Ik tram van "A"...

In 1985 begon in Nantes de sensationele renaissance van de tram in Frankrijk. Koning auto had de ‘hinderlijke’ milieuvriendelijke tram uit de meeste steden verdreven. Maar al na enkele decennia bleek dat de auto’s de stadscentra letterlijk en figuurlijk verstikten en dat de dieselbus het vervoer niet aankon. In alle steden waar de tramway in ere werd hersteld, diende de tram tevens als hefboom om de binnenstad ingrijpend her in te richten. Op mensenmaat. De bus rijdt ook niet parallel met de tram maar takt aan de rand van de stad op de tram aan. Straatsburg bijvoorbeeld bouwde in vijftien jaar een 39 km lang tramnet met vijf lijnen. In het stadshart heersen de voetgangers, fietsers en de tram.

In Antwerpen overleefde de stadstram, vooral dankzij de premetro. De ‘boerentram’ van de Nationale Maatschappij van Buurtspoorwegen (NMVB) verdween uit de stad en de streek. Nochtans reden de NMVB-trams buiten de stad voor een groot deel op een eigen bedding. Nog altijd te bewonderen op de Noorderlaan. De NMVB, niet uitblinkend door visie op mobiliteit, verving de boerentram door bussen om te kunnen besparen. De politiek en de publieke opinie moedigden die vervanging aan. Zo kwam er ruimte vrij voor de auto. Achteraf praten is altijd makkelijk. Als de NMVB-trams hadden blijven rijden, hadden we nu geen gedonder gehad over het megabusstation Rooseveltplaats. De streektrams zouden dan de premetro zijn ingedoken. Het busstation is ook het resultaat van het naast elkaar rijden van de Buurtspoorwegen en de Maatschappij voor Intercommunaal Vervoer te Antwerpen (MIVA). Integratie van lijnen was onbespreekbaar. Maar ook De Lijn treft schuld. Ze veranderde weinig aan de situatie. Integendeel. De jongste jaren werden in het raam van het minderhinderplan en de basismobiliteit nog meer bussen in de stad gepompt. En die bussen rijden vaak parallel met de trams. In geen enkele tramstad met allure is dit te zien.

Een busvrije Rooseveltplaats? Niet haalbaar, zegt De Lijn. In de toekomst zou wél het aantal bussen kunnen worden gehalveerd. Dan moet wel onmiddellijk worden geïnvesteerd in méér en langere trams zodat bussen aan de rand van de stad kunnen aantakken op klantvriendelijk uitgeruste tramstations. De trams moeten op hun beurt kunnen doorstromen. Dat betekent groene golf van begin- tot eindpunt. We vrezen dat Antwerpen nog jaren - zeker tot 2015 - het megabusstation Rooseveltplaats, en alle ellende daaraan verbonden, voor lief zal moeten nemen. Méér en langere trams zijn niet voor morgen. Tot nader order is Antwerpen nog altijd een autostad waar het openbaar vervoer geen voorrang krijgt. De tram- en busreizigers ervaren dat elke dag.

Broodnijd in de perszaal...

De zogenaamde burgerjournalisten en beroepsjournalisten lopen elkaar voor de voeten. In België mag iedereen zich journalist noemen. Een niet-beroepsjournalist (vaak wordt de misleidende term 'burgerjournalist' gebruikt. Beroepsjournalisten zijn ook burgers) heeft evenveel rechten als een beroepsjournalist die erkend is door het ministerie van Binnenlandse Zaken. Dat betekent dat een niet-beroepsjournalist ook beschermd wordt door de wet op het bronnengeheim en dat hij - in geval van een persmisdrijf - ook voor een assisenhof moet verschijnen.

Sinds de komst van het internet vind je niet-beroepsjournalisten niet alleen in gestencilde blaadjes of bij vrije radio's, maar ook in blogs en op sites allerhande, de ene al wat beter dan de andere.Internetmedia en de mainstream media staan vaak lijnrecht tegenover elkaar.

'Niet-beroepsjournalisten spuien vooral opinies en de informatie die ze brengen is lukraak en niet afgetoetst aan woord en wederwoord, luidt de kritiek. Vertegenwoordigers van de burgermedia stellen daartegenover dat de mainstream media de propagandisten geworden zijn van het eenheidsdenken, iets wat vooral zichtbaar wordt wanneer de tegenstellingen wat scherper worden.De Vlaamse journalistenbond (VVJ) kiest geen kamp in dit debat. Al wijst nationaal secretaris Pol Deltour op een nieuw fenomeen: de drukte én de broodnijd in de perszaal.

'Er is in principe niets op tegen dat burgerjournalisten deelnemen aan persconferenties of aanwezig zijn bij evenementen', zegt hij. 'Als beroepsvereniging stellen we wel vast dat het tegenwoordig heel druk wordt voor journalisten op sommige plaatsen: van de plek van een verkeersongeval tot de persconferentie van Leterme. Wanneer de interesse het aantal beschikbare persplaatsen overschrijdt, moeten erkende beroepsjournalisten volgens ons voorrang krijgen. De selectie is trouwens simpel: beroepsjournalisten beschikken over een officieel persdocument.'

Debat zorgt voor beter beleid...

Het politieke leven in Antwerpen herneemt stap voor stap. Politici komen uitgerust en hopelijk boordevol ideeën uit hun vakantie terug. Hopelijk maakten de Antwerpse schepenen van de rust gebruik om eens na te denken over hun relatie met de gemeenteraad. Het afgelopen politieke seizoen kwam het geregeld tot een aanvaring tussen het college en de gemeenteraadsfracties. De kritiek kwam niet alleen vanuit de oppositiebanken, maar ook steeds meer vanuit de meerderheid. Vooral CD&V/N-VA en Open Vld namen het voortouw.

Denk maar aan de subsidies aan moskeeën, het nieuwe personeelsstatuut, de diversiteitsclausule, de ontwikkeling van Eksterlaer en het prostitutierapport. Klap op de vuurpijl was de uitspraak van Antwerps burgemeester Patrick Janssens (sp.a) in Gazet van Antwerpen: “Het politieke spel in de gemeenteraad vormt vaak een grote hindernis om dingen te bereiken”. Het vertrouwen van de gemeenteraadsleden in het schepencollege kreeg een zware deuk. Janssens verontschuldigde zich later wel tegenover de gemeenteraad.

De houding van sommige leden van het college is onbegrijpelijk. Zij beschikken over voldoende ervaring en zijn slim genoeg om stand te houden in een debat met de gemeenteraad. Schepenen denken te snel dat een goedkeuring in het college voldoende is. De gemeenteraad is voor hen puur voor de vorm. En het ergste is dat een aantal gemeenteraadsleden van de meerderheid dat ook denkt. Ze verkiezen om te zwijgen uit vrees voor hun politieke carrière. Deze politici ondergraven alles waar een democratie voor staat. Zij bedriegen hun kiezers. Open Vld-fractieleidster Annick De Ridder en haar collega Bart De Wever (N-VA) nemen geregeld het schepencollege op de korrel. Tot enkele maanden geleden hoorde daar ook CD&V-fractieleidster Cathy Berx bij, maar zij koos uiteindelijk voor het Antwerpse gouverneurschap. Toen dit nieuws bekend werd, ging een zucht van opluchting door de schepenkabinetten aan de Grote Markt. De strategie van De Wever en De Ridder was niet onlogisch. Zij trokken lessen uit de twee jongste gemeenteraadsverkiezingen. De kiezers apprecieerden de ruzies niet die werden uitgevochten op de Grote Markt. Open Vld en CD&V/N-VA ontwaakten ruw in 2006 toen de burgemeester de vruchten plukte van een goed draaiend schepencollege. Beide partijen kozen daarom voor een actievere rol in de gemeenteraad. De Ridder en De Wever eisen hun plek op in de zon. Op de banken van sp.a-spirit blijft het stil. Janssens houdt zijn fractie stevig in het gelid. Met 21 zitjes is sp.a-spirit de grootste fractie in de raad. Toch zijn sommigen binnen deze fractie jaloers op de tussenkomsten van hun coalitiepartners. De oppositie weet nog niet hoe om te gaan met deze kritische stemmen binnen de meerderheid. Vlaams Belang-fractieleider Filip Dewinter heeft de arena niet langer voor zichzelf. Hij wordt soms overklast door De Wever en De Ridder. Het is een goede zaak dat de meerderheidspartijen in de gemeenteraad op hun strepen staan. De raadsleden vervullen hun democratische plicht. Hun tussenkomsten in de raad houden de schepenen scherp. De collegeleden zorgen dat hun huiswerk in orde is. Ze moeten inspanningen leveren om de raadsleden te informeren en te overtuigen. Dit leidt tot een goed beleid en daar profiteren we uiteindelijk allemaal van.

Vrijdagmarktperikelen...

Ik heb het er in het verleden al eens over gehad: de Vrijdagmarkt. Enkel op vrijdagvoormiddag, laat ons zeggen tot ongeveer 15.00 uur, gezellig druk en voor de rest van de week een zalige plaats om te vertoeven. Enkele gezellige caféterrassen, weinig tot geen verkeer en allemaal mensen die elkaar kennen. Eigenlijk een oase van rust midden in de stad, tot.... het plein ontdekt werd, door:

1. De plaatselijke politie.

Op de Vrijdagmarkt zijn enkele parkeerplaatsen voorzien, maar wel op een eigenaardige manier. Op de plaats waar er nu één plaats voorzien en afgetekend is, is er eigenlijk plaats voor drie voertuigen. Begrijpe wie begrijpe kan waarom dit zo gepland is destijds.

Maar... nu is dit ontdekt door de plaatselijke politie-agenten. U kent ze misschien, ongewapend, ongeschoold, of toch bijna en op hun borst geen sterren of kroontjes, maar één of twee verticale zilveren balken. Ze zijn ééntalig plat Aentwaerps en worden liefst niet aangesproken, want ze weten of kennen niets, uitgezonderd... juist: mensen kl*ten.

Even een annecdote: Vrijdagavond, 20.00 uur. Voor café Corso staat de wagen van de uitbater reglementair geparkeerd. Achter dit voertuig stopt een Nederlander die vraagt aan de uitbater: "Mag ik hier staan?", waarop de uitbater zegt: "Van mij wel, maar niet van de politie, want U staat buiten de lijnen." waarop hij vervolgt: "Ik ben binnen vijf minuten weg, ik zal wat vooruit rijden, dan kan u veilig op mijn plaats staan."

En alzo geschiedde. De uitbater gaat binnen zijn vrouw halen, start zijn voertuig en wat ziet hij tussen de ruitenwisser? Juist, een geschenk van € 50,00!!

Want, amaai, wat heeft hij het drukke verkeer op de Vrijdagmarkt gehinderd! Wat een zware misdaad heeft hij begaan! Wat een bandiet is hij toch om zijn plaats af te staan!

2. De hangjongeren (dankzij... de plaatselijke politie).

Al jaren heeft de Groenplaats last van hangjongeren en daklozen die het plein als het hunne beschouwen. Bier van de Aldi zuipen en het plein bevuilen met blikjes en andere afval. Een doorn in het oog van iedere Antwerpenaar.

Nu er zoveel reklame gemaakt is voor de Bollekesfeesten heeft ons stadsbestuur of ons politiekorps gedacht: Die rotzooi moet hier weg, want hun aanwezigheid tijdens de Bollekensfeesten is géén reklame voor Antwerpen.

En zo geschiedde. De hangjongeren zijn weg op de Groenplaats en zijn verhuisd (hopelijk niet definitief) naar het o zo rustige pleintje van de Vrijdagmarkt. De eerste incidenten hebben al plaats gevonden. Bedankt politie! Als we eens iets voor jullie kunnen doen, laat het maar weten!!!

Vanaf 1 september: duur parkeren...

Vanaf 1 september treedt de nieuwe regeling in werking rond het parkeren in Antwerpen. In de stad komen drie parkeerzones. De gebieden voor het bewonersparkeren breiden gevoelig uit. Er is ook een overlapping van tweehonderd meter. Daarmee komt een einde aan soms absurde situaties. Bewoners parkeren gratis voor hun deur, maar twintig meter verder in de straat moeten ze betalen omdat het om een andere zone gaat. Het nieuwe parkeerbeleid maakt een einde aan de wildgroei van parkeerregimes en -tarieven. Het is zeker een vereenvoudiging.

Toch betalen we nog altijd niet graag voor een parkeerplaats op de openbare weg. Deze weerstand is even oud als de eerste parkeerautomaat. De stripfiguur Guust Flater, de bekende held van de Belgische striptekenaar Franquin, werd wereldberoemd met zijn strijd tegen de parkeerautomaten.

Het is moeilijk parkeren in 't stad. Neem nu bij ons de Steenhouwersvest. Een éénrichtingsstraat met enkel verkeer komende van de richting Nationalestraat. Af en toe een parkeerplaats links en rechts én veel handelszaken. Wie in deze zaken werkt wil zo dicht mogelijk parkeren. Neem dan ook nog de bewoners. Wat schiet er dan over voor degenen die gaan winkelen en toevallige passanten? Voor degenen die voorbij het kruispunt met de Drukkerijstraat wonen is een betaalparking geen optie, want die zijn te ver afgelegen en te duur.

Veel Antwerpenaars herkennen waarschijnlijk deze situatie. De parkeerdruk wordt veroorzaakt door de werknemers van de winkels, de bezoekers van de plaatselijke horeca of door de klanten van de winkelstraat. Daarbij zouden op de Vrijdagmarkt méér voertuigen kunnen parkeren, maar... daar hebben ze de "afgetekende" parkeerplaatsen beperkt en wordt al wie buiten die "tekeningen" parkeert bedankt met een bon van € 50,00. Het is daar gewoon de "melkkoe" van de plaatselijke politie-agenten, en ook GAPA heeft ontdekt dat daar geld te vangen is.

Het parkeerbeleid legde een lange weg af, eerst de bewonerskaart, maar wat is men daarmee zonder parkeerplaatsen? Bood een tweede bewonerskaart een oplossing voor de tweede gezinswagen? Ha neen, want er was en is nog steeds geen plaats. Met het sms-parkeren betaalt de automobilist alleen voor de daadwerkelijke parkeertijd van haar of zijn wagen. Wie even de krantenwinkel binnenspringt voor een krant kan tien minuten gratis parkeren met het gazettentarief.

De nieuwe maatregelen verhogen nog verder het comfort voor de bewoners en de bezoekers van de stad Antwerpen. Het is wel afwachten wat het resultaat zal zijn van de gevoelige uitbreiding van de bewonerskaartzones binnen de Singel. Bewoners kunnen met hun bewonerskaart in een groter gebied gratis parkeren. Gaan we dan opnieuw sneller de wagen nemen om inkopen te doen in de winkelstraat in de buurt? Het verschil tussen het parkeertarief op straat en in de parkeergarages blijft te klein om mensen de parkings in te krijgen. Het autonoom parkeerbedrijf GAPA hoopt met het lage parkeertarief in de toekomstige parking aan de Nationale Bank de prijzen te kunnen drukken in de andere parkings.

GAPA deed in het verleden te weinig inspanningen om de bewoners te overtuigen van het nut om het parkeren te stroomlijnen. Zonder een degelijk parkeerbeleid keert de chaos in de Antwerpse straten gegarandeerd terug. De enige communicatie met de bewoners en de bezoekers was het parkeerticket van € 2,00 of de parkeerboete achter de ruitenwisser. GAPA communiceert nu uitvoerig over het nieuwe parkeerbeleid. Hopelijk blijft het hier niet bij.

Ik denk dat het méér dan hoog tijd is dat zowel de stad als de privé de handen in elkaar slaan voor het uit (of is het in dit geval IN) de grond stampen van grote parkeergarages. Daar kan voor beide partners winst in zitten en de burger kan er alleen wel bij varen.

Onbetaalbare winkelhuurprijzen...

Je zal maar een zaak willen beginnen en een winkel willen huren in Antwerpen.Wie op de Meir wil zitten betaalt, met gemiddeld 1.800 euro per m², evenveel als in de Brusselse Nieuwstraat...

Maar voor een pand in de exclusieve Schuttershof- en Huidevettersstraat in Antwerpen, lopen de prijzen inmiddels op tot gemiddeld 2.300 euro per m². Dat is een absoluut record.Daarmee neemt Antwerpen de eerste plaats als dé winkelstad over van Brussel en dat is opmerkelijk, want net in het modehart van Antwerpen wordt de stad geconfronteerd met lege winkelpanden..

Een gedeeltelijke verklaring voor die ommekeer is de metamorfose die Antwerpen de jongste tien jaar heeft ondergaan. De centrumstad is in sneltempo heraangelegd, de verbindingen van en naar de stad zijn fel verbeterd en, niet in het minst, het imago van Antwerpen is totaal veranderd.Dat en het feit dat Antwerpen zich wereldwijd heeft weten te profileren als modecentrum van belang, heeft ervoor gezorgd dat deze stad meer dan ooit aantrekkelijk is bij het winkelende publiek en dus ook bij kleine en grote handelszaken.

Dat de Japanse couturier Yohji Yamamoto vorig jaar nog zijn grootste boetiek ter wereld opende in de Antwerpse Nationalestraat is veelzeggend. En dat zowel sportmerk Nike als elektrosupermarkt Saturn hun eerste Belgische vestiging in de gerenoveerde Stadsfeestzaal aan de Meir openden is evenmin toeval.

Een mooi verhaal, maar het heeft ook een keerzijde. Samen met de populariteit van Antwerpen als winkelstad stijgen ook de huurprijzen van de winkelpanden.Dat hoeft en zal voor internationale ketens en gerenommeerde couturiers geen probleem zijn. Maar voor de kleine en beginnende handelaars is het dat wel. Het waren creatieve ondernemers, die er enkele jaren geleden in gelukt zijn om de verpauperde Kammenstraat om te toveren in een hippe en vooral bij jongeren populaire buurt.Nu nemen ook daar de huurprijzen een enorme vlucht. Hetzelfde geldt voor de Nationalestraat, waarvan het eerste gedeelte in no time is uitgegroeid van vergeten buurtstraat tot één van de Europese modeharten. Met navenante huurprijzen of wat had u gedacht.

Het winkelcentrummanagement, een Antwerpse stedelijke dienst, probeert jonge en creatieve ondernemers aan te zetten om een zaak te openen op plekken als Klapdorp en de Lange Koepoortstraat. Het zijn straten in of vlakbij het centrum, die het om uiteenlopende redenen even wat minder goed doen.De huurprijzen zijn er nog betaalbaar en de heropleving van de Kammenstraat heeft bewezen wat een beetje durf en creativiteit met een buurt kan doen.Een mix van grote modehuizen, internationale ketens en plaatselijk talent is de grote troef van Antwerpen, maar dan moeten de huurprijzen wel binnen de perken gehouden worden, en moet gestopt worden om naast elkaar liggende panden te verbouwen tot één groot pand om het voor de ketens interessant te maken. Want net die constructies maken het winkelpand voor de modale Antwerpse handelaar te duur.

Chauvinisme...

Bij het doorzoeken van het internet vonden we onderstaand filmpje over Antwerpen, gemaakt door enkele jonge Nederlanders. Voorwaar een echte reklame voor onze koekenstad, een Antwerpenaar zou het niet beter gedaan hebben. Daarom wilde ik het jullie niet onthouden.

Even weg uit Antwerpen ...

Wanneer men, na jaren op de Seefhoek te hebben gewoond, een nieuwe stek vindt in het hartje toeristisch Antwerpen, is dat een onbeschrijfelijke verandering. De bewoners in dit “stadsdorp” plaatsen 's maandagsavonds hun witte en blauwe vuilniszak gewoon buiten, voor hun eigen deur. Ze werpen die vuilniszak zelfs niet van de derde verdieping naar beneden, maar dragen die gewoon de trap af.

Wanneer je buiten komt hoor je zowaar Aentwaerps spreken, en niet een of ander onverstaanbaar Magreblanden-taaltje. Tenminste, van maandagmorgen tot vrijdagnamiddag. Dan komen ze... sneller en met véél meer dan in 1940 de Duitsers, inderdaad… de Nederlanders. Eén voordeel echter, ze blijven hoogstens één weekend en géén vier jaar. Bij een eenvoudig gesprek produceren ze meer decibels dan een landend vliegtuig, ze vinden alles “hardstikkeleuk” en ‘s middags staan ze elkaar te vertrappelen voor het enige Nederlandse restaurant in Antwerpen, namelijk frituur Nummer 1 in de Hoogstraat. Hoogst vermakelijk allemaal en niks om zich aan te storen.

Maar, af en toe wil men wel eens een weekendje weg uit het Antwerpse stadsdorp. Een weekendje zee of een weekendje Ardennen. En Antwerpen zou Antwerpen niet zijn, mocht het geen satelietstaten hebben. Inderdaad: Blankenberge aan de kust en Oberhausen in de Ardennen. En daar denkt men volgens mij over de Antwerpenaar precies hetzelfde als ik over de weekendnederlanders. Stap in één van deze twee plaatsen maar eens een krantenwinkel binnen. Wedden dat de klant, die voor u bediend wordt, zegt: “Alleejeannekentoetnogishétbestenhé” en dat in de plaatselijke horeca gegarandeerd “eenbollekenkeunink” besteld wordt?

De Antwerpse politiekers en hun bijverdiensten...

In de nasleep van de Nieuwe Politieke Cultuur moeten ministers, parlementsleden, burgemeesters en schepenen elk jaar hun mandaten doorspelen. De joblijst van de 9.000 mandatarissen is nu in het Belgisch Staatsblad gepubliceerd.

In die lijst laten de Antwerpse politici zich niet onbetuigd. Cultuurschepen Philip Heylen (CD&V) voert de lijst aan met 40 mandaten, gevolgd door Ludo Van Campenhout (Open VLD) met 29 mandaten en Marc Van Peel (CD&V) met 26 mandaten. Opvallend: burgemeester Patrick Janssens (SP.A) stelt zich tevreden met een zevende plaats en amper 19 mandaten. Eerlijkheidshalve moet wel gezegd worden dat een aantal mandaten bij het schepenambt hoort. Zo neemt bijvoorbeeld cultuurschepen Heylen heel wat bestuursfuncties op bij onder meer de Opera, het Ballet van Vlaanderen of De Filharmonie. Trouwens, niet alle mandaten worden betaald. Als je de lijst met bezoldigde mandaten bekijkt, ziet de rangschikking er helemaal anders uit. Die wordt wel opnieuw aangevoerd door Heylen (13), maar hij wordt op de voet gevolgd door Monica De Coninck (11) en Guy Lauwers (11). Van Campenhout en Van Peel harkten zo amper drie betaalde jobs samen.

En de mandaten die echt goed betalen, zijn die in de privésector. Daar is het vooral burgemeester Janssens die bij Dexia met het grote geld gaat lopen. Schepen voor Financiën Luc Bungeneers (Open VLD) werkt tussendoor nog altijd in zijn eigen bedrijf: L.B.-consulting. Bij de Antwerpse politici in de parlementen voert Greet Van Gool (SP.A) de lijst met 12 mandaten aan, gevolgd door Bruno Valkeniers (SP.A) met 11 en Annick de Ridder (Open VLD) met 10. Drie politici hebben hun handen vol in de regering, het parlement en de gemeenteraad en klussen niet bij: Minister Kathleen Van Brempt (SP.A), Filip Dewinter (VB) en Maya Detiège (SP.A). Maya's moeder, ex-burgemeester Leona Detiège (SP.A), heeft - niettegenstaande ze al twee jaar uit de politiek verdween - nog steeds 10 mandaten, waarvan 7 bezoldigd.

Freya Piryns (Groen!), Willem-Frederik Schiltz (Open VLD) en Nahima Lanjri (CD&V) dienden hun mandaten niet op tijd in. Al speelde Lanjri zeven mandaten als kamerlid door, ze wist niet dat ze dat opnieuw moest doen als senator. 'Niet dat ik met vijf mandaten iets te verbergen heb, ik ben het gewoon vergeten', reageert ook Freya Piryns. 'Ik heb dat ondertussen in orde gebracht.'

Antwerpse kermisweek...

Gisterenavond viel het doek over de Antwerpse kermisweek. Een week waarvan ik niet snap waarom ze die “kermisweek” noemen.

België is zeker niet het grootste land van de wereld of van Europa te noemen, het is zeker ook niet hét voorbeeld voor andere naties, maar twee dingen kan men in België: friet bakken en kermis vieren. Ik heb het hier al enkele malen over gehad dat ik afkomstig ben van Moerbeke-Waas. Een gemeente van amper 4.500 inwoners, verdeelt over drie parochies. Destijds met een politiekorps dat bestond uit twee “veldwachters”, thans bestaande uit twee “wijkagenten”. In gans de gemeente zijn de helft minder herbergen dan in Antwerpen op de Grote Markt alleen, er zijn twee restaurants, die slechts sporadisch open zijn en het openbaar vervoer bestaat er uit maximum tien autobusritten per dag, naar slechts drie bestemmingen. Industrie is er ver te zoeken en het enige zwembad dat er is, is al jaren gesloten, bij gebrek aan klanten. Een heel verschil met Antwerpen dus, en toch heeft die “boerengemeente” zaken waar Antwerpen nog wat van kan leren.

Zo staan er tijdens de “kermisweek” een kinder- en paardenmolen, een autoscooter en diverse kermiskramen op de markt. Zo zijn er gedurende die week vier wielerwedstrijden, een braderij en twee handelstentoonstellingen, zijn er wipschietingen, volksspelen en iedere dag wel ergens bal.

En de kermisweek in Antwerpen? Waar stond de kermis? Waar waren de wielerwedstrijden? De wipschietingen? De échte kermissfeer?
Misschien was er hier of daar wel een Murgaparade, was er hier of daar wel een multicultureel feest, en kwamen er hier of daar wat alternatievelingen samen om te protesteren tegen de “Lange Wapper”. Maar de echte kermis? Die zal waarschijnlijk te traditioneel geweest zijn en paste hoogstwaarschijnlijk niet in het kraam van het Antwerpse schepencollege, bij wat alles een multicultureel streepje moet hebben, waar traditie moet wijken voor ingevoerde culturen, bij wat alles moet overgoten worden met een “diversiteitsausje” of het is niet goed genoeg meer.

Mag ik het schepencollege eens rondleiden in mijn geboortedorp om hen te tonen hoe het beter kan? En… het feit dat Moerbeke-Waas een boerendorp is mag hen niet storen, want…tenslotte, waar staat den boerentoren? In Antwerpen toch?

Prins Filip in den Ikea...

Toen prins Filip in 1999, met het oog op z’n huwelijk, het paleis in Laken wilde inrichten, ging hij niet, zoals andere jonge trouwers, shoppen bij Ikea of Morres, maar hij shopte in het Antwerpse koninklijk paleis op de Meir. Sindsdien staan onschatbare meubelstukken, waaronder het bed van Napoleon, in Laken.

Nu de belastingbetaler maar liefst 5.000.000,- € besteedde om het historische koninklijk paleis aan de Antwerpse Meir in haar oorspronkelijke staat te herstellen, en de intentie heeft het paleis voor het grote publiek open te stellen, wordt het wel hoge tijd dat deze proletarisch geshopte (lees: gestolen) meubelen terug naar Antwerpen komen. Wat is men tenslotte met een museum zonder meubilair.

Destijds werd het dure meubilair “in bruikleen” gegeven aan prins Filip, aangezien die sukkelaar met zijn “kleine pree” van “maar” 940.000,-€/jaar zelf geen meubelen kon kopen, maar… dat meubilair moest wel terug gegeven worden. Al 5 jaar vraagt men de huisraad van het Antwerpse paleis terug, maar prins Filip lijkt stoïcijns doof. Zelfs de Koning zou zich ermee bemoeien, maar heeft tot nu toe blijkbaar aan het probleem niets gedaan.

Blijkbaar denkt prins Filip dat hij “recht heeft” op die meubelen en is zeker niet zinnens ze terug te geven. Naar alle waarschijnlijkheid heeft hij zelfs al enkele stukken doorverkocht en zijn reeds een deel van de meubelen beschadigd. Het zijn immers antieke meubelen die niet geschikt zijn voor dagelijks gebruik in een gezin met vier kinderen.

Stel dat uw huis in Antwerpen afbrand, met volledige inboedel, en u krijgt van het OCMW wat armzalige meubeltjes in bruikleen, dan ben ik er zeker van dat het OCMW, wanneer uw toestand opgelost is, de meubels zal terugvorderen, desnoods met de deurwaarder.

Doe dat dan godverdomme ook bij die klojo in Laken, die op ons kosten al een héél dikke pree verdient zonder er iets voor te doen. Dat hij meubelen koopt, zoals ieder ander. Desnoods wil ik hem wel een catalogus bezorgen van enkele Antwerpse meubelgiganten. En J.M.Pfaff kan hem wel aan enkele sponsors helpen, die tegen een reklameboodschap op z’n hemdskraag, waarschijnlijk wel de meubelfactuur zullen betalen.

Oubollig?

De Antwerpse Rubensmarkt bleek opnieuw een schot in de roos. Honderdduizenden - wellicht meer dan Rock Werchter, Rimpelrock en Pukkelpop samen - zakten naar het stadscentrum af voor de succesformule van marktkramers in oude, Rubensiaanse kledij. De markt, zeker als de weergoden meespelen, blijft het evenement van de Scheldestad dat zonder veel discussie de meeste Sinjoren en toeristen weet te verleiden. Al baadt ze, net zoals de Gildenfeesten vorig weekend, in een oubollige sfeer.

Het is dan ook geen geheim dat deze markt, samen met de schuttersgilden en de rederijkerskamers op het hippe Schoon Verdiep weinig fans heeft. In het stadhuis dromen ze nogal snel van vernieuwing, van meer hedendaags vertier voor de Antwerpenaar. Onder het motto 't stad is van iedereen, liefst overgoten met een multicultureel sausje. Dus geen traditionele Ommeganck meer, ook al kende die veel toeschouwers, of een gewone carnavalsstoet. De stad investeert liever in een Zuid-Amerikaanse murga. De klassieke folklore wordt daarbij nog amper gedoogd in deze hippe stad. Al zorgden die manifestaties - zoals de Rubensmarkt en de Gildenfeesten - twintig jaar geleden al voor wat leven tijdens de Antwerpse zomer, toen er van de Zomer van Antwerpen en andere evenementitis nog geen sprake was. Als het dit stadsbestuur menens is met 't stad is van iedereen, dan moet ze oog hebben voor allen. Dus ook voor zij die het rijke verleden van Antwerpen op een prachtige manier doen herleven. Het stadsbestuur wil bijvoorbeeld de Gildenfeesten en Ommeganck vernieuwen tot een groots vijfjaarlijks spektakel. Maar misschien is dat vernieuwen wel het laatste wat er mee mag gebeuren. De parade en de Rubensmarkt in een nieuw kleedje steken? Terwijl de mensen juist komen voor het oude kleedje, voor de 16de eeuwse uniformen.

Er zijn natuurlijk toeristen en jongelui die naar het hippe Antwerpen met zijn mode en juwelen afzakken. Maar wees gerust, de meesten komen met open mond naar het rijke verleden staren. De monumentale gildenhuizen, de gotische kathedraal en de barokke kerken kennen nog altijd meer succes dan pakweg het moderne justitiepaleis of de Oudaan.Natuurlijk kan er gesleuteld worden aan die - voor een aantal mensen oubollige - tradities. Ik denk bijvoorbeeld aan een betere opkuis van de Rubensmarkt. Maar laat ons vooral de geest van de klassiekers onder de evenementen behouden: de trots van de Sinjoren op de rijke geschiedenis van hun Scheldestad.

PS: Dit stadsbestuur beloofde dat niet alleen de Grote Markt en de Groenplaats hun evenementen zouden krijgen, maar dat ook andere pleinen, buurten en districten zouden meeprofiteren. Wanneer maakt Janssens II hier eindelijk werk van?

Puriteins Antwerpen....

Volgens de geschreven pers in Antwerpen heerst er onrust in het Sint-Andrieskwartier. Een aantal buurtbewoners uit de Augustijnenstraat vreest dat er in de kelder van de Sint-Andrieskerk binnenkort wilde fuiven plaatsvinden. Want de kerkfabriek heeft een milieuvergunning aangevraagd, die ook het uitbaten van een dancing toelaat.

Nu ben ik zelf geen "beste vriend" van de instelling "De kerk van Rome", maar... zoals Van den Boeynants ooit zei: "Te is trop, hé."

Het is een waarheid als een koe dat er een grote leegloop is in de kerken en dat er geen "priesterroepingen" meer zijn, zodat sommige pastoors (die trouwens de pensioengerechtige leeftijd al jaren gepasseerd zijn) soms 2 tot 4 parochies moeten bedienen.

Nu heeft St-Andries (de parochie van Miserie) het geluk te beschikken over een zéér dynamische, moderne, ambitieuze parochieherder. Enfin, Rudi Mannaerts is iemand waar menige parochie jaloers kan op zijn, en als ik dat zeg, wil dat iets betekenen.

Welke snode misdaad heeft E.H. Mannaerts gepleegd? Wel, hij heeft het aangedurfd om zich met een initiatief wettelijk in orde te stellen. Die katholieke deugniet heeft dus het lef om zich met de wet in orde te stellen!! Schande! Driewerf schande!!!

Op min of meer regelmatige basis gebeuren er parochiale activiteiten in een bijgebouw van de St-Andrieskerk, en om de sociale contacten binnen de parochie wat elan te geven wil Rudi Mannaerts dit ook in de kelder van de kerk doen. En... om met alles in orde te zijn, heeft hij hiervoor een milieuvergunning aangevraagd. Een voorbeeld voor heel Antwerpen toch?

“Er worden regelmatig activiteiten georganiseerd in de kelder van de Sint-Andrieskerk en dat is uiteraard geen enkel probleem. Maar nu heeft de kerkfabriek een milieuvergunning aangevraagd, waarmee ook een dancing mag worden uitgebaat en dat is erover”, zegt James Bastiaenssens.

Mijn idee over deze uitspraak? Wel, er is toch weer één lul die denkt dat hij, en hij alleen de uitvinder van het warm water is, en tracht om een buurt te overtuigen van z'n gelijk. Hij gaat tegenover een kerk wonen, maar heeft nog nooit van een sociaal weefsel gehoord. Een vergadering of dansfeestje van het kerkkoor of van "den vrouwenbond" wordt onmiddellijk vergeleken met Zillion-toestanden, lawaai, drank-, drugs- en vrouwenmisbruik.

Mijnheer Bastiaenssens, kom aub tot inkeer, stop met te trachten een bekende Antwerpenaar te worden en doe normaal. Pastoor Mannaerts zal u zonder pardon uw misstap vergeven, of kent u de parabel van de verloren zoon niet?

Antwerpse criminaliteit heeft vele gezichten...

De federale politie is in Antwerpen nadrukkelijker aanwezig dan je denkt. Naast de federale recherche - dat is de samenvoeging van de oude gerechtelijke politie, de BOB van de rijkswacht en enkelingen uit opsporingsdiensten van lokale politiekorpsen - zijn er de wegpolitie, de hondenbrigade, de spoorweg- en scheepvaartpolitie en de federale luchtsteun. Vanuit de helikopter biedt de federale politie steun bij acties van de lokale politie. Maar daar hadden we het er al eens over...

De federale politie houdt er ook een figuurlijk helikopter-perspectief aan over. In de vorm van criminaliteitscijfers. Anders dan voorheen wordt niet alleen meer uitsluitend naar het hele land gekeken. Via de website van de federale politie zijn data beschikbaar over de gewesten, de provincies en de arrondissementen. Nu zeggen de criminaliteitscijfers van 2007 en die over de jongste zeven jaar wat ze horen te zeggen: veel en niet veel. Zo is er van een terugdrukken van de criminaliteit niet echt sprake, cijfermatig gesproken dan. Zet je de loep op dezelfde cijfers, dan is echter enige nuancering op zijn plaats.

Zo is er op nationaal vlak sprake van een vermindering van 3% over de jongste zeven jaar en van 1,8% in het laatste jaar. Het arrondissement Antwerpen hinkt achterop met een toename van 4,9% in zeven jaar. De daling in het laatste jaar bedraagt 1,6%, wat hoopgevender is. Belangwekkender is de vraag of we het hier dan minder goed doen dan in de rest van het land. Neen, begot, we doen het gewoon anders. Antwerpen scoort meer dan goed op de gestelde zonale prioriteiten. Dat zijn inbraken, diefstallen uit auto’s, overvallen, jongerencriminaliteit en -overlast en ten slotte drugshandel. De politie slaagde erin die fenomenen stevig terug te dringen, onder meer door het regelmatig opzetten van speciale acties. Maar als je werkt aan de dalende trend van een bepaald fenomeen, bereik je bijna automatisch het omgekeerde.

Hoezo? Omdat je meer gaat focussen op een bepaald misdaadfenomeen, doe je meer vaststellingen. En meer vaststellingen betekenen meer feiten, die wegen op je statistiek. Een voorbeeld daarvan zijn de ontstellend hoge en nog stijgende cijfers voor vandalisme, vernielingen en graffiti. Die zware groei kan je verklaren omdat overlast ook staat ingeschreven in het maatschappelijke luik van de korpsprioriteiten. Bovendien, en dat is vrij nieuw, wordt dit soort van beuzelarijen mee vastgesteld door zo’n 150 beëdigde ambtenaren. En het blijft niet bij een vermaning, want ze schrijven gemeentelijke administratieve sancties uit. En die kosten geld. Een hele verbetering na een generatie van kijven zonder één keer te slaan. Een ander voorbeeld van een niet-gewilde groei is de verdubbeling van de vaststellingen in het kader van de wet op de leerplicht, zeg maar spijbelen. Maar ook dit kadert in overlast. En jongeren die spijbelen komen spijtig genoeg ook in andere, meer criminele, dossiers voor.

Van een heel andere orde is de aangroei in het veld van de mensenhandel. Daar is sedert kort iets veranderd: ook economische uitbuiting wordt er mee in opgenomen. Dat is een goede zaak, want vroeger werd uitsluitend gezocht naar de organisator van de mensensmokkel. Nu wordt bijvoorbeeld ook de Chinese restauranthouder die geniepig havelozen aan het werk zet, vervolgd.

't Is weer al eens de schuld van Patrick Janssens...

In 2005 lanceerde Vital Florus het Cajun-horecaconcept: pittige Creoolse keuken op je bord, geïmporteerd flesjesbier in de bar en knappe barmeisjes dansend op de toog. Zo ging het er ook aan toe in de film Coyote Ugly die in 2000 in de bioscoop was te zien. De film was een enorm succes en in de Verenigde Staten dook de ene na de andere Coyote Ugly-bar op.

Florus dacht in Antwerpen ook succes te hebben met een dergelijke formule en startte een Cajun-bar op de Antwerpse Grote Markt. De eerste zes maanden zat de bar afgeladen vol en draaide Florus een ongeziene recette. Daarna ging het echter bergaf en nu is de bar alleen nog het weekend open en draait ze een recette van amper 200,-€. Kortom, de kosten liggen veel hoger dan de baten en dan is het inderdaad verstandig te stoppen.

Waar is het misgelopen? Toen voor een bord soep met droog brood 10,-€ gevraagd werd? Toen de danseressen vervangen werden door dikkerdjes die op de toog stonden te waggelen op hoempapa-muziek? Toen het personeel onvriendelijk werd? Toen de portiers begonnen denken dat ze Rambo waren, of simpelweg begonnen denken?

Neen, neen, neen en nog eens neen!!!!!! Niets van dat alles. Het is gewoon de schuld van Patrick Janssens!! Want alles wat in Antwerpen misloopt is de schuld van Patrick Janssens. Als mijn kat hondenjongen legt is dat ook de schuld van Patrick Janssens.

Als een project mislukt, zeg dan gewoon ik heb m'n best gedaan en het lukte niet, maar steek het toch niet op een ander. Trouwens, Janssens heeft daar nooit op de toog staan dansen. (Het zou trouwens geen zicht zijn in kostuum met een T-shirt aan).

Let's go swimming in the water, let's go swimming in the pool...

Hoe zomerser de temperatuur, hoe moeilijker het wordt om in Antwerpen een zwembad te vinden, en een stad als Antwerpen kan er zich echt geen nieuwe veroorloven. Zeker niet na de prijzige en nog steeds aan de gang zijnde aanpassingen aan de jongste Vlarem-richtlijnen. Op de stedelijke begroting voor Sport vormen die zwembaden en het onderhoud ervan nog altijd het leeuwenaandeel. Tot 2018, het jaar waarin de stedelijke begroting meer armslag moet krijgen, wordt niet aan nieuwbouw gedacht. En erna wellicht ook niet. Want dan zouden de huidige renovaties kosten op het sterfhuis geweest zijn.

Antwerpen heeft dertien zwembaden ter beschikking. Momenteel wordt de laatste hand gelegd aan de renovatie van het zwemdok in de Veldstraat. Onverwachte werkzaamheden deden het kostenplaatje daar alweer de pan uitswingen. Daarnaast wordt het Schindebad van Ekeren volledig vernieuwd - misschien is het goed om ineens een nieuwe naam te kiezen voor wat schamper Schandebad en Schimmelbad wordt genoemd - en is ook het zwembad Sorghvliedt in Hoboken aan de beurt. Aan het eind van de renovatieronde wachten nog de zwembaden August Leyweg op het Kiel en dat aan de Burchtse Weel dat straks weer geopend wordt.

Voor de Antwerpenaar en schoolgangers in de stad vormen deze dertien baden een zekere luxe. En soms wordt die door de gebruiker straal genegeerd. Zo zakte het aantal bezoekers van het openluchtzwembad De Molen op het Sint-Annastrand op Linkeroever van meer dan 20.000 naar 5.357 eenheden. Steek het maar op de slechte zomer. Aan de andere kant van de stad, in het park Boekenberg, wordt dan weer geknokt voor elke kubieke meter water. De zwemvijver, die al meer dan 20.000 zwemmers mocht verwelkomen, kan er momenteel zo’n 1.500 per dag aan. Die beperking komt er door het riet en andere waterplanten die het water biologisch reinigen. Hoe warmer, hoe minder de planten de boel gezuiverd krijgen en hoe minder mensen mogen plonsen. Hadden we daar dan niet beter voor een zwembad gekozen? Neen, want in een park mag je geen zwembad installeren. Boekenberg is bovendien nog eens beschermd. Het werd dus een zwemvijver of niets. Dus klagen sommigen dat een vijver toch niet proper is, dat er beestjes en vissen in zwemmen, dat planten er tussen je tenen kronkelen, dat er algen in zitten... En in de zee dan? Of in rivieren of kanalen waarin sommigen verfrissing zoeken? Dat je in het Boekenbergpark af en toe uit het water wordt geroepen om anderen ook een kans te geven, is niet zo abnormaal. In weinig zwembaden mag je gratis een hele dag op je rug dobberen.

Arm Antwerpen....

Zonder "een dikke nek te hebben", wat men de Antwerpenaars altijd verwijt, denk ik toch te mogen stellen dat Antwerpen één van de grote cultuursteden van Europa is. We hebben een rijk verleden, hebben menige grote kunstenaars binnen onze stad, zowel in het verleden als nu, en hebben een rijke traditie.

Eenmaal per jaar willen wij dan ook met die traditie pronken, onder de vorm van de Gildenfeesten en de jaarlijkse "Ommeganck".

Dankzij schepen Heylen is dit jaarlijkse feest gisteren op een sisser uitgelopen. Geen Ommeganck, wegens niet modern genoeg. Geen Ommeganck, geen pracht en praal. Schuttersfeesten die doorgegaan zijn onder de helft minder belangstelling dan vroeger, en rederijkerskamers die zichzelf moesten prostitueren in een overvolle Hoogstraat en op een geimproviseerd podium op de Groenplaats. Enkel met overacting kon men de aandacht van het ongeintresseerde publiek tijdelijk trekken. Meer dan dat er kunst werd getoond, werd er overlast veroorzaakt, omdat het niet geintresseerde publiek gewoon niet kon passeren. Publiek dat zich afvroeg wanneer "de stoet"zou passeren.

Bedankt, schepen Heylen, u hebt uw onkunde meer dan genoeg bewezen.

Nieuws uit eigen huis...

Het is stil in het Antwerpse medialand. Niet dat er in Antwerpen niets te beleven is, de kermisweek is begonnen en zelfs zonder dat kan men elke dag wel naar minstens 10 evenementen gaan. Stil dus qua evenementen publiceren (omdat ze praktisch voor 80% vervat zitten in "De Zomer van Antwerpen") maar zeker niet stil qua werk.

Als journalist is het normaal dat je al eens "met de mensen klapt". En, omdat een mens fier is op z'n werk, vraag je dan al eens of ze deze webkrant kennen, of ze die ook daadwerkelijk lezen én, zéér belangrijk, wat ze er van vinden. Qua inhoud van deze webkrant zijn de antwoorden dan meestal vrij goed tot zéér positief. We zouden "kort op de bal spelen" en, zeker in het "Eigenwijs woord van de redactie" al eens "met vitriool schrijven". Qua lay-out echter zijn de commentaren niet zo goed. Men noemt de lay-out "plattekes" tot amateuristisch overkomend.

En aangezien de klant Koning is, zijn we bezig daar ook daadwerkelijk iets aan te doen. Dag en nacht zitten we te programmeren, te zweten, te sakkeren en te vloeken, want... ten laatste op 1 oktober 2008 wordt deze webkrant herboren. Géén webkrant meer in forumvorm, geen frames meer met inhoud van andere sites, maar wel een totaal nieuwe, moderne stijl, een nooit geziene lay-out, een navigatie om "U" tegen te zeggen, méér foto's, méér filmmateriaal, méér geluidsmateriaal, méér nieuws, kortom méér webkrant!

De webkrant ANTWERPEN.Stad en Provincie zal een begrip worden in de regio!

Er wacht Cathy Berx een inmense opdracht...

In oktober houdt gouverneur Cathy Berx haar eerste toespraak tot de provincieraad. Die state of the union is het begin van een lange reeks, want zonder calamiteiten zal Berx liefst 26 jaar de Antwerpse provincie regeren voordat ze mag gaan genieten van haar pensioen. Ruim een kwarteeuw, dat is niet niks.

Welke rol wil de gouverneur in die lange periode spelen? In één zin samengevat: ze wil met haar provincie doorstoten van de middenmoot naar de top. Antwerpen moet niet alleen de belangrijkste economische regio van het land blijven, het moet zich ook willen en kunnen meten met de absolute topregio’s in Duitsland, Frankrijk en het Verenigd Koninkrijk. Daarbij zijn scholing, kennis en innovatie sleutelbegrippen. En wat dat betreft, is er in de regio nog wel wat voor verbetering vatbaar. We doen het goed, maar niet goed genoeg. Die attitude is typisch voor Cathy Berx, die in de politiek respect afdwong door haar intellectuele bagage, haar dossierkennis en haar werkkracht. Om die reden vond Yves Leterme het trouwens helemaal geen goed idee dat ze onder zijn vleugels verdween om gouverneur te worden.

Ook in die nieuwe rol is ze gestart in vijfde versnelling: na negentig dagen heeft ze al iedereen geraadpleegd met wie ze geregeld in contact zou kunnen komen. Cathy Berx ziet grote opportuniteiten voor Antwerpen, dankzij de optimale ligging van de haven als poort naar de rest van Europa. Ook de heterogeniteit van de drie Antwerpse regio’s is volgens haar een troef: de stad Antwerpen heeft de haven en de diamant, plus creatieve economieën zoals mode, cultuur en design. Mechelen is sterk in innovatie, de Kempen doen het goed qua energie, ecologie en plattelandsontwikkeling. Berx vindt dat die drie verhalen zich los van elkaar verder moeten ontwikkelen. Daarbij willen we toch aanstippen dat onze drie regio’s zich aan de rest van de wereld wél als één verhaal moeten verkopen, veel beter dan nu het geval is. Want als je in het buitenland komt, moet je het toch telkens weer vaststellen: de wereld kent Antwerpen niet, ook al denken we zelf dat het centrum van die wereld door onze reet loopt. Dat Cathy Berx allerlei plannen heeft met het onderwijs, dat hadden we eerder al voorspeld. Als docente aan de UA kent ze dat milieu als haar broekzak en haar man wordt er vicerector. De universiteit moet weg uit de ivoren toren en dringend meer rendement gaan opleveren voor de samenleving en het bedrijfsleven. De gouverneur heeft dat goed begrepen, en het zou ons verbazen als ze daar geen werk van maakt. Berx’ derde stokpaardje wordt de mobiliteit. Met veel vuur zal ze strijden voor de noord-zuidverbinding in de Kempen én voor het Antwerpse Masterplan voor de mobiliteit, waarbij ze de argumenten van de actiegroepen tegen de Oosterweelverbinding gedecideerd ontkracht. Ook de uitdagingen van de nieuwe gouverneur over de provinciegrenzen heen zijn duidelijk: de afbakening van de haven, de verbinding E17- Liefkenshoektunnel, de economische opwaardering van het Albertkanaal in Limburg. Wat het beheer van de haven betreft, laat ze ook voor het eerst haar tanden zien: ze vindt het logisch dat Beveren meepraat, maar Sint-Niklaas noemt ze niét. Burgemeester Freddy Willockx heeft zich zaterdag vast verslikt in zijn ochtendkoffie. Cathy is geen katje om zonder handschoenen aan te pakken.

Ter protectie van de politietiet...

De hetze begon gisteren in de media. Sommige kranten zonden de "kwakkel" de wereld in dat Duitsland kogelvrije b.h.'s ter beschikking ging stellen van de Duitse, vrouwelijke dienders. Een "kwakkel" omdat het hier totaal niet om kogelvrije b.h.'s ging, maar om simpele, katoenen b.h.'s (van het type à 3,- Euro bij Zeeman of Wibra). Bedoeling is dat de vrouwelijke politieagentes een dergelijke b.h. onder hun kledij zouden dragen, zodat bij de impact van een projectiel op hun kogelvrije vest er geen stukjes metaal of plastic, die in een normale b.h. zitten, de onderliggende huid zou beschadigen.

Weinig kogelvrij dus, want een simpele katoenen T-shirt of een "marcelleken" uit de Zeeman, gedragen op de naakte huid, heeft hetzelfde effect.

Nu weet iedere weldenkende mens dat iedereen die een artikel leest, dit leest op zijn of haar eigen manier, afhankelijk van de graad van intelligentie en de gemoedsgesteldheid van het moment. Met andere woorden: een mens leest wat hij wil lezen en ziet staan wat hij wilt zien staan.

Nu is het al een tijdje stil rond het Antwerpse Vlaams Belang. Het laatste opvallende nieuws dateert reeds van meer dan een maand geleden, namelijk de veroordeling van Bart "al muscles and no brains" Debie.

Ook hij heeft het artikel van de kogelwerende b.h.'s gelezen. Logisch, want het ging over Duitsland, over uniformstukken en tieten.

Hij las, dacht diep na en concludeerde:

"Er wordt dus goed op de veiligheid van het politiepersoneel gelet in Duitsland. Ook in Antwerpen hebben alle agenten een individuele kogelwerende vest die normaliter tijdens patrouille gedragen moet worden. Ik zal in de gemeenteraad dan ook eens aan Patrick Janssens gaan vragen of hij dergelijke beha's wil voorzien voor de Antwerpse vrouwelijke dienders. De vraag wordt vandaag nog ingediend."

Er staat Zeeman of Wibra dus een massale bestelling te wachten van "seuten-b.h.'s" en "Marcellekens". Of hoe het Antwerpse Vlaamse Belang, uit pure domheid, een boost geeft aan de plaatselijke economie.

In Duitsland hebben ze op het "elastieksken" POLIZEI geschreven. Debie kan misschien voorstellen om in Antwerpen op de cups een "Stralende A" te laten borduren.

Over boompjes opzetten, terrassen en processen-verbaal...

Het is niet de eerste keer dat ik hier een "boompje opzet" over het nieuwe terrassenreglement, of beter gezegd van het terrassenbeleid van Schepen Voorhamme. Het is ook niet de eerste keer dat ik een "boompje opzet" over de manier waarop de stad Antwerpen communiceert met haar bewoners.

Ik weet dat dit "(Eigenwijs) woord van de redactie" gelezen wordt op 't Schoon Verdiep. Uiteraard niet door iedereen en niet altijd zo graag en ik weet bijna zeker dat Robert Voorhamme het niet leest.

Hoe ik dat weet? Logica, pure logica. Wanneer iemand op één maand tijd drie maal in zijn bloot gat gezet wordt in een krant en hij doet daar niets aan, dan zijn er maar twee mogelijkheden: Of hij leest de krant niet, of... hij is zo dom als het paard van Kristus (Dat was ook een ezel).

Ik heb het terrassenreglement hier al eens integraal gepubliceerd, en in die tekst vallen twee zaken op:

- Een vrije voetgangersruimte van anderhalve meter.

- Een overgangsperiode van maar liefst twee jaar.

Diezelfde tekst werd door het stadsbestuur in hun communicatieorgaan "De(n) Antwerpenaar gepubliceerd en openbaar gemaakt op een forum van horecamensen.

"De bedoeling van het reglement is niet om bij minder terrassen uit te komen, wel dat we een kwalitatiever aanbod van terrassen hebben", zegt burgemeester Patrick Janssens. Daarnaast staat in het reglement ook dat uitbaters bij het uitstallen van hun terras een obstakelvrije doorgang van minstens anderhalve meter in acht moeten nemen. De huidige terrassen zijn immers vaak te onveilig voor de voetgangers, luidt het bij het stadsbestuur.

Netjes geregeld toch? Vraag dat maar eens op de Grote Markt, waar een horeca-uitbater met een zéér proper, nieuw, reklamevrij terras een proces-verbaal van de plaatselijke dienders in de bus kreeg omdat er een vrije doorgang was van 2,70 meter!!! En... geplaatst was zonder voorafgaandelijke vergunning.

Welnu, sinds de invoeging van het nieuwe reglement werden alle oude vergunningen ingetrokken en nog geen nieuwe gegeven. Bovendien dacht ik dat 2,70 meter ruim binnen de minimummarge van anderhalve meter ligt.

Kostprijs? Een "overlastboete" van maar liefst 250,- Euro. Zeg nu zelf, het is inderdaad moeilijk voor de voetgangers op de Grote Markt, er rijden geen auto's en ze hebben minstens 50 meter wandelruimte. Dan is een nieuw, proper terras inderdaad een overlast, Mijnheer Voorhamme.

Ik dacht dat de basistaken van de politie iets anders was dan terrassen meten, of vergis ik mij daarin?

Schepen Heylen doet "echte" Aentwaerpse cultuur wijken...

Iedere bezoeker van Antwerpen wordt er dagelijks mee geconfronteerd: de prachtige gildenhuizen op de Grote Markt die herinneren aan de Gouden 16e Eeuw. Zij zijn stille getuigen van het hoogtepunt in de geschiedenis van onze Stad. Slechts enkele huizen zijn eigendom geweest van de Schuttersgilden, die in de vroege middeleeuwen opgericht werden om de stad te “Scutten”, zeg maar schutten of beschermen. Het waren broederschappen van Poorters en Edellieden die verbonden werden door een Eed van trouw, en die als burger het voorrecht hadden om wapens te dragen. Zij werden ingezet in allerlei omstandigheden van onheil. Dus niet enkel bij het verdedigen van de stad, maar ook bij brand, overstroming of ander tegenspoed. Bovendien hadden zij een uitgebreide sociale functie.

Antwerpen is de Stad met de oudste traditie betreffende de Stadsgilden in de Nederlanden.We kunnen teruggaan tot 1306, waar bij charter de Gilde van “De Oude Voetboog” wordt opgericht. Het bevat o.a. de tekst:
“Vortane willecore wi dat die Gulde van Antwerpen gestavet ende gehouden zi na ordonancie ende na goetduncken ons schoutheden ende onser scepenen van Antwerpen”.
Later werd dit de St. Jorisgilde genoemd.

Maar het bleef niet bij deze ene broederschap; zij kreeg nog vijf opvolgers:
De Oude Handboog, later St. Sebastiaansgilde genoemd; De Jonge Voetboog; De Jonge Handboog; De Schermersgilde en de Kolveniersgilde, later de St. Christoffelgilde.
Deze zes gewapende gilden waren goed voor een sterkte van 1200 man, en stonden onder leiding van de Buitenburgemeester.
Tot in 1791 alle gilden onder de Franse bezetting verboden werden. Hun macht werd immers te groot, en alle goederen, wapens en immobilia werden verbeurd verklaard en verkocht.We moeten wachten tot midden 19de eeuw eer er hier en daar een heropflakkering van de Schuttersgilden op te merken valt. Aangezien hun taak als beschermer overbodig geworden is, begint men met de oude wapens te schieten voor het plezier. Wat zij echter nog decennia lang doen, is het inrichten van Landjuwelen en tornooien. Een voorbeeld hiervan is de jaarlijkse Koningschieting, het befaamde “Schietinghe om den Coninck”.

De hedendaagse Schuttersgilden zijn ontstaan aan het Stadswaag midden de jaren vijftig, toen enkele bezielers het ontstaan en de geschiedenis ervan gaan bestuderen. Eén van hen is Marc De Schrijver, ere-Stadhouder van Den Crans van Aloude Schuttersgilden vzw te Antwerpen.
Als de Stad in 1958 de Grote Ommeganck organiseert, stellen de kruisboogschutters er prijs op om in deze Ommeganck de “Oude Gilde van St. Joris” in hun 16de eeuwse kledij uit te beelden. Dit feit heeft de leden van de gilde er toe aangezet deze traditie in de toekomst verder te zetten. Dit met veel bijval van het Stadsbestuur, die hiervan tot vandaag dankbaar gebruik maakt bij folkloristische gebeurtenissen. Zo wordt nog steeds elk jaar in begin augustus de “Antwerpse Ommeganck” georganiseerd en hebben de “Gildenfeesten” plaats op de Grote markt en de Groenplaats.

De Gildenfeesten worden al jarenlang georganiseerd in het kader van de Antwerpse kermisweek. De feesten kennen dan ook een oude historie. Ruim 23 jaar geleden ontstonden de Rederijksfeesten. Het Antwerps Gildenjuweel en het Schutterstournooi, welke hier deel van waren, verenigden, en vanuit hier ontstonden de gildenfeesten. In 2004 was dat tien jaar geleden. Naar aloude gewoonten omvatten de Gildenfeesten de volgende onderdelen:— een Plechtige Gildenmis in de St-Jacobskerk en een ambachtsmarkt. Als aanvulling kwamen er door de jaren heen steeds meer activiteiten, zoals demonstraties van vendeliers, tamboerkorpsen, spelemannen, harmonies en volksdansers. Sinds het midden van de jaren negentig zijn de feesten opengetrokken en omvatten dus onder de benaming 'gildenfeesten':
-het straattheater en de feesten van de Aloude Schuttersgilden;
-een Ommeganck;
-het straattheater door de drie Antwerpse Rederijkerskamers;
- Een internationaal Schutterstornooi;
- Een gildenfeest;
Opendoek, de koepelorganisatie van het amateurtoneel, is sinds enkele jaren eveneens betrokken bij het gebeuren. De organisatoren streven naar geleidelijk te verwezenlijken herstel van de eens historisch befaamde Antwerpse Ommeganck die al in 1399 bekend was en groeide uit de Onze-Lieve-Vrouwe-Ommeganck.

Nu echter dreigt, mede door toedoen van Schepen Heylen, deze jaarlijkse traditie verloren te gaan..

'We kunnen moeilijk alles behouden en niets vernieuwen. Het is nu eenmaal zo dat de smaken verschuiven. Maar voor alle duidelijkheid, wij hebben niets tegen de Gildenfeesten. Integendeel zelfs. Mijn deur staat altijd open voor die mensen, wanneer ze met een goed dossier komen. Ik denk dan bijvoorbeeld aan een grote parade om de vijf jaar. Dat zijn we best bereid te steunen.', aldus Schepen Heylen.

Het Antwerpse stadsbestuur tapt dan weer uit een ander vaatje: “Er is wel een optocht, maar iets kleiner”, zegt Kiki Vervloessem, woordvoerster van burgemeester Patrick Janssens (sp.a). “De ommegang is geconcentreerd rond de Grote Markt. Met de kleinere stoet komt geld vrij om de deelnemers aan de Gildenfeesten beter te vergoeden. Zo wordt meer kwaliteit aangetrokken."

'We worden door het stadsbestuur stiefmoederlijk behandeld', zegt Marc Van Strydonck van de Antwerpse Rederijkers. 'Dat heeft alleen nog oog voor moderne evenementen en sportmanifestaties. De stad investeert niet langer in haar rijke geschiedenis, die door de Gildenfeesten en onze cultuurhistorische optocht elk jaar prachtig in beeld wordt gebracht. Terwijl andere steden zoals Brussel, Brugge, Luik of Barcelona daar nu net meer aandacht aan schenken. Dat cultuurhistorische wordt in Antwerpen compleet vergeten: het Vleeshuis staat bijvoorbeeld op instorten. En de Handelsbeurs, die werd verpatst.'De druppel voor de organisatoren van de Gildenfeesten is dat ze enkele maanden geleden te horen kregen dat het stadsbestuur dit jaar geen Ommeganck wilde. 'Het was een van de laatste stoeten in Antwerpen, nu blijft alleen nog de 1 meistoet over', stelt Van Strydonck. Ook de traditionele Handjesworp heeft zondag niet plaats, want is verschoven naar de Bollekesfeesten eind augustus. En de ambachtenmarkt en het folklorefestival die de Gildenfeesten vergezelden, werden eveneens opgedoekt.Dit weekend worden het dan ook Gildenfeesten in mineur, met alleen de schutterswedstrijden en het straattheater. 'De stad bouwt al jaren ons evenement af en komt met steeds minder geld over de brug. Zelfs de affiches voor dit weekend zijn nog niet klaar. Voor ons hoeft het ook niet langer. Wij stoppen er dit jaar mee', dreigt Van Strydonck. 'En dat is jammer voor een evenement dat steeds veel volk lokte en sinds 1981 nieuw leven in de middeleeuwse traditie blies.'

Diezelfde Schepen Heylen (begrijpe wie begrijpen kan) uit begin deze week de volgende woorden:“Hoe verkopen we Antwerpen als toeristische parel aan de Amerikanen, Russen, Indiërs en Chinezen? De wereld is zich nog steeds niet bewust van het feit dat aan de Schelde een stad ligt die heel veel te bieden heeft. Traditie, met Rubens en Van Dyck. Nieuwe creativiteit in sectoren zoals de mode, design, beeldende kunsten en ballet. Een aanbod van shopping en horeca dat zich kan meten met alle andere Europese steden. En dat alles op amper anderhalve vierkante kilometer. Dat laatste - de combinatie van stad en dorp - maakt Antwerpen zelfs uniek.”

Wat is voor Schepen Heylen traditie?

Enkele negers die (betaald door de Stad) op wat tam-tams staan te kloppen op het De Coninckplein? Turkse en Marokkaanse muziek (uiteraard betaald door de stad) voor 200 marginale toeschouwers op het Stuyvenbergplein? Enkele miljoenen pompen in de geschiedenis van enkele avontuurlijke (en zeker géén brave) Antwerpenaren die hun geluk in Amerika zochten?
En wat met de echte Antwerpse traditie? Die past niet meer in die oppertseef z’n plaatje, is te ouderwets (wat is dan traditie?).

Nochtans, zijn partij-idool werd 2008 jaar geleden aan het kruis genageld en dat herdenkt hij nog alle dagen, terwijl het onderhoud van de Antwerpse kerken véél meer kost dan de Ommeganck. Maar ja, Kristus was dan ook geen Antwerpenaar. Hij had het kleurtje van de nieuwe Antwerpenaren, voor wiens cultuur wel plaats en geld is.

Misschien kan Schepen Heylen na de “Week van het Aentwaerps”, de “Week van het Swahili” of de “Week van het Arabisch” organiseren, dat is vast véél moderner dan de Ommeganck, en zal toch ook zo’n 200 toeschouwers trekken, vooral op het De Coninckplein, in de Seefhoek of in ’t Ketelken.

Nieuwe pleinen en valpartijen...

Toen de stad Antwerpen, enkele jaren geleden het Astridplein en een gedeelte van de Gemeentestraat heraanlegde of, beter gezegd, verkrachtte naar de toestand zoals het nu is, gaf dit aanleiding tot diverse ongevallen wegens enkele "schoonheidsfouten".

Bijkbaar herhaalt deze situatie zich thans op het theaterplein. In april verhuisden de marktkramers naar hun nieuwe stek onder de luifel op het heraangelegde plein. Toen begonnen ook de valpartijen. De boosdoeners zijn de niveauverschillen aan de zijde van de Maria Pijpelincxstraat en Nieuwstad.

Mensen kijken naar de marktkramen of praten met elkaar en letten niet op het niveauverschil. Bovendien valt het niveauverschil niet op. Het is grijs op grijs. Twee weken geleden waren er zelfs vier valpartijen in een dag. De regen maakte het extra gevaarlijk. Mensen worden vaak met de ambulance afgevoerd. Aan de zijde van de Maria Pijpelincxstraat reed een vrouw met haar rolstoel van het trapje. Ondertussen is het probleem daar opgelost door een kraam te verschuiven.

De stad is op de hoogte van de problemen. Aan de Italiaanse architecten Secchi en Vigano is gevraagd om naar een oplossing te zoeken. ”De ingreep hoort wel binnen het concept van het plein te passen”, zegt Gert De Wilde, projectleider voor het Theaterplein. ”Ondertussen zoeken we naar een tijdelijke oplossing.” Het hoogteverschil voldoet volgens de stad Antwerpen aan de wettelijke voorschriften.

De valpartijen zorgden nog niet voor schadeclaims bij de stad Antwerpen. Het stadsbestuur kan burgerlijk aansprakelijk worden gesteld voor schade aan derden door een gevaarlijke heraanleg of een slecht onderhouden straat. Antwerpen werd al eens veroordeeld voor de bobkes, de betonnen paaltjes op de Meir. Tot op vandaag betaalt Antwerpen nog schadevergoedingen. De bobkes zijn inmiddels verdwenen.

Op het Koningin Astridplein zorgen de aluminium nagels van het fietspad nog steeds voor valpartijen bij de fietsers. Blijkbaar werkt de stad liever met ronkende buitenlandse architectennamen in plaats van te zorgen voor de veiligheid van haar bewoners, of "Hoe duurder niet altijd beter is".

Halalfashion

Moslimmeisjes, ze zijn niet meer wat ze geweest zijn. Ze dragen ’skinny’ punkjeans, pumps die 10 centimeter boven de grond zweven en oorringen waar een hand door kan. Maar ze houden nog steeds van hun traditionele hoofddoek (al dan niet in tijgerprint). ’Halalfashion’ of halalmode wordt het fenomeen genoemd. De moderne moslima volgt dezelfde mode als ’de rest’, alleen bedekter. Moslima’s van nu zoeken een balans tussen wat sociaal acceptabel is en wat modieus is.

Deze generatie moslima’s is ook groter, heeft meer te besteden en is dikwijls hoger opgeleid. Ze willen met hun kleding een signaal geven: wij zijn modern en doen mee. Sommigen zijn zich zeer bewust van de manier waarop naar hen gekeken wordt. Ze willen modieus zijn én islamitisch verantwoord.

“Ik volg gewoon mijn eigen smaak”, zegt Bahia (20). “Ik vind het ook heel leuk om met anderen over mode te praten. Waar haal jij je skinny jeans? Waar je hoofddoek? Dat soort dingen. Zelf let ik erop dat als ik voor een print in mijn jurkje ga, mijn hoofddoek dan dezelfde kleur heeft als de broek die ik draag. Een kleur die ook voorkomt in de jurk. Zo heb ik thuis hele setjes hangen. Ja, ik ben er echt wel mee bezig.”

Een modern antwoord op het hoofddoekenbeleid van onder andere de stad Antwerpen? Want zeg nu zelf, in tegenstelling tot de traditionele hoofddoek is deze “Halalfashion” best wel modieus en aanvaardbaar. Bovendien heeft deze hoofddoek totaal niets meer van de traditionele en oogt hij niet als een hoofddoek.

Men kan moeilijk stellen dat jonge moslima’s die deze “Halalmode” dragen dit doen als teken van onderdrukking.

Wij betalen die paardenmolen boven ons hoofd, en véél...

Iedere Antwerpenaar die al eens een blik naar boven werpt, kent hem wel, de McDonnell Douglas Helicopter G-12 van de Dienst Luchtsteun van de Federale Politie, de opvolger van de PUMA van de toenmalige rijkswacht. De Dienst luchtsteun van de federale politie biedt de federale en lokale politiediensten gespecialiseerde steun aan zodat de politiezorg beter en efficiënter kan verlopen.
Deze Dienst luchtsteun wordt normaal ingezet in verschillende domeinen waaronder:
- Beheersen van onoverzichtelijke situaties (verkeershinder, kettingbotsingen, vliegtuigcrashes, massabijeenkomsten, grote sportwedstrijden, enz.).
- Zoeken naar verdwenen personen of voorwerpen.
- Achtervolging en onderscheppen van verdachten.
- Opsporen en/of vaststellen van inbreuken (illegale lozingen, sluikstorten, illegale labo's, enz.).
- Bescherming van personen en goederen (bescherming van geldtransporten, bescherming van VIP's, postbodes, enz.).
- Doorstralen van videobeelden via vaste of mobiele stations.

Tot hier de theorie of "zo zou het moeten".

Wanneer ik echter het aantal vlieguren tel dat de G12 boven het stadscentrum van Antwerpen cirkelt vraag ik mij soms af hoeveel onoverzichtelijke situaties er in Antwerpen (buiten de politiek) zijn, hoeveel personen en voorwerpen er hier dagelijks verdwijnen, hoeveel verdachten hier dagelijks achtervolgd en onderschept worden, hoeveel illegale lozingen, sluikstortingen en illegale labo's dagelijks in Antwerpen ontdekt worden, enz...

Met andere woorden: Wat hangt die helicopter in Godsnaam altijd boven Antwerpen te doen? Wat was het gisterenavond? Even kijken hoe ver de voorbereiding staat van IRONMAN.70.3? En vandaag? De lopers volgen? Kijken naar de zwemmers? Beelden doorstralen voor ATV? En wat kost dat grapje (dat wij tenslotte betalen) ons?

Omdat ik, in een ver verleden, zelf ooit deel uitmaakte van een PUMA-team, toen de luchtsteun van de rijkswacht nog in haar kinderschoenen stond, weet ik hoeveel destijds één vlieguur kostte (17.000,- BFr ongeveer 30 jaar geleden). Reken dus, rekening houdende met de inflatie, zelf maar uit wat het thans kost.

Kan de begroting van de stad echt niet nuttiger besteed worden? Gebruik de middelen toch eens waarvoor ze dienen en stop eindelijk eens met op ons kosten de "jan m'n kloten" uit te hangen!!!

Top 10 klanten voor Heli-inzet in 2004
KLANT UREN
Supra lokaal Antwerpen 281
Supra lokaal Brussel 251
Supra lokaal Charleroi 139
Supra lokaal Luik 83
DSU + POSA 75
PVE West-Vlaanderen 55
SPN 47
PVE Brabant 38
Lokale politie Centre Ardenne 28
Lokale politie Turnhout 26
Totaal 1 023

Dus, reeds in 2004 cirkelden de heli's van de federale politie bijna 1/4 van hun vlieguren boven Antwerpen én in opdracht van de lokale politie Antwerpen, ttz, méér dan de vlieguren boven het hoofdstedelijk gewest.

Antwerpen en parkeren: Water en vuur...

Auto’s in de steden: het zal altijd een moeilijk verhaal blijven. Meer vooruitziende steden hebben lang geleden al gezorgd voor de beste oplossing: de uitbouw van een efficiënt ondergronds net voor openbaar vervoer. Wie de metrolijnen van Parijs, Londen en New York kent, weet dat je wel gek moet zijn om in die steden per se met de auto te willen rijden. De metro is namelijk veel sneller, goedkoper en minder enerverend. Door het autoverkeer vervolgens op allerlei manieren te ontmoedigen, is in dergelijke steden de keuze voor het openbaar vervoer bijna vanzelfsprekend gemaakt.

In Antwerpen zijn op dat gebied legendarische kansen gemist. Veertig jaar geleden is begonnen met de heraanleg van de premetro, maar dat werk is in de kiem gesmoord omdat de centen op waren. Het Masterplan voor de mobiliteit probeert op dat gebied een inhaalbeweging te maken met de verlenging van een aantal tramlijnen, waardoor de bussen meer uit de stad kunnen worden geweerd. Maar dan moet dat Masterplan wel in zijn geheel kunnen worden uitgevoerd, wat met het verzet tegen de Oosterweelverbinding steeds minder evident wordt. Nog steeds beseffen veel mensen niet dat de tol van de Oosterweelverbinding alle andere projecten van het Masterplan - via de weg, het water en het spoor - moet betalen.

Maar we hadden het over het parkeren. Anders dan bijvoorbeeld fietsland Nederland blijft de Vlaming vasthouden aan de auto, het Gouden Kalf. Een gezin met twee jongvolwassen kinderen en vier auto’s is geen uitzondering. Als die allemaal voor de deur moeten staan, dan heb je een gevel van zestien meter nodig. En die vind je in Antwerpen vrijwel uitsluitend in de buurt van Middelheim. Een sturend parkeerbeleid dus, met in de mate van het mogelijke voor elk wat wils. Drie concentrische cirkels - binnenstad, binnen de Singel en erbuiten - waarin parkeren steeds duurder wordt naarmate je de kernstad nadert. Logisch, want het centrum zuigt het meeste verkeer aan. Ook het systeem van de bewonerskaarten zal voor iedereen wel billijk zijn. Verder moet parkeren duurder zijn in winkelstraten, die niet zitten te wachten op langparkeerders.

Bevoegd schepen Ludo Van Campenhout wil die langparkeerders zoveel mogelijk ondergronds zien staan, maar daarvoor moeten de tarieven daar wel omlaag en dat ligt niet zo makkelijk bij de exploitanten van de garages. Het huidige systeem vertoont te veel onlogische lokale toestanden. Een voorbeeld: wie met de auto naar het station van Berchem rijdt om de trein naar Brussel te nemen, zou zijn wagen eigenlijk moeten stallen in de - niet goedkope - ondergrondse garage. Maar amper vijftig meter verder, in de woonwijk bij de Cogels-Osylei, kan je voor bijna geen geld de hele dag parkeren. Situaties zoals die hierboven leiden tot irritaties, ondanks de goede bedoelingen van het beleid. En die irritaties zijn veel terechter dan de klachten over de tarieven. Wie die vergelijkt met Amsterdam in plaats van met Mechelen, weet dat het in Antwerpen echt wel meevalt.

Waarom Aentwaerps en niet Antwaarps?

De spelling van het Nederlands ligt uiteraard al jaren vast en daarvoor hebben we het "Groene boekje", maar voor dialecten bestaat er geen standaard schrijfwijze. En toch hebben taalkundigen een (volledig arbitraire) schrijfwijze voor het Antwerpse dialect uitgedokterd.

Als u zich afvraagt waarom Aentwaerps plots met tweemaal ae geschreven wordt, verkeert u in goed gezelschap: ook hier werd er menig wenkbrauw gefronst. Het mooiste dialect van Vlaanderen is toch het Antwaarps? Of desnoods het Aantwaarps?

Jan Nuyts en Georges De Schutter, taalkundigen aan de Universiteit Antwerpen, schreven enkele jaren geleden een boekje over de spelling van het Antwerps. Hun officiële transcriptie luidt "Aentwaerps”.
“De lange a in dat woord is een andere lange a dan in de Antwerpse uitspraak van bijvoorbeeld 'maand'. Dus moet er ook een andere schrijfwijze voor zijn. Er zit logica achter, maar die is volledig willekeurig.”

Drie a-klanken
Auteur Filip Camerman schreef het boek Antwerps Schrijven. Hij ontwierp een grammatica en spellingregels voor het dialect van de Metropool. Camerman onderscheidt drie verschillende lange a-klanken:

* aa: baard, naam (alhoewel ik hier persoonlijk "oa" zou prefereren)

* ae: staerk, waerm, Aentwaerpe

* au: shauwele (babbelen)

Alhoewel er absoluut geen regels bestaan voor het schrijven van een (fonetische) dialectische taal, hebben we bij deze alvast een richtlijn om de mooiste taal ter wereld te schrijven.