Racisme uit de Antwerpse Seefhoek...

Wij zijn het niet eens met de uitspraken in de film, maar wilden U deze films toch niet onthouden.

Het is verdomd stil aan het nieuwsfront...

Het is inderdaad verdomd stil aan het nieuwsfront. Nationaal is er natuurlijk veel nieuws te garen met de vorming van weeral eens een regering, internationaal is er de steeds terugkerende miserie in de Gazastrook, maar in Antwerpen...?

Geen persbriefings op het stadhuis, geen persconferenties, bijna geen nieuws op de politiebriefing, niks, nihil, nada. Antwerpen is zo dood als een pier.

Uiteraard zijn er de dagdagelijkse dingen waar men zich al dan niet kan aan ergeren, zoals het feit dat, ondanks alle veranderingen en veiligheidsmaatregelen er toch al enkele robbertjes gevochten zijn in het kerstdorp aan de cruiseterminal.

Zoals gewoonlijk deze periode van het jaar zijn er ook de gebruikelijke onnozelaars die het niet kunnen laten om 's avonds bommetjes te laten ontploffen om zo de huisdieren op de schrikken.

Eveneens zoals gewoonlijk zijn er horeca-uitbaters die verplicht worden om kosten te maken om hun terras aan te passen en na de aanpassing als beloning er een boete van 250 euro boven op krijgen.

En uiteraard hebben we tijdens de eindejaarsperiode een invasie van Nederlanders in de stad.

Zoals de titel het al zei: het is verdomd stil aan het nieuwsfront...

Sommige acties remmen de groei van Antwerpen af...

Het Antwerpse Stadspark wordt het nieuwe strijdtoneel voor de bewoners die bezorgd zijn om het erfgoed en het stadsbestuur. Volgend jaar is het 14 hectare grote groene hart 140 jaar oud. Het stadsbestuur maakt 2,5 miljoen euro vrij voor de heraanleg van het park tegen 2012. Het historische park zou worden omgevormd tot een hedendaags park met meer sporttereinen. Dit laatste doet bij enkelen de nekharen rechtstaan. Ze verenigden zich in het comité ’Bescherm het Historisch Stadspark van Antwerpen’ met duidelijke eisen. Het park dient om zijn cultuurhistorische, esthetische en botanische waarde te worden beschermd. Extra sportinfrastructuur wordt van de hand gewezen. Er mogen geen bomen worden gerooid om de veiligheid te verhogen. Het comité pleit voor hekken en een sluitingsuur. Het park moet een familiepark blijven. Ik begrijp deze conservatieve reflex. Verandering maakt je onzeker. Deze gevoelens spelen ook mee bij ingrepen in het Antwerpse straatbeeld. Zo mis ik de krantenkiosken op de Leien. Ik herinner mij hoe een hand mij een snoepje toereikte van tussen de kranten en de tijdschriften in het gietijzeren torentje. Ondanks het protest verdwenen de Koninklijke Stapelhuizen aan de Noorderplaats. Het scheelde niet veel of mensen hadden de noodbrug aan de Leien bezet om hem te beschermen. Aan het Internationaal Zeemanshuis is de strijd voor het behoud nog volop bezig. Alleen dreigen de actievoerders het pleit te verliezen. Enkele maanden geleden besliste de Raad van State dat het gebouw mag worden gesloopt. Het Zeemanshuis maakt plaats voor nieuwbouwwoningen, een theaterzaal en een maritiem hotel. Ik begrijp echt wel de bekommernis van al die mensen die opkomen voor het Antwerpse erfgoed. Wie zijn verleden vergeet, vergeet niet alleen wie hij vandaag is, maar ook wie hij wil worden. Bovendien hangen aan sommige gebouwen of plekken belangrijke gebeurtenissen, personen of herinneringen vast. Maar als we deze maatstaf hanteren, dan mag er geen enkele steen meer worden omgedraaid in Antwerpen. Moeten we dan ook het bloemperk beschermen waarin mogelijk dEUS-zanger Tom Barman ooit eens plaste? Beschermen we een café omdat het ooit werd uitgebaat door de ouders van een Antwerpse schepen? Het verbaast mij hoe conservatief sommige Antwerpenaars zijn rond stadsontwikkeling. Hoe zeer ik ook word overvallen door nostalgische gevoelens bij foto’s uit de oude doos, toch ben ik blij dat sommige gebouwen plaats maakten voor nieuwe monumenten. Ik wil niet in een museum wonen. Geef mij een metropool die geen schrik heeft van vernieuwing. Voor sommige stadsgenoten gaat het blijkbaar allemaal te snel. Door op de rem te staan, winnen we tijd om na te denken. Ook de politici kunnen dan even stilstaan bij hun beleidskeuzes. Sommige beleidsvoerders laten zich wel eens leiden door hun ambitie om een voetafdruk achter te laten in de geschiedenis. De meest zichtbare manier is bijvoorbeeld de bouw van een voetbalstadion of de aanleg van een park. Het is een menselijke reflex, maar niet steeds het meest maatschappelijk wenselijke. Een goed publiek debat brengt dan snel de echte agenda van het beleid aan de oppervlakte. Maar op het einde van de dag moeten we de overdreven behoudsgezindheid en de persoonlijke ambities opzij zetten. Anders geraken we met deze stad niet vooruit.

Prettig kerstfeest...

Zelfs het regionaal nieuws...

't Zijn rare tijden in het medialand. Pas op, het was weekend, en dan is het altijd wat stiller, maar dit... nog nooit meegemaakt. Normaal mag men 's Zondags toch rekenen op een 50-tal emails uit diverse bronnen, maar nu... enkel het persagentschap Belga met uitsluitend nieuws over de geitenboer van het jaar: Yves Leterme.

Op café precies hetzelfde. Er wordt maar over één onderwerp gesproken: Yves Leterme.

Op zo'n moment baal je als regionaal journalist en begin je je vragen te stellen, zoals: Waarom is Patrick Janssens niet voor premier gegaan? En Philip Heylen? Toch ook een tseef in hart en nieren? Waarom woont die geitenboer in Ieper en niet in Antwerpen? Want dan stond onze krant vol vandaag. Hij kan dus niet alleen slecht regeren, hij woont dan ook nog op de verkeerde lokatie!

Pure broodroof voor kleine webkranten zoals wij. Niet alleen de regering zit door die carnavalszot in de miserie, zelfs het regionale nieuws ligt stil...

Gaia en de kleine zelfstandige...

Vanaf vandaag is de Antwerpse Kammenstraat (tijdelijk) verkeersvrij. Ideaal natuurlijk voor de mensen die in een ontspannen sfeer hun eindejaarsinkopen willen doen en een extra impuls voor de middenstanders in het Sint-Andrieskwartier. Want zeg nu zelf, dankzij de inspanningen van die middenstanders is het Sint-Andrieskwartier toch uitgegroeid tot een trendy wijk, met een groot en divers aanbod aan handelszaken.

Niets dan goed nieuws natuurlijk, mocht het niet zijn dat Michelleken van GAIA net vandaag uitkiest om in het Sint-Andrieskwartier andermaal actie te komen voeren tegen foie gras. Heeft die clown nu echt niets beter te doen? Wat vreet die zelf? Slablaadjes? Planten zijn toch ook levende wezens, of niet?

Ieder zijn mening natuurlijk, maar waarom zet die clown geen kraampje voor zijn eigen deur om actie te voeren? Waarom profiteert die altijd van de stimulie die bepaalde wijken krijgen om daar zijn woord te gaan verkondigen? Snapt die dan niet dat er bepaalde klanten tijdens zijn clowneske acties uit zijn buurt, en dus ook uit de buurt van de winkels, blijven. Dat kost die winkels klanten en dus automatisch inkomsten.

Als een hond op straat schijt, of uw kerstboom staat te ver op het terras dan krijg je een overlastboete van 250 euro, maar Michelleken van Gaia mag ongestraft zorgen voor inkomstenderving van de kleine zelfstandige.

En... als hij geen overlast is, dan bestaat er een overlast in Antwerpen.

Allee, ze zijn nog maar eens beledigd...

Eerst wordt, omwille van schermutselingen vorig jaar door..... (Juist!) het ganse kerstmarktconcept overhoop gegooid, zodat er van sfeer nul komma nul overblijft, en nu zijn onze gasten beledigd omdat op de ijspiste een satirisch liedje van de Antwerpse trots "de Strangers" wordt gedraaid. Groen!, in dit geval turboseut Freya Piryns heeft al last van verkiezingskoorts en blaast, bij gebrek aan een deugdelijk programma, de zaak op.

Nu kan ik mij goed voorstellen dat de ijspiste-uitbater dit plaatje alleen gedraaid heeft omdat het "Aentwaerps" is, zonder verdere bijbedoelingen, en dat heel deze zaak een scheet in een fles is.

Maar ja, goed, onze "gasten" zijn andermaal beledigd en het stadsbestuur bindt andermaal in. Tenslotte zijn het kiezers, hé.

Mogen wij beledigd zijn voor de bedreigingen die onze "gasten" op Youtube hebben geplaatst (Zie: de hoofdpunten van vandaag)? Natuurlijk niet, dat wordt bedekt met de mantel der liefde.

Mag Antwerpen aub nog een klein beetje Antwerps zijn? Want wat we nu horen is geen sinterklaas met een kruis, geen kersboom met een kerststal, geen muziek van de Strangers. Wat is de volgende stap? Dat in Antwerpen in de toekomst het cijfer 64 uitgesproken wordt als "ach maal ach"?

Een klein beetje realisme, dat is het enige waar het in Antwerpen aan ontbreekt. Zend dan maar een spot uit van 300.000 euro om nog meer volk uit te nodigen in Antwerpen te komen wonen!

Kerstmarkten en kerstmarkten...

Om toch de sfeer eens te proeven op een ander ben ik vrijdag naar de kerstmarkt in Brussel geweest (Brussel wintert). Daar is men er in geslaagd van de kerstmarkt een echte wandelroute te maken van ongeveer 2 kilometer. Prachtig aangegeven met een speciale verlichting, zodat de route zonder problemen te volgen is. Kermisattracties verdeeld over het ganse gebeuren en een onmetelijke ruimte om te flaneren.

En in Antwerpen? Een hoop chalets op een hoopje op de Groenplaats, totaal onoverzichtelijk geplaatst met weinig wandelruimte. Twee ijspistes op de Grote Markt en openluchtterrassen van de plaatselijke horeca, met voor het stadhuis de triestigste kerstboom ter wereld. En verder een minikermis en nog wat chalets aan de kade.

Wat een verschil!!!!! Als Antwerpen, zoals ze gewoon zijn, zich hiermee willen profileren als de hoofdstad van de wereld, hebben ze de bal totaal verkeerd gekaatst. Enkel en alleen omdat de Groenplaats overbebouwd is met chalets is het een supermarkt voor gauwdieven. Trouwens de eerste diefstallen zijn al gepleegd.

En dat terwijl er in het centrum zoveel mogelijkheden zijn om er een kerstmarktroute van de maken. In de onmiddellijke omgeving van wat er nu staat is er de Vrijdagmarkt en de Sint-Jansvliet die makkelijk de ring van een route zouden kunnen sluiten. Zo zou men op de Groenplaats kunnen starten, met een aangepaste bewegwijzering doorsteken naar de Vrijdagmarkt, via de Steenhouwersvest naar de St-Jansvliet, zo naar de kaaien en via Suikerrui doorsteken naar de Grote Markt en de Handschoenmarkt. Op die manier zou er een echte kerstsfeer zijn in bijna het ganse centrum én veel meer ruimte, zodat gauwdieven minder kans kregen zoals nu op een overvolle Groenplaats.

En wat betreft de ijspiste op de Grote Markt? Wel, nu er geen chalets meer staan, zijn er ook geen openbare toiletten meer, dus... Allen de cafés binnen om een plasje te maken, en dan liefst zonder iets te verbruiken.

Een kleine wandeling zondagmiddag leerde trouwens dat niemand écht gelukkig is met de oplossing van het Antwerpse stadbestuur. De horeca van de Grote Markt en de huurders van de chalets verwijten elkaar dat ze klanten inpikken. De bezoekers aan de ijspiste vinden dan weer dat alle kerstsfeer aan het stadhuis verdween.

Een doordeweekse dag om 18.00 uur aan de kassa van de supermarkt...

Ooit al op een doordeweekse dag aan de kassa gestaan in een Antwerpse supermarkt? Hieronder een sublieme weergave van de feiten.

Gefoefel met eten...

De warenhuisketens Carrefour, Delhaize, Super GB en Okay halen nepribbetjes die gemaakt zijn met Iers varkensgehakt uit de rekken. De supermarkten nemen de maatregel omdat het vlees mogelijk te hoge concentraties dioxine bevat. Het gaat om de diepvriesproducten van producent Rustlers met de houdbaarheidsdatum 13/12/2008.

Het Federaal Voedselagentschap (FAVV) roept consumenten op om de ribbetjes weer naar de supermarkt te brengen. Gisteren had het FAVV nog gezegd dat er geen producten met te hoge dioxineconcentraties in de Belgische voedselketen waren terechtgekomen. Er was wel vervuild vlees terechtgekomen bij 2 bedrijven, maar een controle van alle circuits van en naar die bedrijven stelde de inspecteurs gerust. Dat de nepribbetjes nu toch uit de rekken worden gehaald, is een gevolg van een meldingssysteem van de supermarkten zelf. Nog andere bedrijven hebben al gezegd dat ze, mogelijk via een omweg, varkensvlees uit Ierland hebben ingevoerd.

Lees die laatste zin nog eens. "Nog andere bedrijven hebben al gezegd dat ze, mogelijk via een omweg, varkensvlees uit Ierland hebben ingevoerd". Via een omweg, dat ruikt verdacht veel naar gefoefel. Blijkbaar zijn er hier nog steeds vleesbaronnen die niets geleerd hebben van de vorige dioxinecrisis. Wie foefelt met ons eten mag men gerust hard straffen.

Vrijheid van spreken...

Jurgen Verstrepen (Lijst Dedecker) is niet te spreken over de actiegroepen Ademloos en stRaten-generaal (de burgergroeperingen rond de Lange Wapper) die in het Vlaams Parlement werden uitgenodigd om er hun gerieven kenbaar te maken. Naar eigen zeggen was Verstrepen ooit al eens aanwezig op een Ademloos-debat in de Bourla en had zelfs al eens een commissierapport ingekeken, maar in het VP nog eens luisteren naar Ademloos-woordvoerder Wim van Hees ? Daar wil Verstrepen niet aan beginnen.

Volgens de LDD’er is het spreekgestoelte in het Vlaams Parlement enkel voorbehouden aan de politieke elite. "Dan moeten ze zich maar verkiesbaar stellen en kleur kiezen", aldus ’mister freedom of speech’ , die zich vooral beklaagt over zoveel verloren tijd.

Ook op zijn persoonlijke ’freedom of speech-weblog’ is de ’free speech’ ver te zoeken. Op de weblog is een ’spamfilter’ geïnstalleerd waarbij elk bericht waarin zijn naam voorkomt automatisch wordt tegengehouden . Reacties waarin de namen van ’Morel of Vanhecke’ voorkomen maken evenmin kans om voorbij de spamfilter te geraken. Het maakt reageren over ’s mans weblog of ’politiek werk’ er niet makkelijker op.

Volgens de LDD’er werd de spamfilter destijds geïnstalleerd om de nodeloos kwetsende reacties tegen te gaan, een kwakkel van formaat want woorden als ’makakken, bonjoul, zwartzakken, gespuis, allochtonenlover, geiteneuker, enz.. geraken probleemloos voorbij de spamfilter . Racisme is voor Jurgen ook nooit enkel probleem geweest, maar waag het niet om kritisch uit de hoek te komen of hem in verband te brengen met Marie-Rose Morel of Frank Vanhecke.De zeldzame kritische geluiden die toch voorbij de spamfilter geraken, worden korte tijd later eigenhandig door Jurgen (of zijn webmaster) gewist en krijgen het etiket ’VB-spam’ .En wanneer de kritische reacties blijven komen, dan sluit hij gewoon de reactiemodule .

Toch blijft Jurgen Verstrepen van zichzelf beweren dat hij de enige verdediger is der vrije meningsuiting, en dat doet ie zonder blikken of blozen. Stof tot nadenken dus, vooral omdat Jurgen stilletjes hoopt om het ooit tot mediaminister te schoppen. Veel kans dat hij nu al bezig is met de blacklist voor een VRT- of VTM-’spamfilter’...

Iedereen z'n eigen feestdag...

Een koepelvereniging van enkele tientallen moslimorganisaties wil dat elke werknemer een aantal feestdagen zelf kan kiezen. Gisteren vierden de moslims het Offerfeest, een islamitische feestdag. De meeste moslims wilden die dag graag vrijaf, maar voor sommigen is dat moeilijk.

"We willen gewoon dat moslims hun feestdagen kunnen beleven zonder de poespas van doktersattesten, sociaal verlof of gedoogde afwezigheden", zegt Youssef Souissi, van de Vereniging voor Ontwikkeling en Emancipatie van Moslims. De meeste moslims namen gisteren gewoon een dagje vrijaf.

Moslims zouden dan bijvoorbeeld vrijaf nemen tijdens het Offerfeest, maar wel komen werken op Pinkstermaandag. Een andere feestdag voor moslims is het Suikerfeest, dat net na de ramadan valt.

Vrij te kiezen feestdagen voor iedereen! Als dit zo doorgaat zal er nauwelijks nog gewerkt worden. Ik betwijfel of iedereen zelf zijn feestdagen laten thuisblijven haalbaar is. Gaan we protestantse, boeddhistische werknemers ook hun feestdagen laten kiezen? Mogen vrijzinnigen, atheïsten en ongelovigen dan ook hun eigen feestdagen kiezen?

Ik ben ontdoopt, maar als ik er wat verlof bij kan krijgen wil ik mezelf best aansluiten bij de religie die het meeste feestdagen heeft.

Twee maten en twee gewichten...

Sommige zaken begrijp ik nu totaal niet in Antwerpen, en dan heb ik het over "Antwerpen feest". De "gekuiste" versie van wat de mensen gewoon de "kerstmarkt" noemen. Wat het stadsbestuur veranderd heeft, daar wil ik het niet meer over hebben. Als er dit jaar enkele mensen verdrinken op het Steenplein zal dit wel geklasseerd worden als een "verkeerde inschatting van locatie".

Wat mij vooral stoort is het volgende: Vandaag ging ik een (verwarmd) terrasje doen op de Groenplaats. En... inderdaad, één week voor de opening van "Antwerpen feest" is men op de Groenplaats volop bezig met de opbouw van het chaletdorp. De paardenmolen draait al, het friet- en smoutenbollenkraam is al open, maar die maken infeite geen deel uit van het chaletdorp. Die mensen staan daar en zijn bezig met hun normale beroepsbezigheden. Ik kan mij trouwens voorstellen, met de prijzen van de standplaatsen, dat er moet gewerkt worden om "den boterham te verdienen".

Maar in het chaletdorp zelf, waarvan de schriftgeleerden van de stad Antwerpen beweren, dat het op 12 december 2008 open gaat, was er al één chalet geopend en volop aan het verkopen (voor wie twijfelt: tegenover de paardenmolen, een kraam met kerstmutsen, kerstpakken, enz...). Is dit nu een profiteur die alle regels aan zijn laars lapt of heeft men hier en daar weer een uitzondering gemaakt.

Kijk, als men zo streng en adequaat wil optreden voor de horeca op de Grote Markt, die tijdens "Antwerpen feest" eens een groter terras mogen bouwen, dan gelden volgens mij diezelfde regels voor die clown op de Groenplaats. En zeg nu aub niet dat jullie van niets weten, na de aanstelling van een hoop meer overlastambtenaren, de quasie permanente aanwezigheid van de politie op de Groenplaats én het nieuwe reglement dat heel de kerstmarkt naar de kloten maakt.

Ik daag de gezagdragers in Antwerpen uit om hier op te reageren.

Het geduld van de Antwerpse politie...

Ik weet het, het is een klassieker. Een pareltje uit de reeks "Het leven zoals het is" over de Antwerpse politie. Je zal maar diender zijn in Antwerpen.

Einde van de democratie...

Bij De Morgen worden zesentwintig banen geschrapt. Een kwart van de zevenennegentig mensen die er werken. Zestien van de vierentachtig journalisten en redacteurs moeten de krant verlaten, één op vijf. Dit is meer dan een bedrijfseconomisch en sociaal gegeven. Dit is een aanslag op de democratie. Bij de redacties van Het Nieuwsblad en De Standaard vallen vijftien ontslagen, weliswaar op een bestand van tweehonderd vijfentachtig journalisten. Bij de Corelio-groep kregen echter ook nog eens tientallen persfotografen te horen dat men hen niet meer nodig heeft. De journalisten zouden voortaan zelf de nodige foto’s (moeten) trekken. Bij De Morgen wordt ook het mes gezet in het budget voor de zelfstandige medewerkers, het statuut waarin bijvoorbeeld Tom Cochez werkt die voor De Morgen het VB en haar extreemrechtse familie volgt.

De verschraling van het persaanbod is al langer bezig, maar wordt nu wel heel drastisch doorgezet. Bij de Corelio-kranten zien we in De Standaard en Het Nieuwsblad alsmaar meer dezelfde artikels opduiken. In de ene krant een afgeslankte versie van wat in de andere krant verschijnt. Anders dan bij de integratie van de redacties van het VRT-televisienieuws en -radionieuws zien we bij de integratie van De Standaard en Het Nieuwsblad geen meerwaarde. Bij de VRT hebben we de indruk dat er sneller en beter nieuws wordt gebracht na de integratie van de televisie- en radioredactie, een gevoel dat we niet hebben bij het doornemen van de kranten van algemeen hoofdredacteur Peter Vandermeersch. Maar bij de VRT willen ze ook nog volk afdanken, minstens niet vervangen. Welke impact dit op de nieuwsredactie zou hebben, is nog niet bekend. ACOD-vakbondssecretaris Luc Van den Hoeck wil geen enkele besparing ten koste van het personeel, en gelijk heeft ie.

Bij De Morgen moest de krant spijts stijgende krantenverkoopcijfers haar winst toch vooral halen uit de koppelverkoop met boeken, dvd’s, cd’s, stripalbums en wat nog allemaal niet. En volgens hoofdredacteur Klaus Van Isacker is daar de klad in gekomen. Een mens kan inderdaad niet blijven die goedkopere boeken en andere extra’s aankopen, en die extra’s zijn toch niet de kernopdracht van een krant. Met de economische crisis, in de eerste plaats veroorzaakt door een paar banken die verder wilden springen dan hun stok lang is, kondigt zich een daling van de inkomsten uit advertenties aan. Et voilà, het personeel is weer eens de klos. Personeel dat zeker bij De Morgen nog maar nauwelijks de redactielokalen mocht verlaten. Het zijn meer desktop-journalisten geworden, mensen die van achter hun bureau de krant moeten vullen. Het is ooit anders geweest. Sommige redactiechefs gaven hun journalisten bij De Morgen de uitdrukkelijke opdracht om te blijven plakken na persconferenties. Het was dán dat het nieuws te rapen viel.
Nog een kwalijke evolutie, nog erger dan het voorgaande, is dat meer en meer journalisten over alles en nog wat moeten schrijven. Mensen die dus geen grondige kennis hebben over dit en dat onderwerp, zouden een meerwaarde moeten bieden op de informatie die een heel leger aan informatie- en communicatiespecialisten in het politiek, economisch, cultureel… bedrijf voorkauwen? Gelukkig heeft iemand als Georges Timmerman zijn contacten bij en kennis over de staatsveiligheid en andere geheime diensten, controlediensten voor politie en andere instanties waar al eens naast de pot gepist wordt. Maar dat kan je niet verwachten en zal je ook niet krijgen van de all round-journalisten. De Morgen-hoofdredacteur Klaus Van Isacker (ex-VTM) kondigt aan dat er nog meer all round-journalistiek zal moeten gebeuren. Dat dit niet ten kostte van de kwaliteit zou gaan, zoals Van Isacker in Terzake woensdagavond beweerde, is iets wat niemand gelooft.

Wij vrezen dat met het snoeien in het journalistenbestand en evolueren naar all round-journalistiek, de berichtgeving alsmaar oppervlakkiger wordt en het aantal verschillende invalshoeken op eenzelfde onderwerp alsmaar schaarser wordt. En, zoals Goedele Liekens donderdag zei bij Phara, een aantal zaken bij gebrek aan tijd om eraan te werken al helemaal niet meer aan bod gaan komen. Vermits de media een essentiële pijler zijn voor de democratie, en de burger alle belang heeft bij kritische journalistiek, is er dus meer aan de hand dan het zoveelste sociaal-economisch drama. Maandag is een onderhoud gepland met Vlaams minister-president, en mediaminister sinds Geert Bourgeois er de brui aan gaf, Kris Peeters (zie: http://www.agjpb.be/vvj/nieuws.php?nieuwsid=587). Wedden dat die het allemaal veel moeilijker vindt, minder snel over de brug komt, dan als de banken om steun komen aankloppen? Vlaanderen heeft nood aan een pluralistische en kritische pers, en daar mag best in geïnvesteerd worden vanuit de Vlaamse overheid.

Maandag komen ook de Vlaamse Vereniging van Journalisten en de vakbonden bijeen om zich te beraden over acties. Zij vragen dat minister-president Kris Peeters niet alleen naar de krantendirecties zou luisteren, maar ook de VVJ en de vakbonden zou horen (zie:http://www.agjpb.be/vvj/nieuws.php?nieuwsid=588).

Lezers lokken met grote koppen...

Vanmorgen las ik in het regionaal nieuws van “Het Nieuwsblad” de spectaculaire kop “Prinses Mathilde schuift uit op trap justitiepaleis”. Uiteraard wordt een mens, en dan zeker een journalist nieuwsgierig, en gaat hij wat verder lezen.

Terzelfdertijd denkt een mens, dit kan niet, want Prinses Mathilde was voor veertien dagen in Antwerpen, en ik was als journalist er bij. Ik heb haar niet zien vallen. Mocht zij toch gevallen zijn, en ik dat gemist hebben, dan is de krantenkop vandaag in ieder geval oud nieuws.

Wat blijkt: Omdat het regende heeft zij het justitiepaleis via de lift verlaten. Dat was het. Niets meer en niets minder. Geen valpartij, geen spectaculair nieuws.

Waarom gaat een krant dan zoiets verkondigen?Lezers aantrekken? Voor dit artikel in ieder geval wel, maar…wat voor de toekomst? Wat zegt dit over de geloofwaardigheid van een krant?
Het is inderdaad komkommertijd, maar vindt dan aub geen nieuws uit. Mochten wij dat, als kleine regionale krant doen, dan werden we de verdoemenis in gewenst.

Einde van de vrije meningsuiting in zicht?...

Bloggers worden ontslagen als ze de waarheid neerschrijven. Na de Middeleeuwse praktijken van boekverbranding, worden nu de bloggers naar de brandstapel verwezen.

Het wordt omschreven als een fait-divers: Een Nederlands-Belgische barvrouw werd in New York ontslagen nadat ze op haar blog beweerde dat de Belgische minister van Defensie in dronken toestand haar bar bezocht had. De betrokken minister, De Crem, beter bekend als de inwoner van het Kremlin (verwijzend naar het bombastisch stadhuis van Aalter dat ononderbroken door de ‘De Krem dynastie’ wordt bewoond), stelt daarop in het parlement dat hij bloggers gevaarlijk vindt. Eerder hadden bloggers ook aangekaart dat de “zakenreis” werd ondernomen waarvan men vooraf wist dat bijna geen van de geplande afspraken zou doorgaan.
Het debat doet mij denken aan de Platoonse discussies over het geschreven woord. Wanneer het woord wordt neergeschreven kan het worden gebruikt in andere contexten. Plato was daarom voorstander van het gesproken woord. Maar waar zouden zijn “Dialogen” vandaag gebleven zijn indien hij ze niet had opgeschreven. Deze discussie toont de kracht aan van een tekst. Vandaar dat in de middeleeuwen boeken werden verbrand of, in de moderne tijden, journalisten worden beïnvloed.

Maar wat kan men doen met de bloggers. Het woord wordt geschreven, en is dus gevaarlijk, maar wordt bovendien geschreven op een medium dat, in tegenstelling tot het perkament, vrij vlug op grote schaal kan worden verspreid. Getuige de blogger die het wangedrag van de minister de wereld instuurde. Niemand stelt dat zij geen gelijk heeft of leugens vertelt. Wel werd zij ontslagen. Nochtans, wat deed zij verkeerd? Het wangedrag van de minister en zijn entourage neerschrijven. Mag dan niet? Ik ben zelfs geïnteresseerd om te weten of de belastingsbetaler het gelag betaalde? De kans is zeer groot.

Dit incident wordt door de politieke wereld als een gevaarlijk precedent ervaren en wordt nu misbruikt om te pogen de bloggerswereld aan banden te leggen. Maar, dames en heren politici, de meeste bloggers zijn onafhankelijke geesten die nog liever hun klavier in het vitriool zouden stoppen dan te schrijven wat hun broodheren hen vragen.Laat de bloggers hun schrijversvrijheid. En als U beschaamd bent voor uw daden, dan is het antwoord niet de transparantie fnuiken maar U anders gedragen. En wat betreft het ontslag van de serveuse, heb ik plaatsvervangende schaamte! Maar daar hebt U blijkbaar geen last van. Maar weet: de “bloggerspen” is vrij en zal deze schrijversvrijheid tegen geen enkele prijs vrijgeven, zelfs al stuurt U het leger!

Kazakkendraaiers...

Het is niet de eerste keer dat ik het heb over Philip Heylen, Schepen van Cultuur en toerisme.

Een CD&V'er in hart en ziel, een “oppertseef” van de eerste rang. Langs de ene kant veroordeelt hij krachtig de praktijken in het stedelijk onderwijs in Antwerpen waar Sinterklaas en Kerstmis ontdaan worden van elke religieuze betekenis. Hij verkondigt zelfs dat dit de overgrote meerderheid van Antwerpen schoffeert, langs de andere kant trekt hij “muilen”.

Heylen maakt zich echter nog veel bozer in de nutteloosheid van de discussie, die volgens hem de hele missie van het stedelijk onderwijs nodeloos ridiculiseert. Heylen heeft het over een denkbeeldig probleem en vindt dat de media en de Antwerpenaren zich beter zouden bezig houden met het échte probleem van deze stad: de toenemende onverdraagzaamheid.

Lees zelf wat hij in een open brief verkondigt:

Sinterklaas zonder kruis, de kerststal zonder kribbe, wie weet binnenkort ook de Antwerpse skyline zonder kathedraal: het is een kunstmatig in het leven geroepen discussie over iets wat geen discussie zou mogen zijn. En toch zeker niet in het stedelijk onderwijs.
Kinderen opvoeden tot tolerante, zelfredzame, geïnformeerde en zich van de maatschappelijke vraagstukken bewuste burgers is een zware opdracht, die vele mensen in het onderwijs zich dag aan dag eigen maken. Dergelijke missie wordt nu geridiculiseerd door een nutteloos op gang gebrachte discussie over symbolen die anderszins nooit in vraag worden gesteld.
Als men de rechtlijnigheid binnen het stedelijk onderwijs wil incarneren, dan moeten de zelfbenoemde profeten van de kleurloosheid binnenkort ook maar de feesten met vaak bijhorende verlofdagen afschaffen die in een christelijke of andere gelovige traditie wortelen. Gedaan met Pasen, geen Chanouka meer met kandelaar, geen suikerfeest als slot van een door de Koran opgelegde vastenperiode. Geen kerstvakantie maar zonnewendeverlof, geen Hemelvaart (Onze-Lieve-Heer-Hemelvaart mogen we ook al niet meer zeggen) maar Lentefeest enz enz.

Dergelijke houding, los van alle realiteitszin, schoffeert nodeloos het overgrote deel van de Antwerpenaren die wél waarde hechten aan betekenisvolle momenten in het leven

Maar…het is wel diezelfde CD&V-clown die enkele maanden geleden, en dat is hij zelf waarschijnlijk vergeten,die de leegstaande kerken wilde ombouwen tot moskeeën.

Als je nu als stadsbestuur een standpunt inneemt, hou dat dan aub vol, maar draai gvd niet rond als een molen zonder koren, alleen om stemmen te winnen. Want hoe dan ook, Philip Heylen, in deze discussie ben je en blijf je de domste.

Want, niettegenstaande je spreekt over “slechte communicatie”, ga dan eens diep in jezelf kijken wie daar de oorzaak van is.

Emancipatie...

Echt uittreksel uit een Katholiek schoolboek voor de afdeling “Huishoudkunde” in een Antwerpse school voor meisjes uitgegeven in 1960:

Maak dat het eten klaar is: Maak de zaken op voorhand klaar, de avond voordien als het moet, zodat een heerlijke maaltijd hem opwacht als hij terug keert van zijn werk. Het is een vorm van duidelijk maken dat je aan hem hebt gedacht en je bezorgd bent over zijn noden. De meeste mannen hebben honger als ze thuis komen en het vooruitzicht op een stevige maaltijd (vooral als het hun lievelingskostje is) maakt deel uit van de noodzakelijke warme verwelkoming.

Wees op tijd klaar. Neem voor jezelf een kwartier rust voor hij thuis komt om te ontspannen.

Werk uw opmaak een beetje bij, doe een band in je haren en wees fris en bevallig. Hij heeft een zware dag achter de rug samen met mensen die hem overladen met werk en zorgen.Wees dus opgewekt en een beetje interessanter dan laatstgenoemden. Zijn zware dagtaak moet opgevrolijkt worden en daar ligt ergens jouw taak dat het zo wordt.

Breng orde op zaken. Maak nog een laatste ronde door de voornaamste kamers van het huis juist voor je man thuis komt. Verzamel de schoolboeken, speelgoed, papieren enz. en neem nog vlug het stof af op de tafels.

Gedurende de koudste maanden van het jaar: Je moet een gezellig vuurtje aanmaken waar naast hij zich kan koesteren en ontspannen. Uw man zal het gevoel krijgen van in een ordelijke en rustige haven te zijn aangekomen en dat maakt jou ook gelukkig.Voor zijn comfort zorgen bezorgt jou een enorme persoonlijke voldoening.

Breng het geluid op een minimaal niveau: Bij zijn aankomst zet je best al het geluid af van wasmachine, droogkast of stofzuiger. Probeer de kinderen kalm te krijgen.

Wees blij hem te zien. Verwelkom hem met een warme glimlach en toon de oprechtheid van uw wil om hem te bevallen.

Luister naar hem: Het zou kunnen dat je een dozijn belangrijke zaakjes aan hem wilt vertellen, maar daarvoor is zijn thuiskomst niet het geschikte moment. Laat hem eerst spreken, herinner je dat zijn onderwerpen belangrijker zijn dan de uwe. Maak ongeveer dat het zijn avond wordt. Maak nooit je beklag als hij laat thuis komt: Nooit als hij laat thuis komt voor de maaltijd of zelfs als hij de hele nacht wegblijft. Bekijk het als kleinschalig in vergelijking met wat hij heeft moeten doorstaan gedurende de dag. Instaleer hem comfortabel. Vraag hem zich te ontspannen in de zetel of te gaan rusten in bed. Maak een warme of frisdrank klaar.Schud de kussens op en stel voor zijn schoenen uit te trekken. Spreek hem aan met een zachte, vredelievende en plezante stem. Stel hem geen vragen wat hij heeft gedaan en twijfel nooit aan zijn oordeel of zijn rechtschapenheid. Denk er aan dat hij de meester is in huis en uit deze functie zal hij steeds zijn wil uitoefenen met eerlijkheid en waarheid.

Wanneer hij klaar is met eten, ruim de tafel af en doe vlug de afwas: Als je man vraagt om te helpen wijs zijn voorstel af want hij zou zich kunnen verplicht voelen om het steeds weer te doen en na een zware dagtaak heeft hij geen nood aan extra werk.

Zet hem aan om zich aan zijn favoriete bezigheden te wijden. Toon je interesse hiervoor zonder hem het gevoel te geven dat je op gelijke voet komt op zijn gebied. Als je zelf kleine bezigheden hebt, doe ze zonder praten en storen, want zijn interesse punten zijn meestal belangrijker dan die van de vrouw.

Uiteindelijk de avond: Breng het huis in orde zodat het klaar is voor de volgende morgen. Denk er aan eventueel een ontbijt op voorhand klaar te maken. Het ontbijt van je man is uiterst belangrijk als hij op een positieve manier zijn zware dagtaak moet aanvatten. Eenmaal dat jullie in de slaapkamer zijn aangekomen maak je je klaar om zo vlug mogelijk in bed te komen.Niettegenstaande de vrouwelijke hygiëne een grote rol speelt, mag het niet de bedoeling zijn dat uw man de rij moet doen om in de badkamer te komen, zoals hij moet doen om zijn trein te halen. Zorg er echter wel voor dat je het beste voorkomen hebt als je gaat slapen. Tracht een voorkomen te hebben dat innemend is zonder uitdagend te zijn. Als je een nachtcrème moet aanbrengen of krulspelden, wacht tot hij slaapt want het zou hem kunnen ergeren bij het zien van een dergelijk schouwspel net voor hij slaap.

Wat de intieme relaties betreft met je man: Het is heel belangrijk je te herinneren wat jullie elkaar beloofden bij het huwelijk en voornamelijk de belofte van gehoorzaamheid. Als hij van oordeel is onmiddellijk te willen slapen dan zal het zo zijn. Te allen tijde word je geleid door de wil van je man en oefen je op geen enkel moment druk op hem uit om hem tot een intieme relatie te stimuleren.

Als je man voorstelt te paren: Aanvaardt met nederigheid maar houdt steeds in het achterhoofd dat het plezier aan de man is besteed en veel belangrijker is dan dat van een vrouw. Als hij zijn orgasme bereikt is een beetje gekreun van jou kant niet misplaatst, integendeel het zal hem overtuigen dat jij er ook plezier aan hebt beleefd.

Als je man minder normale handelingen voorstelt: Gedraag je gehoorzamend en lijdzaam maar geef je eventueel ongenoegen aan door een stilzwijgen. Het is waarschijnlijk dat je man onmiddellijk zal inslapen. Breng je kledij weer in orde, breng je schoonheidsproducten aan alsook je haarverzorging. Nu mag je de wekker zetten om zeker even voor je man op te zijn in de morgen. Zo kan je hem een kop thee maken tegen dat hij wakker wordt.

Respect voor dieren...

Vorige week stonden de regionale kranten er bol van. Ook wij hebben hier over gepubliceerd, en infeite zijn we allemaal dikke dommerikken. We hadden het beter doodgezwegen. Wat dan?

Wel, de betoging die aangekondigd was vorige zaterdag, om te protesteren voor de zaak van Pheadra Hoste tegen bont. Enfin niet dat Pheadra in Antwerpen bont verkoopt. Ze verkoopt totaal geen bont, maar runt een zaak in hondenspullen en hondenwelness.

Een onverdeeld succes was de betoging in geen geval. Welgeteld drie Nederlandse lullen die voor de zaak van Pheadra wat flyers stonden uit te delen. Inderdaad, Nederlandse lullen, want de vereniging "Respect voor Dieren" is een Nederlandse vereniging.

Ik snap niet hoe het mogelijk is dat het Antwerpse stadsbestuur toestemming geeft aan een Nederlandse drukkingsgroep om hier in Antwerpen te komen demonstreren en dan nog voor een zaak die niets, maar dan ook niets met bont te maken heeft.

Eerst moest de kerstmarkt quasie verdwijnen omdat vorig jaar enkele allochtonen er amok gemaakt hebben, dan wordt Sinterklaas zijn kruis en Kerstmis haar kerststal afgenomen om de moslims niet tegen het hoofd te stoten en nu krijgen een handvol zotgedraaide hollanders de toestemming om in Antwerpen te komen betogen.

Is Antwerpen eigenlijk nog van de Antwerpenaars of is die salonsocialist met zijn onderlijfken ons compleet aan het verkopen aan het buitenland?

Rudy Van Eysendeyk, een dijk van een vent...

Vrijdag stelde Rudy Van Eysendeyk, directeur van de Koninklijke Maatschappij voor Dierkunde Antwerpen, het masterplan voor de Zoo voor. De komende tien jaar wordt er 30 miljoen euro geïnvesteerd in de dierentuin. En hoewel we de krachtlijnen van het plan eerder al uitgebreid hebben belicht in deze krant, geeft de officiële aankondiging toch aanleiding tot een feestje. Want Antwerpen is apetrots op zijn Zoo.

Rudy Van Eysendeyk mag ook trots zijn op zijn eigen prestatie. Toen hij op 1 januari 2001 in functie trad als de negende KMDA-directeur in 160 jaar, was de instelling er niet goed aan toe. De KMDA zag haar bezoekersaantallen teruglopen, kon haar afschrijvingen niet meer betalen en van investeren was al helemaal geen sprake.

De keuze voor uitgerekend deze nieuwe directeur uit meer dan tweehonderd kandidaten was een gouden greep. De toen 53-jarige Van Eysendeyk had een rijke carrière als crisismanager achter de rug. Bovendien had hij ook ervaring in het leiden van atypische bedrijven, want tot eind 2000 was hij de eerste én laatste directeur-generaal van het Vlaams Parlement. “Ik ga van de ene dierentuin naar de andere”, luidde de standaardgrap in zijn eerste interviews. Van Eysendeyk deed het tij meteen keren. Hij drukte de kosten van de KMDA met tien procent zonder gedwongen ontslagen, maakte gebruik van zijn politieke contacten om forse investeringsbudgetten los te krijgen van de Vlaamse overheid en ontwikkelde een langetermijnstrategie die getuigde van veel visie. Na twee jaar had hij het verlies van 2 miljoen euro omgebogen in 2 miljoen winst. De Zoo veranderde zienderogen. Het restaurant Paon Royal kreeg een eetterras, een aantal gebouwen werd gerestaureerd en nieuwe projecten - zoals de moerasbiotoop, het aquarium en het berenverblijf - gaven de dierentuin een ander aanzicht. De Zoo paste zich ook aan aan de nieuwe inzichten over dierenwelzijn: er werd resoluut gekozen voor minder diersoorten, maar grotere verblijven. De dierenliefhebbers moesten wel even slikken bij het afscheid van sommige populaire soorten, maar ze konden zich vinden in de argumenten en bleven in steeds grotere aantallen toestromen.

Kenmerkend voor Rudy Van Eysendeyk is de manier waarop hij het dossier van de Koningin Elisabethzaal aanpakte. Vanaf 2002 begon hij te lobbyen voor een grondige restauratie. Hij deed dat naar het voorbeeld van de Romeinse senator Cato, die al zijn redevoeringen - ongeacht het onderwerp - afsloot met de zin: “Overigens ben ik van mening dat Carthago verwoest moet worden.” Na enkele jaren begon hij er op vriendelijke, maar onmiskenbaar dreigende toon aan toe te voegen dat hij de Elisabethzaal zou sluiten als de overheid niet over de brug zou komen met het nodige geld. En kijk, anno 2008 krijgt Van Eysendeyk niet alleen een gloednieuwe zaal, hij mag er ook nog eens een congrescentrum in uitbouwen. En zo is de grootste toeristische attractie van België weer kerngezond. Dat is uiteraard de verdienste van het hele KMDA-team, maar de sleutelrol van directeur Van Eysendeyk zal door niemand in twijfel worden getrokken. De zestiger uit Emblem zei bij zijn aantreden dat hij zijn nieuwe functie niet zag als een job, maar wel als een veredelde hobby.

Hij zei toen ook dat hij zeker niet van plan was om tot aan zijn pensioen bij de KMDA te blijven, omdat crisismanagers hooguit tien jaar houdbaar zijn bij hetzelfde bedrijf. Via deze weg vragen we hem om dat inzicht te herzien.

Ali Ben Janssens, de man die Sinterklaas en Kerstmis een andere betekenis gaf...

Hoe is het in godsnaam, of godverdomme (maak zelf uw keuze) mogelijk. Ik ben zelf, en ik doe daar niet moeilijk over, een overtuigde Atheïst.Ik geloof in mijzelf, mijn inkomsten en mijn gezin, maar heb geen boodschap aan “het eeuwige leven”, “reïncarnatie”, “God”, “Boedha”, “Allah”,“Jehova” en noem het hele zootje maar op. Ik laat wel iedereen in z’n eigen respect en geloof. Ik zal nooit met bedekt hoofd een katholieke kerk binnen gaan of met schoeisel een moskee. Aan de andere kant ben ik op de eerste plaats Vlaming, daarna Belg, en dan Europeaan, met in dezelfde volgorde respect voor de geschiedenis, de gewoonten en de cultuur van deze gemeenschappen.

Gedurende het tweede jaar op rij al geeft het Antwerpse stadsbestuur logistieke en andere steun aan de “Sultan der maanden”, een religieus moslimfeest. Vandaag nog ontving ik een persbericht van de stad Antwerpen dat de stad een vorm van medewerking verleend aan “Chanoeka”, een religieus joods feest.

Op zich heb ik daar allemaal geen problemen mee. Het is nu eenmaal zo dat de stad Antwerpen een relatief grote joodse en moslimgemeenschap heeft en dat “diversiteit” een toverwoord geworden is in het huidige bestuur. Een zodanig toverwoord dat er niets meer kan gebeuren of georganiseerd worden of er moet een multicultureel kantje aan zitten. Er schiet dus nog weinig van de eigen cultuur over in alles wat er tegenwoordig in Antwerpen gebeurt.
Wanneer het Antwerpse stadsbestuur aan zijn personeel de toestemming geeft om op de wereldaidsdag een HIV-lintje te dragen, staan de moslims op hun achterste poten en begint het gelul weer over de “hoofddoekenkwestie”.

Maar… wat nu gebeurt in het Antwerpse onderwijsnet tart alle verbeelding. Als er twee westerse (lees: christelijke) feesten zijn is het het feest van Sinterklaas en het Kerstfeest.
Laat ons beginnen met het kinderfeest van Sinterklaas. Toch een kinderfeest waar ieder kind, ongeacht de religie van de ouders, naar uitkijkt. Is Sinterklaas immers niet de grote kindervriend van iedereen.

Veel tradities in het huidige Sinterklaasfeest gaan terug tot Nicolaas van Myra, de Lycische bisschop uit de door Grieken bewoonde antieke stad Myra (thans gelegen in Turkije), hoewel er ook oudere elementen zijn.
Oorspronkelijk werd Sint-Nicolaas alleen in het oosten van Europa geëerd. In de 13e eeuw werd besloten dat zijn naamdag ook in het westen een van de belangrijkste feestdagen was; in die tijd werd het Sinterklaasfeest in Utrecht al gevierd door de schoen van vier arme kinderen te vullen met geldstukken, in andere steden werd ook iets voor de armen gedaan.
Na de Nederlandse Opstand probeerden calvinistische predikanten het Sinterklaasfeest af te schaffen, omdat het te veel "heidense" en vooral "paapse" (katholieke) elementen zou bevatten. Het Sinterklaasfeest was in grotere steden inderdaad een woelig volksfeest met kermis dat vaak tot opstootjes en openbare dronkenschap leidde. Het was echter zo populair dat dit streven weinig succes heeft gehad, zelfs niet bij het protestantse volksdeel.

De oorsprong van het moderne gekuiste Sinterklaasfeest voor kinderen ligt in de 19e eeuw. De Amsterdamse onderwijzer Jan Schenkman (1806 - 1863) schreef het prentenboekje Sint Nicolaas en zijn knecht (Amsterdam, 1850 en latere herdrukken 1880, 1885, 190? en 1907) met de tekst van het liedje Zie ginds komt de stoomboot. De moderne tijd deed zijn intree met de stoomboot. De afkomst Spanje werd ingevoerd, net als de roe en zak van Zwarte Piet als pedagogische straf. Sint reed voor het eerst op een schimmel over de daken en cadeaus gingen voor het eerst door de schoorsteen. Ook Jan Pieter Heije (1809-1876) beïnvloedde het Sinterklaasfeest. Het lied Zie de maan schijnt door de boomen werd voor het eerst gepubliceerd in 1843 in de bundel Kinderliederen.

Geschiedkundig gezien is Sinterklaas (eigenlijk Sint Nikolaas) dus een bisschop, die destijds heilig werd verklaard. De ambskledij van een bisschop omvat minstens de albe of het onderkleed, de kazuifel, de stola en de mijter, versiert met een kruis.

En nu, “om de neutraliteit te bewaren”, kan het kruis op de mijter niet meer in het stedelijk onderwijs. Het kruis wordt vervangen door een vertikale balk. Zijn ze nu helemaal zot geworden op het schoon verdiep? Heeft “zijne heiligheid” Patrick Janssens een acute aanval van grootheidswaanzin of heeft hij zich bekeerd tot de Islam? Moet alle westerse cultuur uit Antwerpen verdwijnen?

Alsof het ”verkloten” van Sinterklaas nog niet voldoende is, worden engelen, kribben, Jezus-, Maria- en Jozeffiguren geweerd onder de kerstboom. Het thema van kerstmis is in Antwerpen, of althans in het stedelijk onderwijsnet, niet meer de herdenking van de geboorte van Christus, maar een feestdag waarop lekker gegeten wordt.

Wel, speciaal voor Ali Ben Janssens, de westerse cultuurbarbaar, geef ik hieronder de “echte” betekenis van Kerstmis, wat heel wat anders is dan het “feest van eten en drinken”.

De Germanen vierden rond Midwinter (21 december) reeds midwinter- of joelfeesten (winterzonnewende) waarbij het boze werd verjaagd en het licht werd begroet. In de Scandinavische talen heet Kerstmis tot op vandaag jul.

In de vierde eeuw zorgde keizer Constantijn de Grote ervoor dat Kerstmis op 25 december zou vallen. Op deze datum werd rond de Middellandse Zee tot dan toe de zonnegod vereerd onder vele verschillende namen zoals Ra in Egypte en Helios in Griekenland. In het late Romeinse Rijk was dit vooral de zonnegod Sol Invictus (=de onoverwinnelijke zon). Omdat Jezus het Licht van de Wereld genoemd werd (zie Joh. 1), zou Constantijn I - volgens bepaalde auteurs - hebben besloten dat de geboorte van Christus op deze dag gevierd zou moeten worden. Bovendien waren de dagen rond 25 december reeds de vrije feestdagen der saturnaliën. De geboorte van Jezus nam in de kerkelijke kalender daarvoor geen bijzondere plaats in, hoewel ze wel gevierd werd, en tot op de dag van vandaag geldt Pasen in het christendom eigenlijk als veel wezenlijker dan Kerstmis. Jezus werd volgens het evangelie aan het einde van het Joodse (of Romeinse) jaar geboren, maar door de kalenderwijzigingen en de verschillen in tijdrekening, wordt de overzetting niet zeer accuraat geacht, te meer, daar ook melding gemaakt wordt van kudden schapen in lagere (en dus warmere) velden rond Bethlehem. Het weiden van schapen in Palestina is rond 25 december thans weliswaar zeldzaam, maar toendertijd niet geheel onmogelijk - de schapen die voor de offerdienst in de Joodse tempel gefokt werden, graasden het hele jaar door, ook in de omgeving van Bethlehem (Baith Lahaim- huis van het brood). De datum is ook niet met zekerheid als niet-authentiek te bestempelen, want uit de oude christelijke liturgieën - die van vóór de vierde eeuw - stamt reeds de viering van Epifanie in dezelfde wintertijd. Sextus Iulius Africanus noemt de geboorte van Christus als vallende op 25 december in 221 n. Chr.

De aansprekende thematiek en de reeds bestaande tradities hebben Kerstmis echter tot het voornaamste feest in het jaar gemaakt. De huidige tradities rond het kerstfeest zijn van land tot land verschillend, zoals ze ook lang niet allemaal even oud zijn. Duidelijk is dat de Amerikaanse kerstgewoonten, in het kader van de voortschrijdende door de VS gedomineerde globalisering, overal elders doordringen, ook in België (lees: Antwerpen).

Het woord 'Kerstmis' betekent eigenlijk 'Christus-mis', omdat dit feest gewijd is aan de geboorte van Jezus die de christus (de gezalfde) wordt genoemd. Het woord 'kerst' is uit het woord christus ontstaan; zo betekent "kerstenen" bijvoorbeeld "christelijk maken". De Mis is de christelijke viering van het offer van de Eucharistie, waarin aan het einde van de dienst gezegd of gezongen wordt "Ite Missa est" (vert. Gaat het is de heenzending of: Gaat het offer is voltrokken).

Misschien moet men in Antwerpen bij de volgende gemeenteverkiezingen hetzelfde zeggen tegen Patrick Janssens. Ons offer zal dan in ieder geval voltrokken zijn.

Dubai...

In Antwerpen is er een relletje ontstaan nadat drie schepenen vorige week een vastgoedmissie hadden ondernomen naar oliestaten zoals Dubai en Abu Dhabi. Drie zijn er twee te veel en bovendien is een bedrag van 3.500 euro per persoon voor deze reis wel heel erg veel, luidt de kritiek. De missie wordt ook aangegrepen om het hele systeem van buitenlandse dienstreizen door het Antwerpse stadsbestuur in vraag te stellen. Het was eerst het Antwerpse gemeenteraadslid Frank Hosteaux (sp.a) die tekeerging tegen dit soort van reizen. Het Vlaams Belang pikte erop in en kwam deze week tussenbeide in de gemeenteraad.

Het resultaat is voorspelbaar. De vastgoedmissie wordt door sommigen al een snoepreisje genoemd en de betrokken schepenen Marc Van Peel (haven), Robert Voorhamme (economie) en Ludo Van Campenhout (stadsontwikkeling) wordt verweten dat ze met het geld van de belastingbetaler smijten. Iedereen weet dat er niet veel voor nodig is om dergelijke verhalen te lanceren. Perceptie noemen ze dat. Laten we er geen doekjes om winden: dienstreizen, ook naar het buitenland, behoren tot de vaste taken van een bedrijfsleider of een stadsbestuurder. Zeker als het om een schepen gaat in een stad als Antwerpen. Wie denkt dat grote en belangrijke contacten worden gelegd in het café om de hoek, is niet van deze tijd. Om resultaten te boeken moet je soms naar verre landen. Dat heeft niets te maken met normvervaging of welke andere vorm van laakbaar gedrag dan ook. Wat er in Dubai en Abu Dhabi precies is besproken, is niet in detail bekend. Wel staat vast dat de havenschepen er gesprekken heeft gehad met de plaatselijke havenautoriteiten en DP World, dat twee terminals in de Antwerpse haven heeft. Robert Voorhamme zat als voorzitter van Antwerp Headquarters rond de tafel met grote bedrijven die mogelijk belangstelling hebben om zich in Antwerpen te vestigen. Ludo Van Campenhout had gelijkaardige gesprekken met internationale projectontwikkelaars. En moet dat dan allemaal in Dubai gebeuren? Ja, dat moet. Want zo zit de zakenwereld tegenwoordig in elkaar. In deze klasse zijn er geen afstanden meer en is een retourtje Golfstaten even normaal als een tochtje naar het Peerdsbos voor u en voor mij.

Als Antwerpen wil verdergaan op de ingeslagen weg en ook internationaal wil blijven meetellen, zal het niet anders kunnen dan dat ook het Antwerpse stadsbestuur aanwezig is op die plekken waar beleidsmakers en andere lui met invloed en geld op dat moment neerstrijken. En dat is voorlopig nog altijd meer buiten dan in Antwerpen. Dit jaar gaat er in Antwerpen zo’n 45.000 euro naar missies en dienstreizen van politici. Ter vergelijking: in Rotterdam praten we over een budget van 500.000 euro per jaar voor dit soort van trips. Tenzij ooit het tegendeel blijkt, vinden wij dat het Antwerpse geld goed besteed is. Zijn Frank Hosteaux en Vlaams Belang dan uit de bocht gegaan met hun opmerkingen en hun kritiek? Natuurlijk niet. Het is hun goed recht en zelfs hun plicht om de vinger aan te pols te houden en op geregelde tijdstippen de nodige vragen te stellen. Alleen is het spijtig dat dit gebeurt met een houding van ’het zal wel een snoepreisje zijn geweest’.

Daarmee wordt meteen een bepaalde toon gezet en dat is nergens voor nodig. We stellen voor dat een gemeenteraadslid de volgende maand aan het college vraagt om toelichting te geven over wat zo’n dienstreizen en missies al hebben opgeleverd voor Antwerpen. Dat zou pas boeiend zijn.

Morel heeft er haar buik vol van...

Morel heeft er haar buik van vol.Dewinter weigert dubbelinterview met Morel. Dewinter en Morel als de alfadieren bij het VB

Marie-Rose Morel wil niet meer publiek reageren op wat over haar privé-leven geschreven wordt, en laat de zaak over aan haar advocaten. Na Knack spitten nu ook Story en Dag Allemaal immers weinig fraaie details boven. Een groep ‘vooraanstaanden’ (Ludo Abicht, Eddy Boutmans, Sven Gatz…) en mensen dicht bij het VB (Hugo Coveliers, Koenraad Elst, Guido Naets…) meent dat Knack te ver is gegaan met de publicatie van mails uit de persoonlijke levenssfeer (zie: http://www.visionair-belgie.be/Artikels/Knack_mails.htm). Maar laat ons toch niet vergeten dat Marie-Rose Morel zélf, als eerste, uitgebreid haar vechtscheiding publiek maakte. Over twee volle bladzijden in Het Laatste Nieuws.

Deze week geeft Morels bijna ex-man Christian Schellemans voor het eerst publiek zijn visie op de zaak. In Dag Allemaal wijst hij erop dat Morel “een ravage” heeft achterlaten. Christian Schellemans: “Zijn (Frank Vanhecke’s, red.) huwelijk kapot, haar huwelijk kapot, de kinderen als slachtoffer, hun partij uit elkaar. Je moet eens zien wat voor een slagveld dat mens heeft achtergelaten. Zij is iemand die twee stenen kan doen vechten. Allez, Vanhecke en Dewinter hebben samen op school gezeten, dat zijn jeugdvrienden. Morel speelde die twee zomaar uit elkaar.” Morels bijna ex-man wordt anders geen kritische vraag bespaard. Zo vraagt Dag Allemaal hem of het klopt dat hij ooit een tracking device, een volgapparaatje, liet plaatsen in Morels wagen om te zien waar ze heen ging. Christian Schellemans: “Dat is niet mijn stijl. Ik ken dat verhaal, ik ben er ooit zelfs voor bij de politie geweest. Maar dat toestelletje kwam niet van mij.” Van wie dan wel?

In Story vertelt Christian Schellemans dat zijn bijna ex-vrouw nu in een villa van ongeveer 750 000 euro woont, volgens hem geschonken door Marie-Rose Morels ouders. Christian Schellemans: “Allemaal goed, maar dan moet je niet de arme luis gaan uithangen voor je kiezers en met een verfborstel in de hand poseren (zie: http://aff.skynetblogs.be/post/6114659/van-miss-vlaanderen-naar-kabouter-klus). Volgens Schellemans is Marie-Rose Morel overigens niet het enige “avontuurtje” van Frank Vanhecke. Christian Schellemans wijst onder andere op “een Russische vriendin. Een zekere Tatiana, die eruitziet als een vrouw uit een huwelijkscatalogus.” Als Frank Vanhecke binnenkort gespot wordt samen met Kris Roman van Euro-Rus, moeten daar bijgevolg niet meteen politieke conclusies uit getrokken worden (foto 1: niet uit een Russische huwelijkscatalogus, wel uit een fotoalbum van Kris Roman). Interessanter was een interview met Marie-Rose Morel maandag in Het Laatste Nieuws. De krant wilde een dubbelinterview met Filip Dewinter, maar die zag dat niet zitten. Waarschijnlijk de eerste keer dat Dewinter de kans op een groot interview laat vallen.

Het probleem is – dixit Morel – dat Morel teveel lijkt op Dewinter. Marie-Rose Morel: “Als Filip en ik botsen, is het niet omdat we te veel van elkaar verschillen. Maar omdat we teveel op elkaar lijken. Bij alle partijen zie ik overal brave vrouwkes, maar ik doe aan politiek als een man.” Waarom ze plots afziet van de tweede plaats op de Europese lijst?, vraagt Het Laatste Nieuws. Marie-Rose Morel: “Ik héb al de naam dat ik een bitch ben die haar eigen ego laat primeren op het belang van de partij. En dus dacht ik: hou ze maar, die plaats, en zet mij maar tussen de militanten op een onverkiesbare plaats. Ik bén geen bitch, ik ben een vrouw van eer.” Zo verliest Marie-Rose Morel natuurlijk de kans op een europarlementszetel, maar wint ze toch twee keer. Het was immers nog helemaal niet zeker dat Morel de tweede plaats op de VB-lijst zou krijgen (zie: http://aff.skynetblogs.be/post/6434646/morelleke-uitstelleke), en bij gebrek aan verder zetten van de discussie kan ze die discussie alvast niet meer verliezen. En het is nogal wiedes dat Morel zal uitsteken boven de andere kandidaten op een onverkiesbare plaats. Dat ze zal uitsteken boven de Godelieve Van Den Berghes, Suzanne Lacombe-Verbeests en Nadia Vanbeughems die vier jaar geleden de Europese VB-lijst bevolkten. Zelfs wij, die het VB professioneel volgen, hebben nog nooit van die militanten gehoord.

Volgens Morel zeggen Filip Dewinter en zijzelf hetzelfde. “Dit is de 21ste eeuw, niet de 20ste, en dus is het, zeker in de grote steden, een multicultureel Vlaanderen, of we dat nu leuk vinden of niet.” Wíj hebben Dewinter dat nog niet horen zeggen, maar natuurlijk zijn wij niet zo close met Dewinter als Marie-Rose Morel. Overigens is Morel niet meer zoals anderhalf jaar geleden bang van de geldingsdrang van Dewinter. Marie-Rose Morel: “Bang ben ik niet. Bezorgd, dat nog wel. Filip Dewinter is een Duracell-politicus, een machine die nooit stilvalt – dat is, dat meen ik, bewonderenswaardig. En neen, beste maatjes zijn wij niet. We zullen nooit samen gaan skiën. Wij botsen, karakterieel. Niet omdat we in alles van elkaar verschillen, maar net omdat we meer op elkaar lijken dan de gemiddelde politicus en politica. We zijn alfadiertjes, allebei. Ons einddoel is hetzelfde, maar we werken op verschillende sporen zodat we elkaar niet te vaak kruisen.”
Het is waar. Marie-Rose Morel werpt zich op als vakbondsvrouw. Meer om de vakbonden stokken in de wielen te steken, maar ze doet zich tenminste voor alsof ze vakbondsrechten genegen is. Daar hebben we Filip Dewinter nog niet op kunnen betrappen. Morel moet wel opletten met die vergelijking tussen haar en Dewinter als alfadiertjes (zie:http://nl.wikipedia.org/wiki/Alfa_(dier)). Ze geeft daarmee Knack-journalist én licentiaat biologie (optie zoölogie) Dirk Draulans een voorzet van jewelste voor een volgend coververhaal inKnack over Morel in de dierentuin van het Vlaams Belang.

Lieven en vriendinnen in de politiek, ook in Antwerpen...

Nadat het schandaal rond de relatie tussen Frank Vanhecke en Marie-Rose Morel eerder deze week een toppunt bereikte als gevolg van een artikel met enkel spectaculaire onthullingen in het gezaghebbende tijdschrift Knack, ontploft er opnieuw een bom in de top van het Vlaams Belang nu blijkt dat Gerolf Annemans en Filip Dewinter een relatie met mekaar hadden, en nog steeds hebben.Uit e-mails en SMSjes waarop ondergetekende de hand kon leggen, blijkt dat de relatie tussen Gerolf Annemans en Filip Dewinter al sedert het begin van de jaren ’90 aan de gang zou zijn. Hun relatie heeft natuurlijk zowel haar hoogte- als laagtepunten gekend, maar de stabiliteit van de relatie tussen de twee valt toch op. De aard van de relatie veranderde natuurlijk wel grondig in de loop van de jaren: druipt in de eerste jaren de passie en het verlangen nog van de e-mails, de laatste jaren heeft er duidelijk een verdieping van de relatie plaatsgevonden. Zo maakten de twee de afgelopen maanden, naarmate de aanhang van het Vlaams Belang in de peilingen afnam en de fut uit de partij leek te lopen, steeds concretere plannen om Vlaanderen de rug toe te keren, en naar San Francisco uit te wijken om er een nieuw leven op te bouwen – samen. Het zou overigens niet de eerste keer geweest zijn dat de twee samen het land verlieten, want beide heren trokken vaak samen naar een buitenhuisje van Jean-Marie Le Pen in de buurt van Marseille, waar ze dagenlang ongestoord konden genieten van de Middellandse Zee en mekaar.

Alle gekheid op een stokje: wanneer een weekblad als Knack uitpakt met e-mails als het ultieme bewijsstuk voor een relatie tussen Frank Vanhecke en Marie-Rose Morel, en dat vervolgens zonder al te veel kritische noten rondgetoeterd wordt in de rest van de Vlaamse «pers», dan vraag je je toch af of het echt nog dommer (of valser) kan. De enige reden waarom ik bij het bovenstaande stukje geen «authentieke» mails heb bijgevoegd, is dat ik gewoonweg geen zin had om mijn tijd te spenderen aan het creëren van passionele mails tussen Gerolf Annemans en Filip Dewinter. Was ik een Knack-journalist geweest, zou ik er waarschijnlijk nog goed voor betaald worden ook, en op de redactie misschien zelfs tot held van de week voor uitgeroepen worden.

Kan je al je twijfels hebben rond handgeschreven brieven, een e-mail of een SMS is werkelijk niets waard, zeker als ze uit een (v)echtscheidingsdossier komen. Met e-mails kan immers om het even wie aan om het even wie gekoppeld worden. Misschien heeft Bart de Wever wel iets met Joëlle Milquet, en overcompenseerden ze hun geheime relatie wel door de communautaire dialoog zo professioneel te kelderen? Of had Jurgen Verstrepen wel een relatie met de biseksuele Frank Vanhecke, tot Marie-Rose Morel opdook in het leven van de laatste, meteen ook de verklaring waarom Jurgen Verstrepen en de ex-man van Marie-Rose Morel vandaag gemene zaak maken? Een namiddagje met vrije tijd en een fles whiskey voor de inspiratie, en een journalist kan een volledig dossier produceren, inclusief suggestieve koosnaampjes en geheime groeten.

Er is echter aan de affaire tussen Frank Vanhecke en Marie-Rose Morel één eigenaardigheid die ik niet helemaal begrijp. Hoe is het immers mogelijk dat zulke relatie, die al jaren aan de gang zou zijn en zelfs een vast liefdesnestje had, om nog maar te zwijgen over de vele Vlaams Belang-afdelingen die hebben moeten betalen voor hotelkamers voor de twee tortelduifjes, nog niet één foto heeft doen opduiken waarop de feiten ontegensprekelijk vastgelegd werden? Of moet ik werkelijk geloven dat Knack-journalisten die er geen problemen van maken om in het «beste» geval authentieke mails geplukt van een ontvreemde laptop, in het slechtste geval gewoonweg zelf mee verzonnen, die mails zonder problemen publiceren in hun blad, maar plots wel een bijna ontroerende schroom aan de dag leggen om eens een fotograaf erop uit te sturen om één ander op de gevoelige lens vast te leggen? Of meer zelfs, dat er op die laptop die blijkbaar kraakte van de passionele mails, niet één foto van het koppel te vinden was die het liefdesverhaal beter had kunnen illustreren dan de brave campagnefoto’s waar we het nu mee moeten stellen? Een Frank Vanhecke die tijdens één of andere partijdag halfverlegen naar Marie-Rose Morel lacht, da’s echt wel een smoking gun zonder weerga. Zelfs een prins Filip ziet er op een onbewaakt ogenblik naast zijn prinses Mathilde bronstiger uit.

Ook de discretie van het Europees Parlement, anders niet te beroerd om de onschendbaarheid van één van haar leden op te heffen zonder zelfs nog maar het dossier te moeten inkijken, valt op. Zou er nu werkelijk geen enkel EP-lid rondlopen dat voor de camera wil bevestigen dat de twee wel al eens in mekaars armen gesnapt werden op één of andere vochtige receptie? Er moet nochtans volgens de geruchten daar in Straatsburg nogal één en ander afgevreeën geweest zijn tussen de twee. Ook daar klopt het plaatje niet helemaal, of moeten we zeggen: helemaal niet.

Laat me afsluiten met een verwijzing naar hoe de pers andere toppolitici behandelt die een scheve schaats reden en rijden. Hoe lang zou de pers op de hoogte geweest zijn van de relatie tussen Patrick Dewael en Greet op de Beeck –en ik heb het daarbij niet alleen over de VRT– vóór ze er ook melding van wilde maken? Hoe ver was Sophie Pécriaux al in haar zwangerschap toen de pers haar relatie met Rik Daems openbaar maakte? Er zit een pak meer substantie aan het gerucht dat Patrick Janssens in Antwerpen zijn maîtresse bevorderde tot een zeer lucratief postje dan aan de story rond Frank Vanhecke en Marie-Rose Morel, maar daarover zwijgt de pers zeer zedig. De vermeende relatie tussen Frank Vanhecke en Marie-Rose Morel moet echter in het lang en het breed uitgesmeerd worden, wegens de relevantie ervan voor de nationale politiek, maar een minister in functie die in bed duikt met de journaliste die hem moet interviewen, een fractieleider die een lid van een andere partij bezwangert en een burgemeester die op kosten van de belastingbetaler zijn lief aan een riant maandelijks loon helpt, dat heeft natuurlijk uitdrukkelijk geen politieke relevantie, maar behoort strikt tot de privé-sfeer van de politici. Of wat had u gedacht...

Ons belastingsgeld verdient een stevig debat...

De Antwerpse gemeenteraad buigt zich deze week met de bespreking van de begroting 2009 over ons belastinggeld. Het is de belangrijkste raadzitting van het jaar. Er staat veel op het spel. Voor de eerste maal in jaren is er een tekort. Gelukkig beschikt de stad over een spaarpotje om het verschil bij te passen. Schepen van Financiën Luc Bungeneers (Open Vld) benadrukt dat dit eenmalig is. De vraag is of hij de volgende dagen de gemeenteraad hiervan kan overtuigen. Bovendien komen er heel wat zaken op ons af.

De financiële crisis en de economische recessie laten zich voelen in Antwerpen. Na een daling van de jongerenwerkloosheid gedurende vier jaar, steeg het aantal werkzoekenden onder de 25 jaar afgelopen maand met vijf procent. Het Antwerpse OCMW kijkt aan tegen een tekort van 14 miljoen euro. De indexverhogingen van de lonen van het OCMW-personeel en het groeiend aantal leefloners vanwege de hogere voedsel- en energieprijzen wegen zwaar door.

Er is dus genoeg stof voor een stevig debat over de weg die het beleid op moet. De uitdagingen komen in een rotvaart op de stad af. Mijn verbazing was dan ook groot dat er van dit debat nog niets te merken was in de jongste begrotingscommissies. Afgelopen week verwees een jong gemeenteraadslid naar een debat over de participatie van jongeren aan het beleid tijdens de begrotingscommissie. Debat? Ik wou dat het waar was, maar ik heb het niet gezien of gehoord. Ik weet niet wat sommigen als een debat beschouwen, maar een vraag stellen en een antwoord krijgen, is voor mij niet de definitie van een debat.

Tijdens de begrotingscommissies werd ook duidelijk dat gemeenteraadsleden steeds minder zicht krijgen op het geheel van het beleid in deze stad. Er zijn steeds meer zwarte gaten. Een deel van het beleid wordt uitgevoerd via de autonome gemeentelijke bedrijven, zoals het vastgoedbedrijf Vespa, het Havenbedrijf en het parkeerbedrijf GAPA. Deze autonome bedrijven bewezen al hun nut. Alleen worden ze steeds meer onttrokken aan de democratische controle door de gemeenteraad. Het schepencollege zit in de bedrijven stevig aan het stuur en wil dit zo houden. Dit is niet gezond.

Niet alleen de autonome gemeentebedrijven ontsnappen aan de controle van de gemeenteraad. Weer even naar de begrotingscommissies. Enkele gemeenteraadsleden van de meerderheid en oppositie peilden bij schepen van Sociale Zaken en OCMW-voorzitster Monica De Coninck (sp.a) naar het sociaal beleid in deze stad. Toch geen onterechte vraag als je merkt dat de groep daklozen in het premetrostation Groenplaats wekelijks groeit. De aanzet was gegeven voor een boeiend debat, maar werd snel afgeblokt. “Het sociale beleid van de stad Antwerpen wordt voor 80 procent uitgevoerd door het OCMW en het OCMW staat in de begrotingsbespreking niet ter discussie”, zei De Coninck. Voor iedereen besefte wat er was gezegd, was de voorzitter van de raadscommissie al twee agendapunten verder.

Schepen Bungeneers belooft om de gemeenteraad op te roepen tot een stevig debat over de begroting en dus ook over de toekomst van onze stad. Als grootste stad van Vlaanderen zijn de gemeenteraadsleden dit aan zichzelf verplicht. Alleen kwamen ze tijdens de begrotingsbespreking in de commissies die verplichting niet na. Gelukkig krijgen zij en de Antwerpenaars deze week een tweede kans. Hopelijk komt er dan wel een stevig debat over de uitdagingen waar we in Antwerpen voor staan.