Het zit niet altijd snor...

Omdat we beiden wat met onze gezondheid gesukkeld hebben, was het een tijdje geleden dat we elkaar ontmoet hadden, maar gisteren had ik eindelijk weer een gesprek met Willy Dupon, de begeesterende voorzitter van de Europese Snorrenclub Antwerpen. Waarschijnlijk de enige man ter wereld die met een snor uit zijn moeders baarmoeder is gekomen en wiens graf binnen enkele decennia waarschijnlijk zal versierd worden met een snor en een tits.

Willy en zijn companen zijn al enige tijd bezig met de voorbereidingen van de inauguratie van Gaston Berghmans als "Snor van 't Stad 2010", wat een hoogtepunt moet worden van het lopende "Snorrenjaar". Deze feestelijkheden hebben trouwens plaats op 5 juni 2010 op en rond de Antwerpse Grote Markt.

En... als Willy iets doet voor z'n snorrenclub, dan moet het goed zijn. Geen amateurisme, geen halfslachtig werk maar een professionele voorbereiding en een ijzersterk programma. Dus, heeft Willy ervoor gezorgd dat zijn "Snor van t' jaar" en zijn andere bekende gasten vanuit het lokaal op de Antwerpse Grote Markt naar de Groenplaats vervoerd worden met identieke oldtimers, én van daaruit terug naar het Stadhuis voor de ontvangst en receptie. Hiervoor krijgt hij de medewerking van de "English Drivers Guild".

Prachtig toch? Ware het niet dat Antwerpen bestuurd wordt door ene Patrick Janssens. De mediageile man die honderdduizenden euro's Antwerps belastingsgeld per jaar spendeert om Antwerpen op televisie te krijgen. Denk maar aan de filmcel en aan de intocht van Sinterklaas. Maar, ... nu het gaat om een initiatief dat niet van hemzelf uitgaat, maar van een Antwerpse vereniging die toch ook op de nodige mediabelangstelling kan rekenen, tovert de burgemeester een oud reglement uit zijn hoed dat zegt dat er alleen voor een huwelijk auto's op de Grote Markt worden toegelaten. Géén oldtimershow op de Grote Markt dus.

Van kleinzieligheid gesproken. Enfin, ik hoop voor Willy dat Patrick Janssens voor de feestelijkheden een verlichting van de Heilige Geest krijgt en alsnog zijn kar keert. Het zou de eerste keer niet zijn, en tenslotte is het binnenkort Pinksteren.

Och ja, op het einde van het gesprek vroeg Willy mij nog om mijn pen niet te diep in de vitriool te duwen, maar... hij zou me intussen al beter moeten kennen...