Ik herinner mij nog, in lang vervlogen tijd, een schoolreis vanuit mijn geboortedorp naar Antwerpen. Wij waren nog nooit buiten een straal van twee kilometer van onze woning weg geweest en Antwerpen lag voor ons aan de andere kant van de wereld. Voor we Antwerpen konden binnenrijden dienden we te stoppen op een grote parking voor de tunnel en werden de passagiers geteld en moest er per passagier betaald worden om de tunnel door te rijden. Het maakte op ons, snotters van 6 à 7 jaar een geweldige indruk een stad te gaan bezoeken waar we zelfs moesten betalen om er bi
nnen te mogen.Twee vaste onderdelen waren er aan dat Antwerpenbezoek: De Mercator en de Zoo. Fantastisch was dat voor ons.
De enige boot die we ooit al gezien hadden was een roeibootje van pleziervissers op de Moervaart en hier konden we aan boord van een, in ons ogen, gigantisch schip.
Een tweede hoogtepunt was de Zoo. Nijlpaarden,neushoorns, giraffen, struisvogels, leeuwen, tijgers, en noem maar op. Wij waanden ons op safari ergens in Afrika.
Nu ik zelf al enkele jaren in de metropool woon heb ik hierbij maar één gedachte: SPIJTIG, HE.
Spijtig waarom?
Wel, omdat de Mercator, eens de trots van Antwerpen, in Oostende ligt weg te rotten.
En spijtig omdat er in de zoo geen struisvogels, neushoorns, en binnenkort geen giraffen meer zijn. Stilletjesaan wordt de Antwerpse Zoo een revalidatiecentrum en een rusthuis voor afgedankte dieren uit Planckendael.
En spijtig dat men zich in die buurt nu in Afrika waant, zonder dat men denkt aan een safari.
Eens was het anders........ want nu wordt die nostalgische droom van de schoolreis met het eerste studiejaar doorprikt als een ballon.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten