor onkosten zal blijven zorgen. Indien men niet voortdurend baggert, slibt het dok aan een tempo van een centimeter per dag(!) dicht. Om te voorkomen dat bij uitbreiding van het dok deze dichtslibbing oncontroleerbaar zou worden is de bouw voor een extra slibwand al besteld. Het bedrag dat al is uitgegeven voor de bouw van het Deurganckdok is op die manier al opgelopen tot 660 miljoen euro. Met veel feestgedruis zijn tussen de Nederlandse en Vlaamse overheden vorig jaar de scheldeverdragen afgesloten, de verdieping van de Westerschelde die noodzakelijk is voor het Deurganckdok kost aan Vlaanderen zo’n 205 miljoen euro. Dit alles vereist een overstromingsgebied van om en bij de 500 hectaren (5 miljoen m²). Opnieuw worden zo een tachtigtal gezinnen onteigend en de laatste twee ongerepte polders opgeofferd, kostprijs 45 miljoen euro.Dat alles uitermate kostelijk is en ondanks het feit van de onrentabiliteit is men nu ook begonnen met het slopen van het dorpje doel. De bewoners staan er machteloos bij en kijken ernaar, de tranen in de ogen. Wraakroepend...Het totale kostenplaatje voor dit mega blunderboek waarvoor het Vlaams gewest exclusief verantwoordelijk is komt op die manier op 1 miljard 126 miljoen en zevenhonderdduizend euro + het onbecijferbare leed dat men onder de bevolking aanricht. Het is dan ook voor dit "ons kent ons" smoswerk dat Vlaanderen dit exorbitante bedrag mag ophoesten. Het einde lijkt nog niet in zicht met een jaarlijkse baggerkost van 25 miljoen euro en de constructie van de nog aan te leggen liefkenshoekspoortunnel waarvan men de kosten op zo’n 670 miljoen euro raamt. Wie zei alweer “eigen beleid, beter beleid”? Misschien bedoelt men eigenlijk “eigen wanbeleid ,groter wanbeleid”.Als de politieke vrienden maar tevreden zijn nietwaar.

Maar… zelfs al deze uitleg neemt niet weg dat ik géén sympathie kan opbrengen voor de “nieuwe bewoners” van Doel die nu ijveren voor het behoud van het Polderdorp. Zij zijn héél goedkoop of gratis komen wonen in een dood dorp dat door de oorspronkelijke bewoners verlaten werd en wekken nu de schijn te vechten voor iets waar ze al decennia wonen. Ik heb te lang in die streek gewoond en gewerkt om te weten dat de waarheid ergens in het midden ligt. De oorspronkelijke bewoners hebben hun huizen (min of meer vrijwillig) verkocht aan een (vrij) hoge prijs en liggen echt niet meer wakker van Doel. Ik zie echt niet in waarom een outsider nu nog in Doel wil gaan wonen, een dorp verwikkeld in een doodstrijd, quasi onbereikbaar met het openbaar vervoer, met enkele huizen en vele ruines, zonder winkel, dokter, apotheek, enz…

Waar vechten die inwijkelingen nu voor????????

woensdag 17 september 2008

Van Hees vangt bot in het Vlaamse Parlement

Vandaag heeft de promotor van de VZW Ademloos bot gevangen in het Vlaams Parlement. Deh Van Hees, die van het bestrijden van de Oosterweelverbinding bijna zijn levenswerk heeft gemaakt stapte naar het Vlaams parlement met 15.000 handtekeningen met de eis een referendum te openen. Helaas voor hem waren er slechts 7.961 handtekeningen op papier én 7626 handtekeningen via een petitie op het internet. Deze laatste waren niet rechtsgeldig omdat deze niet geplaatst werden via een electronische handtekening, welke enkel mogelijk is via de nieuwe identiteitskaart en een kaartlezer verbonden aan de computer.

Deh Van Hees en zijn team voert al jaren een verbeten strijd tegen de Oosterweelverbinding, waarbij hij diverse redenen aanhaalt tegen de geplande verbinding. Tevens beschuldigt hij de BAM van desinformatie, of minstens van het verzwijgen van bepaalde gevolgen ivm de volksgezondheid indien de verbinding zou doorgaan.

Eerlijkshalve dienen wij echter te vermelden dat op zijn site http://www.ademloos.be/ de informatie ook vrij eenzijdig is en enkel de nadelen vermeld worden, maar met geen woord gerept wordt over de verbeteringen aan bijv. de Kennedytunnel.

Enfin, zoals bij iedere verandering zullen er wel (min of meer) fanatieke voor- en tegenstanders zijn (Kijk maar naar het polderdorp DOEL). Voor Deh Van Hees vrees ik echter dat zijn mening zal moeten wijken voor het algemeen belang.

dinsdag 16 september 2008

Charme-offensief door charmezanger

Vandaag kwam de Gazet van Antwerpen met een artikel en een fotoreportage over het “Bal van de Burgemeester” , waar ze als wereldnieuws verkondigden dat Patrick Janssens, samen met Gene Bervoets, gezongen heeft voor een 5000-koppig publiek. Ruikt de rode burgervader nakende verkiezingen? Heeft hij door dat zijn populariteit aan het tanen is? En in welke taal heeft hij gezongen? Was het in het Nederlands of in het Aentwaerps? Ik vrees van niet, want om het gros van zijn kiezers te tonen dat hij nog steeds achter hen staat en om te bewijzen dat het hoofddoekenbeleid hem opgedrongen is door de “anderen” moet hij minstens één liedje in het Arabisch kwelen.

Trouwens vind ik, maar dat is puur persoonlijk, dat 5000 toeschouwers op een bevolking van bijna een half miljoen, géén succes kan genoemd worden, want dan spreekt men over 1% van de Antwerpenaren, waarvan er waarschijnlijk een groot deel “verplicht” of “quasi verplicht” waren om te komen. Trouwens, de stad Antwerpen heeft méér dan 5000 personeelsleden. Ik hoop dat de aanwezigheden niet genoteerd werden zoals op school, of er zijn binnenkort nieuwe aanwervingen.
Wedden dat een voorstel, dat van 1% van de Antwerpenaren zou komen, niet eens zijn aandacht zou trekken?

Misschien is een liedje kwelen voor de burgervader van de grootste Belgische stad makkelijker dan een stad besturen. In dat geval hoop ik dat hij tot de volgende verkiezingen met evenveel enthousiasme bestuurt als hij nu gezongen heeft. En… als hij zich nu inschrijft voor “X-Factor” heeft hij na de verkiezingen alvast nog een job, zij het dan als slechte charmezanger. Eerst de wedstrijd nog winnen natuurlijk, want dat is precies hetzelfde als bij de verkiezingen.
Misschien zien we straks op TV wel verschijnen: “Voor Patrick, SMS “Red” naar 3214.

Nieuw bloed voor Antwerpse Open VLD


Open Vld staat in Antwerpen voor grote uitdagingen. De Vlaamse verkiezingen van volgend jaar worden een zware kluif en bij de lokale verkiezingen van 2012 wil de partij niet meer hetzelfde meemaken als in 2006, toen ze werd gedecimeerd door de pletwals van Patrick Janssens. Daarom wil de partijtop een vernieuwd lokaal bestuur, dat voor meer samenhorigheid zorgt en werkt aan een solide plan voor de toekomst.

Ludo Van Campenhout blijft tot nader order het boegbeeld. Maar Van Campenhout heeft als schepen van Stadsontwikkeling, Sport en Diamant geen tijd om zich ook nog eens bezig te houden met de organisatie van de partij en het coachen van de mandatarissen. De huidige voorzitter Stephan Bogaert heeft het compleet verkorven bij nationaal voorzitter Bart Somers en Vlaams minister Dirk Van Mechelen. Het is dus tijd voor nieuw bloed.De partijtop had Kris Luyckx graag in Antwerpen aan het hoofd gezien. De bekende assisenpleiter heeft ambitie in de politiek en hij komt niet uit een van de twee sterke kampen, die door critici binnen en buiten de partij worden omschreven als ’de caféploeg’ en ’het ancien régime’. Juist om die reden stuitte de kandidatuur van Luyckx op verzet van sommige figuren, die vreesden dat de nieuweling een marionet van de partijtop zou worden. De Antwerpse liberalen hebben nogal eens de neiging om zich af te zetten tegen wat ’Brussel’ wil. Het sterkste staaltje daarvan vond plaats tijdens de Visa-crisis, toen Brussel en Antwerpen op hetzelfde moment twee verschillende kandidaatburgemeesters ter vervanging van Leona Detiège voorstelden, respectievelijk Hugo Coveliers en Leo Delwaide. Mede daardoor ging het feest niet door en kwam Patrick Janssens aan de macht. Met het rampzalige VLD-resultaat bij de verkiezingen van 2006 als gevolg.De Open Vld’ers willen niet dat een dergelijk fiasco zich herhaalt. Daarom probeerden Dirk Van Mechelen, Ludo Van Campenhout, Vlaams parlementslid Annick De Ridder en enkele anderen de voorbije weken een oplossing te vinden met een ’breed draagvlak’, zoals dat in het politieke jargon heet.Vannacht om klokslag twaalf uur verstrijkt de termijn voor het indienen van de kandidaturen voor het lokale voorzitterschap. Zondagavond leek het witte konijn gevonden. Christophe Thomas, de bekwame en ambitieuze ex-districtsvoorzitter van Ekeren, stelt zich kandidaat en is aanvaardbaar voor alle strekkingen binnen de partij. Thomas beschouwt Kris Luyckx als zijn running mate. Luyckx wordt wellicht ondervoorzitter, politiek directeur of whatever. Hoe dan ook, de twee willen als een tandem de toekomst tegemoet. Een beetje zoals Patrick Janssens en Ludo Van Campenhout, die in de wandelgangen Sjors en Sjimmie worden genoemd.Zo is er voor het eerst sinds heel wat jaren opnieuw uitzicht op eendracht binnen de Antwerpse Open Vld. De partijtop haalt opgelucht adem. Dirk Van Mechelen moet bij de verkiezingen van volgend jaar de lijst trekken in de provincie Antwerpen, en hij wil dat de partij dan organisatorisch op punt staat. Beter dan voor de federale verkiezingen van vorig jaar, toen lijsttrekker Bart Somers bij een bezoek aan Antwerpen grommend opmerkte dat hij nauwelijks affiches van hem zag hangen.Ook Ludo Van Campenhout en Annick De Ridder zien deze oplossing wel zitten. Christophe Thomas staat bekend als een bruggenbouwer, en het zit er dik in dat hij hen van veel extra werk kan bevrijden. Alleen voor Kris Luyckx is het misschien even slikken, maar ook hij is een redelijk man, die beseft dat zijn tijd nog komt.