Burgerzin of bemoeiallerij...

Het is allemaal niet simpel heden ten dage. Het gaat mis in onze maatschappij. Tot voor enkele tientallen jaren wist je in Antwerpen gewoon dat je jezelf niet moest bemoeien wanneer een zeeman of een oud-zeeman ergens ambras maakte. Dat was om miserie vragen want je wist met 99% zekerheid dat dat heerschap hier of daar een mes op zak had en niet zou aarzelen om dat met zijn benevelde geest te gebruiken. Niet omdat dat altijd zijn bedoeling was, maar ja, de ruwe zeden op zee en de verwarde geest door de drank maakt van sommige personen een ander mens.

Maar nu? Als gewezen politiefunctionaris heb ik nog steeds de neiging om mensen in nood bij te staan. Maar is dat nog wel verstandig? Is het nog verstandig om iemand tot kalmte aan te manen wanneer hij 's nachts de ganse straat in rep en roer zet? Is het nog verstandig een dader te willen vatten wanneer je ziet dat hij een oud dametje haar "sjakoche" heeft meegegraaid? Ik vrees van niet, want als je ziet wat er in het weekend weer gebeurd is. Blijkbaar loopt iedereen tegenwoordig met een mes op zak. Och ja, er is een uitleg voor: "Zelfverdediging, mijnheer, het is zo'n rare wereld". Maar,... als je géén mes op zak hebt, voel je ook niet de drang het te gebruiken, zelfverdediging of niet.

Als veertienjarige had ik ook ooit eens een zakmes, enfin, knipmes gekocht dat ik op zak had, uit zelfverdediging? voor de show? wie zal het weten. Tot mijn vader er achter kwam en die heeft mij dan eens met handen en voeten (letterlijk) uitgelegd dat een zakmes absoluut niet nodig was.

Kijk, naar aanleiding van de steekpartijen in het weekend, zullen de extreem rechtse partijen weer moord en brand schreeuwen, zal de discussie weer geopend worden over "te weinig blauw op straat" en zal het weer de schuld van een andere cultuur zijn.

Maar ligt de oorzaak niet eerder bij de ouders die niet meer weten wat kun kinderen uitspoken? Misschien heeft de jeugd van tegenwoordig terug behoefte aan iemand die het "met handen en voeten" uitlegt...