dinsdag 29 april 2008

Week van de Goede Dag

“Een goeiedag zeggen kost geen geld”
“Zeg uw collega, buurman of een toevallige passant eens wat vaker goeiedag.” Dat is de boodschap die ik u tijdens de Week van de Goeiedag, van maandag 5 tot zaterdag 10 mei, wil meegeven. “Vroeger was je, zeker in het dorp waar ik geboren ben, bijna verplicht om elkaar op straat te begroeten, maar dat is nu helemaal verdwenen. Jammer, want een goeiedag zeggen kost geen geld, zelf zeg ik op straat, ook in Antwerpen, al snel een goeiedag als mensen mij aankijken, maar ook in de winkel of op de trein doe ik dat. In een stad als Antwerpen kan je moeilijk iedereen die je tegenkomt begroeten, maar probeer het maar eens op restaurant, in de winkel of op de bus. Niet iedereen zal altijd even enthousiast reageren, maar toch heeft het meestal een positief effect. Vriendelijkheid lokt vriendelijkheid uit.”
De Week van de Goeiedag is een campagne van Boodschap Zonder Naam, een initiatief dat enkele jaren geleden werd gestart door enkele bedrijven, de media en de reclamewereld.
Met hun campagnes willen ze iets doen aan de ‘verzeuring’ van de maatschappij. In 2006 was er bijvoorbeeld de opgemerkte campagne ‘Geef eens een compliment op een onverwacht moment’. Ook de Week van de Goeiedag zal niet onopgemerkt voorbij gaan. “Wie tijdens die week een goeiedag zegt, kan misschien nog wel een aangename verrassing verwachten. Maar daarover ga je de volgende weken via de media ongetwijfeld nog meer horen.”


Dus van mij, beste lezer, alvast een goedendag gewenst!

maandag 28 april 2008

Onze Lieve Vrouw van Antwerpen

Ieder rechtgeaarde Antwerpenaar en wellicht ook ieder gedocumenteerde toerist weet dat Onze Lieve Vrouw de patrones van de stad Antwerpen is. Getuige hiervan zijn niet enkel de OLV-toren en het OLV-beeld in de nis van de voorgevel van het stadhuis, maar tevens de ontelbare OLV-beelden in Antwerpse gevels en op straathoeken.
Zo'n beeld stond tot voor kort ook naast de redactie, op de hoek van de Steenhouwersvest en de Korte Ridderstraat.
In 1726 kreeg dat beeld de titel die sinds 1689 de geliefkoosde benaming van Maria in de Sint-Andriesparochie is: Onze-Lieve-Vrouw van Bijstand en Victorie. Ter gelegenheid van het algemene herstel van de openbare religieuze beelden in 1814 werd een nieuw beeld gemaakt.Maria houdt het Kind op de rechterarm en draait, merkwaardig genoeg, haar hoofd van haar Kind weg. Beter gezegd: zij tracht – typisch barok – oogcontact te krijgen met de toeschouwer om diens aandacht te trekken voor haar Goddelijke Zoon. Haar rol als letterlijke blikvanger wordt versterkt doordat ze met haar linkerhand het Kindje bij de voet neemt, waardoor haar rechterarm – horizontaal gestrekt – een aanwijzende rol krijgt. De Wereldverlosser draagt in de linkerhand een rijksappel terwijl zijn rechterhand zegent; beide armpjes waren er echter af. Boven vliegt de zinnebeeldige duif van Gods Geest tegen een flard wolkjes, van waaruit een stralenkrans komt.De rijk gebeeldhouwde console is voorzien van bloemenslingers en wordt geflankeerd door twee gevleugelde engelenhoofdjes terwijl een derde onderaan de console afsluit. Halfronde luifel, ingedeeld door decoratieve helmbanden. In de voorbije eeuwen kon de Madonna rekenen op de toewijding van een werklustige broederschap, vooral tijdens processies.Na 1950 verdwenen de kronen van Maria en Kind en de zwierige lichtarm met lantaarn werd vervangen door een eenvoudig, opwaarts exemplaar. Het Jezuskind verloor bovendien een arm. Toch bleef dit hoekbeeld, met de toren van de Sint-Andrieskerk op de achtergrond, een van de pittoreske hoekjes van Antwerpen.
Enkele weken geleden zag ik enkele jonge mensen dit beeld van de gevel verwijderen. Het beeld was inderdaad in erbarmelijke staat en ik dacht dat het voorgoed uit het straatbeeld zou verdwijnen, tot ......gisteren.
Er kwam een kraan aan te pas, blijkbaar ook veel tegenslag en rekenwerk, maar het beeld staat of hangt er weer in volle glorie. Prachtig gerestaureerd en zoals men van een pasgeborene zou zeggen: Met alle armpjes en beentjes.
Wanneer je vandaag of morgen flaneert in de Steenhouwersvest, kijk dan, op de hoek met de Korte Ridderstraat, even naar boven en geniet van een prachtig gerestaureerd stukje volksdevotie

zaterdag 26 april 2008

Het pleintje van de Vrijdagsemarkt


Eén van de mooiste pleintjes in onze stad is naar mijn mening de "Vrijdagse Markt". Midden in de toch wel drukke toeristische stad ligt het daar als een oase van rust, niettegenstaande het één van de gerenomeerdste musea ter wereld huisvest.

Zes horecazaken met zomerse terrassen, banken in de schaduw van de linden en, met uitzondering van de vrijdag, een zalige stilte.

Spijtig eigenlijk dat dit zalige pleintje zo weinig gebruikt wordt. Je hebt er inderdaad iedere vrijdag de markt, maar daar houdt het mee op. Tot vorig jaar vond er jaarlijks het mosselfestijn plaats van "De Vleeshouwer", maar dat verhuist, dankzij de hebberige horeca naar het St-Andriesplein, zodat het nog stiller zal worden op het pleintje.

Ach ja, één maal per jaar, toevallig dit weekend komt er een zootje ongeregeld (zeker tien man) een jointje roken en wat cannabis in potjes planten. Van een massa-evenement gesproken...

donderdag 24 april 2008

Impressies op de Grote Markt


Stilaan komt het toeristisch seizoen op gang in Antwerpen. Af en toe liggen er eens wat riviercruiseschepen aan het Zuiderterras, het aantal geparkeerde reisbussen op de Scheldekaai neemt gestaag toe en op de Grote Markt wemelt het van opvallende figuren.

Daarmee bedoel ik dan de groepen fel en opvallende gekleedde Amerikanen , lawaaierige Spanjaarden en Italianen en de immer flitsende Japanners, al dan niet vergezeld van een (stads)gids met paraplu, om de groep samen te houden.


Soms levert dit komische situaties op. Gisteren zat ik op een terrasje op de Grote Markt m'n krant te lezen toen een Japanner zich losmaakte uit de groep, zijn geldbeugel nam en richting "Café De Reus" wandelde. Hij stapte recht op de waard af en stopte hem 50 cent in de hand met de woorden "Toilet please".

Blijkbaar was dit voor die Japanner een grote belevenis, want toen hij buitenkwam en terug zijn groep vervoegde, zag ik hem enkele van zijn companen aanspreken, hierbij triomfantelijk naar "De Reus" wijzende en met zijn geldbeugel zwaaiende. Onmiddellijk werden de geldbeugels bovengehaald en één voor één stapten ze, met 50 cent in de hand, in de richting van het café om hun plasje te gaan doen en daarna... op het terras van een andere horecazaak iets te gaan drinken.



dinsdag 22 april 2008

Nederlanders verpesten Antwerpen met hun scheten

Het is niet de eerste keer dat ik hier spreek over de Nederlanse toeristen in Antwerpen, maar nog nooit had ik het over de aanslag op de volksgezondheid waarmee deze bevolkingsgroep ons ieder weekend bedreigd.
Niet iedereen geeft het toe, maar we laten allemaal wel eens een wind. Zo laat 70 procent van de Nederlanders een wind in de buurt van de partner en ruim 40 procent houdt zich niet in als de kinderen in de nabijheid zijn. Dat blijkt uit een representatief onderzoek van het Nederlandse tijdschrift gezondNU.
In de buurt van vrienden laat 14 procent zijn winden gaan en in het openbaar vervoer gunt 12 procent zijn scheetjes de vrijheid. Volgens gezondNU kunnen we onze winden beter niet inhouden. Dat leidt namelijk tot uitstulpingen van de darmen en de giftige darmgassen kunnen door opname in de bloedbaan klachten als vermoeidheid en hoofdpijn veroorzaken.Van de respondenten weet 30 procent dat een windje alles zegt over het eetgedrag. Scheetjes die naar rotte eieren ruiken, komen bij 40 procent van de ondervraagden voor. Deze geur wijst op een slechte eiwitvertering als gevolg van een overschot aan dierlijke eiwitten.Gisting in de darmen leidt tot zurig ruikende windjes. Dit kan onder meer ontstaan door een overvloed aan koolhydraten en het eten van fruit na de maaltijd.
Uien en bruine bonen
Ook het geluidsvolume van de scheet onthult veel. Een zachte wind duidt op een vetverteringsprobleem. Hard klinkende winden komen voor bij een slechte koolhydraatvertering.Op de vraag wat men doet als in de rij voor de kassa opeens een scheet komt opborrelen, blijkt dat 80 procent die inhoudt. Zestien procent laat hem stiekem gaan, 14 procent loopt even weg en 13 procent laat de wind zo zachtjes mogelijk ontsnappen.De helft van alle Nederlanders doet overigens niets om winden te vermijden. Ruim 20 procent ontwijkt voorafgaand aan bijvoorbeeld een vergadering bepaald voedsel dat scheten kan veroorzaken, zoals uien en bruine bonen. Tien procent mijdt deze voedingsmiddelen zelfs constant.

De preutsheid van Antwerpen of "Verboden te verbieden".



Enkele weken geleden werden de "blote wijvenprentjes" van Louis Paul Boon geweigerd door een oppertseef van de provincie Antwerpen. Natuurlijk valt er over smaken te twisten. Wat voor de ene kunst is, is voor de andere onbeschaamd bloot. Dergelijke censuur valt echter in de 21é eeuw, waar quasi iedere reklamemaker gebruik maakt van naakt, niet goed te praten, maar... aangezien de deputé die de tentoonstelling verbood een "tseef" is, kan ik het , zij het met enige moeite, nog begrijpen. Waarschijnlijk vreesde betrokkene zijn ticket voor de hemel en het eeuwige leven te verliezen. Terzelfdertijd kwam betrokkene uitvoerig in de pers door zijn blunder, zodat hij, indien hij de hemel mocht missen, toch kan genieten van aardse eeuwige roem, wat voor een politieker altijd meegenomen is.


Wanneer echter door een werknemer van de Merksemse parkbibliotheek een cartoon verwijderd wordt van een kunstenaar die daar regelmatig werken tentoonstelt, enkel en alleen omdat men in het gezicht van Patrick Janssens een vrouwenbeen kan zien, gaat men, naar mijn bescheiden mening iets te ver.


Als werknemer van de stad Antwerpen zou betrokkene moeten weten dat Antwerpen sinds decennia een socialistisch bolwerk is en dat Patrick Janssens zo rood is als de achtergrond van de stralende "A". Bovendien weet iedereen die de film "Daens" gezien heeft dat er in de hemel geen plaats is voor socialisten. Wat is dan eigenlijk het probleem?


Gaat deze overijverige ambtenaar binnen enkele maanden posten op de Meir om alle benen van de kortgerokte, winkelende dames te bedekken? Misschien ging het hier niet om het naakte vrouwenbeen, maar om schending van het gezicht van de Antwerpse Oppergod? Of wordt de Antwerpse burgervader hier afgebeeld in strijd met z'n eigen kledingsreglement?


In navolging van de "Zonder Haatstraat" kan deze Antwerpse preutsheid misschien bestreden worden door nieuwe bordjes te promoten: "Verboden te verbieden".


maandag 21 april 2008

Stadsontvluchting

Ik woon nu iets meer dan één jaar in het midden van het toeristisch Antwerpen. Met een antiekzaak onder onze woonst zijn we hier zelf bijna bezienswaardigheden geworden. Niet dat we er "het jaar door" last van hebben, hoor. Van maandag tot vrijdagnamiddag is het vrij rustig, en dan... alsof er een film wordt gestart, wordt onze omgeving overspoeld door een tsunamie van Nederlanders. Neeeeeen, geen gewone, modale Nederlanders, maar van het soort Nederlanders uit de begoede middenklasse. Ze schuimen de etalages van de antiek en pseudo-antiekzaken af en geven een commentaar die niet te geloven is. Je merkt onmiddellijk dat ze er geen jota verstand van hebben, maar geven, terwijl ze voor de etalage staan (dat kost trouwens niks) een deskundigenverslag ten beste, zodat iedereen het zou geloven en onmiddellijk zijn geldbeugel zou openen om het beschreven goed te kopen.
Buiten een enkele keer, afhankelijk van m'n humeur, stoort dergelijk gedrag totaal niet.
Anders is het natuurlijk op een dag als vandaag, wanneer die tsunamie van Nederlanders versterking krijgt van nog eens 80.000 anderen, want weet je: Toen ik nog op de Seefhoek woonde en ik echt jaloers was van mensen die midden in de (beschaafde) stad woonden, vertelde een kennis van m'n vrouw dat hij de stad verliet op momenten dat "er iets te doen was".
Ik begreep dat toen niet, tot vandaag..........ver weg was nog niet ver genoeg.

zaterdag 19 april 2008

Scouts in de stadsjungle

Wanneer iemand, zoals ik, een bepaalde leeftijd bereikt heeft en gelijklopend daaraan wat levenservaring heeft opgedaan, krijgt hij of zij waarschijnlijk een eigenzinnige kijk op bepaalde zaken die niet meer stroken met zijn of haar jeugdherinneringen.
Eén van die jeugdherinneringen én die zaken waar ik een aparte kijk op heb is het scoutisme, want men zegt niet: "Ik ben bij de scouts geweest.", maar "Ik ben scout." Het devies is nu eenmaal: "Eéns een scout, altijd een scout."
Ik zette m'n eerste stappen in het scoutisme in 1960 in het landelijke Moerbeke-Waas bij de VVKS-Welpjes en stapte er uit in 1993 met een landelijke functie binnen de FOS.
Hoewel de ene federatie uitgesproken katholiek en de andere pluralistisch was heb ik in beide federaties dezelfde waarden geleerd en als leidinggevende uitgedragen: "Fierheid voor het uniform en respect voor de natuur".
Wij leefden, speelden en werkten in de natuur. Wij kenden quasi iedere vogel, elke plant, elk geluid in het bos. De stad? Kenden wij niet, of toch... éénmaal per jaar om met een kruiwagen volgeladen met sinaasappelen en marsepein te gaan "leuren" om de kas te spijzen.
Wat een verschil met nu. Ieder weekend wordt de stad overrompeld door een zootje "ongeregeld" dat zich "scouts" noemt. Ik geef toe, ze zijn nog hier en daar herkenbaar aan sommige uniformstukken die, spijtig genoeg, niet korrekt gedragen worden. (Een fenomeen dat we te danken hebben aan Jean-Luc (let the beast go) Dehaene, toen hij verbondscommissaris was).
Ze lummelen door de stad en hebben wel altijd één of andere koopwaar die ze onbeschoft trachten te slijten aan elke voorbijganger.
Net zoals mijn maag zich omkeert, telkens ik dergelijke taferelen zie, vermoed ik dat Baden Powell zich omdraait in z'n graf telkens hij , in eender welke stad, een dergelijke meute pummels vermoedt.

vrijdag 18 april 2008

Neem zondag de bus naar Antwerpen




Zondag 20 april vinden de Antwerp 10 Miles & Marathon plaats. De organisatoren verwachten een massa atleten én supporters. Wie naar de Antwerp 10 Miles moet, neemt daarom best de bus.
Van 13.30u tot 17.00u is de Kennedytunnel richting Gent afgesloten. Het verkeer zal in beide richtingen door de andere koker verlopen, telkens over één rijstrook. Hierdoor zullen er in beide rijrichtingen files ontstaan. Je vermijdt met de auto dus best de omgeving van de Kennedytunnel.
De Waaslandtunnel wordt afgesloten van 9.45u tot 11.15u en van 15.25u tot 17.15u en ook de in- en uitrit Turnhoutsebaan van de E313 blijft tijdens doortocht (11.15u-14.20u) afgesloten.
Verkeer tussen Oost- en West-Vlaanderen en de Kempen en Nederland (Breda) maakt best gebruik van de N16 Sint-Niklaas-Boom en de A12 Boom-Antwerpen of de E34 Zelzate-Antwerpen om Antwerpen te ronden via de Liefkenshoektoltunnel. Verkeer tussen Oost- en West-Vlaanderen en Limburg kiest beter een reisroute via Brussel (E40, E314).
Marathon
De marathon start om 10 uur op Linkeroever, trekt door vijf districten en eindigt uiteindelijk op de Grote Markt. Tijdens de doortocht worden straten tijdelijk afgesloten en ook omliggende straten zijn dan moeilijk bereikbaar. Tussen de doortocht van de eerste en laatste loper zal er, daar waar mogelijk, toegelaten worden om het parcours te dwarsen. Wie zich die dag wil verplaatsen in de stad, neemt dan ook best de fiets of het openbaar vervoer.

donderdag 17 april 2008

Stadsvernieuwing of "Het plezier van een werf"

Sinds enkele maanden zijn in de Drukkerijstraat de werkzaamheden gestart om een oud stadsmagazijn om te toveren tot bijna onbetaalbare appartementen en lofts. De promotor prijst uiteraard zijn project de hemel in als "de ultieme stadsvernieuwing". Ik twijfel er dan ook niet aan dat dit hoogdravend project na afwerking een schitterend resultaat zal opleveren. Wellicht zal er wel een markt voor zijn, temeer daar het geheel ook drie handelspanden bevat, bijna grenzend aan de Nationalestraat.
Voor de aanvang van de werken, wanneer de aannemer zijn werf (waaronder tevens het voetpad en een gedeelte van de rijweg) inpalmde dacht ik: Amaai, eens een aannemer die aan de voetgangers denkt, want: Ter vervanging van het ingepalmde voetpad werd een mooie, overdekte strook aangelegd, om het voetgangersverkeer zonder al te veel hinder te kunnen laten vlotten. Mooi initiatief.....
Tot enkele maanden later. De werf blijft maar uitbreiding nemen en wanneer men nu de geïmproviseerde voetgangerstunnel naast de werf neemt, eindigt deze tussen vrachtwagens, betonmolens, verkeerd geparkeerde personeelswagens van de aannemers, containers, enz....
Wat aanvankelijk een mooi en veilig alternatief leek is thans uitgegroeid tot een pretpark voor zelfmoordenaars. Het enige verschil met Bobbejaanland, Bellewaerde, enz... is dat dit pretpark gratis is en de kans op ongevallen 90%.
Allen daarheen dus!!

woensdag 16 april 2008

Wanneer werkt de Antwerpse brandweer eigenlijk?

De laatste weken is de Antwerpse brandweer niet meer uit de media weg te slaan, en dan bedoel ik niet belangstelling naar aanleiding van interventies. Stilaan zal iedereen het wel al weten dat de Antwerpse spuitgasten vroeger op pensioen willen gaan, meer willen verdienen in het weekend, enz... Eigenlijk allemaal eisen waar een nuchter denkend mens begrip voor kan opbrengen.

Maar blijkbaar beginnen de pompiers last te krijgen van mediageilheid. Ik kan best begrijpen dat een actie al eens kracht kan bijgezet worden én meer kans op mediabelangstelling heeft als je met je bloot gat op de Grote Markt gaat staan. Wat ik, en met mij nog vele andere mensen niet begrijpen is dat een sportieve activiteit zoals de Scheldeprijs aangegrepen wordt om alweer hun eisen kenbaar te maken.

Ik vrees dat ze de sympathie die ze gewonnen hebben met hun bloot gat te laten zien, nu bij de sportliefhebbers verloren hebben, en trouwens... Als die gasten zoveel tijd hebben om actie te voeren, wanneer werken die dan nog?

dinsdag 15 april 2008

Duidelijk geïntegreerde allochtonen in Antwerpen.

Deze morgen stak ik m'n stalen ros binnen bij de fietsenmaker voor een, zoals men dat noemt "groot nazicht" en enkele kleine herstellingen. Aangezien dit nazicht en herstel een tijdje ging duren, stapte ik, in afwachting, een nabijgelegen horecazaak binnen (eigenlijk een "deftig" woord voor een buurt-volkscafé).

Nog geen kwartier later stapte in die zelfde volkscafé een heerschap binnen, vergezeld van z'n hond, duidelijk van het merk "Stratiër". De hond zag er merkelijk beter uit dan z'n baasje, want deze laatste zijn gezicht was duidelijk blauw getekend door een recentelijk ongeval of iets anders.

Ik kende betrokkene. Niet bij naam, maar ik had hem al dikwijls in de buurt gezien, in het gezelschap van zijn hondje, én altijd boven z'n theewater.

Nog voor ik kon vragen wat er gebeurd was, kwam spontaan het verhaal. Vorige zondag, rond negen uur 's avond, had hij, zwaar dronken, een etablissement verlaten in de Nationalestraat om zijn bed op te zoeken en z'n roes uit te slapen.

Enkele tientallen meter verder, in de richting van het Sint-Andriesplein, was hij aangesproken (kwestie van beleefd te blijven) door twee allochtone jongelingen van ongeveer 16 à 17 jaar, die hem beleefd, doch dringend, vroegen naar de inhoud van zijn brieventas, en hierbij hun dringende vraag kracht bijzetten door zijn hoofd als een boksbal te gebruiken. Gevolg: hersenschudding en gekneusd gezicht.

Toen omstaanders de politie wilden bellen vroeg hijzelf uitdrukkelijk dit niet te doen. Reden: Hijzelf was dronken en had schrik zelf in "den bak" terecht te komen, en, ten tweede, hij kende zijn overvallers en had schrik voor vergelding mocht de politie tussenbeide komen.

Als ik een dergelijk verhaal hoor denk ik spontaan dat de stad Antwerpen goed bezig is met z'n integratiecursussen. Inderdaad, ze kennen de gewoonten van sommige (marginale) medeburgers en gaan daarvan profiteren. Hun slachtoffers durven toch niet reageren. En van de nationale pers hoeven ze al helemaal geen schrik te hebben, want die spreken toch alleen over "jongelingen", maar nooit over "allochtonen". Trouwens als pers kregen we onlangs een mailtje van het Centrum voor Gelijkheid van Kansen met de dringende vraag er over te waken zeker géén rascistische berichtgeving te publiceren. Ik kan hen alleen de raad geven deze theorie te gaan verkopen aan dit slachtoffer van deze overval. Hij zal er waarschijnlijk mee getroost zijn.


Of gaan ze nu ook oudere allochtonen inschakelen als buurtwachters?


maandag 14 april 2008

Opnieuw in de startblokken na een zalig weekend "Back to the roots"



Na een zorgeloos weekend in m'n geboortedorp, midden in de polder, met de dichtstbijzijnde winkel op 30 minuten fietsen, de enige café met slechts twee uren openingtijd per dag, géén kabeltelevisie om dat de te overbruggen afstand om leidingen te leggen te groot en bijgevolg te duur is, écht brood, hesp uit eigen huis en eieren die je zelf hebt zien leggen, heb ik om 13.00 uur terug voet op Antwerpse bodem gezet. Uiteraard gewapend met wat nieuwe informatie om mijn stamboom bij te werken en de laatste roddels die "op den buiten" circuleren.


Kortom, de batterijen zijn opgeladen en we kunnen er weer tegenaan. En dat was blijkbaar nodig, als ik zie wat er op een weekend allemaal in een mailbox terecht komt.


vrijdag 11 april 2008

De(n) boer op

Het wordt stil dit weekend op de onlinekrant. Na het schrijven van dit stukje, wordt het bureel geruild voor de fiets en een weekendje "herbronnen" op de echte "boerenbuiten". Back to the roots, want,... ik mag dan wel een Antwerpse onlinekrant uitgeven en A-diplomahouder zijn, ik ben en blijf, zoals ze het in Antwerpen zo lyrisch kunen zeggen, een boer van de buiten, enen van over 't water.

Bijna drie volle dagen geen computer, geen televisie, geen nieuws, alleen paarden, schapen, kippen en weidse velden, tot we maandagnamiddag, van in de verte de Onze-Lieve-Vrouwetoren terug zien opduiken en weten dat we terug thuis zijn.


donderdag 10 april 2008

Journalisten en "grote" journalisten in Antwerpen.

Vandaag stond een persconferentie op het programma in het Antwerpse diamantmuseum ivm met de tentoonstelling "Diamond Divas". Afspraak: Astridplein om 10.30 uur stipt (blijkbaar "iets" te vroeg omdat, naar mijn bescheiden mening de provincie Antwerpen in het algemeen, én het diamantmuseum in het bijzonder, blijkbaar nog het winteruur hanteren.
Het zal wel aan mij liggen, maar... als ik ergens moet zijn, kom ik graag op tijd. Met andere woorden, voor mij is half elf half elf, dus zorg ik dat ik om kwart over tien voor het diamantmuseum sta te "blinken". Gelukkig zijn wij (m'n vrouw en ik) niet de enige stipte journalisten en krijgen wij enkele minuten later het gezelschap van Willy Ysewijn, een journalist en persfotograaf voor het Amerikaanse Associated Press. Hij volgt de Vlaamse actualiteit in het algemeen en de Antwerpse actualiteit in het bijzonder en zoekt deze elementen op die voor een buitenlands publiek interessant kunnen zijn. Zo heeft hij in het verleden al gezorgd dat er in Amerikaanse media over het A-symbool van het Antwerps gevoel geschreven werd. In zijn persoonlijke communicatie via naamkaartjes, e-mailberichten e.d. geeft hij de rode A een prominente plaats., dus... een collega A-diplomahouder van de bovenste plank, en dat niet alleen.
Ik besef maar al te goed dat ik, samen met m'n halve trouwboek, met onze online-krant, ondanks de méér van 2.500.000 gelezen bladzijden, in het journalistieke wereldje, klein, hééééél klein grut ben. Wat wil je, wanneer je nog geen volle twee jaar in het wereldje meedraait.
En dan komt Willy op je af, wees eerlijk, een grote man in het journalistieke wereldje, en die zegt: Goeiemorgen, collega's! en begint een babbeltje alsof je al jaaaaren in het wereldje zit.
Kijk, dat zijn in mijn ogen de grote journalisten. Wanneer hij dan later, op de persconferentie, ook nog eens aanbiedt om z'n foto's te publiceren (uiteraard met vermelding van auteur, wat niet meer dan normaal is), dan kan de dag niet meer stuk.
Dan begin je, ongewild, Willy te vergelijken met anderen, die veel meer lawaai en wind maken, maar... als collega, nog niet aan de kuiten van Willy reiken.
Zulke gebeurtenissen, zulke mensen maken een dag goed. Dan denk ik, goddank dat zulke mensen bestaan.

woensdag 9 april 2008

De ene dag (nieuwsgaring) is de andere niet

Alhoewel ik zelf op de redactie (buiten mijn vrouw natuurlijk, zoals iedere eerlijke man) geen "baas" heb, probeer ik toch iedere dag, ten laatste om 09.00 uur, plaats te nemen voor het computerscherm om de werkdag te beginnen. Eerst effen de post open doen om te zien of er persberichten zijn binnen gelopen, puur uit nieuwgierigheid eens gaan kijken naar de schrijfsels van mijn vriend Vlinderman op http://vlinderman.blogspot.com/, de agenda raadplegen op eventuele persconferenties, even kijken wat de nationale en regionale pers vandaag te bieden heeft en even kijken bij Koen op Den Brabo (http://users.pandora.be/denbrabo/inhoud.html) ,omdat deze toch altijd als eerste, en laat ons eerlijk zijn, als beste op de hoogte is van de plaatselijke Antwerpse gebeurtenissen.
Alleen, vandaag zat ik een uurtje vroeger voor het scherm. Niet dat er veel geplande belevenissen waren in het Antwerpse persland, maar gewoon omdat ik, na een onrustige nacht, vrij vroeg lag te woelen in mijn bed en de slaap niet meer kon vatten. Wat kan een mens dan beter doen dan opstaan, een douche'ken nemen en de werkdag beginnen.
Denk nu niet dat ik vandaag overloop van werklust en daarom de dag vroeg wou beginnen. Het heeft eerder te maken met een ongunstige uitslag die ik van mijn dokter mocht vernemen na een (dat had men mij toch wijsgemaakt) gunstig verlopen kankeroperatie. Enfin, één en ander was blijkbaar toch niet zo gunstig dan dat men mij aanvankelijk verteld had, zodat mij nog wat onprettige behandelingen te wachten staan.
Daarom had ik het vandaag graag héél druk gehad, kwestie van de zinnen wat te verzetten, maar blijkbaar valt ook dat niet mee. Geen geplande programma's, dus waarschijnlijk vandaag veel politieberichten en andere miserie. Alhoewel, gisteren in de late namiddag zag ik schepen Van Campenhout in café Den Bengel tussen twee exotische schonen (kwestie van smaak natuurlijk) flaneren, dus vermoed ik een wonderbaarlijke genezing van zijn burn out, of... een laatste heropflakkering en/of poging om de pers te halen voor de zomer, wat bij deze dus gelukt is.
Maar oké, morgen is het dan weer wat drukker en moet ik noodgedwongen wat vroeger uit de veren en kunnen we hopelijk een boeiende reportage maken over de Diamond Divas, al dan niet in het gezelschap van schepen Van Campenhout, met of zonder exotische schonen.

Belgische Marine heeft verstand van organiseren


Deze namiddag werd onder grote belangstelling, in aanwezigheid van H.M.de Koningin, Minister van Landsverdediging De Crem en de Nederlandse Staatssecretaris De Vries, de F931 Louise-Marie plechtig gedoopt.
Nu kan men van ons Belgisch leger véél zeggen, maar... van plechtigheden en recepties hebben ze verstand, véééél verstand.
Dilwijls ziet men bij dergelijke gelegenheden de pers elkaar vertrappelen of heeft men geen gelegenheid de Koningin van dichtbij te benaderen om foto's te maken. In dit geval echter,... een duidelijke briefing vooraf, alle faciliteiten om ons werk te doen, een goede documentatie en een afstand tussen Koningin en pers van twee meter.
Chapeau voor de persdienst van ons leger en voor het protocol van het Paleis, en.... voor het keuken- en zaalpersoneel op de receptie nadien.
Alleen al daarvoor wensen wij de bemanning van de Louise-Marie een "behouden vaart!"

dinsdag 8 april 2008

Einde van de komkommertijd

Na een periode dat het gros van de berichten in onze onlinekrant(http://www.antwerpsegilde.be/forum.html) bestond uit ongevallen, diefstallen en geweldpleging, verkeersellende en politieke uitschuivers, komt, samen met (hopelijk) het betere weer eindelijk ook het betere nieuwsseizoen aan.
Daarbij beginnen we vandaag reeds met aan het Zuiderterras de overdracht en de doop van het fregat LOUISE-MARIE in aanwezigheid van H.M. de Koningin. Om in koninklijk gezelschap te blijven gaan we dan donderdag in het diamantmuseum de juwelen van onder meer Prinses Grace van Monaco bewonderen.
En dan de start van de zomeractivieiten, zowel op sportief als op muzikaal vlak. Enfin, gewoon de gelegenheid om, in tegenstelling tot de nieuwsgaring in de winter, van onze onlinekrant de "goed nieuwsshow" te maken.