De meeste pleinen in Antwerpen die de laatste 20 jaar werden vernieuwd of heraangelegd, gaan er wel degelijk op vooruit. De bovengrondse verkeerspleinen, die in sommige landen al volledig uit het stadscentrum verdwenen zijn, worden ook in Antwerpen zeldzamer. Wie herinnert zich nog dat het nu zo bejubelde Conscienceplein dienst deed als parking? Sinds 1993 pakt Antwerpen consequent zijn belangrijkste publieke ruimtes aan. Geen enkele heraanleg of vernieuwing gebeurt goedschiks en zonder kritiek (kijk maar naar het Ademloos of is het ademloze protest tegen de Oosterweelverbinding). Dat is prima, op voorwaarde dat de argumenten redelijk blijven. Dat de werkzaamheden langer aanslepen dan gepland of dat er tegels los komen te zitten, is natuurlijk niet oké. Maar welke particulier maakt dat al niet mee met een simpele renovatie van een keuken? Kritiek kan ook een averechts effect hebben. Bij de Groenplaats in 1992 werd het oorspronkelijke plan van Bob Van Reeth maar half uitgevoerd na buurtprotest. Het enige groen dat daar nog te bespeuren is, zijn de caps en sweaters van de hangjongeren. Een desastreuze beslissing, want het drukste centrumplein van Antwerpen moet nu weer jaren zijn beurt afwachten om een nieuwe beurt te krijgen.Wie herinnert zich nog de soap rond het Sint-Jansplein? Lekkende parking, vieze aanplant, een door vandalen vernietigd kunstwerk. Tien jaar later functioneert het plein. Zelfde verhaal in 1998 met de Leopold De Waelplaats. Actievoerders uit de buurt wilden niet dat de Japanse kerselaars voor het museum sneuvelden. Wie heeft er nu nog heimwee naar het oude, ontoegankelijke museumplein? En wat te denken van die enkele middenstanders die een autovrije Sint- Paulusplaats niet zagen zitten, omdat er parkeerplaatsen voor hun klanten zouden sneuvelen? Nu maken ze er graag gebruik van om hun terrassen uit te breiden. Zelfs recente horrorverhalen over het Ryckaertplein in Berchem en de Bolivarplaats op het Zuid geraken afgesleten. Deze dagen krijgt het Theaterplein de volle laag. Marktkramers botsen tegen de pijlers van de theaterluifel. En nog pijnlijker: enkele toeristen miskeken zich (voor of na een herbergbezoek) op de hoge trappen en kwamen ten val. De ontwerpers zullen wat huiswerk mogen hermaken. Toch is er alle kans dat het goed komt. Het is niet omdat er iemand tegen een vuilnisbak loopt, dat er geen vuilnisbakken meer mogen staan... De komende jaren worden zware uitdagingen. Dan moet Antwerpen zijn grootste pleinen aanpakken: de Scheldekaaien, die een aaneengesloten vlakte vormen! Hopelijk wordt er dan aansluitend werk van de Zuiderdokken gemaakt. Gisteren stonden daar tienduizend studenten te feesten, vandaag is er weer plaats voor duizend carrosserieën. Laat ons hopen dat er weer geen actiecomité wordt opgestart om te protesteren onder het mom van alles mag, als het maar niet in mijn buurt is. Als conclusie onthouden we dat het ideale stadsplein niet bestaat. Hoe zou het kunnen? Hoe kan een plein aan alle wensen van alle mogelijke gebruikers voldoen? Hoe kan het alle complexe verkeersstromen kanaliseren en toch een oase van rust vormen? Wat vind ik mooi en wat vindt u mooi? Maar we mogen er natuurlijk wel van dromen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten