De oogkleppen van Cathy Berx...

Argumentatie gouverneur Cathy Berx over Lange Wapper getuigt van beperkte kennis van de problematiek en van maatschappelijke kortzichtigheid. In de aanloop naar het referendum over de Lange Wapper uitte Antwerps provinciegouverneur Cathy Berx zich de voorbije dagen als uitgesproken voorstander van het BAM-tracé met viaduct. Ze gaf daarover interviews in verschillende kranten (De Standaard, De Morgen, Het Laatste Nieuws).

Beperkte kennis van de problematiek

Rode draad in haar argumentatie: de huidige Kennedytunnel is onveilig, het BAM-tracé sluit die tunnel voor vrachtverkeer (de tunnelalternatieven bewust niet), en dus is het BAM-tracé de veiligste optie. Met deze buikredenering gaat de gouverneur kort door de bocht.

Als politica mee verantwoordelijk voor de veiligheid en de coördinatie van de rampenbestrijding weet de gouverneur dat de huidige Kennedytunnel niet beantwoordt aan de hedendaagse Europese standaarden voor tunnelveiligheid. Samen met vele anderen kan ze op regelmatige basis de gevolgen daarvan vaststellen: een veelvoud aan ongelukken in en nabij de tunnel.

Jaren geleden heeft de Vlaamse regering beslist om zogezegd aan die situatie tegemoet te komen door het invoeren van een verbod voor vrachtwagens in de tunnel. Dit verbod werd mee opgelegd als randvoorwaarde voor het sluiten van de Antwerpse ring.

Vraag is waarom de Vlaamse regering en de provinciegouverneur wel nog vrachtverkeer willen toelaten in alle andere Antwerpse snelwegtunnels (bv. de Craeybeckxtunnel, maar ook de geplande Oosterweeltunnel). Tunnels, vrachtwagens en verkeersveiligheid blijken dus niet per definitie een onmogelijk huwelijk. Dat bewijzen ook honderden andere riviertunnels in steden overal ter wereld.

De Kennedytunnel is – in dalende orde van belangrijkheid – verkeersonveilig om drie redenen: het volume van het verkeer is er veel te hoog, er zijn te veel op- en afritten vlakbij beide tunnelmonden (waarvan sommige ook nog eens links en dus gevaarlijk gesitueerd) en er is de vermenging van verschillende types van voertuigen (auto’s, caravans, vrachtwagens) in een tunnel met steile hellingsgraden (wat aanleiding geeft tot verschillende snelheden).

Om de Kennedytunnel veiliger te maken is er nood aan drie grote ingrepen: het verkeersvolume naar beneden krijgen, de op- en afritten (zowel op linker- als rechteroever) aanpakken en de hellingsgraad van en naar de tunnel minder steil maken. Daarnaast zijn ook kleinere technische ingrepen van doen: betere verlichting, een eventueel verbod op inhaalmanoeuvres, etc.

Terecht worden binnen het huidige Masterplan alvast op de linkeroever twee linkse opritten naar de Kennedytunnel afgeschaft. Dat is een goede maatregel, die de Kennedytunnel meteen heel wat veiliger zal maken. Wanneer ook de andere pijnpunten geremedieerd worden, zal de Kennedytunnel net zo veilig zijn als gelijk welke andere snelwegtunnel in het Antwerpse.

Bij een grondige en weldoordachte aanpak van alle pijnpunten van de Kennedytunnel is vrachtverkeer verbieden dus allerminst nodig. Het simpele verbieden van vrachtwagens is een lapmiddel. Het is een politieke gemakkelijkheidsoplossing, die een vals gevoel van veiligheid creëert en die bovendien aanzienlijke negatieve effecten veroorzaakt voor de veiligheid en de leefkwaliteit op en rond andere delen van de Antwerpse ring.

Maatschappelijke kortzichtigheid

Als gevolg van het verbod voor vrachtverkeer in de Kennedytunnel zal alle vrachtverkeer verplicht moeten omrijden naar de Oosterweeltunnel. Bij bouw van de Lange Wapper wordt al dit internationaal doorgaand vrachtverkeer bovendien verankerd op de ring zelf (i.p.v. dat het ervan weggehouden wordt, zoals bij het alternatieve tracé) – met als zwaartepunt van vrachtverkeerconcentratie: het oostelijke ringdeel tussen Ekeren en Borgerhout.

In die zone voorzien de huidige bouwplannen voor de Lange Wapper de aanleg van nieuwe linkse op- en afritten komende van de Antwerpse ring richting de Lange Wapper. Na studie van het BAM-tracé had professor mobiliteit George Allaert het in dat verband over een ‘nieuwe dodenweg’. Provinciegouverneur Cathy Berx bepleit dus het creëren van nieuwe verkeersonveilige zones, misschien zonder het zelf goed te beseffen. Van deze nieuwe verkeersonveiligheid ligt de gouverneur (nog) niet wakker. Dat is kortzichtig, want ook bij ongelukken en rampen in dat deel van Antwerpen zal de provinciegouverneur zich van haar taak moeten kwijten. Oogkleppen hanteren in deze fase van het dossier is een ongelukkige politieke strategie, als het op verkeersveiligheid aankomt.

De huidige bouwplannen voorzien ook een verdubbeling van de Antwerpse ring op de plek waar de Lange Wapper gekoppeld wordt aan de bestaande ring. Die plek ligt tussen de dichtstbevolkte delen van Antwerpen (Luchtbal, Antwerpen-Noord, Merksem en Deurne-Noord). Met als gevolg: toename van barrièrevorming tussen deze stadsdelen, toename van lawaai en luchtvervuiling nabij woongebieden, en afname van lokale groengebieden: drie elementen die een negatieve invloed hebben op de lokale gezondheidssituatie.

De nabijheid van een snelweg maakt ziek: de lokale mortaliteit is evenredig met het aantal voertuigen per 24 uur (Beelen et al, 2008). De footprint van een autostrade op de lokale longontwikkeling reikt tot 1500 meter aan beide zijden. Een veilig gevoel voor omwonenden creëert dit allerminst. Maar blijkbaar moet er bloed zijn (verkeersongelukken), vooraleer een provinciegouverneur aan verkeersonveiligheid denkt.

Wanneer een journalist van De Standaard de gouverneur wijst op de parameters mobiliteit, milieu en mens en leefomgeving in het dossier, en polst naar de houding van de gouverneur hierover, weigert de gouverneur hierop te antwoorden: ‘Neen, ik wil me alleen maar uitspreken over zaken waarvoor ik bevoegd ben.’

Dergelijke attitude valt onder de noemers strategisch zwijgen en schuldig verzuim.

Vorig jaar deze tijd vroeg stRaten-generaal een onderhoud met de toen nieuwe provinciegouverneur. Een prominente partijgenoot van Cathy Berx adviseerde haar expliciet om met ons in gesprek te treden, opdat wij onze bekommernissen over het dossier van de Lange Wapper zouden kunnen overbrengen. De gouverneur weigerde dit gesprek.

Onze uitnodiging aan de provinciegouverneur is nog steeds geldig.

Er zijn overigens twee soorten politici in dit dossier. Zij die zich alleen door BAM laten informeren en inhoudelijke contactname met actievoerders vermijden. Deze groep van politici blijft stellig achter de optie van de Lange Wapper staan, onder het motto: met wat ik niet weet, hoef ik ook geen rekening te houden. Tot die groep behoren de volledige vorige Vlaamse regering en de twee provinciegouverneurs (vorige en huidige).

Een andere groep van politici informeert zich langs beide kanten. Tot deze groep behoren alle BAM-kritische parlementsleden uit de vorige legislatuur (Peumans, Daems, Caluwé, Penris, …) en intussen ook de meeste leden van het Antwerpse college. Deze mensen durven te twijfelen, wat ook in dit dossier doorgaans de opmaat vormt voor een drang om zich beter te gaan informeren over alle aspecten ervan.

Zwanenzang voor Opel...

Wie ligt wakker van een sluiting van de Opelfabriek in Antwerpen?

Wat een vraag, Rudy, de mensen die er werken natuurlijk. Ok, jullie hebben een punt. Ik richt mij bij deze tot die categorie mensen, de onfortuinlijken die in de Noorderlaan voor Opel werken. Laat ik woorden van toast, euh...troost typen, een beetje uitleg verschaffen en een bakkie troost schenken. Dingen die de Vlaamse regering zou moeten doen. Maar omdat Kris peeters geen cojones in z'n confectiepantalon heeft bengelen, klaar ik de klus. Graag gedaan, folks.

Beste Opelmedewerkers,

Jullie gaan allemaal jullie jobs verliezen. Daar wind ik geen doekjes om in tegenstelling tot the magnificent Kris. Wie de afgelopen verkiezingen voor die windbuil heeft gestemd moet zich diep schamen. Nooit meer voor de Cee Dee en Vee stemmen, okee? En vooral niet meer op dat kalf.

Hoe komt dat, Rudy, dat we allen werkloos gaan worden?

Wel, er valt niet echt iets of iemand met de vinger te wijzen. Vergeet Duitsland. Ginds sluiten die fabrieken iets later dan hier, maar sluiten zullen ze.
De autoindustrie zit nu éénmaal wereldwijd in een dip. Auto's zijn voorbijgestreefd. Ze vreten energie, staan meer stil dan ooit tevoren in files en zijn erg duur in onderhoud. Fietsen daarentegen zijn hot. Een fiets is ecologisch verantwoord, kost haast niets in vergelijking met een automobiel en je blijft zo gezond als een hoen. Kijk naar Mieke Vogels. Ze is een setter van trends en fietst al twintig jaar van hier naar daar. Ze is slechts zelden ziek en heeft het lijntje van een duizendjarige wintereik.

Ook velen onder jullie fietsen naar het werk. Dat merk ik wanneer ik 's avonds nog eens buiten kom. Kijk, mensen, wie van jullie naar het werk fietst is een beetje dom, vind ik. Mocht mijn baas auto's maken, ik kwam zeker niet met de fiets, maar met de auto naar het werk.
Kom aan, zeg, jullie mogen de moed niet laten zakken! Als puntje bij paaltje komt schrijven jullie je gewoon bij T-Interim of Start People in en jullie kunnen zo als Cultuuradviseur aan de slag bij de nieuwe cultuurminister.

We herinneren ons allemaal wat er in Renault Vilvoorde is gebeurd, niet? De fabriek dicht en on n'en parle plus. Welaan dan. Ik roep jullie op om de schakel geestelijk om te draaien. Opel is niet meer. En de stad wacht. De stad heeft nood aan geschoolde mensen zoals jullie. En jullie zijn bovendien noeste werkers met een levendige vakbondcultuur, wat bovenop het rijkelijk verlof ook nog enkele stakingsdagen oplevert.

Kortom: jullie zullen je extreem goed assimileren in de status van stadsambtenaar. Wees niet bang. Zie de toekomst vol vertrouwen tegemoet.

Eénmaal jullie bij de stad werken verkopen jullie je gammele Opel en schaffen jullie je een stevige fiets aan. Jullie leven zal een nieuwe start nemen. Jullie worden op slag een stuk gezonder. Jullie zullen het milieu een handje helpen. En later zullen jullie trots aan jullie kleinkinderen kunnen vertellen wat jullie gedaan hebben om de planeet te redden.

Ik hoor het jullie al zeggen: "Nee, Opel wilde ons koste wat het kost houden. Maar wij. Wij! Wij zijn opgestapt. Wij hebben gezegd: steek die vervuilende auto's in uw gat. We zijn hier weg. De stad Antwerpen heeft ons nodig. We zijn riebedebie. En zo hebben wij de aarde en haar prachtige ecosysteem voor nog meer vuil behoed."

Een magere troost...

Bikkelhard zal er de komende dagen en weken nog gepokerd worden over de toekomst van Opel Antwerpen. Of beter: geschaakt. Met nationale belangen als inzet, eerder dan economische analyses. Peeters II is zogoed als uitgespeeld. De Vlaamse regering moet nu wachten op een tegenzet. In het beste geval: een rokade waarbij een van de laatste parels aan de kroon van de Vlaamse auto-industrie alsnog gered kan worden.

Het hele "vreselijke dossier", dixit een regeringsbron, toont eens te meer de grenzen van de politieke macht aan. Toch in het oog van transnationale economische beslissingen. En a fortiori voor kleine politieke spelers, die de Belgische en Vlaamse regeringen dan zijn.

Het is een ontnuchterende vaststelling, alles behalve abstract ook. De vakbonden hebben berekend dat een eventuele sluiting van Opel Antwerpen in totaal een sociaal weefsel van om en bij de 15.000 mensen zou treffen: behalve de direct betrokkenen, ook de toeleveranciers, schoonmaakpersoneel en andere diensten.

Drie topministers van Peeters I hebben vele uren en dagen geïnvesteerd in lobbywerk. Het volstond niet. Ze kregen vorige week een koude douche met de aankondiging dat ook in het businessplan van kandidaat-overnemer Magna geen plaats meer is voor Antwerpen.

500 miljoen euro beloofd Vlaams geld? Het is blijkbaar peanuts. Duitsland zwaait met een veelvoud van dat bedrag. Tientallen contacten met GM en Duitse collega"s? Het is allemaal gereduceerd tot een politiek van pappen en droog houden.

Eigenlijk moeten we in dit land nu vooral hopen dat het vaak zo beschimpte Europese politieke niveau nu maar eens écht machtiger lijkt dan het nationale of regionale. De EU-politiek is, zeker op papier, duidelijk. Staatssteun voor noodlijdende bedrijven kan, maar protectionisme is uit den boze. En dat stigma rust wel heel erg op het zeer royale aanbod van de Duitse regering voor GM.
Peeters en co. putten nog een beetje hoop uit een eerder streng optreden van Europees commissaris Neelie Kroes tegen Nicolas Sarkozy, die al te openlijk geld voor Renault en Peugeot aanbood in ruil voor Franse jobs. Bedrijven sluiten of openhouden kan niet op basis van nationale aanhankelijkheid. Europa vraagt objectieve economische parameters. Op papier dus.

En dat Patrick Janssens zich in het Vlaams Parlement ivm dit dossier niet de "poten van onder het lijf loopt" weten we allemaal.Een magere troost voor de duizenden Antwerpse gezinnen die moeten leven van de pree die man- of vrouwlief verdient bij Opel...

Waarin een klein land groot kan zijn...

Twee, toch wel opzienbarende nieuwsitems in de voorbije week, die deze anders zo saaie en nieuwsloze komkommertijd enigszins 'opfleurden'. Er was de Vlaamse eerste minister die met beteuterd gezicht zijn boosheid uitte over de Duitse regering omdat deze i.v.m. General Motors doet wat haar burgers van haar verwacht, en de Duitse belangen vooropstelt. Dat de Europese tak van GM hoe dan ook diende in te krimpen, wist ook onze Minister-President. En dat dat het onooglijk kleine Vlaanderen ter zake geen partij is voor zijn oostelijke grote buur, en Opel-Antwerpen daarom hoogstwaarschijnlijk ten dode is opgeschreven, zijn zal hij wellicht ook geweten hebben. Maar verkiezingen wint men niet met dergelijke wetenschap, zodoende...

Er was ook de federale minister van justitie die doodleuk kwam verklaren dat netten boven gevangenis-wandelkoeren 250.000 euro kosten (?), en dat men daar geen geld voor had. De voorbije tien jaar hebben de achtereenvolgende ministers van justitie elk om beurt wel één of meerdere grote criminelen zien ontsnappen. Als gevolg daarvan planden zij telkens nieuwe en betere beveiligingssystemen om dat in de toekomst te voorkomen. Nu blijkt echter dat geen van hen ooit op het illustere idee is gekomen om daar ook nog het nodige geld voor te voorzien. Alhoewel, is de kostprijs van een ruime gezinswoning niet wat overdreven om een net boven een plein te spannen?

En ten slotte was er nog de federale regering die eindelijk akkoord was gekomen over de illegalen en hun eventuele legalisering. Omdat men niet tot overeenstemming kwam over duidelijk omschreven legalisatiecriteria, besloot men om een paar tienduizend hier reeds lang verblijvende afgewezen asielzoekers hun dossier wat 'humaner' te herbekijken en te legaliseren. Voor wat de toekomst betreft zal men gewoon verder te doen zoals men bezig was: slecht dus! Een akkoord welke het gevolg is van het niet tot een akkoord komen, wordt in België ook als een akkoord beschouwd. Gans onze staatshervorming is daar trouwens op gestoeld.

Waar een klein land groot kan in zijn: in het onbegrijpelijk zijn!

Nog meer asielzoekers in Antwerpen...

I.v.m. de discussie over het asielakkoord, dat vorige zaterdag gesloten werd tussen de meerderheidspartijen in de regering Van Rompuy, wist de curator-premier te vertellen dat de kostprijs voor hem niet belangrijk was. Zou dat werkelijk zo zijn? Het zou wel eens flink kunnen tegenvallen. Officieus is er een geschat aantal van 25.000, maar dat zou wel eens veel hoger kunnen liggen. Vooral het feit dat het indienen van de aanvragen pas vanaf half september zal kunnen beginnen, maakt dat de parallelle economie, die zich met deze materie bezig houdt (en zich daarbij flink verrijkt) wel eens met een veelvoud aan dossiers zou kunnen afkomen. Dit laatste is mogelijk, omdat de tekst van het akkoord - zoals gebruikelijk sinds Verhofstadt I - zo wazig is, dat men er alle kanten mee uit kan. Dat zou de begroting van dit armlastige land absoluut geen deugd doen.

Er zijn trouwens nog meer redenen om zich ongerust te maken over onze staatsfinanciën. Zelfs al zou de crisis zijn bodem bereikt hebben - wat hier en daar geïnsinueerd wordt - dan zal het nog enkele jaren duren alvorens er weer volop nieuwe mensen zullen worden aangeworven. Eerst zullen nl al diegenen, die nu in de verschillende soorten tijdelijke werkloosheid zitten, terug een fulltime job moeten hebben en pas daarna zullen er weer vacatures worden ingevuld. Ik verwijs hierbij o.a. naar een publicatie van de voorzitter van de raad van bestuur van DAF-Trucks, die stelt dat er momenteel in Europa zo'n 20 tot 25% van de vrachtwagens stil staat. Als de economie zou optrekken - en dat kan een paar jaar duren - dan zullen pas daarna eerst de nu stilstaande wagens worden ingeschakeld alvorens de vervoerders weer nieuwe voertuigen zullen kopen. En dit is maar één aspect van de economie.

Als gevolg van de aanslepende crisis, zal de staat veel minder geld binnen krijgen. Firma's die failliet gaan of geen winst maken, betalen geen belasting. Anderzijds zullen er de volgende jaren nog heel wat werklozen bijkomen, wat de staat nog eens enorm veel extra geld zal kosten.

Dat de kostprijs voor het asielbeleid curator Van Rompuy niet interesseert, is dan ook een erg lichtzinnige uitspraak van de normaal voorzichtige schichtige. Bij de eerste besprekingen over de begroting zal daarover nog niet veel te zeggen zijn. Die vallen nl vóór de aanvangsdatum van het indienen van de asieldossiers. Tegen het einde van dit jaar zal het andere koek zijn, als men er zal zijn achter gekomen hoe groot het gat in die begroting zal geworden ook, mede door de kostprijs van wat men het "Alexiusakkoord" is gaan noemen (Alexius blijkt de patroon van o.m. de zwervers te zijn).

Sex in the city...

Het is zo stil op nieuwsvlak, dat ik gisterennamiddag bij God niet wist waar ik het vandaag zou over hebben in mijn "Woord van de redactie", tot... ik gisterennamiddag met mijn vrouw mee boodschappen ging doen in Delhaize in de Nationalestraat, laat ons zeggen vlak achter de hoek.

Het was zéér goed weer (wat wil zeggen dat het niet regende en een Milletvest wat warm zou geweest zijn) zodat we, bij het terugkomen van de boodschappen, niet recht naar huis konden en nog een terrasje meepikten op de Vrijdagmarkt. We installeerden ons knusjes op het terras van Café Corso, zodat ik direct en ongehinderd zicht had op het plein.

Vrij vlug viel mij een koppeltje op dat zich op het plein op een bank had geïnstalleerd. Haar schat ik ongeveer 24 à 25 jaar. Een Gotick-type, met ravenzwart, halflang haar, netkousen en een jeans minirok aan, iets groter dan een kinderzakdoek, en tamelijk goed voorzien van poten en oren, als U begrijpt wat ik bedoel. Hem schat ik maximum 18 jaar. Een magere slungel, type "gespierde fietspomp" met lang sluik haar.

Het begon met wat speelse kussen, waarbij zij duidelijk het initiatief nam, en na enkele minuten waren ze elkaars amandelen al aan het kuisen. Enfin, niets abnormaals, we zijn ook jong geweest en deden dergelijke dingen ook al eens in het openbaar, daarbij zure blikken trotserend van passerende ouderlingen (infeite veertigers en vijftigers, maar ja, toen in ons ogen...).

Na wat aanwijzingen van haar zaten al vlug zijn gretige handen onder de blouse en werd een beetje stuntelig de bh geopend, zij het wel onder de kleding. (Enfin, ook niet abnormaal. Zie uitleg hierboven over "we zijn ook jong geweest...")

Toen hij echter even later ook in haar slip op verkenning ging en zij dringend wilde weten waarom zijn portefeuille begon te spannen, besefte ik dat ik net mijn derde Tripel op had en dringend naar huis moest om patatjes te schillen en vlees te gaan bakken. Want zeg nu zelf, een mens leeft niet van brood alleen...

N.B.: Dit is geen fantasieverhaal. Op de Vrijdagmarkt ziet een mens al eens iets.

De laatste strohalm voor Opel...

Amper 24 uur nadat de drie kandidaat- overnemers voor Opel hun ultieme bod hadden ingediend, heeft de Duitse overheid een duidelijke voorkeur uitgesproken voor Magna. De haast waarmee de regering Merkel en de Duitse deelstaten de knoop hebben doorgehakt, hoeft niet te verbazen.

De voorbije dagen ontspon er zich achter de schermen een onverkwikkelijke machtstrijd tussen moederbedrijf General Motors en de Duitse overheid met de 54.000 Europese Opelarbeiders als inzet. Het is duidelijk dat General Motors ook in de toekomst een dikke vinger in de pap wil hebben bij zijn Europese dochter. Het voorstel van investeringsmaatschappij RHJ International, waarbij GM bijna de helft van de belangen zou behouden, past het best in die strategie.

De Duitse overheid wil echter zo weinig mogelijk bemoeienissen vanuit Detroit. Met het Canadees-Oostenrijkse Magna als overnemer hebben ze de beste garanties op een min of meer zelfstandig Opel. Berlijn heeft dus gekozen voor de vlucht vooruit. Ook de voorwaarden die de Duitsers aan de overname verbinden, laten weinig ruimte voor interpretatie. Opel moet de mogelijkheid krijgen om eigen producten te ontwikkelen, los van General Motors.

En nog belangrijker: de 4,4 miljard euro die de Duitse belastingbetaler ter beschikking stelt, moet binnen een Europese context worden aangewend. In die laatste zin schuilt alvast ook een sprankje hoop voor Opel Antwerpen. In tegenstelling tot RHJI en het Chinese BAIC heeft de Canadees-Oostenrijkse onderdelenleverancier ook altijd volgehouden dat het wel nog een toekomst ziet voor de Antwerpse fabriek. Voor de 2.700 werknemers van Opel Antwerpen is Magna de laatste strohalm.

Het is daarom van belang dat de Vlaamse regering ondanks de vakantieperiode aanhoudend in Berlijn en bij Magna aan de bel hangt om haar financiële aanbod onder de aandacht te brengen. Er zijn voldoende aanwijzingen dat Kris Peeters en zijn ploeg daar ook permanent mee bezig zijn. De Vlaamse regering moet er alleen voor uitkijken dat ze zich in haar gretigheid om de zaak te redden, niet laat paaien met halve beloftes.

Ook al lijken de 500 miljoen euro steun die Vlaanderen in het vooruitzicht stelt, misschien futiel, toch moeten we spijkerharde garanties durven eisen dat hier een duurzaam project tegenover staat. De tijd dringt. Want wie Opel uiteindelijk ook overneemt, in 2010 loopt in Antwerpen de laatste Astra van de band, zonder dat er een opvolger klaar staat.

Antwerpenaars en migranten...

Een kwart van de Antwerpenaars vindt dat migranten bijdragen tot de welvaart, maar een even grote groep blijft wantrouwig. Dertig procent staat (heel) negatief tegenover moslims. De houding van de Antwerpenaar tegenover migranten is de voorbije jaren dus nauwelijks gewijzigd.

Meer vreemdelingen

De diversiteit in Antwerpen neemt alvast toe. Het aantal vreemdelingen is sinds 2002 met 30 procent toegenomen en is intussen opgelopen tot 26 procent van de Antwerpse bevolking.

Aanpassen

De helft van de Antwerpenaars vindt de aanwezigheid van migranten een verrijking voor de samenleving en een kwart vindt dat ze bijdragen tot de welvaart en dat ze dan ook hartelijk moeten worden ontvangen. Hun aantal is de jongste jaren toegenomen. Daar staat tegenover dat een kwart zeer wantrouwig blijft. Migranten zijn volgens hen niet te vertrouwen en een vijfde vindt dat mensen die tot etnische minderheden behoren onder elkaar moeten huwen. Het wantrouwen neemt toe met de leeftijd en ligt hoger bij lager geschoolden.

Godsdiensten

Voorts blijkt dat 20 procent vindt dat moslimvrouwen altijd en overal een hoofddoek moeten kunnen dragen. In 2004 was dat nog 25 procent. Negen op de tien Antwerpenaars vinden dat vreemdelingen zich aan onze cultuur moeten aanpassen. Blijkbaar weet de autochtone inwoners niet goed hoe ze moet omgaan met niet-christelijke godsdiensten. Tot tweederde van de inwoners neemt geen duidelijk standpunt in wanneer hen wordt gevraagd hoe ze tegenover leden van niet-christelijke groeperingen staan. Bij de houding tegenover moslims ligt dat anders. Dertig procent stelt zich negatief tot zeer negatief op en amper een op zeven neemt een positieve houding aan.

Buurt

Tot slot kiest niemand als ideale buurt voor een buurt met veel mensen van vreemde komaf. Wel wil bijna de helft van de bevolking in een buurt wonen waar enkele, al dan niet anderskleurige vreemdelingen wonen.

Er is dus nog veel werk aan de winkel voor de cel Diversiteit in Antwerpen...

Hoe een Antwerpenaar zich onderscheidt van een Nederlander...

Gisteren vierden we in België de Nationale feestdag of de herdenking van de eedaflegging als eerste Belgische vorst van Leopold I. In Antwerpen staat dat gelijk met de traditionele bloemenhulde, de receptie op het stadhuis voor de "gestelde lichamen" en het plechtig Te Deum in de OLV-Kathedraal.

Dit jaar werd het Te Deum bijgewoond door Prinses Astrid en Prins Lorenz. Dat was trouwens 5 jaar geleden dat dit in Antwerpen nog gebeurd was.

In Nederland kennen ze geen Nationale Feestdag, maar Koninginnendag. Op die dag zijn in Nederland 80% van de huizen bevlagd. In Antwerpen hingen er enkele op de Handschoenmarkt, en één bij ons in de straat, die van mij namelijk.

In Nederland hebben ze respect voor de Koninklijke familie. Hier waren er bij de aankomst van het Prinsenpaar een paar debielen met bordjes "België barst", waarschijnlijk zelf niet wetende dat Vlaanderen, Wallonië én Brussel op zichzelf geen reet betekenen in Europa.

In Nederland zijn ze trots op hun Koningshuis, hier hoor je uitspraken als: "Ja kijk, ik ben er niet zo voor, maar nu ik ze gezien heb, doet het mij toch iets..."

In Nederland kent iedereen de tekst van het "Wilhelmus". Hier in Antwerpen plaatsen enkele marginalen de tekst van "Onzen ezel kan niet schijten" op het Facebook.

In Nederland is er nationale trots, in Antwerpen wordt je scheef bekeken als je zegt een royalist te zijn.

En dan maar sakkeren op die "Hollanders", arme Antwerpenaars...

En voor wie het nog niet wist: Ik ben royalist en ik ben er trots op.

Leve de Koning!

Leve België!

21 juli ....

Nationale feestdag, dus: Speciaal voor alle Antwerpenaren die de tekst niet kennen en enkel hun lippen bewegen wanneer het gespeeld wordt:

21 juli

Bij decreet van het Nationaal Congres van 19 juli 1831 werd bepaald dat de verjaardag van de septemberdagen van 1830 jaarlijks met volksfeesten herdacht zou worden. De wet van 20 augustus 1880 bepaalde dat de Nationale Feestdag elk jaar de derde zondag van augustus zou vallen. De wet van 27 mei 1890 ten slotte stelde dat 21 juli, verjaardag van de eedaflegging van Koning Leopold I voortaan als Nationale Feestdag zou gelden. De twee daaropvolgende dagen zullen er ook festiviteiten gehouden worden, maar deze dagen zullen niet als feestdagen beschouwd worden. 21 juli 1890 was dus de eerste 21 juli die als Nationale Feestdag werd gevierd.
Wat het defilé betreft is het zo dat op 22 juli 1890 er een militair en burger defilé plaatsvond. In 1895 had het defilé plaats op 23 juli. Het is pas in 1905 dat de datum van het defilé definitief 21 juli werd. Dit defilé heeft gewoonlijk plaats op het Paleizenplein.

Den Aantwaarpsen Brabanconne...

Bij gebrek aan nieuws, en op vraag van sommige lezers: Aantwaarpe

Aantwaarpe 'k zien a zoe geire...

Er was gisteren absoluut geen nieuws in Antwerpen. Zelfs de wekelijkse persbriefing van het schepencollege is niet door gegaan, dus... ik zou bij God niet weten waar deze column vandaag zou moeten over gaan.

Maar... om de traditie van de dagelijkse column niet te onderbreken, voor de liefhebbers: De nationale hymne van Aantwaarpe.

Kindervreugde in een Antwerps warenhuis...

“ Blijf daar af, leg dat terug, nee ge krijgt geen chips, eet eerst 's morgens uw corn-flakes op!” Met de nadruk op corn.

Ukkie is drie of vier jaar oud en luistert langs geen kanten.“ Ge krijgt subiet een lap tegen uw oren, volgend jaar gaat ge naar de speelpleinen, zeker weten...”

Nu pas zie ik dat ze in verwachting is, aan haar toestand is het te zien dat het voor elke dag of nacht kan zijn. Die kleine pagadder weet van geen ophouden en is er in geslaagd een zakje chips open te prutsen. Maar na de eerste chips die hij in z'n mondje propt, trekt hij al een gezicht en spuugt het uit alsof hij azijn gedronken heeft. Hij legt het zakje terug in de rayon, goed opgevoed, en neemt een ander zakje. Maar deze keer heeft mama het gezien.

Plots komt er een heerschap met bijbehorende badge op z'n zomerhemdje van tussen de rayons.

Ik denk: nu gaan we het krijgen en dat op een warme zomerdag.“ Mevrouw, uw zoontje , 't is toch een jongen hé, want met dat lang haar is dat moeilijk te zeggen, heeft zojuist een zakje chips, waarvan hij notabene al gegeten heeft, teruggelegd.”“ Meneer, dat kan niet, zoiets doet m'n zoontje niet, wie denkt ge wel dat ge zijt, ik voed m'n zoontje goed op, wat krijgen we nu?”“ Mevrouw, ik zeg niet dat ge uwen kleine niet goed opvoedt, maar 't is wel een feit dat hij van die chips gegeten en terug uitgespuwd heeft. Ze liggen daar op de grond.”“ Zijt gij een winkeldetective of wat?” De spanning begint te stijgen, er hangt onweer in de lucht en in de Delhaize.“ Mevrouw, ik ben de filiaalhouder en als men een product proeft, moet men het ook kopen. In het weekend staan er hier verscheidene standjes, waar men gratis kan proeven”.

Filiaalhouder neemt het geopende zakje chips, gaat er mee naar het manneke en vraagt poeslief:“ Waren ze niet lekker?”“ Nee, ik lust die niet, ik wil paprika...”Triomfantelijk kijkt de filiaalhouder naar de moeder, die rood aangelopen is. Waarschijnlijk door de warmte, 't kan ook door de emotie zijn.“ Awel mevrouw, ik denk niet dat ik er nog veel woorden moet aan vuil maken zeker?”“ Meneer, da's toch geen bewijs, ge vraagt of ze niet lekker zijn en hij antwoordt dat hij liever paprika heeft!”“ Mevrouw, neem die chips mee naar de kassa en betaal ze gewoon, dan is de kous af hé?”“ Betalen, waarom zou ik moeten betalen voor iets dat we niet moeten hebben?”“ Mevrouw, ik kan er natuurlijk ook de politie bijhalen, als u dat liever heeft, maar gezien uw toestand lijkt me dat toch niet aangewezen.”Die man heeft een cursus “ zelfbeheersing” gevolgd, zoveel is duidelijk.“ Ik betaal dat niet en ge moogt voor mijn part het leger er bij roepen...”“ Zoals u wilt, mevrouw, maar onze camera's hebben alles geregistreerd...”“ O zit het zo? Had dat dan gezegd hé!” Ze neemt de chips aan en legt ze in haar kar. Ziezo, zaak opgelost.

Als ik buiten kom, zie ik in de inkom een uitgestrooid zakje chips liggen, toevallig dezelfde waar er zoveel commotie over was. Ik knipoog in de camera, denk er aan dat m'n wenkbrauwen niet goed liggen en m'n haar niet gekamd. Verdomme, net nu ik geregistreerd ben...

Straatmuzikanten...

In de middeleeuwen hadden we de bard, een graaggeziene straatmuzikant eigenlijk, die de kermissen afschuimde en liedjes ten berde bracht die handelden over de actualiteit. Men kon hem een beetje vergelijken met een zingende krant. De muziek was bijzaak, maar dankzij de teksten bleven de mensen (of tenminste, dat dachten ze) op de hoogte van de actualiteiten en de roddels uit de omliggende dorpen en daar hadden ze graag enkele centen voor over.

In de jaren vijftig tot ongeveer de jaren zeventig had je de marktzangers. Een vrij gekende marktzanger was Tamboer (zie foto) uit Eeklo. Ze trokken van jaarmarkt naar jaarmarkt, zongen hun lied in hun kraam en trachtten dan hun teksten te verkopen aan de luisterende menigte. Echte volksfiguren waren ze, en dat moet gezegd, ze werkten voor hun geld. Zelf teksten schrijven, stenciltjes maken, zingen en dan hun stenciltjes verkopen. Singer-songwriters dus, kleine, marginale commercanten met een handelsregisternummer.

Nu zitten we met twee fenomenen. De straatmuzikanten, zoals de man die al eens saxofoon zit te spelen op de handschoenmarkt, de orgeldraaier op de Grote Markt, de accordionist die al eens pendelt tussen het Steenplein, de Japanse vioolspeler op de Meir en Steady Eddy op de Groenplaats. Mensen die iets van muziek kennen dus, een beetje een repertoire hebben en niet na twee liedjes hun hoed onder Uw neus duwen.

De tweede soort noem ik geen muzikanten. En dan bedoel ik de allochtonen met een bek vol gouden tanden en een aftands accordion of versleten viool, die twee liedjes afschuwelijk vals spelen en dan een ongewassen kind een McDonaldbekertje onder uw neus laten duwen. Dan bedoel ik ook de zanger (enfin, zanger) aan de ingang van de Carrefour Groenplaats met één liedje op z'n repertoire. Dan bedoel ik ook gans dat zootje ongeregeld dat alle terrassen afschuimt en die je geld zou geven om alstublieft te stoppen met spelen. De schoelies die het bekertje onder Uw neus blijven duwen tot je het bijna uit hun handen zou stampen.

En het is net die laatste categorie die het voor de "echte" straatmuzikanten kapot maakt. De mensen op de terrassen zijn hen strontbeu, de horeca-uitbaters zijn ze strontbeu en ik ben ze strontbeu.

En onze burgervader? Volgens hem zijn er geen echte klachten en is hij niet zinnens stappen te ondernemen. Natuurlijk niet, aan de bar van het Zuiderterras komen die kluchtzangers niet... en misschien leveren die kluchtzangers in 2012 wel stemmen op. En ondertussen proberen wij ze van ons af te slaan als strontvliegen...

Het rommelt op de Antwerpse Grote Markt...

Het is toch een rare toestand met dat nieuwe Antwerpse terrassenbeleid en een nog veel raarder toestand op de Antwerpse Grote Markt.

Rechts van het stadhuis, waar de meeste horecazaken gevestigd zijn is het precies een vrijstaat. Alle cafe's beschikken over een al dan niet egaal gebouwde voortent - sommigen zelfs over een echte, vaste uitbouw - en over een groot terras voor die tent. Twee zaken nemen zelfs een gedeelte van de Grote Markt in om hun terras uit te breiden. Leuk natuurlijk voor de uitbaters, hoe groter het aantal buitenzitplaatsen, hoe meer kans op klanten, en hoe meer klanten, hoe meer inkomsten.

Links van het stadhuis echter is het kommer en kwel. Aan die kant liggen de wellicht twee bekendste horecazaken van Antwerpen: Den Engel en Den Bengel. Geen illegale voortenten of uitbouwen, want het zijn beschermde gebouwen, maar tot voor kort een gezellig terras, waar iedereen zonder moeite kon passeren.

Maar dan... De stad Antwerpen heeft een schepen van middenstand en een horecamanager. Het spijtige daaraan is dat beiden waarschijnlijk nog nooit de binnenkant van een herberg gezien hebben en niet weten hoeveel een pint kost, maar toch... deze heilige tweevuldigheid ligt aan de basis van het nieuwe terrassenbeleid, waarvan op de Grote Markt Den Engel en Den Bengel slachtoffer zijn.

Daar waar vroeger tussen de gevel en het terras een vrije doorgang was van twee meter, moeten nu die terrassen aansluiten aan de gevel en moet er twee meter vrij blijven van het terras naar de stoeprand. Probeer dit maar eens te begrijpen op een verkeersvrije markt.

Resultaat: De kelners hebben geen werkruimte meer, het aantal plaatsen is ingekrompen, waardoor men de tafels en stoelen dichter bij elkaar gaat zetten, zodat de gezelligheid van het terras weg is, en de weinige voetgangers die er passeren wringen zich tussen de gevel en het terras tot ergernis van zichzelf en van de terrasbezoekers.

Maar... minder klanten kunnen zetten betekent minder inkomen, minder inkomsten betekent minder personeel en meer werkloosheid.

Proficiat, Boer Voorhamme, ge hebt dat flink geregeld. Ik dacht dat de socialisten arbeidsplaatsen moesten creëren, maar gij laat er verdwijnen. En wat is de volgende stap? Een overlastboete van 250 euro telkens een klant zijn stoel een halve meter verschuift?

Is dat politiek verantwoord dat op een ruimte van een zakdoek groot, wat de Grote Markt eigenlijk maar is, gewogen en gemeten wordt met twee maten en gewichten? Misschien kan Uw volgende stap zijn: gras zaaien op de Grote Markt en er koeien op laten grazen, want op ongezellige, bekrompen terrassen komt geen kat zitten.

Oh ja, en inplaats van te mierenneuken op de terrassen kan de politie er misschien voor zorgen dat op de Oude Koornmarkt de oversteekplaatsen en het voetpad vrij blijven, maar ja, net op die plaats is er geen terras.

Munthof, voor of tegen.....

Afgelopen week heb ik in de krant enkele malen artikels gepubliceerd in verband met het burenprotest tegen nieuwbouw op het Munthof. Publicaties zonder meer, enkele ons bezorgd door onze redacteur Nico Volckeryck en één van mezelf ivm de barbeque.

Deze week echter heb ik wat opzoekingswerk gedaan, enkele malen op het Munthof geweest en met wat mensen gepraat, om mij op die manier eens een eigen idee te vormen over het project Munthof.

Laat ons beginnen met wat men nu een "park" noemt. Infeite is het Munthof géén park, het staat op het kadaster geregistreerd als bouwperceel en is niets meer of minder dan een braakliggend stuk grond met enkele banken op. Waar trouwens ineens de naam "Regenboogparkje" van komt, dat mag Joost weten.

Telkenmale ik het Munthof passeerde of het terrein op ging heb ik geen enkele keer ook maar één buurtbewoner op de bank zien zitten. Wat ik wel zie is dat de mensen het Munthof gebruiken als hondenweide en dat de banken voornamelijk gebruikt worden door "hangjongeren", of wat men vroeger als eens langharig werkschuw tuig durfde te noemen. Wat ik verder nog zie zijn tags, grafitytags die bovenop de meer "kunstige" grafity wordt gespoten. Spijtig genoeg vinden we diezelfde tags terug op gevels, rolluiken, handelszaken en kunstwerken in de omgeving. Infeite wordt het Munthof dus misbruikt door vandalen, die daar hun tag of handtekening komen leren spuiten.

En last but not least: Bij valavond wordt het minst verlichte gedeelte van het Munthof gretig gebruikt door de plaatselijke jeugd om een jointje te gaan blowen. En met twintig jaar recherche-ervaring moet je mij echt die geur niet leren kennen. Trouwens, mocht men een test doen op de daar achtergelaten peuken, zou deze zeker positief zijn op hasjish.

Als men dan daarentegen de bouwplannen van de stad bekijkt, waarbij het Munthof inderdaad 50% zou bebouwd worden...

De bebouwing zou achteraan en aan beide flanken aaneengesloten gebeuren, zodat het nu vuile zicht van afbraakwerken en grafity zou verdwijnen. Van de overige 50% zou dan een "echt" aangelegd park gemaakt worden. Dankzij bewoning van die nieuwbouw zou er een betere sociale controle zijn, een betere verlichting (die de huidige bezoekers nu schuwen) en een proper, door de stad onderhouden park, weliswaar kleiner, maar toch nog ruimte biedend aan buurtgerelateerde activiteiten.

Trouwens, voor echt grotere buurtactiviteiten lijkt mij de Sint-Andriesplaats een prachtig alternatief, temeer omdat daar ook het ontmoetingscentrum gelegen is, wat een prachtige vluchtplaats is bij slecht weer.

Maar waarschijnlijk trap ik nu op bepaalde tenen...

Gedempte Zuiderdokken... veredelde parking?

De Sinksenfoor zit er sinds gisterenavond op. De jaarlijkse foorhappening verliep naar ieders tevredenheid. Het was, zoals al enkele jaargangen na mekaar, een rustige editie.

Wellicht daardoor is er al enige tijd geen discussie meer over de plaats waar de jaarlijkse Sinksenfoor moet plaatsvinden. Het is trouwens veel belangrijker dat het college eindelijk een denkoefening start over de functie van de Gedempte Zuiderdokken. Momenteel is het daar een veredelde parking, waarvan een derde onbenut blijft. Maar het rommeltje van alledag of de chaos tijdens een evenement zou het stadsbestuur moeten aanzetten om eens te brainstormen over de Zuiderdokken.

Liever dan afwachten op wat Vlaanderen bereid is erin te steken, zou een bescheiden heraanleg op zijn plaats zijn. Je zou aan een herinrichting kunnen denken waarbij uitsluitend buurtbewoners altijd parkeerplaatsen hebben, ook tijdens een evenement.

Moet kunnen, want de Zuiderdokken zijn groter dan de Grote Markt van Sint-Niklaas. En nogmaals: een derde ervan blijft onbenut. De vraag is of je kiest voor een herinrichting extra small of extra large. Dat laatste kan de stad nooit zelf betalen. Maar wachten op Vlaams geld zou wel eens heel lang kunnen duren. Zeker als je ziet wat daar nog allemaal op de plank ligt en hoeveel Antwerpen ervan hoopt te ontvangen.

Het ligt in de ambitie van het schepencollege om de Scheldekaaien een hedendaagse inrichting te geven met internationale uitstraling. Dat kan met, nog eens, Vlaams geld. Maar dan moet je wel het fatsoen hebben om er geen tweede groot project aan te koppelen. Sommigen willen de Zuiderdokken samen met de Scheldekaaien vernieuwen. Maar dat krijg je nergens verkocht.

Beter is zelf te starten met een bescheiden herinrichting, die betaalbaar is en makkelijk te herdoen. Dan is het geen schande als na een jaar blijkt dat je je hebt vergist en je de stenen weer uit de grond haalt. Want zeg nu zelf: veel van wat de jongste jaren van de tekentafels is gekomen, kreeg na amper enkele maanden een onvoldoende. Deze werkwijze biedt wél het voordeel dat je als stad voor honderd procent zeker weet wat je wil als Vlaanderen klaarstaat voor de herinrichting extra large. En nog een bedenking: Antwerpen zou de eerste zijn om het op deze manier aan te pakken. Als je laat zien dat je een zuinig en doordacht beleid voert, trek je ook geld aan.

Serverproblemen....

Bloed, zweet en tranen hebben we dit weekend gelaten. Ongeloof, gevloek, diverse mails in slecht engels naar Denemarken, enz... Waarom?

Trouwe lezers van onze webkrant (niet dit column, maar de volledige krant) zullen het wellicht gemerkt hebben dat het vanaf vrijdagnacht quasi onmogelijk was onze krant te openen, en de momenten dat ze wel open ging, was het ons onmogelijk nieuwe nieuwsitems up te loaden, zodat onze lezers op hun honger bleven zitten.

Toen we deze krant begonnen, drie jaar geleden, hebben we resoluut voor kwaliteit en zekerheid gekozen. Daarom is onze server opgeslagen in een superbeveiligde serverroom ergens in Denemarken en wordt er iedere 24 uur een back-up gemaakt van de complete krant. Superveilig dus, tot..... vrijdagnacht de bliksem is ingeslagen in de nabijheid van de serverroom waar onze server staat opgesteld. Hierdoor is het brandalarm afgegaan (onterecht) en zijn automatisch bluswerken begonnen met argon. Argon beschadigd de hardware niet, maar is niet zo softwarevriendelijk, zodat we hierdoor van het web verdwenen.

Bijna 48 uur is er gewerkt aan dit probleem, zodat nu, op dit eigenste ogenblik alles weer normaal draait.

Ik heb het hier al over gehad dat het komkommertijd is in de journalistieke wereld en dat er weinig nieuws te rapen valt, maar toch... als uitgever en hoofdredacteur voel je je naakt, wanneer je beseft dat je krant bijna 48 uur van de buitenwereld is afgesloten, nieuws of geen nieuws...

Zone stad of een cruciale fout?

In de loop van vorige week werd de Antwerpse Grote Markt én het stadhuis gedurende een drietal dagen gebruikt als decor voor "Zone stad", het televisiefeuilleton over de Antwerpse politie. Het ging meer bepaald over de opname van de eerste aflevering van het volgende seizoen, waarbij op het "Schoon verdiep" een aantal burgemeesters worden gegijzeld. Schijnbaar wordt zelfs burgemeester Janssens door het venster naar beneden geworpen, waarbij kwatongen beweren het spijtig te vinden dat ze hiervoor een stuntman hebben gebruikt.

Ik moet toegeven een "echte fan" te zijn van Zone stad. Ik vind het realistischer dan "Flikken" en het altijd leuk te zien is dat het over Uw eigen stad gaat.

Maar blijkbaar zijn er nog grotere fans, want een persoon die zich gevangen diende te melden in de Begijnenstraat, slaagde er donderdagavond in de raadzaal binnen te dringen, waar op dat moment de raadszitting "diamant" plaats had. Hij was kwaad op heel de wereld en had blijkbaar geen beste bedoelingen.

Op de zitting was één politie-inspecteur in burger aanwezig, die blijkbaar niet veel zin had zich te "outen" (Blijkbaar outen holebi's zich makkelijker dan politiemensen). Misschien een verstandige keuze van die man, ofwel was het een broekschijter tout court. De door hem opgeroepen politieversterking kwam er niet door (waarschijnlijk druk bezig met parkeerbonnen schrijven, of... ook broekschijters) zodat enkele raadsleden zelf moesten ingrijpen.

Hoe die man binnen geraakt is, en dan nog in dronken of gedrogeerde toestand, snap ik totaal niet. Nu kom ik zelf meerdere malen per week op het "Schoon Verdiep" en telkens moet ik mij identificeren als journalist en dat bewijzen ook, voor ik de portier beneden kan passeren. Maar ja... ik zal waarschijnlijk een boeventronie hebben...

Antwerpen, na Ademloos ministerloos?

Zoals we al hadden voorspeld, heeft de presentatie van de bijkomende studie van Arup/Sum naar het ’vierde tracé’ voor de Oosterweelverbinding niet onmiddellijk duidelijkheid verschaft over hoe het verder moet. Het dossier is nu eenmaal veel te complex om meteen conclusies te trekken en knopen door te hakken.

Veel zal afhangen van de vraag hoe de nieuwe Vlaamse regering omgaat met de randvoorwaarden die van in het begin aan de BAM waren gesteld: geen tol en geen vrachtwagens in de Kennedytunnel, een Oosterweel met tweemaal drie rijstroken en een Oosterweelknoop of een volwaardig alternatief voor de ontsluiting van de haven.Na de overwegend voorzichtige eerste reacties van gisteravond, zijn we benieuwd hoe de politieke partijen zich de komende tijd gaan profileren. Patrick Janssens gaf dinsdag al een schot voor de boeg in Humo. Daar nam hij nogmaals afstand van het BAM-tracé en verwees hij naar de kritische houding die de architecten van de Lange Wapper nu zelf ook aannemen tegenover het honderd meter brede verkeerscomplex dat in die variant ontstaat in de buurt van het Sportpaleis.

“Over dat zinnetje zal nog veel te doen zijn”, zegt Janssens. Ondertussen neigen CD&V en N-VA, die samen met sp.a aan de onderhandelingstafel voor een nieuwe Vlaamse regering zitten, nog steeds meer naar de BAM en de Lange Wapper, vooral omdat dat plan klaarligt en omdat ze - terecht - vinden dat het nu snel moet gaan. Het wordt een hele opdracht voor Kris Peeters om de drie coalitiepartners in dit dossier op één lijn te krijgen.

En uitgerekend nu het grootste Vlaamse infrastructuurproject aller tijden de beslissende fase nadert, wordt er een Vlaamse regering gevormd waarin mogelijk niet eens Antwerpse ministers zitten. Patrick Janssens is nog steeds aan het lobbyen voor de terugkeer van Kathleen Van Brempt, maar bij sp.a staan de kandidaat-ministers in de rij voor een postje en moet voorzitter Caroline Gennez moeilijke keuzes maken. Bij CD&V lijkt Kris Peeters uit Puurs de enige vertegenwoordiger uit de provincie Antwerpen te worden.

En bij N-VA is de Oosterweel-expert bij uitstek Limburger Jan Peumans, die altijd al heel kritisch is geweest voor de Oosterweel. Mag de stad Antwerpen straks niet meebeslissen over haar megaproject? Heeft ze straks geen enkele minister meer in de Vlaamse en de federale regering? Dat zou een grof schandaal zijn.

Oosterweelsoap: Het mysterie van de schadeclaims...

stRaten-generaal vraagt na uitspraak Karel Vinck vorige week en na dreiging van Lode Franken (projectleider Noriant) vandaag over ‘torenhoge schadeclaims’ bekendmaking voorcontract met Noriant. In Knack van 1 juli 2009 voorspelde BAM-voorzitter Karel Vinck dat er ‘aanzienlijke schadevergoedingen’ betaald zullen moeten worden, wanneer de Lange Wapper er niet komt. Ofwel heeft hij gelijk, en dan heeft BAM zonder dat het dat moest en tegen de belangen van de Vlaamse regering in dergelijke schadeclaims toegezegd aan het bouwconsortium Noriant. Ofwel heeft hij geen gelijk, en dan is de bewering te beschouwen als intimidatie aan het adres van zij die protest aantekenen tegen het bouwproject en als een manier om druk uit te oefenen op de politieke wereld. Hoe dan ook, de uitspraak van Karel Vinck mag niet in het luchtledige blijven hangen, want dit soort uitspraken – zonder juiste bedragen te noemen of het kader waarbinnen eventuele schadeclaims contractueel werden vastgelegd – vervuilt het inhoudelijke debat over de Oosterweelverbinding.

In De Morgen van 7 juli 2009 herhaalde Lode Franken, projectleider bij Noriant, de bewering dat er hoge schadeclaims in het verschiet lagen bij schrappen van de Lange Wapper. Ook hij wilde er geen bedragen op plakken. Maar, ging de krant verder, ‘ welingelichte bronnen bij het bouwconcern hebben het over "heel erg hoge bedragen, in de lijn met de totale kostprijs van de Oosterweelverbinding".’

Daarom vraagt stRaten-generaal opheldering over het aspect van eventuele schadeclaims zoals vervat in het recent (op 4 maart 2009) ondertekende voorcontract tussen BAM en Noriant. Daartoe dient klare wijn geschonken te worden over de inhoud van dit voorcontract. Minstens dient die inhoud besproken te worden in het Vlaamse parlement. Want zonder klaarheid over de kwestie, blijft het argument in verband met eventuele schadeclaims als gratuite angstmakerij boven het dossier hangen, wat een open debat onmogelijk maakt. Bovendien heeft het Vlaamse parlement het recht om te weten wat de belastingbetaler aan schadeclaims dreigt te zullen moeten betalen.

In het dossier van het Deurganckdok hebben onthutste parlementsleden een nooddecreet moeten stemmen (en slikken) o.a. omwille van de hoge schadeclaims die over het bouwproject hingen. Ook daarom is het gepast om de mythologie over enorme schadeclaims in het Oosterweeldossier niet langer in stand te houden.

Aanzienlijke schadevergoedingen?
De Oosterweelverbinding valt onder de wet op overheidsopdrachten art. 18. Dat artikel stelt: ‘Het volgen van de procedure van aanbesteding, offerteaanvraag of via onderhandelingen houdt geen verplichting in tot het toewijzen van de opdracht. De aanbestedende overheid kan zowel afzien van het gunnen van de opdracht als de procedure herbeginnen, desnoods op een andere wijze.’

Er is geen verplichting tot toewijzing van de opdracht, en dus ook geen verplichting tot het betalen van schadeclaims indien de opdracht niet wordt toegewezen. In het concrete bestek voor de Oosterweelverbinding (september 2005) werd bijgevolg het volgende bepaald onder hoofdstuk 3.5. Afbreken procedure: ‘De Opdrachtgever behoudt zich het recht voor de procedure ten allen tijde te beëindigen. (…) Het afbreken van de procedure geeft de Bieders geen ander recht dan desgevallend het recht op een kostenvergoeding.’

Hoeveel kan die kostenvergoeding bedragen? 30 miljoen euro gepresteerde manuren, zo verklaarde het bouwconcern Noriant op 7 maart 2009 in De Tijd. Dergelijk bedrag zou ongeveer anderhalf procent bedragen van de totale offerteprijs van de Oosterweelverbinding (2,2, miljard euro). Het is een hoog bedrag, maar het is geen schadeclaim, wel het betalen van reeds geleverde prestaties, van kosten gemaakt tijdens de onderhandelingsprocedure. Fair is fair, en voor niets gaat de zon op. Ook de andere bouwconsortia die eerder het strijdperk moesten verlaten kregen een vastgelegde kostenvergoeding uitbetaald.

Als Karel Vinck en Lode Franken het over aanzienlijke schadeclaims hebben, hebben zij het niet over deze reeds in het bestek voorziene reguliere kostenvergoedingen, die door niemand zullen worden betwist. Waarover hebben ze het dan wel?

Het nachtelijke tekenen van een voorcontract
Op woensdag 4 maart om 8 uur ’s morgens presenteerde Arup/Sum aan de Vlaamse regering de resultaten van het onafhankelijke alternatievenonderzoek over de Oosterweelverbinding. Amper zes uur daarvoor, om twee uur ’s nachts, verbonden BAM en Noriant zich tot een principeovereenkomst (een ‘design sign-off’) waarin het ontwerp, de prijs en de contractvoorwaarden voor het bouwen van de Oosterweelverbinding werden vastgelegd. Het is een merkwaardig moment om dergelijk voorcontract af te ronden, wetende dat enkele uren later het dossier een drastisch andere wending kan nemen.

Wordt in de contractvoorwaarden melding gemaakt van eventuele schadeclaims? In De Tijd van 7 maart lezen we dit: ‘Komt de Lange Wapper er niet, dan zou de regering aan Noriant een schadevergoeding moeten betalen van volgens sommigen zo'n 400 miljoen euro, volgens anderen minder dan de helft.’ Tiens, dus toch een forse schadeclaim die de Vlaamse regering boven het hoofd hangt.

In De Morgen van 10 maart wordt dit ook bevestigd door BAM. Woordvoerder Nick Orbaen: ‘Noriant is uit de procedure gekomen als preferred bidder en we hebben al een principeovereenkomst over de offerte. In deze fase kan Noriant een schadevergoeding eisen als het contract toch nog naar een andere aannemer gaat.’ Hij wilde geen bedrag noemen, om ‘niemand op ideeën te brengen’.

Een week later weerlegde BAM-ceo Jan van Rensbergen echter de uitspraak van zijn eigen woordvoerder, blijkens het parlementaire verslag over de voortgangsrapportage van 17 maart door de BAM in het Vlaamse parlement:
‘De heer Jan Van Rensbergen antwoordt dat het design sign-off een deelakkoord is in de loop van het onderhandelingstraject. Een onderhandelingstraject kan altijd afgebroken worden omdat de vergunning geweigerd wordt of de financiering niet gevonden. Noriant kan geen bijkomende rechten verwerven uit het feit dat er al een deelakkoord afgesloten is. Het is gewoon een normale stap in de onderhandelingen dat de bereikte akkoorden geconsolideerd worden. Zolang er geen getekend contract is en het DBFM-contract dus niet volledig is, kunnen er geen rechten geput worden uit zo’n akkoord. ‘

Geen schadeclaims dus
Maar waarover hebben Karel Vinck en Lode Franken het dan? En waarom wordt mysterieus gedaan over de orde-grootte van eventuele schadeclaims, als die er toch zouden zijn? Vanwaar het enorme verschil tussen de reguliere kostenvergoeding (hooguit twee procent van de totale kostprijs) en de vermelde bedragen (tot zeventien procent van die kostprijs) in De Tijd?

Als die nacht een schadeclaim hoger dan de kostenvergoeding werd vastgelegd, dan wijst dit op moedwil. Men wist dat slechts enkele uren later de resultaten zouden worden bekendgemaakt over een mogelijk alternatief.
Hebben BAM en Noriant zich die nacht aan mekaar vastgeklonken? Wat is hun belangenband, indien ja?
Onder welke politieke goedkeuring verliep dit? Of werd het voorcontract getekend zonder goedkeuring van de regering, eventueel om die regering onder druk te zetten?

Hoe is de raad van bestuur BAM met dit voorakkoord omgegaan? Blijkens een toelichting van BAM-ceo Jan van Rensbergen in het Vlaamse parlement (17 maart 2009) was het de bedoeling dat die raad van bestuur op de eerstvolgende vergadering – korte tijd later – het voorcontract zou bekrachtigen. Maar dit is nooit gebeurd, mede onder druk van de Vlaamse regering. Wat is daarvan de achtergrond? De verslagen van de raad van bestuur moeten opheldering brengen.

Geen nieuws of geen goesting?

Wanneer in Antwerpen alles zijn (ab)normale gangetje gaat is het voor een columnist, die de stad een beetje kent, niet zo heel moeilijk om dagelijks dit "Woord van de Redactie" te vullen. Nu echter, wanneer alle persaandacht naar Michael Jackson gaat, de Antwerpse politici zich braafjes gedragen, Wim van Hees eindelijk voor een paar uur zijn bemoeienissen niet over ons uitstrooit, het te warm is om een hoofddoek te dragen en te nat om te terrassen, wordt het verdomd moeilijk iets zinnigs te schrijven.

Vanmorgen hoorde ik dat er toch al minstens één horecazaak haar langverwachte terrassenvergunning gekregen heeft, maar niet zo gelukkig is met het resultaat en de voorwaarden. Eerst dacht ik daar zit misschien iets is, maar liet het vallen omdat hier al zoveel over verteld is en waarschijnlijk nog meer zal te vertellen zijn in de nabije toekomst.

Vanmiddag zag ik dat de Vrijdagsmarkt bezaaid lag met rotzooi, achtergelaten door een bende "hangjongeren" die dit pleintje blijkbaar gevonden hebben 's avonds, maar ook daar zag ik geen item in. Het heeft meer zin die gasten eens persoonlijk aan te pakken dan er veel inkt aan te verspillen.

En toen ik deze namiddag even het column van onze collega's van Den Brabo ging lezen, zag ik dat Koen ons daar de hemel in prees. Pax Media tussen de Antwerpse webkranten, maar foert, ik kon moeilijk mijn collega gaan imiteren.

Vandaar dat U het vandaag zal moeten doen met deze onzin...

Nationalestraat...een gemiste kans

Eigenlijk is een stad als Antwerpen altijd in beweging, en dan bedoel ik niet de bevolking zelf, maar de stad en haar interieur. Gebouwen worden verbouwd of afgebroken en vervangen, pleinen worden (niet altijd even deskundig) heraangelegd, straten verslijten en moeten heraangelegd worden, enz...

Zo is ook de Nationalestraat aan de beurt. En... dit lijkt een gemiste kans te worden. Enfin, zeg nu zelf, een fietspaadje van amper één meter breed, dat enkel bruikbaar is door kamikazepiloten én,... nog steeds verkeer in beide richtingen, niettegenstaande er door het tramverkeer in beide richtingen daar praktisch geen plaats voor is. Heeft men hier echt geen enkel alternatief bekeken? Men laat hier de kans liggen om de Nationalestraat te heropwaarderen en er een aangename, fietsers- en voetgangersvriendelijke verbinding tussen de stad en het Zuid van te maken.

Heeft de Nationalestraat nu echt geen andere mogelijkheden dan het gewoon aanleggen van een nieuw wegdek. En wat gaat er met de weinige bomen gebeuren die er nog staan?

Pas op, ik heb niets tegen renovatie, maar kan men echt alleen renoveren door overal een betonnen jungle van de maken?

Ares XVI....

Zaterdagnamiddag organiseerde de Antwerpse politie voor de zestiende maal de aktie "Ares". Een grote politie-aktie gericht tegen handtasrovers en diefstallen met geweldpleging en/of gewapenderhand. Een mooi initiatief, zeker als je weet dat er in Antwerpen een oneindig aantal ouderlingen op straat overvallen en beroofd worden en hierbij dikwijls in het ziekenhuis belanden. Aangezien de politie de aangiften en klachten hiervan behandelt (meestal tegen onbekenden), weten ze verdomd goed in welke buurt dergelijke aktie's de meeste kans op succes hebben.

Wanneer we de samenstelling van de ploegen bekijken werd er ook niet op een diender méér of minder gekeken. In totaal namen er 22 ploegen deel aan de actie. De anonieme ploegen werden gemengd samengesteld met speurders van de lokale recherche en inspecteurs uit de territoriale afdelingen. Zij verplaatsten zich in anonieme voertuigen en droegen burgerkledij. De geüniformeerde ploegen werden samengesteld met inspecteurs van de territoriale afdelingen en het Algemeen Reserve- en Bijstandsteam (ARB). Zij verplaatsten zich met herkenbare politievoertuigen. (Gelukkig) werd de helicopter niet ingezet, omdat die in Sint-Niklaas dringerder nodig was, maar kom, enkele decennia geleden had de politie geen helicopter en kon men ook werken.

Allemaal prima in orde dus, maar... de resultaten verbazen mij, zeker als je weet wat de bedoeling was:

- er werden 109 personen en 97 voertuigen gecontroleerd;

- er werden 4 informatierapporten opgesteld;

- er werden 3 mensen gerechtelijk gearresteerd voor de duur van het onderzoek;

- er werden 4 gerechtelijke dossiers opgestart;

- er werden 4 voertuigen in beslag genomen;

- er werden 2 mensen bestuurlijk gearresteerd voor illegaal verblijf;

- er werd 1 pv opgesteld in het kader van het gemeentelijk administratief sanctierecht;

- er werden 53 verkeersinbreuken vastgesteld.

- 11 minderjarigen die onder huisarrest staan, werden gecontroleerd. 5 van hen werden niet thuis aangetroffen.

Tijdens de actie werd een Pool gecontroleerd die internationaal werd gezocht voor feiten gepleegd in Bulgarije. Hij werd gearresteerd en opgesloten in afwachting van zijn uitlevering. Hij reed tijdens de controle met een niet-verzekerde bromfiets, die uiteraard in beslag werd genomen.

Een andere bromfietsbestuurder reed met een bromfiets die gesignaleerd stond als gestolen. Bovendien was hij niet in het bezit van een geldig rijbewijs. Bestuurder en bromfiets werden meegenomen voor verder onderzoek.

Er werden verder nog twee bromfietsen in beslag genomen nadat ze tijdens een controle op de rollen in staat bleken een veel hogere snelheid te halen dan de wettelijk toegestane maximumsnelheid.

Nu dacht ik dat ik, met twintig jaar recherche-ervaring, wist wat politiewerk was, maar nog nooit had ik er van gehoord dat je gewelddadige dieven kon opppakken door 53 verkeersinbreuken vast te stellen of door brommertjes op de rollen te plaatsen.

Zeg dan aub gewoon dat je een gecombineerde verkeersaktie gaat doen, maar strooi de mensen toch geen zand in de ogen door te zeggen dat je op de overvallers van die arme ouderlingen gaat jagen...

Rookverbod is discriminatie...

Met het risico door de niet-rokers aan de schandpaal te worden genageld, toch deze nadenker: Danny Vermeer, de uitbater van restaurantboot De Kleppende Klipper in Mol, is dinsdag door het hof van beroep in Antwerpen vrijgesproken voor het negeren van het rookverbod.

Volgens het hof is het KB van 13 december 2005, waarin een verbod wordt opgelegd aan roken in horecazaken, een schending van het gelijkheidsbeginsel dat in de grondwet vermeld staat. Uitgangspunt voor het KB is immers dat door het rookverbod niet-rokers beschermd worden en dat rokers aangezet worden om minder te roken.

De rechter die dit vonnis velde heeft groot gelijk. Rokers worden maar al te vaak als paria’s beschouwd. Er is echter een oplossing voor heel dat gedoe rond roken of niet roken: laat de eigenaars van horecazaken vrij om al dan niet rokers toe laten om in zijn zaak een sigaret op te steken. Men kan perfect met zelfklevers kenbaar maken of men ergens mag roken of niet.

Een groep mensen, in dit geval de rokers, benadelen tegenover een andere groep mensen, de niet-rokers, is inderdaad discriminatie. En discriminatie is nu eenmaal bij grondwet verboden.
De politici vegen de grondwet dus aan hun laars door zulke wetten of koninklijke besluiten te maken. Als de regering zich al niet aan de grondwet houdt, hoe kunnen ze dan van hun onderdanen verlangen dat zij dat wel doen?

Want, kan U zich voorstellen dat er in de echte Antwerpse bruine cafe's, zoals bijvoorbeeld De Reus, Den Engel en Den Bengel niet meer mag gerookt worden omdat men er sporadisch een verse soep serveert? Als alle horeca-uitbaters gewoon kunnen afficheren: Hier kan wel dan niet gerookt worden is het probleem toch uit de wereld?

Yasmine-mania...

Gisteren namen familie, vrienden, collega's, kennissen en fans afscheid van Hilde Rens (Yasmine), een jonge, talentvolle vrouw die er voor koos om zelf uit het leven te stappen. Niettegenstaande niemand de ware toedracht van haar daad kent en waarschijnlijk ook nooit zal kennen, is haar echtgenote (Marianne Dupon) plots persona non grata geworden.

Zonder er ook maar bij na te denken wordt een vrouw door de gemeenschap gebrandmerkt voor de rest van haar leven. De schuld van de media? Ik denk het niet. Duizenden mensen gaan uit elkaar wanneer een relatie niet goed meer aanvoelt, en zo deden ook Hilde en Marianne. Zonder ruzie zelfs, want na de breuk zagen zij elkaar nog regelmatig en konden ze praten als normale mensen, sans rancune. De media heeft daar voldoende over bericht, maar... een lezer leest enkel wat in zijn of haar kraam past en oordeelt zonder het recht te hebben te oordelen.

Met het gevaar als gevoelloos of als betweter verweten te worden ga ik het toch schrijven:

Hilde was een tof wijf. Door zich, na haar relatie met Dieter Troubleyn te outen als lesbiënne, en een relatie te beginnen met Alexandra Potvin, zal ze waarschijnlijk een hart onder de riem gestoken hebben van vele holibi's. Tenslotte, als BV out je je zomaar niet.

Hilde was ook een sympatiek wijf. Je kon met haar ongebreideld een babbeltje doen. Ze had geen kapsones.

Maar... op beroepsvlak, zeg nu zelf, ze was geen slechte ViJee, geen slechte presentatrice en als zangeres had ze haar, weliswaar beperkt, publiek. Dankzij haar deelname aan de Soundmixshow kreeg ze een kans in het mediacircus.

Enfin, Hilde was bekend, maar was op beroepsvlak zeker geen hoogvlieger. Haar presentatie- en zangtalent kan vergeleken worden met vele bekende en minder bekende Vlamingen. Maar nu krijg je zoiets als met Ann Christy destijds. Vergruisd tijdens het leven en tot ikoon verheven na de dood.

Bijna is ze een godin nu, en waarom? Door haar outing? Om haar talent? Neen, ik vrees van niet. Ik vrees dat alles te maken heeft met de scheiding van Marianne.

Yasmine heeft een waardig afscheid gehad, maar laat het ons daar aub bij houden. Vandaag wordt ze bijna verkocht als een supertalent en, spijtig genoeg, binnen enkele jaren kent niemand Yasmine meer, maar weet men nog altijd dat haar huwelijk verkeerd gelopen is en bekijkt men Marianne nog altijd scheef.

Stop er alstublief mee. Yasmine was een tof wijf met haar gaven en gebreken, net als wij allemaal dus...

Discriminatie bij aanwervingen...

Vakbond ABVV verzamelt zelf bewijzen tegen bedrijven die geen allochtone werknemers willen en gaat die namen "te gepasten tijde" publiek maken. Dat schrijven de kranten van Corelio.

Dit lijkt ons zéér sterk op populistische uitspraken naar hun allochtone leden toe. Wij spraken zelf met enkele uitzendbureaus in Antwerpen en hoorden een meer realistische kant van het verhaal. Want wat blijkt?

Vele allochtone werklozen laten zich registreren bij diverse uitzendkantoren en verlangen nog diezelfde dag werk te hebben. Zonder diploma en met enkel kennis van enkele basiswoorden nederlands willen ze liefst een kantoorjob, tussen 9 en 16 uur, dik betaald uiteraard, en dan nog liefst met een GSM, laptop en wagen van het bedrijf. Maar zo werkt het natuurlijk niet.

Wanneer hen dan wel werk aangeboden wordt dat bij hun opleiding (geen dus) en talenkennis (ook geen dus) past, zoals een job in de bouw, een job als ruitenwasser, straatveger, enz... dan willen ze dat werk niet. Dan voelen ze zich gediscrimineerd én te schoon om een dergelijke job te doen.

Aanvaarden ze dat werk toch, dan zijn ze na enkele dagen ziek of melden ze zich niet meer op de werkvloer.

Kijk, een allochtoon met een degelijke opleiding en talenkennis heeft zo veel of zo weinig kans op werk dan de gemiddelde Vlaming. Ook een Vlaming die geen behoorlijk nederlands kan spreken, geen enkele opleiding heeft genoten of enkel directeur van de Fortis wil worden, zal klagen dat hij gediscrimineerd wordt, gewoon omdat zijn wens niet realistisch is.

Ik dacht dat ze bij het ABBV slimmer waren, maar blijkbaar werken daar ook onopgeleidde, slecht nederlands sprekende bedienden...

Van het nieuwsfront weinig te melden...

We hadden het er gisteren al over: komkommertijd, en inderdaad, onze voorspelling is uitgekomen: er is uit Antwerpen niks spectaculair te melden.

Zelfs de eerste soldendag was geen overrompeling. Ligt het aan het uiterst warme weer of aan de recessie? Ik weet het niet, maar voor het eerst in jaren kon men op de Meir en in de andere Antwerpse winkelstraten, op de eerste soldendag, relax shoppen. Geen overrompeling, geen vechtscenes, geen trek- en duwwerk.

Op het Schoon Verdiep zal men overuren moeten maken, of alleszins nog een gemeenteraad organiseren voor het verlof. Vorige vrijdag werd het verbod op quads in de bebouwde kom verboden, maar er dringen zich reeds uitzonderingen op. In de politietoren op de Oudaan werkt namelijk een inspecteur die zijn been is kwijtgeraakt en daardoor op de radiokamer werkt. Gezien zijn handicap komt die mens (bewonderenswaardig trouwens) dagelijks werken met zijn quad. Voor deze man is dat zijn ideale vervoermiddel. Dus... aanpassen die gemeentewet...

En op de Grote Markt zijn nog steeds de opnamen bezig voor "Zone stad".

Voila, dat was het. Als het morgen niet betert zal ik het hier dan waarschijnlijk moeten hebben over de prijs van de prei of over het intieme leven van de strontvlieg...

Komkommertijd...

1 juli: de laatste gemeente- en districtsraden zijn afgehaspeld, het schepencollege heeft zijn laatste zitting gehad en de programmatie van alles dat deze zomer in Antwerpen staat te gebeuren ligt vast. De plaatselijke mandatarissen genieten van een al dan niet verdiende vakantie .

Onze burgemeester is vorige week getrouwd en zal dat waarschijnlijk langer dan de vakantieperiode volhouden, en schepen Van Campenhout gaat daar mee wachten tot september. De Antwerpse mandatarissen hebben de eed afgelegd in het Vlaamse Parlement en gaan uiteraard ook op verlof. Kortom, komkommertijd voor de journalisten. Waar moet een mens in godsnaam de komende twee maanden over schrijven?

Het dieet van Marco Laenens? Neen, want dat is tot mislukken gedoemd...

Hoofddoekenkwestie? Neen, dat ligt nogal gevoelig...

De verraad-uw-medeburger-campagne van De Winter? Neen, die is de inkt niet waard...

Ik vrees dat het zich zal beperken tot een ongevalletje hier, een inbraakje daar en een pensenkermis ginder. Daar kan je met een beetje moeite wel een webkrant mee vullen, maar... als ik aan deze column denk, zie ik niets anders dan een zwart gat... vol komkommers.