De euthanaserende schepen...

Ik ben letterlijk, zoals de Sinjoren dat zo gezapig noemen, een "boer van over 't water". En ik beschouw dat als een eretitel. Ik ben inderdaad op den "echten buiten" opgegroeid, tussen de paarden, koeien, varkens, kippen, konijnen, en noem maar op. Wij, op den buiten zijn vertrouwd met dieren en hebben ook dieren. Wat wij echter niet hadden of hebben is een "Schepen van Dierenwelzijn". Wij hadden of hebben op den buiten ook geen "Adviesraad Dierenwelzijn".

En hier in Antwerpen, waar ik buiten de Zoölogie nog geen enkele koe, kip of konijn gezien heb, hebben ze het alletwee: een Schepen én een Adviesraad! En dan nog een adviesraad onder het (deskundige) voorzitterschap van Michel Vandenbosch, de enige, echte GAIA-voorzitter die het verschil niet ziet tussen een echte en een plastieken krokodil.

Een mens vraagt zich dan af: waar houden die zich mee bezig? Uit wat bestaat hun dagtaak eigenlijk? Want tenslotte worden ze door ons, de belastingsbetalers, betaald.

Ik kan mij één wapenfeit herinneren: Het verbod om tijdens de Franse culinaire week foi gras te verkopen op de Groenplaats. Kwatongen beweerden later dat de foi gras niet mee terug naar Frankrijk is gegaan, maar op 't Schoon Verdiep terecht kwam, en... dat de foi gras bijlange na niet slecht was. Enfin, van horen zeggen hoort men natuurlijk ook veel liegen.

Vandaag las ik in de media een tweede wapenfeit: De oprichting van een euthanasiecommissie voor dieren. Wat moet ik mij daarbij voorstellen? Een gevaarlijke hond die een kind aangevallen heeft eerst laten verschijnen voor de commissie die hem dan schuldig moet verklaren? En moet dat vonnis dan ook gemotiveerd worden zoals bij een assisenproces, zodat we geen problemen krijgen met de Raad van Europa?

Heeft Antwerpen echt geen andere varkentjes te wassen dan dit? En dan de uitspraak van de Schepen: 'Ik kom op voor de zwaksten in de samenleving en dat zijn de dieren, want de zwakste mensen hebben nog altijd een mond om zich te verdedigen. Ik zal dan ook altijd mijn nek uitsteken voor de dieren, wat anderen daar ook van mogen denken.'

Wel, mijnheer Bungeneers, we hebben er ons gedacht over...