maandag 17 mei 2010

Ze zijn zo lief, mijnheer...

Ondanks het feit dat men verondersteld dat wij een beschaafd volk zijn, zou je ze bij momenten met veel plezier de kop inslaan, onze lieve, lichtbruin gekleurde broeders van Noord-Afrikaanse afkomst.
Vanmiddag nam ik samen met mijn vrouw in het premetrostation Groenplaats tram 3 richting Merksem. Er zat weinig volk op de tram, zodat wij plaats vonden op een duobank. Terhoogte van de halte "Handel" stapte er een jonge, getaande man op, die plaats nam op de bank vlak achter de onze. Enkele ogenblikken later ging zijn gsm af. "Hallo, Sjalaam Alykum. Savakes? blablablabla." Terzelfdertijd voelde ik een ritmisch duwen in mijn rug omdat mijnheer met beide knieen tegen onze rugleuning aan het duwen was. Enkele vieze blikken in zijn richting hadden enkel tot gevolg dat het ritme werd opgedreven, zodat duidelijk werd dat betrokkene ons aan het uitdagen was en duidelijk op "ambras" uit was. Het leek mij dan ook het verstandigst dit "apengedrag" te negeren, te doen alsof ik niets voelde en inwendig verder te koken.
Toen het heerschap enkele halten verder uitstapte wierp hij mij een allerliefste "prodentglimlach" toe. Op zo'n moment voelt een mens de stoom uit z'n oren komen, maar... gelukkig zijn wij, Antwerpenaren, ondanks onze reputatie, beschaafde mensen en blijven we kalm. Niet alleen omdat we zo beschaafd zijn, maar omdat anders vandaag in de media met stelligste zekerheid had gestaan: "Antwerpse hoofdredacteur mollesteert brave, onschuldige allochtoon op tram 3."
Grrrrrrrrrrrrrrrrrrrrr...

Geen opmerkingen:

Een reactie posten