Dubai...

In Antwerpen is er een relletje ontstaan nadat drie schepenen vorige week een vastgoedmissie hadden ondernomen naar oliestaten zoals Dubai en Abu Dhabi. Drie zijn er twee te veel en bovendien is een bedrag van 3.500 euro per persoon voor deze reis wel heel erg veel, luidt de kritiek. De missie wordt ook aangegrepen om het hele systeem van buitenlandse dienstreizen door het Antwerpse stadsbestuur in vraag te stellen. Het was eerst het Antwerpse gemeenteraadslid Frank Hosteaux (sp.a) die tekeerging tegen dit soort van reizen. Het Vlaams Belang pikte erop in en kwam deze week tussenbeide in de gemeenteraad.

Het resultaat is voorspelbaar. De vastgoedmissie wordt door sommigen al een snoepreisje genoemd en de betrokken schepenen Marc Van Peel (haven), Robert Voorhamme (economie) en Ludo Van Campenhout (stadsontwikkeling) wordt verweten dat ze met het geld van de belastingbetaler smijten. Iedereen weet dat er niet veel voor nodig is om dergelijke verhalen te lanceren. Perceptie noemen ze dat. Laten we er geen doekjes om winden: dienstreizen, ook naar het buitenland, behoren tot de vaste taken van een bedrijfsleider of een stadsbestuurder. Zeker als het om een schepen gaat in een stad als Antwerpen. Wie denkt dat grote en belangrijke contacten worden gelegd in het café om de hoek, is niet van deze tijd. Om resultaten te boeken moet je soms naar verre landen. Dat heeft niets te maken met normvervaging of welke andere vorm van laakbaar gedrag dan ook. Wat er in Dubai en Abu Dhabi precies is besproken, is niet in detail bekend. Wel staat vast dat de havenschepen er gesprekken heeft gehad met de plaatselijke havenautoriteiten en DP World, dat twee terminals in de Antwerpse haven heeft. Robert Voorhamme zat als voorzitter van Antwerp Headquarters rond de tafel met grote bedrijven die mogelijk belangstelling hebben om zich in Antwerpen te vestigen. Ludo Van Campenhout had gelijkaardige gesprekken met internationale projectontwikkelaars. En moet dat dan allemaal in Dubai gebeuren? Ja, dat moet. Want zo zit de zakenwereld tegenwoordig in elkaar. In deze klasse zijn er geen afstanden meer en is een retourtje Golfstaten even normaal als een tochtje naar het Peerdsbos voor u en voor mij.

Als Antwerpen wil verdergaan op de ingeslagen weg en ook internationaal wil blijven meetellen, zal het niet anders kunnen dan dat ook het Antwerpse stadsbestuur aanwezig is op die plekken waar beleidsmakers en andere lui met invloed en geld op dat moment neerstrijken. En dat is voorlopig nog altijd meer buiten dan in Antwerpen. Dit jaar gaat er in Antwerpen zo’n 45.000 euro naar missies en dienstreizen van politici. Ter vergelijking: in Rotterdam praten we over een budget van 500.000 euro per jaar voor dit soort van trips. Tenzij ooit het tegendeel blijkt, vinden wij dat het Antwerpse geld goed besteed is. Zijn Frank Hosteaux en Vlaams Belang dan uit de bocht gegaan met hun opmerkingen en hun kritiek? Natuurlijk niet. Het is hun goed recht en zelfs hun plicht om de vinger aan te pols te houden en op geregelde tijdstippen de nodige vragen te stellen. Alleen is het spijtig dat dit gebeurt met een houding van ’het zal wel een snoepreisje zijn geweest’.

Daarmee wordt meteen een bepaalde toon gezet en dat is nergens voor nodig. We stellen voor dat een gemeenteraadslid de volgende maand aan het college vraagt om toelichting te geven over wat zo’n dienstreizen en missies al hebben opgeleverd voor Antwerpen. Dat zou pas boeiend zijn.