Wachten op Godot...

We zitten al in oktober (het zal weer snel Kerstmis zijn!) en dat is de maand waarin zowel de federale als de regionale regeringen van dit landje met hun begrotingen voor de dag zullen moeten komen. Met de échte begrotingen, wel te verstaan, niet met het kunst en vliegwerk dat tot nu toe werd gehanteerd (en waarmee o.a. Europa aan het lijntje werd gehouden).

De federale regering had met veel bombarie een begrotingsconclaaf aangekondigd tijdens het voorbije weekeinde. Dat is één grote sof geworden. Zaterdag werd er één (1!) uur vergaderd, om te beslissen dat er zondag helemaal niets zou gebeuren. Er zou een probleem zijn met de "cijfers". Dat is nogal wiedes, waarover dan om cijfers gaat een begroting tenslotte? Moet men een begrotingsconclaaf houden als men de cijfers niet heeft?

Bij de Vlaamse deelregering was het al niet veel beter. Daar werd maandag wel e.e.a. aangekondigd, het zgz "kader", maar hoe de Vlaamse begroting er definitief zal uit zal zien, zullen we - misschien - pas tegen het einde van de maand weten.

Het grote probleem voor beide regeringen is, dat men hoegenaamd niet weet hoeveel (of, beter gezegd, hoe weinig) inkomsten er in 2010 zullen zijn. Er mag dan wel een begin van een economische heropleving zijn, hoe dat zich gaat vertalen in meer staatsinkomsten is nog altijd koffiedik kijken.

Van Rompuy heeft er ondertussen wel een fan bij gekregen: een zekere André Decoster, hoogleraar publieke financiën aan het centrum voor economische studies van de KU Leuven. Een hele titel die zou moeten garanderen, dat de man er iets van kent. En óf hij er iets van kent. Hij heeft zich zelfs bekeerd tot de Guy Mathot theorie van de jaren 80, dat een deel van de Belgische staatsschuld conjunctureel is en dus effectief vanzelf zal verdwijnen als de conjunctuur herneemt...

Nu valt er over de stelling van Decoster wel e.e.a. te zeggen. Zo heeft hij gelijk als hij zegt dat de huidige federale regering niet meteen het mes in alles moet zetten en dat de staatsschuld niet meteen ongedaan kan gemaakt worden. Wachten tot de conjunctuur herneemt kan echter ook wachten op Godot (of moeten we zeggen Mathot?) worden. Het is niet omdat er tekenen zijn dat de economie zich aan het herpakken is, dat het morgen weer snel zal worden zoals gisteren. Met een kwart van de commerciële zeevloot in de mottenballen en een kwart van de Europese vrachtwagens die momenteel stil staan, is het zeker dat die conjunctuur de eerste jaren nog niet serieus zal optrekken. Insiders spreken zelfs van een "W" opleving, wat betekent dat er na een eerste herstel eerst nog een tweede dip zal komen vóór we van een echt herstel zullen kunnen praten.

De Mathot theorie heeft in de jaren tachtig niet gewerkt en zal dat nu ook niet doen, alle geleerde professoren ten spijt. Het enige voordeel voor Van Rompuy in deze zaak zal zijn, dat hij zijn ambtstermijn tot 2011 zal kunnen uitdoen en daarna mogen zijn opvolger(s) het puin ruimen. De zondvloed theorie, dus en die komt niét van Mathot.